Το αστρονομικό ποσόν των 17,4 δισ. δολαρίων έχουν στη διάθεσή τους οι αυτοκινητοβιομηχανίες «Κράισλερ» και «Τζένεραλ Μότορς» για να «διασωθούν», όπως έκρινε ο Λευκός Οίκος κατόπιν των ασφυκτικών πιέσεων «προκειμένου να μην πτωχεύσουν και χιλιάδες εργαζόμενοι πεταχτούν στο δρόμο»... Οι δύο αμερικανικές αυτοκινητοβιομηχανίες θα λάβουν επίσης 3,3 δισ. δολάρια και από την κυβέρνηση του Καναδά, καθώς το 20% των αυτοκινήτων τα παράγουν στο Καναδά και «είχαν τεθεί σε κίνδυνο οι θέσεις εργασίας 600.000 εργαζομένων».
Και τώρα αρχίζουν τα «ωραία». Ηδη, οι διοικήσεις των δύο εταιρειών άρχισαν διαπραγματεύσεις εκτός των μετόχων και των επενδυτών με την ηγεσία του συνδικάτου στην αυτοκινητοβιομηχανία, UAW, ζητώντας «υποχωρήσεις», προκειμένου να επιτευχθούν οι όροι της απόδοσης των «δανείων», δηλαδή της μείωσης των χρεών, αλλά και του λεγόμενου κόστους εργασίας, ειδάλλως θα ανακληθούν. Ημερομηνία - τελεσίγραφο για την ολομέτωπη επίθεση κατά των εργασιακών δικαιωμάτων και εισοδημάτων, η 31η Μάρτη.
Το συνδικάτο, που ήδη έχει κάνει τις πρώτες υποχωρήσεις ένα χρόνο πριν, προκειμένου να διασωθούν οι θέσεις εργασίας, με τη συμφωνία που έμεινε γνωστή ως «συμφωνία του μεγάλου συμβιβασμού», δηλώνει έτοιμο για νέες υποχωρήσεις. Εξάλλου, η συμφωνία του μεγάλου συμβιβασμού προέβλεπε: Καμία αύξηση των αποδοχών των εργαζομένων με αντάλλαγμα την εγγύηση εκ μέρους της διοίκησης για τη διατήρηση του σημερινού αριθμού θέσεων εργασίας για τα επόμενα 4 χρόνια, καθώς και την καταβολή 30 δισ. δολαρίων στο ασφαλιστικό ταμείο των εργαζομένων, που είναι υπό την πλήρη διαχείριση και ευθύνη του συνδικάτου και θα φέρει το όνομα VEBA (Voluntary Employee Beneficiary Association).
Οι εργαζόμενοι, που έτσι κι αλλιώς είχαν δυσφορήσει και εναντιωθεί στη διοίκηση του συνδικάτου θεωρώντας «ξεπούλημα» τη συμφωνία, καθώς, όπως τόνιζαν, «ο διάολος κρύβεται στις λεπτομέρειες», τώρα καλούνται να καταθέσουν και ό,τι έχει απομείνει... Γιατί αυτοί θα κληθούν να πληρώσουν το τίμημα της κρίσης, όπως πλήρωσαν και τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις.
Οι πάντες, από τον ΟΗΕ μέχρι την Ευρωπαϊκή Ενωση, ως και οι ...ΗΠΑ, δηλώνουν προθυμότατοι να στείλουν ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνιους.
Τι άλλο θα μπορούσαν, άλλωστε, να κάνουν, όταν συμβαίνουν τόσο τρομερά πράγματα σε μια γωνιά του πλανήτη;
Για τα οποία, φυσικά, τίποτε δεν ξέρουν και με κανέναν τρόπο δεν εμπλέκονται. (Αν εξαιρέσουμε, φυσικά, τη μόνιμη οικονομική βοήθεια, ώστε να διαθέτει το Ισραήλ έναν από τους μεγαλύτερους και πιο σύγχρονους στρατούς στον κόσμο).
Ειδικά η ΕΕ, μάλιστα, διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι είναι ...κατά της βίας και ζητάει την κατάπαυση του πυρός.
Και θα συνεχίσει να τη ζητάει, μέχρι να ολοκληρώσει και τούτη τη φορά τις επιχειρήσεις του ο ισραηλινός στρατός. Υπάρχουν στόχοι, βλέπετε, που πρέπει να επιτευχθούν.
Οσο για τους «δικούς μας», την κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ δηλαδή, καλύτερα να μη λένε τίποτε.
Γιατί δηλώσεις «ίσων αποστάσεων» και γενικόλογες εκκλήσεις για ειρήνη μόνον ως ακατάσχετη και εκνευριστική πολυλογία μπορούν να γίνουν αντιληπτές.
ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ δεν το γνώριζαν, η κυβέρνηση τρέφει τεράστιο σεβασμό στη Δικαιοσύνη και την ανεξαρτησία της.
Αυτό ήθελε να μας δείξει χτες ο πρωθυπουργός που συναντήθηκε με την Ενωση Δικαστών και Εισαγγελέων. Το διευκρίνισε, άλλωστε, και ο υπουργός Δικαιοσύνης.
Να υποθέσουμε ότι λόγω του απεριόριστου σεβασμού στην ανεξαρτησία (και αυτή) η κυβέρνηση διορίζει την ηγεσία της Δικαιοσύνης;
Κάτι διώξεις δικαστικών που είχαν συνδικαλιστική δράση είναι κι αυτές δείγμα ...σεβασμού;
Για να μη συζητήσουμε για την κατάσταση των δικαστηρίων, όπου μόνο για μαύρο χάλι μπορεί να μιλήσει κανείς.