ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Και «τότε» συναίνεση ζητούσαν

Του ΣΤΑΘΗ, από την «Ελευθεροτυπία»

Τι λέει ο τίτλος παραδίπλα; «Κάντε κάτι γιατί βουλιάζουμε».

Πότε; Να 'ρθουμε κι εμείς, να παίξουμε «πατητές»...

Πώς λέμε «κοινωνία ένοχη, μέσα στην αδικία», έτσι και «εξουσία άτολμη μέσα στην κρίση». Κάθε τάξη κι η ματιά της.

Μη βγεις εσύ καημένε στο δρόμο και περίμενε να γίνει τολμηρή η εξουσία να σε σώσει. Οταν οι αστοί ζητάνε τόλμη, σε βούρδουλα παραπέμπουν. Βούρδουλα έτοιμο να πέσει πάνω σου στην περίπτωση που τολμήσεις να ζητήσεις μερτικό από το φαγοπότι. Και να πεις ότι ζητάς και τίποτα σοβαρό... Να 'ναι στρωμένο το τραπέζι θες, να 'χουν ρούχα τα παιδιά, άντε και πέντε φράγκα να πάρεις την κυρά να βγείτε λίγο έξω. Ισως γι' αυτό σ' έχουν του κλότσου και του μπάτσου. Επειδή δεν πολεμάς για την κατάργησή τους.

Πότε - εκτός από κείνες τις λίγες φορές που έκαναν έφοδο στον ουρανό ζητώντας τα πάντα - ζητάγανε περισσότερα οι εργάτες; Μια ζωή στην αναπαραγωγή του κεφαλαίου. Ετσι, όμως, οι εργάτες καταντάνε να περισσεύουν. Είναι σαν τις μηχανές και καλύτεροι, αλλά σε καιρό κρίσης περισσεύουν. Διαβάζεις τις ειδήσεις για τη «Μερσεντές» και τη «Ρενό», που σταματάνε λέει την παραγωγή, κι έχεις μπροστά σου δυο λαμπρά σύγχρονα παραδείγματα για το τι σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Αλλά αυτό είναι άλλης στήλης ανάγνωσμα. Εδώ διαβάζουμε εφημερίδες.

Μέτρα, λέει, για όλους, ή χάος, στον τίτλο της «αντιεξουσιαστικής». Τι μέτρα; Α, τα περιγράφει ο «φιλόσοφος»: Να αφήσει τα κουκουέδικα το ΚΚΕ και να κοιτάξει να ενωθεί με το ΠΑΣΟΚ, να σωθεί ο κόσμος. Το γράφει καλύτερα ο τίτλος στον «Φίλαθλο»: «Ονειρο ζωής»...

Μ' αυτό το μαράζι θα πάτε να βρείτε το ένα επί δύο που σας αναλογεί - αυτό δεν το γράφει ο «Φίλαθλος», το φωνάζει όμως η κερκίδα.

Οσο είχαν το πάνω χέρι, φώναζαν: οι επιχειρήσεις πάνω απ' όλα. Μόλις ζόρισε το πράγμα, ανακάλυψαν πάλι ότι χάνει ο κόσμος τη δουλειά του. Για να ζητήσουν κι άλλο χρήμα για τις επιχειρήσεις. Τα σου, μου, και τα μου, μου.

Από κοντά κι όσοι ελπίζουν σ' έναν «ανθρώπινο καπιταλισμό", σ' έναν καπιταλισμό, δηλαδή, που δε θα φωνάζει "ανατρέψτε με", αλλά θα επιτρέπει και σε άλλους - όχι μόνο στα μονοπώλια - να ξεκοκαλίζουν τμήμα του κοινωνικά παραγόμενου προϊόντος μαζί με τους καπιταλιστές.

Ολοι αυτοί έχουν κάθε λόγο να βλέπουν πρόβλημα στη διακήρυξη του ΚΚΕ ότι αυτό το σύστημα δε γιατρεύεται, ανατρέπεται και άρα το Κόμμα, για να είναι σύμφωνο με την ιστορική του αποστολή, δεν αρκεί να αναλύει, αλλά και να εκπαιδεύει - οργανώνει την εργατική τάξη, ως το επίπεδο να είναι ικανή: και να ανατρέψει και να αναλάβει την εξουσία.

Ασχετο: «Η δουλειά μας τώρα», έγραφε σε ανύποπτη εποχή ο Λένιν, «είναι να καταπολεμούμε την ήρα. Η δουλειά μας δεν είναι να καλλιεργούμε στάρι σε γλάστρες. Ξεριζώνοντας τα ζιζάνια καθαρίζουμε το έδαφος για να μπορέσουν να φυτρώνουν οι σπόροι του σταριού (...) εμείς πρέπει να ετοιμάζουμε τους θεριστές που να ξέρουν όχι μόνο να ξεριζώσουν τα σημερινά ζιζάνια αλλά και να θερίσουν το αυριανό στάρι» (στο «Τι να κάνουμε»)...

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ;
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΕΝΩΝΕΙ

ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ: «Τώρα περισσότερο από ποτέ απαιτείται στροφή του συνόλου της πολιτικής ηγεσίας στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της πραγματικής οικονομίας. Με συναίνεση και πριν να είναι αργά» (από το κύριο άρθρο στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).

ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΚΟ: «Ο δεξιός Σαρκοζί "δήλωσε ότι εάν δεν επανιδρυθεί το καπιταλιστικό σύστημα, θα σημειωθεί επανάσταση παγκοσμίου κλίμακος". Εχω ιδιαίτερα καλή γνώμη για τον Σαρκοζί (...) κάτι που φαίνεται σαν μικρό κακό, κάπου στο οποίο δε δίνουμε σημασία, μπορεί να καταστρέψει εκείνα στα οποία δίνουμε υπερβολικά πολλή σημασία και βασίζεται ο κόσμος σήμερα» (ο Μ. Δεληπέτρος στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ).

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΣΕ ΚΑΛΕΙ: «Σε μια περίοδο παρατεταμένης ύφεσης με στοιχεία μάλιστα χρεοκοπίας σε ορισμένους κλάδους, μπορεί η κοινωνική ειρήνη και η πολιτική σταθερότητα να εξασφαλιστούν από πολιτικές δυνάμεις που εμπνέονται από τα νεοφιλελεύθερα δόγματα που κατέρρευσαν; (...) χρειάζεται η ευρύτερη δυνατή σύνθεση, επανίδρυση, συνεργασία, συμμαχία, κοκ πέστε την όπως θέλετε, των προοδευτικών δυνάμεων σ' ένα ελάχιστο αλλά αναγκαίο και κρίσιμο, ρεαλιστικό πρόγραμμα αλλαγών» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).

«ΠΑΡΩΝ!»: «Παρά τις διαφορετικές στρατηγικές τους πρέπει να συναντηθούν σε ενιαίο μέτωπο (...) αν έχουν τα κότσια, ας συνεργαστούν σ' ένα κόμμα δημοκρατικό και σοσιαλιστικό. Η Ιστορία έχει αποφανθεί. Ούτε η σταλινική ούτε η λενινιστική αντίληψη συνιστά το μελλοντικό κομμουνιστικό κόμμα» (ο αναμενόμενος κάθε παραμονή συνεδρίου του ΚΚΕ, Ε. Μπιτσάκης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

«ΞΑΝΑΡΧΕΤΑΙ»: «Ριζοσπαστικά, αριστερά κινήματα επέλεγαν ως νέους εχθρούς τον "νεοφιλελευθερισμό" ή την "παγκοσμιοποίηση" για να μην κατηγορηθούν για ξύλινη, παλαιοκομμουνιστική γλώσσα (...) αντιστρόφως, η επιστροφή του όρου "καπιταλισμός" στα καθημερινά δελτία ειδήσεων και στις δηλώσεις των πολιτικών ηγετών, από τον Μακέιν μέχρι τη Μέρκελ, αποτελεί ένδειξη ιδεολογικής κρίσης του συστήματος (...) η εφημερίδα TIMES προειδοποιούσε τους αναγνώστες της με το σύνθημα "Ξανάρχεται!" κάτω από πορτρέτο του Μαρξ, οι πωλήσεις βιβλίων του οποίου σημειώνουν κατακόρυφη άνοδο στη Γερμανία. Ηταν γνωστό, βέβαια, ότι από κάθε κρίση του καπιταλισμού υπάρχουν κάποιοι μεγαλοκαπιταλιστές που βγαίνουν ιδιαιτέρως ωφελημένοι. Η ειρωνεία της Ιστορίας είναι ότι, μεταξύ των κερδισμένων αυτής της κρίσης, φαίνεται να είναι και ο ...μαρξισμός!» (το σημείωμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Κάλεσμα στο λαό για αντεπίθεση. ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΡΜΗΤΙΚΟ ΠΟΤΑΜΙ το λαϊκό κίνημα διεκδικώντας τις ανάγκες του

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Εξουσία άτολμη μέσα στην κρίση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Τέσσερις νάρκες για εισοδήματα - αγορά

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 6 ΜΕΤΡΑ υπέρ ανέργων, συνταξιούχων και χαμηλοσυνταξιούχων

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΕΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ σε κρατικούς λειτουργούς

Η ΧΩΡΑ: Γύπες εφορμούν στο κουφάρι της οικονομίας

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Μαχαίρι 50% σε όλα τα δάνεια

ΤΑ ΝΕΑ: Πακέτο SOS 45 ημερών

ΕΘΝΟΣ: ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ γιατί βουλιάζουμε

ΤΟ ΒΗΜΑ: Κραχ και κάλπες

Η ΑΥΓΗ: Η ύφεση είναι εδώ

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Χάνονται δουλειές, λεφτά, σπίτια, εταιρείες, περιουσίες.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Οι πραγματικοί χαμένοι

«Εγκλωβισμένα στη δίνη της χρηματιστηριακής κρίσης, τα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας, οι άλλοτε έμπιστοι θεσμικοί επενδυτές των τραπεζικών μετοχικών κεφαλαίων (...) βλέπουν τώρα την περιουσία τους να απομειούται, τα έσοδά τους να μειώνονται και τα χρέη τους να διογκώνονται. Πρόκειται για μια απαξίωση ιστορικής σημασίας, η οποία σε συνδυασμό και με τη μείωση των εισφορών απειλεί με επιπτώσεις και στην πληρωμή των συντάξεων (...) Σύμφωνα με τις πλέον μετριοπαθείς εκτιμήσεις, η περιουσία των ασφαλιστικών φορέων έχει μειωθεί τουλάχιστον κατά 5 δισ. ευρώ, ενώ ήδη ορισμένοι αναλυτές μιλούν και για απώλειες που ανέρχονται στο ποσό των 6 δισ. ευρώ, υποστηρίζοντας ότι από το σύνολο των 29 δισ. που είχαν ανακοινωθεί στις 31/12/2006 η κινητή και ακίνητη περιουσία δεν υπερβαίνει τα 23 δισ. ευρώ. Πρόκειται για απώλεια ιστορικής σημασίας εάν αναλογιστεί κανείς ότι το ποσό αυτό αντιστοιχεί σε αξία με το σύνολο του τραπεζικού χαρτοφυλακίου που είχαν τον Δεκέμβριο του 2006 (...) Ζημία, η οποία δεν είναι μόνο λογιστική, αφού και με νόμο η αποτίμηση των μετοχών εισηγμένων εταιρειών που κατέχουν οι ασφαλιστικοί φορείς αποτιμώνται στην τρέχουσα τιμή (η Χ. Κοψίνη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

Και οι φουκαριάρηδες οι εφοπλιστές

«Ούτε στο 2008, ούτε στο 1929. Ζούμε ημέρες... του 1873» υποστηρίζει ο κοσμήτορας του τμήματος Ιστορίας του William & Mary (το παλαιότερο πανεπιστήμιο των ΗΠΑ), Σκοτ Νέλσον (...) Μια κοινωνική ομάδα που τότε έπαθε τεράστια ζημιά», συνεχίζει ο καθηγητής Νέλσον, «ήταν οι χιώτες εφοπλιστές που κυριαρχούσαν στη μεταφορά σιτηρών από τη Μαύρη Θάλασσα στη Βρετανία. Από το 1803 μέχρι το 1820, μάλιστα, έσπαγαν τον αποκλεισμό που είχε επιβάλει ο Ναπολέων στη Βρετανία, μεταφέροντας το σιτάρι πρώτα στο Λιβόρνο και μετά, τη νύχτα, στο Λίβερπουλ. Από το 1840, όταν αποκαθίσταται το κανονικό εμπόριο, η Βρετανία κατακλύζεται και πάλι από ρωσικά σιτηρά. Ομως ξαφνικά το 1870 οι έλληνες καραβοκύρηδες ανακαλύπτουν ότι τα σιτηρά τους δεν μπορούν πια να πωληθούν, καθώς τα αμερικανικά είναι πολύ φθηνότερα. Τότε, πολλές εφοπλιστικές οικογένειες από τη Χίο, όπως η οικογένεια Ράλλη, καταστράφηκαν ολοσχερώς» (στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).