Συνέντευξη στη ΝΕΤ, στη δημοσιογράφο Πόπη Τσαπανίδου, έδωσε χτες το πρωί η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα. Αποσπάσματα από αυτή τη συνέντευξη παραθέτουμε στη συνέχεια.

- Θέλω να σας ρωτήσω αν θέλετε να πάμε σε πρόωρες εκλογές.

- Αυτό που μας απασχολεί είναι τι θα βγάλουν οι εκλογές. Θα γίνουν εκλογές. Σε μερικούς μήνες, σε ένα χρόνο, σε δυο χρόνια. Σημασία έχει τι θα βγάλουν. Και τώρα πια νομίζω ότι πρέπει να έχει συγκεντρωθεί πάρα πολύ μεγάλη πείρα. Η οικονομική κρίση πρέπει να αφυπνίσει πολλούς και πολλές. Και αυτές οι εκλογές πρέπει να είναι πιο προχωρημένες από τις προηγούμενες. Και τα δύο κόμματα πρέπει να πάρουν ένα γερό μάθημα.

- Βλέπετε να το παίρνουν το μάθημα αυτό τα δύο μεγάλα κόμματα; Βάσει των δημοσκοπήσεων πάντα.

- Αυτό που είναι βέβαιο είναι ότι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού θεωρεί ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές ανάμεσα στα δύο κόμματα. Αυτό πια είναι ολοφάνερο. Και όσο περισσότερο κονταροχτυπιούνται, τόσο φαίνεται ότι οι διαφορές τους δεν είναι ουσιαστικές. Διότι αν έχεις ουσιαστικές διαφορές, εκθέτεις με ηρεμία και ψυχραιμία τις απόψεις σου, δε χρειάζεται να δημιουργείς σκηνικά.

Βεβαίως, ξέρουμε πολύ καλά ότι ανάμεσα σε αυτό που πιστεύουν οι εργαζόμενοι και σε αυτό που κάνουν στην κάλπη υπάρχει διαφορά. Εμείς ελπίζουμε την κάλπη να τη δουν σαν ένα μέρος της καθημερινής τους ζωής και όχι σαν μία μέρα που θα πάνε να ψηφίσουν και θα πουν ό,τι έκανα μέχρι τώρα το συνεχίζω. Αν δεν το δουν έτσι, έρχονται πολύ χειρότερα πράγματα.

- Τι βλέπετε να έρχεται στο μέλλον;

- Να το πω καθαρά. Το κριτήριο - ειλικρινά δεν το λέω ούτε με εγωισμό, ούτε με οτιδήποτε - του τι αλλαγές και ανακατατάξεις γίνονται με πρακτικό χαρακτήρα, θα είναι η ενίσχυση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, που έχει μια διαφορετική πολιτική.

- Είστε ευχαριστημένη με το ποσοστό που σας δίνουν στις δημοσκοπήσεις;

- Εγώ δε δίνω και πολύ μεγάλη σημασία στις δημοσκοπήσεις. Οχι ότι δεν απηχούν τάσεις, αλλά αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι πώς σκέφτονται οι εργαζόμενοι. Δηλαδή, αν εμείς συναντούσαμε μέσα στο λαό μία είτε παγερότητα, είτε άρνηση, είτε πολύ περισσότερο αντιπαράθεση, θα μας απασχολούσε πάρα πολύ.

Αυτό που μας απασχολεί είναι ότι μας λένε έχετε δίκιο, δεν έχουν όμως εμπιστοσύνη ότι αυτά μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Από ποια πλευρά; Ακόμα δεν έχουν αποφασίσει ότι πρέπει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Γιατί βεβαίως αυτά που λέμε εμείς δε θα γίνουν αυτόματα.

- Αυτά που λέτε εσείς, μπορούν να γίνουν;

- Βεβαίως μπορούν να γίνουν. Οταν μπορεί να υπάρξει μία τέτοια κερδοφορία, την οποία κερδοφορία τη διαδέχεται η κρίση, αυτό δεν είναι ένα περίεργο φαινόμενο;

Οι δέκα πιο ισχυρές εισηγμένες στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεις είχαν το 2007 καθαρά κέρδη 2,88 δισ.. Φέτος που είναι κρίση, πόσο έχουν; 2,33 δισ.. Και λένε έχουμε χάσει. Τι έχετε χάσει; 0,50 δισ.. Καταλαβαίνετε;

Οταν υπάρχει τέτοια κερδοφορία, λοιπόν, όταν το επόμενο βήμα της κερδοφορίας είναι η κρίση, δεν περικλείει αυτή η εικόνα που είναι και η πραγματικότητα, μια φοβερή αντίφαση που πρέπει να απαντήσει ο λαός; Εμείς απαντάμε.

- Από την άλλη τη μεριά όμως, είχαν προβλεφτεί οι κρίσεις αυτές.

- Εμείς την είχαμε προβλέψει. Οχι γιατί είμαστε έξυπνοι, αλλά γιατί ξέρουμε καλά πώς λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα και ξέρουμε ότι, όταν η κερδοφορία φτάσει στα άκρα, δεν υπάρχει δυνατότητα επανεπένδυσης των κεφαλαίων για ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία, για μια σειρά λόγους που έχουν σχέση με την αναρχία στην παραγωγή την καπιταλιστική, με τη δυσαναλογία ανάμεσα στους κλάδους, με το γεγονός ότι έχει υποσκαφθεί η αγοραστική ικανότητα των εργαζομένων.

Θέλω να κάνω ένα σχόλιο. Στην εκπομπή σας, που παρακολούθησα το πρωί, είπε η κυρία Διαμαντοπούλου, να πληρώσουν φόρους αυτοί που αγοράζουν τσάντες Γκούτσι - πώς λέγονται - ή τα τζιπ που έχουν στο Κολωνάκι. Μα τώρα, ας μην γελιόμαστε, η κρίση δεν έγινε γιατί δεν πλήρωσαν κάποιοι δανειολήπτες τα στεγαστικά δάνεια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αυτό το μεγαθήριο να κλονίζεται από 1 εκατομμύριο δανειολήπτες; `Η γιατί στην Ελλάδα - δεν ξέρω πόσοι - αγοράζουνε τέτοια είδη πολυτελείας; Φυσικά αυτοί που αγοράζουν τα πληρώνουν, δεν το συζητάω, αλλά αυτοί έχουνε πολλά έσοδα. Θέλω να σας πω, δεν είναι απλά τα πράγματα.

Αυτή η κρίση ανέδειξε την ανάγκη ριζικών αλλαγών, που δε θα έρθουν σε ένα βράδυ. Αλλά πρέπει να μπούμε σε έναν τέτοιο δρόμο.

Θα σας πω ένα παράδειγμα. Ποιες είναι οι θέσεις μας; Μέσα από την κρίση αναδεικνύεται η ανάγκη κοινωνικοποίησης, συνεταιριστικοποίησης, εργατικού κοινωνικού ελέγχου, πανεθνικού σχεδιασμού και αντίθεσης στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Αυτό εμείς θα το πούμε, ως ζύμωση, ως προπαγάνδα, δε θα το αφήσουμε. Αλλά, ταυτόχρονα, στη Βουλή καταθέσαμε και γραπτά συγκεκριμένες προτάσεις, που ξεκινάνε από το εξής: πρέπει να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Να πάρω το θέμα των θέσεων εργασίας, που συζητήθηκε και το πρωί. Να γίνουν εκτεταμένα κοινωνικά έργα που μας χρειάζονται, όχι έργα για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Παραδείγματος χάριν, αντισεισμική θωράκιση, διαχείριση του νερού, αναπλάσεις περιοχών και μια σειρά άλλα τέτοια. Να γίνουν παιδικοί σταθμοί, να μην χρειάζεται κανείς να πηγαίνει στον ιδιωτικό τομέα. Εργα που δημιουργούν και θέσεις εργασίας και έχουν και μια κοινωνική αποστολή. Οχι θέσεις εργασίας για τις θέσεις, γιατί γίνανε οι Ολυμπιακοί Αγώνες και μετά... χαίρεται. Απολύθηκαν οι άνθρωποι και τα Ολυμπιακά έργα άλλα είναι εγκαταλελειμμένα και άλλα τα πουλάνε.

Δεύτερον, να πέσει ο ΦΠΑ ή και να καταργηθεί στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης. Δε λέμε να καταργηθεί στις τσάντες Γκούτσι ή στα αρώματα Χ, Ψ, Ω, αλλά στα είδη της πλατιάς κατανάλωσης. Πώς θα ανέβει η αγοραστική - ας το πω και έτσι - ικανότητα των εργαζομένων;

Υπάρχει ένα σοβαρό θέμα με τα ασφαλιστικά ταμεία, στα οποία δε φταίει η κρίση, είχαν πρόβλημα. Οξύνεται τώρα γιατί έχασαν πρόσθετα ποσά - άλλοι λένε 4 - 5 δισ. - από το γεγονός ότι είχανε καταθέσει τα χρήματα αυτά στις τράπεζες. Τι θα περιμένουμε τώρα; Πότε θα γίνει η ανάκαμψη και μπορεί να γίνει σε 4 χρόνια και μπορεί η ανάκαμψη να μη φθάσει στα ασφαλιστικά ταμεία. Εκεί που τα ποσά επενδύθηκαν, να μην επιστραφούν.

- Να σας ρωτήσω κυρία Παπαρήγα, όλη αυτή η συγκυρία ευνοεί το κόμμα σας;

- Αυτή η ερώτηση μού γίνεται συχνά και λέω ότι είναι καλοπροαίρετη, θα σας απαντήσω το εξής πράγμα: Σε συνθήκες κρίσης, υπάρχουν δυνατότητες, αυτό που λέμε το λαϊκό κίνημα των εργατοϋπαλλήλων, της φτωχής αγροτιάς, των αυτοαπασχολουμένων πια, ως ένα μαζικό κίνημα και όχι ένα κίνημα μιας εμπροσθοφυλακής, να εκτιναχτεί και να γίνει παράγοντας εξελίξεων. Αλλά υπάρχουν και κίνδυνοι να ενσωματωθεί και πάνω σε αυτό το ενσωματωμένο κίνημα, να περάσουν τα χειρότερα μέτρα. Αυτό μας απασχολεί. Αυτό είναι το πρώτο. Από την εκτίναξη του κινήματος θα εξαρτηθεί το ποσοστό του ΚΚΕ. Τα άλλα κόμματα φοβούνται την κίνηση των λαϊκών μαζών ή τη βλέπουν σαν σε κορνίζα.

Να βγει μια εμπροσθοφυλακή μπροστά, ανεξαρτήτως τι λέει; Γιατί έχουμε και ορισμένες κινητοποιήσεις με λάθος αιτήματα. Εμείς μετέχουμε σε αυτές, διότι δεν είμαστε απεργοσπάστες, αλλά τα αιτήματα δεν είναι σωστά. Είναι αιτήματα τα οποία προσαρμόζονται στην εναλλαγή των δύο κομμάτων. Καθαρά πράγματα. Με αυτήν την έννοια πρέπει να ανέβει η πείρα του εργαζόμενου στην πράξη, όχι πείρα από τα προβλήματά του μόνο.

Επομένως, αυτό μας απασχολεί πρώτα και όχι τα κουκιά. Οχι ότι δε μας ενδιαφέρει η ψήφος, ίσα - ίσα, λέμε ότι ουσιαστικό στοιχείο της αντεπίθεσης του λαού απέναντι στα μέτρα που θα έρθουν, τα χειρότερα, είναι η δύναμη του ΚΚΕ.

Αλλά εμείς, δεν εξαρτάμε τη δύναμή μας τώρα από το να ευχαριστηθεί ο λαός με αυτά που θα του πούμε. Δεν μπορούμε να του πούμε ψέματα.

- Θέλω να σας ρωτήσω αν σας ενοχλεί που ο ΣΥΡΙΖΑ ανεβάζει τα ποσοστά του, στις δημοσκοπήσεις πάντα. Δηλαδή ανεβαίνει στην 3^η θέση.

- Να σας πω. Αυτό δείχνει ότι υπάρχει αυταπάτη, ότι μια σοσιαλδημοκρατική διαχείριση, η οποία έχει σύνθημα αριστερό, μπορεί να προσφέρει εναλλαγή. Είναι δείκτης, δηλαδή, αυταπατών και αν θέλετε είναι και μια έκφραση μιας απογοήτευσης και αγανάκτησης που δεν μπορεί να ξεφύγει από τη διαχείριση του συστήματος.

Με αυτήν την έννοια, μας ενοχλεί, όπως μας ενοχλούν τα υψηλά ποσοστά που ακόμα έχουν η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Μήπως δε μας ενοχλεί αυτό; Και αν θέλετε, εκεί πέρα υπάρχουν εργατικά λαϊκά στρώματα, τα οποία είναι εγκλωβισμένα. Παράγωγο αυτού του εγκλωβισμού είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ.

Εμείς λέμε το εξής πράγμα: Βάζουμε μια διαχωριστική γραμμή. Από τη μια μεριά είναι τα συμφέροντα των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων, και από την άλλη τα συμφέροντα των εργατοϋπαλλήλων, των μισθωτών, των μικροεπαγγελματιών, των αυτοαπασχολουμένων, των μικροπαραγωγών αγροτών. Τα βλέπουμε ως κοινωνική διαστρωμάτωση και ταξική διάρθρωση.