Associated Press

Στους δρόμους βγήκαν την περασμένη Τρίτη χιλιάδες Ισπανοί εργαζόμενοι της «Νισάν», διαμαρτυρόμενοι για το νέο κύμα εκατοντάδων απολύσεων...

Ετσι, παρά τον υποτιθέμενο κοινό στόχο των «20» για την ενεργοποίηση των διεθνών και περιφερειακών μηχανισμών που θα ρυθμίζουν, θα εποπτεύουν και θα προστατεύσουν τα συμφέροντα του διεθνοποιημένου μεγάλου κεφαλαίου, ο ασκός του Αιόλου δε θα μπορέσει να κλείσει... Γι' αυτό και οι στρατιές εκατομμυρίων εργαζομένων και απολυμένων όπου Γης, που βρίσκονται στην «απέναντι» πλευρά, καλούνται σε συστράτευση και εντατική πάλη απέναντι στο διεθνές καπιταλιστικό σύστημα που απομυζεί επί πολλές δεκαετίες τον πλούτο απ' τους λαούς και διαιωνίζει την εκμετάλλευση του ανθρώπου απ' τον άνθρωπο...

Είναι κροκοδείλια τα δάκρυα αξιωματούχων ΗΠΑ και ισχυρών της ΕΕ που θα δούμε απ' το Μουσείο Αρχιτεκτονικής στην Ουάσιγκτον, για την τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση. Με ποια έννοια; Με την έννοια ότι ο μικρότερός τους καημός είναι οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι, και ο μεγαλύτερος η συνέχιση της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου με κάθε τρόπο και κάθε κόστος... Αλλωστε, το είπε ξεκάθαρα, στις αρχές της βδομάδας, ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν: «Η παρούσα κρίση είναι μοναδική ευκαιρία για την εντατικοποίηση και επιτάχυνση της παγκοσμιοποίησης...»

Στην Ομάδα των «20» συμμετέχουν οι: ΗΠΑ, Κίνα, Γερμανία, Γαλλία, Βρετανία, Ιταλία, ΕΕ, Αυστραλία, Καναδάς, Ιαπωνία, Ν. Κορέα, Σαουδική Αραβία, Ινδία, Ινδονησία, Μεξικό, Βραζιλία, Αργεντινή, Ρωσία, Τουρκία και Νότια Αφρική, η οποία είναι και η μοναδική που «εκπροσωπεί» τη λεγόμενη «Μαύρη Ηπειρο»...

Η ιδέα για τη δημιουργία της έγινε στη Σύνοδο της Ομάδας των Επτά πιο ανεπτυγμένων βιομηχανικά χωρών (G-7) το Σεπτέμβρη του 1999, με αιτία τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις σε Ασία και Λατινική Αμερική τη δεκαετία του '90 και να συμπεριληφθούν οι λεγόμενες αναδυόμενες οικονομίες της αγοράς στον πυρήνα της παγκόσμιας οικονομίας.

Ο οργανισμός συνεδριάζει έκτοτε σε επίπεδο υπουργών Οικονομίας και διευθυντών των Κεντρικών Τραπεζών κάθε χώρας - μέλους, ενώ στις Συνόδους Κορυφής είθισται να παρίστανται οι διευθυντές Παγκόσμιας Τράπεζας και Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο είχε γίνει προπαρασκευαστική συνάντηση της σημερινής με τη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομίας του G-20 στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας. Στην τελική τους διακήρυξη, οι υπουργοί υποστήριξαν ότι η τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση απειλεί όλο τον κόσμο με ύφεση και ότι αυτό ήρθε ως αποτέλεσμα «του υπερβολικού ρίσκου και των ελαττωματικών πρακτικών διαχείρισης του κινδύνου στις χρηματαγορές...».

Ετσι, υποτίθεται ότι το παρόν Σαββατοκύριακο, οι αξιωματούχοι του G-20 θα συζητήσουν πώς θα κάνουν πιο «αυστηρή και αποτελεσματική» την «επίβλεψη» των οικονομικών καπιταλιστικών συστημάτων και των θεσμών τους.

Ωστόσο, το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Σάο Πάολο, τέσσερα απ' τα μέλη του G-20 (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα - το λεγόμενο BRIC) προτίμησαν να προβούν σε ξεχωριστή ανακοίνωση, ζητώντας «οικονομικές μεταρρυθμίσεις του ρυθμιστικού και εποπτικού πλαισίου της αγοράς, σαφέστερους κανόνες και διαφάνεια, καπιταλιστική αναχρηματοδότηση για τη διατήρηση της ανάπτυξης και της προόδου και ελαχιστοποίηση των αρνητικών συνεπειών ιδιαίτερα για τις αναπτυσσόμενες χώρες». Σημείωσαν έτσι τη σημασία «μηχανισμών που θα αποτρέπουν τον οικονομικό προστατευτισμό», ιδιαίτερα ενόψει της τρέχουσας κρίσης, αλλά και τη μεταρρύθμιση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας «σε ισότιμη βάση με εξισορρόπηση των συμφερόντων πλούσιων και αναπτυσσόμενων χωρών...»

Ο Τζ. Ου. Μπους οικοδεσπότης της συνάντησης της Ουάσιγκτον έχει δηλώσει πως θα αντιταχθεί σε ευρωπαϊκά σχέδια μεταρρύθμισης των διεθνών αγορών, προκειμένου να διατηρηθεί παντοιοτρόπως η πλήρης ανεξαρτησία του μεγάλου κεφαλαίου... Ο νεοεκλεγείς πρόεδρος Μπάρακ Ομπάμα, απ' την άλλη, προτίμησε να αποφύγει να δεσμευτεί σ' ό,τι ανακοινωθεί σήμερα στην Ουάσιγκτον, προσπαθώντας να βγάλει το φίδι απ' την τρύπα με γνωστά εργαλεία καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης και να βρει σωσίβια που θα προσανατολίζονται, μεταξύ άλλων, και στον περιορισμό της μεγάλης καταιγίδας της ανεργίας και της ανέχειας που μαστίζει τον αμερικανικό λαό, προωθώντας π.χ. καπιταλιστικές ενέσεις όχι μόνον στα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα όπως ο προκάτοχός του, αλλά και στις τρεις μεγαλύτερες αυτοκινητοβιομηχανίες των ΗΠΑ («General Motors», που απειλείται με κατάρρευση, «Ford», «Crysler»...).

Ο Γάλλος Πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί ανακάλυψε... την...«ηθική»(!) «αναδιαμόρφωση» των αγορών και προτείνει, ανάμεσα στα άλλα, σαν «μαγική λύση» τη διαμόρφωση ενός «κώδικα συμπεριφοράς» για τους μάνατζερ μεγάλων χρηματοπιστωτικών οργανισμών.

Να, γιατί η γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ» σχολίαζε την περασμένη Πέμπτη ότι η σημερινή Σύνοδος του G-20 στην Ουάσιγκτον είναι καταδικασμένη σε αποτυχία, αφού δεν υπάρχει ούτε καν σαφής ημερήσια διάταξη ή ενιαία ανάλυση για την κρίση... Να, γιατί, απ' την άλλη, οι λαοί πρέπει να παλέψουν, αξιοποιώντας την κρίση του καπιταλισμού, ώστε να δυναμώσει η πάλη για την ανατροπή του.

Μια σύντομη αναδρομή στην αμερικάνικη ιστορική εξέλιξη και στη σημερινή της κατάληξη δείχνει δυο βασικές πλευρές. Η μια είναι η συνεχιζόμενη υποβόσκουσα ρατσιστική αντίληψη σε μεγάλα τμήματα της αμερικανικής κοινωνίας με ενδεικτικές καταστάσεις. Η άλλη είναι ότι στον πληθυσμό των μαύρων διαμορφώθηκε ένα στρώμα πλουσίων που ταυτίστηκε με τα συμφέροντα της αμερικάνικης, αστικής τάξης ανεξαρτήτως χρώματος ως ενιαίας κυρίαρχης ταξικής δύναμης. Η εποχή των «μπαρμπα- Θωμάδων» και της «Μαύρης Δύναμης» παρήλθε προ πολλού.

Στη θέση της διαμορφώθηκε μια ενιαία κοινωνική δύναμη μαύρων και λευκών εργαζομένων με κοινά ταξικά συμφέροντα κι επιδιώξεις. Επομένως, όλος ο κουρνιαχτός στις ΗΠΑ και διεθνώς από κάθε λογής σχολιάζοντες κονδυλοφόρους περί «αντιρατσιστικής νίκης» αποβλέπουν να σκεπάσουν την κύρια αντίθεση της αμερικανικής κοινωνίας που είναι η διαφορά μεταξύ της αμερικανικής αστικής τάξης και της αμερικανικής εργατικής τάξης.

Ο Τζον Κένεντι πρωτοστάτησε σε μια καμπή της ιστορικής πορείας της αμερικανικής αστικής τάξης που χαρακτηρίστηκε από το σύνθημα «Συμμαχία για την Πρόοδο» και που ήθελε να προσδώσει διαφορετικά χαρακτηριστικά στον αμερικάνικο καπιταλισμό. Η δολοφονία του από το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα σημαδεύει την πορεία της μεγαλοαστικής τάξης έως σήμερα. Μεσούσης μιας εξελισσόμενης κρίσης του αμερικανικού καπιταλισμού με διεθνείς προεκτάσεις, το βλέμμα του διεθνούς εργατικού, ειρηνιστικού και προοδευτικού κινήματος είναι στραμμένο στη μεγάλη αμερικανική χώρα.