Οι τακτικισμοί του επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Αλαβάνου, κατά τη συζήτηση προχτές το βράδυ στη Βουλή για τον προϋπολογισμό δεν έμειναν αναπάντητοι. Ο Αλ. Αλαβάνος ενώ θα έπρεπε να πάρει το λόγο, δε βρισκόταν στην αίθουσα, κάτι που δε συνέβη πρώτη φορά, αλλά είχε επαναληφθεί στο παρελθόν για ευνόητους λόγους. Το γεγονός επισημάνθηκε απ' την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλ. Παπαρήγα, η οποία σημείωσε: «Δέχτηκα να πάρω το λόγο τώρα παρά το γεγονός ότι δεν είναι η σειρά μου, γιατί δε θεωρώ ότι το Προεδρείο πρέπει να εμπλέκεται σε τέτοια πράγματα και να βρίσκεται μπροστά σε αδιέξοδα. Πάντως, πρέπει να πω ότι είναι η δεύτερη φορά που ο Πρόεδρος του Συνασπισμού δεν έρχεται να μιλήσει στην ώρα του. Επειδή σε τρεις ώρες "κλείνει" η συζήτηση, δε θα ήθελα να παίξω κι εγώ αυτό το παιχνίδι, να φύγω από τη Βουλή και να φέρω τον Πρόεδρο της Βουλής σε αδιέξοδο ούτε έχει σημασία ποιος θα μιλήσει πρώτος ή δεύτερος».

Προφανώς, για κάποιους έχει σημασία και μάλιστα μεγάλη.

«Μήπως κολακεύετε το ακροατήριό σας;» ρωτήθηκε ο Αλ. Αλαβάνος στο πλαίσιο συνέντευξής του στην κυριακάτικη «Ελευθεροτυπία». Οπως ήταν αναμενόμενο, απάντησε «εμείς δεν κολακεύουμε», επικαλούμενος και σχετικό άρθρο του εκδότη της εφημερίδας Θ. Τεγόπουλου την περασμένη Κυριακή. Αμέσως παρακάτω όμως ο ίδιος βάζει στο στόμα κάποιου υποθετικού 15χρονου ερωτήματα όπως αν θα πρέπει στη διαδήλωση να σπάσει βιτρίνα, να πετάξει νεράντζι, να βρίσει τον αστυνομικό ή να του δώσει λουλούδι. Πιο κάτω δηλώνει εντυπωσιασμένος απ' την πολιτική επιτυχία αυτού του κινήματος γιατί ο Σαρκοζί ανακάλεσε την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Αμέσως μετά αποδίδει τα όσα έγιναν στην «πρώτη φάση του κινήματος που είχε οργή και θυμό». Και μετά απ' όλα αυτά προσπαθεί να ηρωοποιήσει το κόμμα του, ισχυριζόμενος ότι κάποιοι προσπάθησαν να του αφαιρέσουν το δικαίωμα να στηρίξει το κίνημα.

Δικαίωμά τους πράγματι να στηρίζουν αυτό που θέλουν να ονομάζουν «κίνημα», κόντρα στην πραγματικότητα που βοά πως οι πυρήνες των κουκουλοφόρων, που παρασέρνουν και ανώριμα, αυθόρμητα, νέους ανθρώπους, όχι μόνο δεν είναι κίνημα, αλλά βρίσκεται απέναντι και εχθρικά στο λαϊκό κίνημα, αλλά και σ' αυτούς που παρασέρνουν στα τυφλά χτυπήματα, κόντρα στο λαϊκό κίνημα. Δικαίωμά τους, αλλά ταυτόχρονα είναι και δικαίωμα του εργατικού, λαϊκού, νεολαιίστικου κινήματος να τους κρίνει.

Να υποθέσουμε ότι την επόμενη φορά που κάποιος απ' την ηγεσία του ΣΥΝ θα αναφερθεί όπως χτες ο γραμματέας της ΚΠΕ Ν. Χουντής στην προβοκάτσια περί «ιεράς συμμαχίας κυβέρνησης, ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΛΑ.Ο.Σ.» θα συμπεριλάβει και στελέχη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όπως τον Σπ. Λυκούδη; Γιατί οι σάλτοι τους είναι πρωτοφανείς. Είναι κίνημα οι κουκουλοφόροι όπως είπε κάποιο στέλεχος της νεολαίας τους Σάββατο βράδυ σε τηλεοπτικό κανάλι ή όχι; Είναι με το κίνημα των τυφλών χτυπημάτων ή κατά της βίας; Ασε που αυτό το τελευταίο που το αναπαράγουν όλα τα ηγετικά στελέχη τους τους εκθέτει διπλά. Και γιατί φαίνεται ότι κοροϊδεύουν όταν μιλούν για εξέγερση, η οποία περικλείει τη βία και γιατί δηλώνουν νομιμοφροσύνη αφού καταδικάζουν τη βία. Και ύστερα σκούζουν όταν τους λέμε καιροσκόπους, όταν αυτοαποκαλύπτουν τον τυχοδιωκτισμό τους.