ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ο ρόλος των εργοδοτικών

Η ανοιχτή στήριξη της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ στην απόφαση της κυβέρνησης να φιλοδωρήσει με ζεστό χρήμα τις τράπεζες, αλλά και τα καμώματα συνδικαλιστών της συναίνεσης σε κλάδους και επιχειρήσεις, όπου με μεγαλύτερη ένταση οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο των καπιταλιστικών αδιεξόδων, είναι ενδεικτικά του «αναβαθμισμένου» ρόλου που έχει επωμιστεί ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός, καθώς η οικονομική κρίση εκδηλώνεται και βαθαίνει. Ολοένα και πιο καθαρά καταδεικνύεται ότι οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, τόσο στη ΓΣΕΕ, όσο και σε κλαδικές Ομοσπονδίες, συμμετέχουν ενεργά στην επιχείρηση που έχει στηθεί από το κεφάλαιο και τα κόμματά του να καταστήσουν τους εργαζόμενους συνένοχους στην καπιταλιστική κρίση, ώστε να πληρώσουν αδιαμαρτύρητα το κόστος για την επανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

Καμιά εντύπωση δεν προκαλεί η τακτική τους. Τα ίδια έκαναν και την περίοδο που η μεγαλοεργοδοσία απομυζούσε τεράστια υπεραξία από το βάθεμα της εκμετάλλευσης. Τα ίδια κάνουν και τώρα, που δυσκολεύεται να αναπαράγει αποδοτικά τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά της. Οταν, για παράδειγμα, η ΕΕ και οι ντόπιες κυβερνήσεις συναποφάσιζαν την απελευθέρωση τομέων στρατηγικής σημασίας, προκειμένου να βρουν οι πολυεθνικές νέο πεδίο υπερκερδοφόρας δράσης, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες παζάρευαν του όρους της απελευθέρωσης, παρέχοντας στρατηγική στήριξη στο κεφάλαιο. Οπως η πλειοψηφία της ΟΜΕ-ΟΤΕ με την κατάπτυστη συμφωνία της εθελούσιας εξόδου, που υπονόμευσε τα δικαιώματα των υπόλοιπων εργαζομένων. Τα ίδια με την «Ολυμπιακή», που έβαζαν πλάτη στο ξεπούλημά της. Οταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ καταργούσαν το 8ωρο, αύξαναν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και χτυπούσαν κάθε εργασιακό δικαίωμα, προκειμένου να μεγαλώσει ο βαθμός της εκμετάλλευσης, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες «τουφεκούσαν» για την τιμή των όπλων, χωρίς να αμφισβητούν τη στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου.

Οι ίδιες πλειοψηφίες καλούν σήμερα τους εργαζόμενους να δεχτούν νέες απώλειες στα δικαιώματά τους, προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση. Είναι χαρακτηριστική η προτροπή συνδικαλιστή της πλειοψηφίας στην «Ιντρακόμ» προς τους συναδέλφους του να δεχτούν να παρακρατηθεί μέρος από το μισθό τους, προκειμένου η εργοδοσία να παρατείνει για 6 μήνες την απασχόληση των δεκάδων εργαζομένων, που σκοπεύει να απολύσει στο όνομα της κρίσης. Αυτή η αντίληψη απέναντι στην καπιταλιστική κρίση χαρακτηρίζει το σύνολο του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αυτές οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες συνειδητά δεν έκαναν τίποτα, και δε θα μπορούσαν να κάνουν, για να προετοιμάσουν τους εργαζόμενους, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, ώστε να απαντήσουν με επιθετικό τρόπο στην όξυνση της επίθεσης της πλουτοκρατίας.

Αυτό το σοβαρό καθήκον πέφτει διαχρονικά στις πλάτες των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων. Το ΠΑΜΕ, μαζί και οι κομμουνιστές που δρουν μέσα από τις γραμμές του αναδεικνύουν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και δείχνουν τον αντίπαλο που δημιούργησε την προηγούμενη και θα γεννήσει την επόμενη κρίση. Με αιτήματα και στόχους πάλης επιθετικούς, το ταξικό κίνημα μάχεται για να θωρακίσει τους εργαζόμενους απέναντι στις συνέπειες της κρίσης. Απαιτεί και παλεύει, το μάρμαρο να το πληρώσουν οι εργοδότες από τα αμύθητα κέρδη που έχουν συσσωρεύσει όλο το προηγούμενο διάστημα. Να παρθούν μέτρα για την ουσιαστική προστασία των ανέργων, για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος με κατάργηση του ΦΠΑ και των διοδίων. Να διασφαλιστούν με ευθύνη του κράτους και στο σύνολό τους τα αποθεματικά των Ταμείων. Μ' αυτά και άλλα αιτήματα δίνει τη μάχη ενάντια στις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης.

Διεκδικεί «ενισχυμένο ρόλο» η ΕΕ

Γρηγοριάδης Κώστας

Διόλου τυχαίο ασφαλώς το γεγονός ότι οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ έσπευσαν να υιοθετήσουν ένα κείμενο - πλαίσιο για τη συνεργασία με τις ΗΠΑ, μια μέρα πριν από την ανάδειξη του νέου Αμερικανού προέδρου. Θέλουν να προλάβουν και να «κατοχυρώσουν» το διευρυμένο ρόλο του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό, αξιώνοντας μεγαλύτερο μερίδιο στο ξαναμοίρασμα των αγορών. Ακριβώς για αυτό στο κείμενο που ενέκριναν οι 27 ΥΠΕΞ στη Μασσαλία τονίζεται ότι οι διατλαντικές σχέσεις αλλάζουν κεφάλαιο και ότι οι «φίλοι Αμερικανοί» παραμένουν «μεγάλη δύναμη αλλά όχι η κυρίαρχη», σε έναν «πολυπολικό πλέον κόσμο». Επιδιώκοντας να αναδείξουν τον ενισχυμένο ρόλο της ΕΕ σε πλανητικό επίπεδο στο κείμενο επισημαίνεται «η πολυπολικότητα του νέου παγκοσμιοποιημένου συστήματος, στο οποίο οι Ευρωπαίοι κλήθηκαν να παίξουν και παίζουν ενεργό ρόλο με αφορμή την κρίση της Γεωργίας, αλλά και τη διεθνή οικονομική κρίση». Επίσης πρέπει «το κεφάλαιο της Μέσης Ανατολής να αποτελέσει πολύ υψηλή προτεραιότητα», περιλαμβανομένων του Ιράν και του Ιράκ, ενώ για το Αφγανιστάν αναφέρεται ότι «οι Ευρωπαίοι μοιραζόμαστε με τις ΗΠΑ κοινό όραμα και έχουμε ήδη πολυετή εμπειρία με την παρουσία μας στην περιοχή». Αναφορικά με τις σχέσεις με τη Ρωσία, προτείνεται ότι πρέπει να υπάρξει διάλογος. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και διαμάχες θα περάσουν σε νέα φάση, όποιος και αν εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ...

Υποκρισία για τα κολέγια...

Αλλα λόγια να αγαπιόμαστε είναι η Επίκαιρη Ερώτηση του προέδρου της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Αλαβάνου, δήθεν για κατάργηση της λειτουργίας των ΚΕΣ, η οποία έρχεται έξι χρόνια μετά τις ερωτήσεις του ίδιου προς την Κομισιόν για την αναγνώριση των πιστοποιητικών που παρέχουν τα διάφορα «παραμάγαζα» - ΚΕΣ!

Ο Αλ. Αλαβάνος, σε μια κίνηση υποκρισίας και αποπροσανατολισμού, προσπαθεί να σβήσει μονοκοντυλιά ότι ο ίδιος έχει καλέσει την Κομισιόν να παρέμβει για να αναγνωρίσει η Ελλάδα τα πιστοποιητικά των κολεγίων, τα οποία ο Αλ. Αλαβάνος χαρακτήριζε τότε «πανεπιστημιακούς τίτλους αλλοδαπής»! Η Κομισιόν απλά ...έκανε ό,τι ζητούσε ο Αλαβάνος!

Οπως τότε, έτσι και τώρα ο Αλ. Αλαβάνος αποκαλύπτει ότι ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι απόλυτα προσηλωμένος στις αρχές και τις πολιτικές της ΕΕ. Ετσι, μετά την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, που επιβάλλει την αναγνώριση των πιστοποιητικών των ΚΕΣ, ο Αλ. Αλαβάνος σημειώνει ότι το μόνο που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση για να τηρήσει το Σύνταγμα είναι να ...τα κλείσει.

Πού να τολμήσει να μιλήσει για απειθαρχία και ανυπακοή ο προσκυνητής των Βρυξελλών... Κοροϊδεύει όμως ακόμα και με αυτό το αίτημα, αφ' ενός γιατί δεν τάσσεται ενάντια στην ιδιωτική εκπαίδευση γενικά, αλλά μόνο στα κολέγια που λειτουργούν με το σύστημα της δικαιόχρησης και αφ' ετέρου γιατί χωρίς πολιτική ρήξης και ανατροπής, χωρίς ξεκάθαρη στάση απειθαρχίας και ανυπακοής στην ΕΕ και τους νόμους του κεφαλαίου, πώς ζητάς να κλείσουν οι επιχειρήσεις;

... και δημόσια παιδεία με «εξαιρέσεις»

Οσο για την ουσία της πολιτικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην παιδεία, είναι αποκαλυπτική η ανακοίνωση της θεματικής επιτροπής παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ: «Καμία επιχειρηματική δραστηριότητα αντίθετη με το άρθρο 16 του Συντάγματος»! Δηλαδή, πέρα από την τυπική ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, ο ΣΥΝ συμφωνεί με τα ιδιωτικά σχολεία, τα φροντιστήρια και κάθε είδους ιδιωτικά εκπαιδευτήρια σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Οπως φαίνεται όμως, συμφωνεί και με την επιχειρηματική λειτουργία των κατ' όνομα «δημόσιων» πανεπιστημίων, την ανταποδοτικότητα, την έρευνα που παραγγέλνεται από επιχειρήσεις, το να δίνονται πλευρές της λειτουργίας των ιδρυμάτων σε ιδιώτες, το να γίνονται τα ίδια τα πανεπιστήμια επιχειρηματίες...

Συμφωνεί δηλαδή με την ουσιαστική ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της παιδείας και κρατάει απλά τους τίτλους του ...Συντάγματος! Γι' αυτό και προφανώς σε άλλο σημείο της ανακοίνωσης, η επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ αναφερόμενη στην «προσπάθεια για εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης» την εντοπίζει αποκλειστικά και μόνο στην προσπάθεια για αναθεώρηση του άρθρου 16. Ο νόμος - πλαίσιο, η «αξιολόγηση», τα μεταπτυχιακά με δίδακτρα κλπ. προφανώς για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλευρές της εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης...

Συνταιριάζουν στον ευρωμονόδρομο

Σχολιάζοντας ο εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑ.Ο.Σ. τις προτάσεις του ΠΑΣΟΚ για την Οικονομία, δήλωσε: «Αντιγραφή μήτηρ πάσης μαθήσεως αποδεικνύεται η πρόταση ΠΑΣΟΚ για πάγωμα δανείων αφού εδώ και καιρό ο Πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. πρότεινε το παραπάνω μέτρο». Ακολούθως, σχολιάζοντας τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τις τράπεζες, είπε: «Χαιρόμαστε, που μετά το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ έστω και ετεροχρονισμένα, υιοθετεί τις προτάσεις μας για τις τράπεζες και την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης». Κόμματα του ευρωμονόδρομου, με κάποιες διαφορές, αλλά και σαφή την πίστη στο Μάαστριχτ, την Ενωση του μεγάλου κεφαλαίου, πώς να μη συνταιριάζουν στα βασικά;