Την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι άμεσες, σφοδρές και μακροπρόθεσμες θα είναι οι επιπτώσεις της λεγόμενης διεθνούς οικονομικής κρίσης στον ελληνικό λαό επιβεβαίωσε η χτεσινή προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή σε επίπεδο αρχηγών κομμάτων για την πορεία της οικονομίας. Αναδείχτηκε παράλληλα η συναίνεση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη λογική της ενίσχυσης του κεφαλαίου, παρά τους μεταξύ τους διαξιφισμούς περί «αδιαφάνειας», «ανικανότητας» και «αφερεγγυότητας».

Εκκληση προς τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους προκειμένου να απορρίψουν τα μέτρα ενίσχυσης του κεφαλαίου που προωθεί η κυβέρνηση αλλά και τα αντιλαϊκά μέτρα που θα παρθούν στο όνομα της «οικονομικής κρίσης», απηύθυνε από το βήμα της Βουλής η Γενική Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα. Παράλληλα, τόνισε ότι πρέπει να απορριφθούν τόσο οι κυβερνητικές προτάσεις όσο και οι «σοσιαλδημοκρατικές» παραλλαγές τους ή αυτές που στοχεύουν στον «εξανθρωπισμό» της «παγκοσμιοποίησης».

Να αμβλύνει τις αλγεινές εντυπώσεις που προκαλεί η πρόθεση της κυβέρνησης να στηρίξει αφειδώς τους τραπεζίτες προσπάθησε ο πρωθυπουργός, Κ. Καραμανλής, παρουσιάζοντας το «πακέτο» των 28 δισ. ως ...δημόσια επένδυση που θα αποφέρει κερδοφορία και θα ενισχύσει το λαϊκό εισόδημα! Εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ ο πρόεδρός του, Γ. Παπανδρέου, υποστήριξε ότι ...οι σοσιαλιστές θα φέρουν τη λύση, αποδίδοντας την κρίση στις «νεοσυντηρητικές κυβερνήσεις», ενώ προτάσεις εξωραϊσμού του συστήματος - συνοδευόμενες με κορόνες εναντίον του διεθνούς κεφαλαίου - κατέθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΝ, Αλ. Αλαβάνος. Υπέρ της ενίσχυσης των τραπεζιτών τάχθηκε και ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρης.

ICON

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, ενώ παρακολουθεί τη συζήτηση στη Βουλή

Τα παραπάνω τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, μιλώντας χτες στη Βουλή, στη συζήτηση για τη «Διεθνή Οικονομική Κρίση».

Ολόκληρη η ομιλία της Αλ. Παπαρήγα είναι η εξής:

«Κύριε πρωθυπουργέ, είπατε ότι τα χρήματα που δίνετε στις τράπεζες, τα 28 δισ. ευρώ, τα δίνετε για δύο σκοπούς: Για τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες και για να μη δέχονται πίεση οι δανειολήπτες, εμείς που έχουμε στεγαστικά, επισκευαστικά ή άλλα δάνεια.

Θα σας πω το εξής και θα ήθελα απάντηση σε αυτό. Ενδεχομένως, να μην το έχετε υπόψη σας, ίσως το ξέρει η Φ. Πετραλιά. Σήμερα, άκουσα - δεν ξέρω αν αυτό έγινε χθες ή προχθές, γιατί χθες το βράδυ γύρισα από την Κύπρο - ότι η Εθνική Τράπεζα σταματάει τη σχέση της με τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, την επιδότηση του επιτοκίου - που η επιδότηση του επιτοκίου ήταν σημαντική - και θέλει καινούργιο συμβόλαιο. Και όταν ρωτήθηκε ο εκπρόσωπος της Εθνικής Τράπεζας αν αυτό μπορεί να το κάνουν και άλλες τράπεζες, βεβαίως ο ίδιος είπε ότι πιθανόν και όχι, πιθανόν και ναι. Πάντως, απ' ό,τι φαίνεται, από τη στιγμή που άρχισε η Εθνική, αν υπάρχουν άλλες συμβάσεις του Οργανισμού Εργατικής Κατοικίας με τις τράπεζες για την επιδότηση του επιτοκίου, όλα αυτά θα αναθεωρηθούν. Και αυτά, ενώ οι τράπεζες έχουν πάρει τα 28 δισεκατομμύρια ευρώ. Και αν δεν τα έχουν πάρει ζεστά, θα τα πάρουν εντός λίγων ημερών.

Eurokinissi

«Εμείς τουλάχιστον απορρίπτουμε - και το λέω και για το ΠΑΣΟΚ και για όσους το υποστηρίζουν - τα ταμεία και τα επιδόματα φτώχειας. Είναι στάχτη στα μάτια. Και μ' αυτήν την έννοια, ακριβώς για να ενταχθούν και μέσα στη σημερινή συζήτηση, θα ήθελα να καταθέσω συγκεκριμένες προτάσεις νόμου που έχουμε κάνει - επαναφέρουμε και καινούριες - που απαντάνε στο εξής πρόβλημα: Ποια γραμμή πάλης πρέπει να ακολουθήσουν και τι πρέπει να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι απέναντι στην κρίση;

Αυτές, βεβαίως, είναι οι προτάσεις του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, βγαλμένες και μέσα από την εμπειρία της πάλης. Δεν είναι προτάσεις μόνο μέσα από τα γραφεία του Περισσού. Και μιλάμε για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος, την κατάργηση της έμμεσης φορολογίας στο πετρέλαιο θέρμανσης και στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και την κατάργηση των διοδίων, τα μέτρα για την προστασία των ανέργων και τη διασφάλιση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και τη διεύρυνση των ασφαλιστικών - συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και ένα σύνολο προτάσεων που αφορά τους δανειολήπτες.

Επίσης, καταθέτω και τις παρατηρήσεις του προέδρου της Επιτροπής Ελέγχου των Τραπεζών - είναι Ολλανδός - στο Παγκόσμιο Συνέδριο Ελέγχου των Τραπεζών στις Βρυξέλλες, στις 24 Σεπτέμβρη 2008. Ο άνθρωπος λέει την αλήθεια. Οχι μόνο μιλάει για την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος - που δεν είναι μόνο αυτό - και λέει ότι ήταν αναμενόμενη, αλλά λέει ότι δεν πρόκειται αυτό το σύστημα να απαλλαγεί από τις κρίσεις. Αυτό που λέμε και εμείς. Και, μάλιστα, κάνει την εξής παρομοίωση: Οπως στην Ολλανδία, πριν από πεντακόσια χρόνια κάναμε ένα φράγμα, αυτό το φράγμα όμως δεν κράτησε, έπεσε το φράγμα, κάναμε ένα καινούριο και κάθε τόσα χρόνια πρέπει να εκσυγχρονίζουμε τα φράγματα, έτσι πρέπει να ξέρουμε ότι και το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα έχει την αβεβαιότητα, την επισφάλεια, είναι σύμφυτο με το καπιταλιστικό σύστημα - αφού έχει κρίση το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, δε θα έχει η καρδιά του; - και λέει ο άνθρωπος ότι κάθε φορά πρέπει να βρίσκουμε τα κατάλληλα φράγματα. Και τα φράγματα, βεβαίως, είναι αυτά που είπε και ο κύριος πρωθυπουργός, αυτά που λέει και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αυτά που λέει και η Ευρωπαϊκή Ενωση και ο σοσιαλιστής Μπράουν και ο ακραίος Μπους. Και πρόκειται για φράγματα υπέρ της κερδοφορίας. Και τα λέει ο πρόεδρος που ελέγχει τις τράπεζες.

Από πού προήλθε αυτή η κρίση; Μας περιγράψατε τα συμπτώματά της, όχι την αιτία. Και όταν ξέρουμε ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια και οι τράπεζες, αλλά και τα διεθνικά μονοπώλια είχαν τεράστια κερδοφορία - αυτά βγαίνουν από όλα τα στατιστικά στοιχεία και ακριβώς η κρίση έρχεται ύστερα από μεγάλη κερδοφορία - αυτά τα κεφάλαια και τα κέρδη εξανεμίστηκαν; Μα, δεν εξανεμίζονται! Μετατρέπονται σε άυλα προϊόντα; Μα, δεν είναι δυνατόν! Και μιλάμε και για πραγματικά κεφάλαια. Πού πήγαν αυτά; Αυτά υπάρχουν. Δεν είναι έλλειψη κεφαλαίων. Υπάρχει υπερπροσφορά κεφαλαίων και εμπορευμάτων, τα οποία όμως δεν μπορούν είτε να επενδυθούν για να βγάλουν κέρδη με τον ίδιο τρόπο που έβγαζαν, είτε να καταναλωθούν τα εμπορεύματα με τον ίδιο τρόπο που καταναλώνονταν, διότι ανάμεσα στα άλλα έχει υποσκαφτεί και η ικανότητα των εργαζομένων να τα αγοράζουν. Εχουμε και υπερπαραγωγή κεφαλαίων και υπερπαραγωγή εμπορευμάτων. Αυτή είναι η ουσία της κρίσης. Και σε τελευταία ανάλυση, η κρίση έχει το υπόβαθρό της στην εκμετάλλευση της μισθωτής εργασίας και των άλλων εργαζομένων από το κεφάλαιο ή στη γνωστή αντίθεση, δηλαδή από τη μια μεριά κοινωνικοποιείται η παραγωγή και, από την άλλη, το αποτέλεσμα το παίρνουν λίγοι. Και αυτοί οι λίγοι δεν είναι ούτε πέντε οικογένειες ούτε πέντε νεοφιλελεύθεροι δεξιοί σοσιαλιστές. Το κεφάλαιο είναι, η αστική τάξη.

Ομως, να ρωτήσω και κάτι άλλο τον Γ. Παπανδρέου. Λέει ότι η κρίση αυτή προέκυψε τα τελευταία πέντε χρόνια. Και μάλιστα, αν κατάλαβα καλά, ότι τα τελευταία πέντε χρόνια ακολουθείται μια πολιτική όπου η αγορά, λέει, κατατρώει τον άνθρωπο. Μα, όλα τα χρόνια - για να μην πάω από γενέσεως του καπιταλισμού, αλλά από τα μέσα της δεκαετίας του '80, όταν έγινε η προσαρμογή στην Ενιαία Εσωτερική Αγορά προπαραμονές του Μάαστριχτ, το οποίο γέννησε τη Συνθήκη της Λισαβόνας, το Σύμφωνο Σταθερότητας κλπ. - αυτή η πολιτική δεν ήταν πολιτική, η οποία καταργούσε συνειδητά κάποιους τυπικούς ελέγχους, κάποιες κρατικομονοπωλιακές ρυθμίσεις, κάποιες κρατικές παρεμβάσεις; Είναι δυνατόν να λειτουργήσει η αγορά χωρίς κρατική παρέμβαση; Και τότε, και σήμερα, και αύριο θα λειτουργεί με κρατική παρέμβαση. Είναι άλλο πράγμα η έκταση της κρατικής επιχειρηματικής δραστηριότητας και άλλο πράγμα η κρατική παρέμβαση. Μα, όλα έγιναν με νόμους και αποφάσεις χωρίς το κράτος; Και ο Γ. Παπανδρέου τα ανακάλυψε τα τελευταία πέντε χρόνια. Τι είναι η Ενιαία Εσωτερική Αγορά; Τι είναι το Σύμφωνο Σταθερότητας; Για να μιλήσουμε για την ευρωπαϊκή πλευρά.

Επίσης, και με την ευκαιρία, για να συμπληρώσω ό,τι αφορά το ΠΑΣΟΚ, θα ήθελα να πω ότι το ΠΑΣΟΚ λέει να φορολογηθεί το κεφάλαιο. Το ΠΑΣΟΚ έφθασε τη φορολογία στο 45%. Αρχισε από 60% η φορολογία, πήγε στα 45% επί ΠΑΣΟΚ και 35% επί Νέας Δημοκρατίας. Η Νέα Δημοκρατία την πάει στο 25% και αύριο στο 15%. Και το ίδιο το ΠΑΣΟΚ στο πρόγραμμά του έλεγε ότι θα την πάει στο 25%, ότι θα μειώσει τη φορολογία. Γι' αυτό μιλάμε για "ψευτο-Αντιπολίτευση". Με συγχωρείτε, δε λέμε ότι οι προθέσεις σας είναι ψεύτικες, αλλά ότι τα επιχειρήματα είναι πλάνα.

Ο πρωθυπουργός έχει ξεκαθαρίσει - όπως το ξεκαθάρισε και στο Κατάρ - μαζί με τους επιχειρηματίες ότι "πάμε βουρ" για ιδιωτικοποιήσεις. Δηλαδή, θα συνεχιστεί η ίδια πολιτική που γέννησε αυτήν την κατάσταση, πολιτική για την κερδοφορία. Και με την ευκαιρία, το είπε εδώ. Ο,τι έχει απομείνει όρθιο ύστερα από την πολύχρονη διακυβέρνηση - αρχικά από τη Νέα Δημοκρατία, μετά από το ΠΑΣΟΚ και τώρα πάλι από τη Νέα Δημοκρατία - βγαίνει στο σφυρί. Η Αγροτική Ασφαλιστική, η Εθνική Ασφαλιστική και όλες αυτές οι ασφαλιστικές εταιρείες πουλιούνται, πέρα από την "Ολυμπιακή". Και το θέμα για μας δεν είναι αν πουλιέται σε έναν Αραβα. Αυτό είναι το θέμα; Το θέμα είναι ότι πουλιέται, ότι ιδιωτικοποιείται, ότι στην ουσία κλείνει. Δε μας απασχολεί η εθνικότητα του κυρίου. Ούτε εμείς κάνουμε διαχωρισμό. Δηλαδή, αν την έπαιρνε ένας Ελληνας επιχειρηματίας τι διαφορά θα είχε; Θα ήταν καλύτερος από τον επιχειρηματία του Κατάρ; Είναι ανθρώπινοι, δηλαδή, οι Ελληνες επιχειρηματίες; Οποτε θέλουν πουλάνε, όποτε θέλουν κλείνουν και όποτε θέλουν αγοράζουν. Αν δεν παρέμβει το κίνημα να το σταματήσει, όταν η κρίση θα ξεσπάσει στην Ελλάδα, τα πράγματα θα είναι ακόμα χειρότερα.

Η κρίση δεν έχει έρθει ακόμα στην Ελλάδα. Και θα ήθελα να σας θυμίσω και κάτι άλλο. Τα ίδια μέτρα δεν πήραν το 1999, όταν είχαν κρίση οι "ασιατικές τίγρεις"; Αν θέλετε, η ίδια λογική δεν ήταν στην αντιμετώπισή της;

Εκεί πάμε. Και εδώ που τα λέμε, δεν υπάρχουν και άλλα μέτρα για το κεφάλαιο. Τα ίδια πράγματα έκαναν. Να ψάξουν να βρουν έναν παγκόσμιο οργανισμό να λύσει το ζήτημα. Να κάνουν ρυθμίσεις για διαφάνεια, έλεγχο στις τράπεζες κ.τ.λ. και πού θα τοποθετούνται τα χρήματα. Μαζεύτηκαν οι επτά. Δεν τα βρήκαν μεταξύ τους, ούτε πρόκειται να τα βρουν, αφού ο καθένας κοιτάζει τη δική του αγορά και κοιτάζει τι θα "φάει" από την αγορά του άλλου. Ενωμένοι είναι μόνο εναντίον των λαών. Μάλιστα, έγινε ειδική σύνοδος, για να βοηθήσουν τη Βραζιλία, που τότε ήταν σε κρίση. Ούτε εκεί τα συμφώνησαν. Κατά την περίοδο των ασιατικών κρίσεων άρχισε ο προβληματισμός για τον έλεγχο και τη δημιουργία παγκόσμιου οργανισμού με βελτιωμένα συστήματα πληροφόρησης και μηχανισμούς πρόβλεψης και διάγνωσης και κυρίως με πολιτικές αρμοδιότητες παρέμβασης - αυτά που λέει η παγκόσμια διακυβέρνηση στην οποία αναφέρθηκε ο Γ. Παπανδρέου - και ταυτόχρονη ύπαρξη μόνιμου ταμείου έκτακτης ανάγκης, ώστε να διαμορφωθούν μηχανισμοί παρέμβασης στον κύκλο της κρίσης, επιβράδυνσης ή ανακοπής της γενικευμένης επέκτασης. Για να μας τα φέρετε εσείς, που είστε μέσα στα κέντρα εξουσίας, στην Ευρωπαϊκή Ενωση, από εδώ και από εκεί. Πείτε μας: Εγιναν αυτά; Απέδωσαν;

Ούτε πρόκειται να υπάρξει ενιαίο μέτρο αντιμετώπισης της κρίσης. Θα υπάρχει ενιαία στρατηγική, αλλά ο καθένας θα κοιτάζει για πάρτη του. Με την ευκαιρία αυτή, θα ήθελα να ρωτήσω: Γιατί γίνεται τόση φασαρία; Βεβαίως, το καταλαβαίνουμε. Υπάρχει ένας διαχωρισμός: Οι τράπεζες και οι βιομήχανοι. Πού είναι, δηλαδή, το τραπεζικό κεφάλαιο; Δεν έχει βιομηχανικό κεφάλαιο; Μπορούν οι βιομήχανοι να ζήσουν χωρίς τις τράπεζες και οι τράπεζες χωρίς να χρησιμοποιούν τα υπερκέρδη του βιομηχανικού κεφαλαίου - και όχι μόνο - και να τα βγάζουν στην κυκλοφορία του χρήματος και να «τζιράρουν» για ακόμη περισσότερα υπερκέρδη μέσα στην κυκλοφορία του χρήματος;

Ακούω και τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και άλλους να λένε να πάνε (τα χρήματα) σε αυτούς που θέλουν να κάνουν επενδύσεις. Μα, αυτοί έκαναν επενδύσεις και η Ελλάδα έφθασε να έχει ρυθμό ανάπτυξης πολύ πάνω από το μέσο ευρωπαϊκό, ωστόσο πάλι θα πέσουμε στον κύκλο της κρίσης. Και όταν οι ρυθμοί ανάπτυξης ήταν 6% - 8%, πάλι οι εργαζόμενοι έπρεπε να σφίξουν το ζωνάρι, για να επιτύχουν τους ρυθμούς ανάπτυξης. Τώρα που πέφτουν οι ρυθμοί ανάπτυξης, ακόμη πιο πολύ παίζει αυτό το σενάριο, για να μην τους χάσουμε. Σε τελευταία ανάλυση, ό,τι μέτρο παίρνεται είναι σε βάρος των εργαζομένων και υπέρ της κερδοφορίας. Υπάρχει διαχωριστική γραμμή. Δεν υπάρχει ούτε μισό μέτρο που να αποτελεί φάρμακο!

Τώρα που γίνεται αυτή η συζήτηση να σας πω και για τις μετοχές. Αρχίζουν: Πιο ευέλικτο Σύμφωνο Σταθερότητας. Και μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ, αν κατάλαβα καλά από κάποια στελέχη του, λέει να καταργηθεί το Σύμφωνο Σταθερότητας. Το Σύμφωνο Σταθερότητας από παρθενογένεση βγήκε; Αμα καταργήσεις το σύμφωνο σταθερότητας, καταργείς και την ευρωζώνη. Και αν καταργήσεις αυτά, καταργείς και το Μάαστριχτ. Αμα είστε σύμφωνοι γι' αυτά, πάρα πολύ ωραία. Εμείς έχουμε μια τέτοια κατεύθυνση ριζικής αναμέτρησης με αυτήν την πολιτική.

Για να δούμε τι γίνεται αυτές τις μέρες που - υποτίθεται - υπάρχει κρίση, δεν υπάρχει χρήμα και πέφτει η αξία του Χρηματιστηρίου. Πάλι συνεχίζεται μαζικό ξεπούλημα μετοχών. Μεγάλοι ξένοι θεσμικοί, μεγαλορεντιέρηδες αναζητούν ρευστό. Ψάχνουν για νέες ευκαιρίες στις συνθήκες της κρίσης. Εδώ βγήκαν οι χρηματιστές στην τηλεόραση και έλεγαν "τώρα έπεσαν οι μετοχές και γι' αυτό ελάτε να πάρετε, αφού θα αυξηθούν". Το βιολί συνεχίζεται. Στην Τράπεζα της Ελλάδος επεξεργάζονται τελικές και ιδιαίτερα καθοριστικές ρυθμίσεις που αφορούν τη μοιρασιά του πακέτου. Αυτό θα γίνει. Τις προμήθειες, τη συμμετοχή του κράτους στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών για όσο διάστημα κριθεί αναγκαίο. Ο ομιλος MARFIN - η τράπεζα του Ομίλου θεωρείται κυπριακή και δεν υπάγεται στο πρόγραμμα της ελληνικής κυβέρνησης - επιταχύνει τις διαδικασίες για την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου κατά 5 δισεκατομμύρια ευρώ. Κάνει μάλιστα και εξαγορές. Μπορείτε, δηλαδή, να μου πείτε πώς θα ρυθμίσετε την αγορά, όταν υπάρχουν μονοπώλια, τα οποία είναι δυνατά; Πώς να τη ρυθμίσετε; Το μόνο που κάνετε είναι να ρυθμίζετε το άδειασμα της τσέπης των εργαζομένων. Αυτό ρυθμίζεται εύκολα. Να μου πείτε πώς θα τα ρυθμίσετε. Με τι; Με νόμους; Υπάρχουν υπερνόμοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τα θεσμικά πλαίσια. Τι θα κάνετε; Και αυτός οι διαχωρισμός "από εκεί οι βιομήχανοι, από εδώ η τράπεζα" τι είναι; Προέκταση. Μέσα στην τράπεζα υπάρχει βιομηχανικό κεφάλαιο.

Ή τα golden boys, που ανακάλυψαν. Αν πάτε σε μια επιχείρηση σύγχρονη, μεσαίου μεγέθους, θα βρείτε ένα - δύο προσωπάρχες που παίρνουν τεράστιο μισθό και μπορεί να είναι και μέσα από τους εργάτες. Τα golden boys κάνουν τη βρώμικη δουλειά για τους μετόχους και τους ιδιοκτήτες που δε συμμετέχουν άμεσα στη διοίκηση της επιχείρησης. Αυτοί κάνουν υψηλή εποπτεία. Κατ' αρχάς, έχουν πενήντα επιχειρήσεις, διακόσια πλοία, τριάντα ξενοδοχειακά συγκροτήματα. Ο κάθε μεγαλομέτοχος θα βάλει αυτούς τους ανθρώπους να τα διαχειριστούν και να τους δώσει χρήμα, για να έχουν συμφέρον και να μην πουληθούν στον ανταγωνιστή. Οχι ότι τα εγκρίνουμε εμείς αυτά, αλλά δεν μπορεί τις αναπόφευκτες συνέπειες από ένα σύστημα που στηρίζεται στην ταξική εκμετάλλευση να το φέρνετε σαν αιτία της κρίσης. Και άμα περικοπούν δηλαδή οι μισθοί των στελεχών τι έγινε; Να περικοπούν, καμία αντίρρηση! Θα τα δώσετε στους εργαζόμενους; Οχι. Θα μείνουν περισσότερα κέρδη στους μετόχους. Τέτοια ανακατανομή θα γίνει. Μήπως θα ρίξουν τα επιτόκια; Δηλαδή, όλα αυτά τα μέτρα τα οποία προτείνονται είναι κοροϊδία.

Εμείς προτείνουμε μέτρα, τα οποία εάν περάσουν, τα μονοπώλια θα χάσουν. Η κυβέρνηση προτείνει μέτρα, τα οποία μπορεί να αναζωογονήσουν, να βοηθήσουν την κερδοφορία και να προετοιμαστεί ο επόμενος κύκλος της κρίσης. Και τα μέτρα που προτείνει το ΠΑΣΟΚ είναι ζεστό χρήμα στους βιομήχανους. Απλώς η κυβέρνηση τα δίνει μέσω τράπεζας και το ΠΑΣΟΚ τα υπόσχεται άμεσα.

Στην ίδια λογική κινούνται και τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Το κύριο είναι, λένε, να κάνουν επενδύσεις. Μα, όλα τα χρόνια δε γίνονταν επενδύσεις; Αυτή η πλάνα λογική, όταν αυξάνονται οι επενδύσεις ζουν καλύτερα οι εργαζόμενοι! Ε, δεν είναι έτσι. Ποια είναι η γενική πορεία των εργαζομένων;

Εμείς, προτείνουμε μέτρα τα οποία θα τα πληρώσουν από την τσέπη τους οι τράπεζες και τα μονοπώλια. Θα μου πείτε, θα τα διεκδικήσει η κυβέρνηση; Βεβαίως όχι, αλλά τουλάχιστον αυτή πρέπει να είναι η γραμμή πάλης των εργαζομένων. Δεν μπορεί να είναι διαφορετικά αυτό το ζήτημα. Παραδείγματος χάρη, όταν λέμε μέτρα προστασίας υπέρ των ανέργων, εννοούμε σε όλη τη διάρκεια της ανεργίας και μιλάμε για πολύ υψηλά επιδόματα, στο 80% των μισθών, όπως επίσης να πάψουν να δίνουν στα δάνεια ό,τι χρωστάνε, να ανασταλούν τα χρέη τους. Και όταν λέμε προστασία των δανειοληπτών, εννοούμε και πρόγραμμα λαϊκής κατοικίας για τα νέα ζευγάρια.

Αυτά τα χρήματα δίνονται στις τράπεζες για να ενθαρρύνουν ξανά, να πηγαίνουμε στις τράπεζες να ξαναδανειζόμαστε. Αυτό το αλισβερίσι γίνεται. Αυτά εμείς κυριολεκτικά τα απορρίπτουμε. Στην Ελλάδα η κρίση θα έρθει. Και μην πείτε για τα Golden Boys και τα "τοξικά" ομόλογα των τραπεζών, γιατί οι τράπεζες που είναι στην Ελλάδα δεν είχαν μπει σ' αυτή τη λογική, όχι γιατί δε θέλουν τέτοια, αλλά έκαναν χρυσές δουλειές στα Βαλκάνια. Δεν είχαν λόγο να πάνε να κάνουν επενδύσεις ή να δανείσουν επενδυτές, οι οποίοι δεν είχαν εφεδρικά κεφάλαια και δεν είχαν ενδεχομένως και τη λογική ενός ασφαλούς προγραμματισμού για τα μέτρα τους. Και η κρίση θα έρθει, ακριβώς γιατί χτυπάει τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία. Και βεβαίως δε θα είναι εισαγόμενη η κρίση. Είναι ακριβώς όλος ο προσανατολισμός του ελληνικού κεφαλαίου, η εξωστρέφεια όπως λέγεται. Αυτά έχει και η εξωστρέφεια. Και όταν μάλιστα μιλάμε για επενδύσεις με κριτήριο το κέρδος και όταν μάλιστα οι επενδύσεις στρεβλώνουν ακόμα περισσότερο τη διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας.

Για πάρτε σαν παράδειγμα τη ΖΗΜΕΝΣ. Η ΖΗΜΕΝΣ μέσα στην Ελλάδα είναι μια επιχείρηση κερδοφόρα, ζωντανή, σύγχρονη. Με άσπρες μπλούζες οι εργαζόμενοι, πάταγαν κουμπιά. Γιατί έκλεισε; Απλώς γιατί η ΖΗΜΕΝΣ αποφάσισε να συγκεντρώσει την προσοχή της στη Ρουμανία και στη Βραζιλία. Εκεί τη συνέφερε. Γιατί δε βρέθηκε επενδυτής να πάρει αυτήν την επιχείρηση που είναι σύγχρονη; Τι να την κάνει; Αφού κάνει εξαρτήματα τηλεπικοινωνιακού υλικού της ΖΗΜΕΝΣ. Τι να την κάνει; Να την πάρει για να κάνει καρφίτσες; Αφού ό,τι παρήγαγε ήταν για τη ΖΗΜΕΣ. Η ΖΗΜΕΝΣ τα δίνει αλλού.

Αυτή την ανάπτυξη προβλέπετε. Αυτή η ανάπτυξη θα φέρει κρίση στην Ελλάδα, η οποία θα είναι βαθιά. Υπάρχουν τα ελλείμματα, υπάρχουν τα χρέη. Χτυπάει ήδη τις κατασκευές, θα χτυπήσει τη ναυτιλία, χτυπάει τον τουρισμό, θα τον χτυπήσει ακόμα περισσότερο και ποιος ξέρει ακόμα τι;

Οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι σε θέση μάχης. Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας είναι εγγύηση στην υπεράσπιση και σε μια συνεπή αντιπολίτευση και είναι εγγύηση στην υπεράσπιση των συμφερόντων τους. Ακριβώς, αν θέλετε η διαχωριστική γραμμή είναι αυτή. Είναι συνάρτηση της αντιπαράθεσης με την εργοδοσία. Καμία συναίνεση και καμία εργασιακή ειρήνη και αγώνας με όλες τις μορφές πάλης.

Κύριε πρωθυπουργέ, πιάσατε τώρα, σε ένα Γυμνάσιο μια ομάδα πήγε και έσπασε. Συνήθως αυτές οι ομάδες είναι έξω από τα Γυμνάσια και τα Λύκεια. Σας ωφελούν αυτές οι ομάδες. Είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα είναι χέρι βοήθειας και δεν πιάνονται ποτέ και είναι ενήλικοι οι περισσότεροι. Κάτι ξέρουμε και εμείς.

Εμείς υποστηρίζουμε όλες τις μορφές πάλης. Καμία μορφή πάλης δεν μπορεί να μπει εμπόδιο, βεβαίως με απόφαση των εργαζομένων, με περιφρούρηση από τις προβοκάτσιες. Η επίθεση είναι τέτοια που απαιτεί όλες τις μορφές πάλης, χωρίς καμία εξαίρεση. Βεβαίως, απαιτεί συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη αποφάσεων, στην πραγματοποίηση των διάφορων μορφών πάλης. Αν θέλετε, και σε τελευταία ανάλυση, να φύγουν από τη μέση όλοι εκείνοι οι οποίοι το συνδικαλιστικό αγώνα τον εντάσσουν στην αντιπαράθεση ΠΑΣΟΚ Νέας Δημοκρατίας ή στις εντυπώσεις για κυβερνήσεις συνεργασίας.

Τέτοια έχουμε. Αν θέλετε ηγεσίες που δυσφημούν τους αγώνες, ναι, έχουμε. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι φταίνε οι εργαζόμενοι ή οι συνδικαλιστικοί αγώνες. Αγώνες για τα μάτια του κόσμου έχουμε. Αγώνες για να μαζέψουμε ψήφους στις επόμενες εκλογές έχουμε. Αλλά αυτό το κάνουν οι κορυφές. Ο απλός κόσμος μπαίνει με καλή προαίρεση, με καλή πρόθεση. Μα, δε θα μπει τώρα για να αντιπαλέψει τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών; Μπορεί να ανεχθεί αυτήν την κατάσταση που τάχα τακτοποιεί και ρυθμίζει τα δεδομένα; Χτες το βράδυ είδα στην τηλεόραση ότι έκλεισαν τα ΤΕΙ Πειραιά λόγω έλλειψης χρήματος. Δεν ξέρω, ειλικρινά σας λέω, η διοίκηση πώς το αποφάσισε και τι έγινε. Είναι ή δεν είναι αντικειμενικό το γεγονός; Είναι. Οι εργαζόμενοι στο ΑΤΤΙΚΟ κατάργησαν τις εφημερίες γιατί είναι επικίνδυνες. Δεν κάνουν απεργία, έχουν βρει μορφές πάλης τέτοιες που βοηθάνε να ασκήσουν πίεση. Ενα νοσοκομείο, που έπρεπε να έχει πλήρες προσωπικό από τη στιγμή που ξεκινούσε και με πρόσχημα τώρα το ΑΣΕΠ τάχα να μη γίνουν ρουσφέτια! Γίνονται και με το ΑΣΕΠ τα ρουσφέτια. Διορίζονται κάπου εκατό και μετά πηγαίνουν για απόσπαση οι ενενήντα. Ετσι γίνεται.

Επομένως, τι θα κάνει ο κόσμος στο όνομα της κρίσης; Τα κεφάλια έξω λέμε εμείς. Καμία πρόταση της κυβέρνησης δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή. Αλλά και αυτά, τάχα, ότι υπάρχει μια σοσιαλδημοκρατική παραλλαγή λίγο ή περισσότερο Κέυνς. Αυτά είναι πρώτα - πρώτα πράγματα, τα οποία συνέβησαν στο παρελθόν, έδωσαν ό,τι έδωσαν, έχουν εξαντληθεί όλα αυτά.

Επομένως, είναι διεκδίκηση, είναι θέμα συσχετισμού δύναμης και σε τελευταία ανάλυση βεβαίως είναι θέμα συνολικής ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική και σύγκρουση. Δεν είναι θέμα αν έχεις προτάσεις δέκα σελίδες ή τριάντα. Το θέμα είναι ή με τα μονοπώλια ή με το λαό. Αν θέλετε, τώρα πια, τέλειωσε η παγκοσμιοποίηση που θα μας έσωζε, η Ευρωπαϊκή Ενωση που θα μας έσωζε, όλα αυτά έχουν φύγει.

Να τελειώνω, λέγοντας το εξής πράγμα: Γίνεται και αυτό το καιροσκοπικό, θα το πω. Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι μια αντικειμενική αναγκαιότητα, αλλά ξέρετε, τώρα κυριαρχούν οι σοσιαλδημοκράτες και δεν πάμε καλά. Τώρα κυριαρχούν οι συντηρητικοί, οι νεοφιλελεύθεροι δεν πάμε καλά. Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης δεν καθορίζεται από την πλειοψηφία των κυβερνήσεων. Καθορίζεται από την ουσία και τα ίδια τα χαρακτηριστικά της. Είναι διακρατική ένωση καπιταλιστικών κρατών, τα οποία υποχρεούνται μάλιστα να ακολουθούν τις σύγχρονες επιλογές του καπιταλιστικού κράτους, ιδιωτικοποιήσεις, ανατροπή εργασιακών σχέσεων κ.λπ. Αυτά τώρα, ότι άμα κυριαρχήσουν οι Θαπατέρο αλλάζει και άμα κυριαρχήσουν οι Μέρκελ θα αλλάξει, αυτά δεν ισχύουν. Εχουμε σοσιαλδημοκράτες που έκαναν νεοφιλελεύθερη πολιτική και στην Ελλάδα και παντού και νεοφιλελεύθερους που ακολούθησαν, ας το πω έτσι, σοσιαλδημοκρατική πολιτική. Τουλάχιστον πρέπει να δεχτούμε όπως είναι τα πράγματα και όχι να τα παραφράζουμε.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας θεωρούμε ότι είναι εγγύηση. Είμαστε ένα κόμμα με πείρα, ατσαλωμένο. Ξέρουμε να τα βγάζουμε πέρα και στις ανηφόρες και στις κατηφόρες. Κι αυτό που παίζει ρόλο είναι τα κεφάλια του λαού έξω και να βγουν στην πάλη όσοι δεν έχουν βγει. Σε τέτοιες συνθήκες ή κάνεις ένα βήμα μπροστά ή κάνεις δύο πίσω. Και εμείς είμαστε αισιόδοξοι ότι η συσσωρευμένη πείρα δε θα αφήσει το λαϊκό κίνημα, δε θα το αδρανοποιήσει στην πιο επικίνδυνη φάση που έχουμε ζήσει την τελευταία εικοσαετία».