ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΣΥΝ και εργασιακές σχέσεις

Τις εργασιακές σχέσεις, που απειλούνται από την κρίση, θυμήθηκε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, ζητώντας για αύριο συζήτηση προ ημερήσιας διάταξης στη Βουλή γι' αυτό το θέμα. Αραγε, ποιες εργασιακές σχέσεις επιδιώκει να υπερασπιστεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Αυτές που χρόνια τώρα έχουν βάλει στο στόχαστρο οι εργοδότες, ακόμα και την περίοδο της υπερκερδοφορίας τους, με την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ να βάζει ανοιχτά πλάτη σε κάθε εργοδοτική προσπάθεια για την ανατροπή τους; Και πώς αντιλαμβάνεται την υπεράσπιση των εργασιακών σχέσεων ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που στα λόγια υπερθεματίζει για τα εργασιακά συμφέροντα, αλλά στην πράξη στηρίζει τη συνδικαλιστική πλειοψηφία και προωθεί βαθύτατες ανατροπές σε δήμους όπου διοικεί ή συνδιοικεί με το ΠΑΣΟΚ; Το ενδιαφέρον του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ για τις εργασιακές σχέσεις από τη σκοπιά της στρατηγικής είναι υποκριτικό. Και αυτό είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς ανατρέχοντας σε βασικές στρατηγικές επιλογές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που σχετίζονται με τις εργασιακές ανατροπές σε ευρωενωσιακό και εθνικό επίπεδο.

Ορισμένα παραδείγματα:

1. Στις 11/7/2007 ψηφίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο έκθεση σχετικά με την «Πράσινη Βίβλο». Πρόκειται για το νέο μανιφέστο του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, με το οποίο προωθείται η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και η αντικατάστασή τους από την ατομική σύμβαση εργασίας, ο δραστικός περιορισμός των σχέσεων εργασίας αορίστου χρόνου και η αντικατάστασή τους από κάθε μορφής μερική και ελαστική απασχόληση, η κατάργηση των αποζημιώσεων απόλυσης και των ορίων και προϋποθέσεων για τις ομαδικές απολύσεις, καθώς και η γενίκευση της «ενοικίασης» εργαζομένων από τα δουλεμπορικά γραφεία και η απαλλαγή των εργοδοτών από κάθε υποχρέωση απέναντί τους. Και μόνο η περιγραφή του περιεχομένου της καθιστά αυτονόητη την καταψήφισή της από κάθε κόμμα που θέλει να λέει πως υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη συγκεκριμένη ψηφοφορία ψήφισε αποχή, νομιμοποιώντας επί της ουσίας τις εργοδοτικές αξιώσεις.

2. Στην πρόταση που κατέθεσε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση, συμπεριέλαβε καραμπινάτους αντεργατικούς όρους που βάζουν μπουρλότο στα εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα. Πιο συγκεκριμένα, στο θεσμικό κομμάτι της Σύμβασης, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ζητούσε η διευθέτηση του χρόνου εργασίας να υπαχθεί πλήρως στις συλλογικές διαπραγματεύσεις και συλλογικές συμβάσεις, να καθιερωθεί πλαφόν 10% στη μερική απασχόληση ανά επιχείρηση και να δικαιολογούνται πλήρως οι ομαδικές απολύσεις, με τον επιπλέον όρο ο εργοδότης να έχει εξασφαλίσει τουλάχιστον ένα βραχύχρονο πρόγραμμα κατάρτισης ή ανακύκλωσης της ανεργίας για τους απολυμένους. Είναι φανερό ότι με αυτές τις προτάσεις η ΓΣΕΕ επιχειρεί να νομιμοποιήσει τον πιο σκληρό πυρήνα των εργοδοτικών αξιώσεων που σχετίζονται με τις εργασιακές σχέσεις και θεμελιώδεις πλευρές τους, όπως είναι η οργάνωση του χρόνου εργασίας, η διευθέτηση, κτλ. Κατά συνέπεια, κάθε δύναμη που ισχυρίζεται για τον εαυτό της ότι υπερασπίζεται τα εργατικά συμφέροντα θα έπρεπε τουλάχιστον να απορρίψει μέχρι κεραίας τις προτάσεις της πλειοψηφίας. Η παράταξη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στη ΓΣΕΕ αρκέστηκε στην παρακάτω διατύπωση: «(...) Στα υπόλοιπα θεσμικά μπορούμε να δούμε θετικά αρκετές από τις προτάσεις που έχουν διατυπωθεί από τη νομική υπηρεσία της ΓΣΕΕ. Εμφαση χρειάζεται στη δημιουργία ενός πλαισίου κανόνων για σταθερή απασχόληση και εργασιακές σχέσεις με χτύπημα των ελαστικοτήτων».

3. Ο θεσμός των συμβασιούχων αποτελεί μια από τις πλέον κατάπτυστες επινοήσεις του κεφαλαίου και των κομμάτων του προκειμένου να εξασφαλίζουν φθηνή - από κάθε άποψη - εργατική δύναμη. Αφού κατάφεραν να περάσουν τη γενίκευση του θεσμού μέσα και από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τη βοήθεια και των εκπροσώπων του ΣΥΝ, οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου κατέληξαν στις 28 του Ιούνη 1999 σε μια οδηγία - πρόκληση (70/1999) που από τη μια θα διασφαλίζει τα κεκτημένα τους σε σχέση με το θεσμό των συμβασιούχων και από την άλλη θα σκορπίζει αυταπάτες στους εκατοντάδες χιλιάδες εργασιακά και πολιτικά ομήρους. Στη βάση αυτής της οδηγίας, με αντίστοιχα Προεδρικά Διατάγματα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έπαιξαν άθλια προεκλογικά παιχνίδια σε βάρος χιλιάδων εργαζομένων, την ίδια ώρα που η Κομισιόν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο διαβεβαίωνε: «Η οδηγία 1999/70/ΕΚ (...) υποχρεώνει τα κράτη - μέλη να λαμβάνουν διάφορα μέτρα προκειμένου να αποφεύγεται η κατάχρηση που προκαλείται από τη χρησιμοποίηση διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου. Εντούτοις, δεν υπάρχει, βάσει της οδηγίας, συγκεκριμένη υποχρέωση των κρατών - μελών για τον καθορισμό κανόνων για τη μετατροπή των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε συμβάσεις αορίστου χρόνου. Η έγκριση ή μη παρόμοιων κανόνων αποτελεί συνεπώς θέμα το οποίο πρέπει να ρυθμιστεί σε εθνικό επίπεδο» (απάντηση σε σχετική Ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Γ. Τούσσα, 9 του Ιούνη 2005). Παρά το καταφανέστατο του πράγματος, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ήταν και παραμένει ο πιο ένθερμος υποστηρικτής της οδηγίας, γεμίζοντας αυταπάτες τους εργαζόμενους για τον πραγματικό ρόλο της ΕΕ και συμβάλλοντας ώστε χιλιάδες εργατικές συνειδήσεις να ελπίζουν στον «από ΕΕ θεό» για τη σωτηρία τους από το μαρτύριο της μερικής δουλειάς - μερικής ζωής.

4. Η γνωστή οδηγία Μπολκεστάιν τινάζει στον αέρα κάθε εργατική κατάκτηση σε σχέση με τους μισθούς και τις συλλογικές συμβάσεις. Γι' αυτό και το ευρωενωσιακό κεφάλαιο επέμεινε και επιμένει στην εφαρμογή της, επιδιώκοντας να διατηρήσει τα στρατηγικά χαρακτηριστικά της παρά τις όποιες φραστικές διαφοροποιήσεις και τους ελιγμούς που κάνει για να χρυσώσει το χάπι και να περάσει την οδηγία. Στις 15/11/2006 η οδηγία μπήκε για ψηφοφορία στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε την οδηγία. Φρόντισε ωστόσο να απαλύνει την επιθετικότητα της μεγαλοεργοδοσίας στα μάτια των εργαζομένων, χαρακτηρίζοντας την - τροποποιημένη σε επουσιώδη σημεία - οδηγία σαν «Μπολκεστάιν λάιτ», καλλιεργώντας την αυταπάτη ότι κάτι άλλαξε προς το καλύτερο και ότι το Ευρωκοινοβούλιο επέβαλε φιλεργατικές αλλαγές στο κείμενο της Κομισιόν. Ακόμα, ο ΣΥΝ στηρίζει συνδικαλιστικά τη Συνομοσπονδία Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), η οποία μάζεψε άρον άρον τις πανευρωπαϊκές εργατικές αντιδράσεις και δέχτηκε ότι το «τροποποιημένο» κείμενο «ενσωματώνει το 90% των προτάσεών της».

5. Η οργάνωση του χρόνου εργασίας αποτελεί επίσης ένα από τα βασικά σημεία αντιπαράθεσης στο πεδίο της ταξικής πάλης. Είναι γνωστή η προσπάθεια του ευρωενωσιακού κεφαλαίου να περάσει με κάθε τρόπο την 65ωρη και πλέον εργάσιμη βδομάδα, να σπάσει το χρόνο εργασίας σε ενεργό και ανενεργό, να μεγαλώσει την περίοδο αναφοράς στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας. Αυτό επιδιώκεται κυρίως με την προωθούμενη οδηγία για την οργάνωση του χρόνου εργασίας που θα τροποποιεί την προηγούμενη 2003/88/ΕΚ της ΕΕ. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στα λόγια τάσσεται ενάντια στην οδηγία και τις ανατροπές που αυτή θα επιφέρει στην εργασία, στην κοινωνική, οικογενειακή ζωή του κάθε εργαζομένου. Στην πράξη όμως τι κάνει; Την απάντηση δίνει η θετική ψήφος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην έκθεση Σέρκας, στις 5 του Νοέμβρη, στην αρμόδια Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Μια έκθεση που περιέχει αυτούσιο τον πυρήνα της προωθούμενης αντεργατικής οδηγίας και επιχειρεί με ψευτοτροπολογίες να την εξωραΐσει. Αυτή την έκθεση ψήφισε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΛΑ.Ο.Σ., ρίχνοντας για μια ακόμη φορά στο κανναβάτσο τους εργαζόμενους.

6. Και επειδή τα παραδείγματα δεν έχουν τέλος, θα αρκεστούμε σε μερικές μόνο ακόμα πρόσφατες περιπτώσεις, που δείχνουν τη συμβολή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, για την οποία αύριο θα ξιφουλκήσει δήθεν στη Βουλή. Να σημειωθεί ότι με την κρίση εν εξελίξει, οι συνδικαλιστές του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σε επιχειρησιακό κυρίως επίπεδο αναδεικνύονται σε υπέρμαχους των εργασιακών ανατροπών, σέρνοντας χιλιάδες εργαζόμενους στο χορό των εργοδοτικών εκβιασμών (βλέπε επιχείρηση «Καλλιμάνης»). Εχουμε και λέμε:

Η παράταξη του ΣΥΝ στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης ψήφισε υπέρ της «πρόσληψης» 200 συμβασιούχων στην υπηρεσία Πρασίνου, νομιμοποιώντας τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, ενάντια στις οποίες αύριο θα δημαγωγεί στη Βουλή.
Στα Ανω Λιόσια, με την ψήφο της παράταξης του ΣΥΝ, η δημοτική αρχή προχώρησε στην άρση της κυριακάτικης αργίας των καταστημάτων, που σημαίνει νέες ανατροπές για εμποροϋπαλλήλους και μικροεπαγγελματίες.
Στην «Παπαστράτος» άμεσα χάνουν τη δουλειά 135 εργαζόμενοι. Η Επιθεώρηση Εργασίας δηλώνει ότι όσα συμβαίνουν στην εταιρεία «είναι συμφωνία σωματείου και εταιρείας»! Πρόεδρος του σωματείου είναι στέλεχος του ΣΥΝ.

Εν κατακλείδι: Αυτές τις μέρες, ο Λαναράς ανακοίνωσε ότι μόλις τσεπώσει τα 35 εκατ. ευρώ της επιδότησης με την εγγύηση του ελληνικού δημοσίου, θα προχωρήσει σε 400 απολύσεις. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με το ΠΑΣΟΚ και την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ήταν από τους υπέρμαχους της επαναχρηματοδότησης του μεγαλοεπιχειρηματία. Θα ήταν τουλάχιστον αφελές να πιστέψει κανείς ότι όταν εν χορώ έλεγαν στους εργαζόμενους να γίνουν το όχημα για να πάρει ο Λαναράς το ζεστό χρήμα, όλοι οι παραπάνω δεν ήξεραν πως αυτό θα σημάνει νέες απολύσεις. Είναι κι αυτό μια απόδειξη για το πώς αντιλαμβάνεται ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ την υπεράσπιση των εργασιακών συμφερόντων...

Περ. Κ.