ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Σάρωμα» εργασιακών δικαιωμάτων

Γρηγοριάδης Κώστας

Χωρίς πολλές τυμπανοκρουσίες και κυρίως στην πράξη οι καπιταλιστές αξιοποιούν την κρίση, προκειμένου να διαλύσουν ό,τι απέμεινε από τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ασφαλώς και θέλουν να γίνει κάτι τέτοιο συντεταγμένα και νόμιμα, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να προχωρούν «αθόρυβα» στην επιβολή των εργασιακών σχέσεων που τους συμφέρει, χρησιμοποιώντας κατά κόρο την τρομοκρατία των απολύσεων. Εχουν φτάσει μάλιστα στο σημείο να προσφεύγουν σε αυτό δημόσια και απροσχημάτιστα, αν κρίνουμε από το τρομο-δίλημμα του Κ. Μίχαλου «υποαπασχόληση ή ανεργία;», προκειμένου να δικαιολογήσει τη «ρεαλιστική» πρόταση για εργάσιμη εβδομάδα τεσσάρων ημερών. Ο επικεφαλής του ΕΒΕΑ ασφαλώς δεν πρωτοτυπεί. Το ίδιο δίλημμα, παραλλαγμένο φραστικά - «ας εργαστούμε λιγότερο, για να μπορέσουμε να εργαστούμε όλοι» - επικαλέστηκε ο υπουργός Εργασίας της Ιταλίας για να περάσει την ταυτόσημη πρόταση της κυβέρνησής του. «Θα μπορούσε κάποιος να εργάζεται μόνο κάποιες ημέρες μέσα στην εβδομάδα και το υπόλοιπο των απολαβών να καλύπτεται από το ταμείο ανεργίας», είπε χαρακτηριστικά ο Ιταλός υπουργός Μαουρίτσιο Σακόνι. Περιττό να σημειωθεί ότι η Ενωση των Ιταλών βιομηχάνων, Confindustria, έσπευσε να την επικροτήσει, ενώ δεν υστέρησαν και τα ρεφορμιστικά συνδικάτα στο όνομα μάλιστα της «κοινωνικής αλληλεγγύης». Η άγρια αντεργατική επίθεση είναι σε πλήρη εξέλιξη και σε αυτή την κρίσιμη συγκυρία οι εργαζόμενοι καλούνται να δουν ποιοι είναι στο πλευρό τους και ποιοι απέναντί τους.

Η εξαφάνιση των καπνοπαραγωγών

Συνεχίζεται ο κατήφορος της καπνοκαλλιέργειας μετά την εφαρμογή των ολέθριων αποφάσεων της νέας ΚΑΠ από το 2006 και μετά. Χρόνο με το χρόνο, όλο και λιγότεροι αγρότες ασχολούνται με τα καπνά.

Με βάση τις τελευταίες δηλώσεις του ΟΣΔΕ, φαίνεται ότι απέμειναν το 2008 μόνο 14.909 καπνοπαραγωγοί, από 16.093 το 2007 και 51.312 το 2003. Η μείωση του αριθμού των καπνοπαραγωγών το 2008 σε σύγκριση με το 2003 είναι 70,9%! Με άλλα λόγια, έφυγαν από τη μέση μέσα σε αυτή την πενταετία 36.403 καπνοπαραγωγοί. Το μεγάλο μπαμ έγινε το 2006, όπου από 47.000 καπνοπαραγωγούς που ήταν το 2005, απέμειναν μόνο 17.891. Και όπως πάνε τα πράγματα, το κακό θα συνεχιστεί μέχρι τελικής εξαφανίσεώς τους... Οι καπνοπαραγωγοί πλήρωσαν πολύ ακριβά το μάρμαρο της νέας ΚΑΠ και ακόμα δεν τους ήρθε ολόκληρος ο λογαριασμός. Από το 2010, η ΕΕ θα τους κόψει και το 50% της επιδότησης, που, σε συνδυασμό με τις εξευτελιστικές τιμές που υπάρχουν, θα εξαναγκαστούν να φύγουν και όσοι βάζουν ακόμα καπνά. Η καπνοκαλλιέργεια είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα της πολιτικής φτώχειας και ξεκληρίσματος της ΕΕ.

«Γενναιόδωροι» περιορισμοί στην αλιεία

To ζωτικής σημασίας αίτημα χιλιάδων ψαράδων της χώρας για απελευθέρωση χωρητικότητας και ιπποδύναμης στα σκάφη τους, έχει μπει στη λοταρία από πλευράς υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης (ΥΠΑΑΤ). Η πλεονάζουσα συνολική χωρητικότητα και ιπποδύναμη, που προέκυψε εξαιτίας της επιδοτούμενης διάλυσης σκαφών, που ξεπέρασε το όριο συνολικής μείωσης που είχε βάλει η ΕΕ στη χώρα μας κατά 1.500 GT στη χωρητικότητα και 2.500 KW στην ιπποδύναμη, θα κατανεμηθεί, υποτίθεται, στους χιλιάδες παράκτιους ψαράδες που έχουν ανάγκη.

Επειδή δεν είναι εφικτό να υλοποιηθεί τέτοιου είδους «γενναιοδωρία», το ΥΠΑΑΤ έχει προωθήσει με υπουργική απόφαση πολύπλοκες διοικητικές διαδικασίες και προϋποθέσεις χορήγησης επιπλέον χωρητικότητας και ιπποδύναμης, ευελπιστώντας στην αποτροπή μαζικής υποβολής αιτήσεων απ' όλα τα λιμάνια της χώρας.

Σε χρόνο μόλις 20 ημερών, απ' την ημερομηνία έκδοσης της Υπουργικής Απόφασης και όχι κοινοποίησης στους παραλήπτες, οι ψαράδες θα πρέπει να τρέξουν και να μαζέψουν ένα σωρό δικαιολογητικά και να τα υποβάλουν μέχρι τέλος του χρόνου στις περιφερειακές Υπηρεσίες Αλιείας του κάθε νομού.

Στη συνέχεια, οι νομαρχιακές υπηρεσίες θα τις στείλουν εντός του πρώτου δεκαπενθημέρου του 2009 για την οριακή επιλογή των επιλαχόντων. Οσο οι ψαράδες αφήνουν το πεδίο πρωτοβουλιών στην ΕΕ και το ΥΠΑΑΤ, που εφαρμόζει την πολιτική της, η λαβίδα των περιορισμών στην άσκηση του επαγγέλματός τους συνεχώς θα σφίγγει μέχρι ο ένας μετά τον άλλο να εγκαταλείψει την αλιεία.

Μόνο με τον οργανωμένο αγώνα κόντρα στην πολιτική της πλουτοκρατίας και του ευρωμονόδρομου θα καταφέρουν να ανοίξουν το δρόμο για την ικανοποίηση των δίκαιων αιτημάτων τους και να ανταμειφθεί ο κόπος τους σ' αυτό το δύσκολο επάγγελμα.

Ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος

Το σημερινό δράμα που ζει ο πολύπαθος παλαιστινιακός λαός, για 6η μέρα στη Γάζα, από τους ανελέητους βομβαρδισμούς, με εκατοντάδες νεκρούς, πολλά μικρά παιδιά και χιλιάδες τραυματίες, αναδεικνύει για άλλη μια φορά το βασικό ζήτημα, που δεν είναι άλλο από το δίκαιο αίτημα των Παλαιστινίων να έχουν τη δική τους πατρίδα. Η υπόθεση της Παλαιστίνης είναι πρόβλημα κατοχής των εδαφών της από το 1967, κρατικής τρομοκρατίας, καταπίεσης από την ιμπεριαλιστική δράση του Ισραήλ, η οποία προξενεί τη δίκαιη και με κάθε μέσο αντίσταση των Παλαιστινίων.

Οι Παλαιστίνιοι αυτό που ζητάνε - και εισπράττουν την κρατική τρομοκρατία από το Ισραήλ με τη στήριξη των Αμερικανών και Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών - είναι να ζήσουν στο δικό τους κράτος. Αλλωστε αυτό είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε λαού, πολύ περισσότερο που για την Παλαιστίνη υπάρχουν και διεθνείς αποφάσεις που καταπατούνται για δεκαετίες κατάφωρα. Εδώ και χρόνια το Ισραήλ με τη στήριξη των ευρωατλαντικών ιμπεριαλιστών πάνε τάχα να δώσουν λύση με την κατασκευή ενός κράτους υποχείριου, μόλις στο 22% από τα εδάφη που ανήκαν ιστορικά στους Παλαιστίνιους.

Το 1993, με τη Συμφωνία του Οσλο, συμβιβασμό στον οποίο είχε συναινέσει και ο ιστορικός Παλαιστίνιος ηγέτης Γιάσερ Αραφάτ, είχε αποφασιστεί σε πέντε χρόνια να έχει ιδρυθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Αντί γι' αυτό, το Ισραήλ προχώρησε σε κατοχή και νέων εδαφών, στη δημιουργία εποικισμών και στην περικύκλωση των όποιων εναπομεινάντων παλαιστινιακών εδαφών από το γνωστό τείχος της ντροπής, έτσι που οι Παλαιστίνιοι να είναι μόνιμα πολιορκημένοι. Ακόμα και τη βούληση του παλαιστινιακού λαού να επιλέγει την πολιτική του ηγεσία, όπως π.χ. όταν η «Χαμάς» πήρε πλειοψηφία, ή και αργότερα με την κυβέρνηση εθνικής ενότητας», όχι μόνο δεν τη σέβονται αλλά την υπονομεύουν επεμβαίνοντας στα εσωτερικά των Παλαιστινίων. Και το Ισραήλ, και οι δήθεν δημοκράτες πολιτισμένοι Δυτικοί, Αμερικανοί και Ευρωπαίοι (συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες). Το αποτέλεσμα είναι να προχωράνε σε πολιτικές γενοκτονίας ενός ολόκληρου λαού. Ιδιαίτερα στη Γάζα, όπου στοιβάζονται 1,5 εκατομμύρια ψυχές, ο αποκλεισμός έχει οδηγήσει σε καθημερινό μαρτύριο εδώ και χρόνια, που επιδεινώθηκε από τους πρόσφατους ανελέητους βομβαρδισμούς.

Αυτή η κατάσταση δεν είναι ζωή για τους Παλαιστίνιους. Δεν είναι ζωή, να μην μπορείς να δουλέψεις, να μην μπορείς να μετακινηθείς, να σε στραγγαλίζουν ακόμα και με το μαρτύριο της δίψας και της πείνας. Με ξεκομμένα κομμάτια γης, διάσπαρτα «καντόνια», Λωρίδα της Γάζας και παλαιστινιακά εδάφη στη Δυτική Οχθη, δεν μπορεί να υπάρξει κράτος βιώσιμο. Φαίνεται πως οι ιμπεριαλιστές εντάσσουν την υπόθεση του Παλαιστινιακού στα σχέδιά τους για τη λεγόμενη ευρεία Μέση Ανατολή.

Η λύση στο Παλαιστινιακό είναι μία. Να δημιουργηθεί ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα εδάφη του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Να γκρεμιστεί το τείχος που υπάρχει. Το κράτος που θα δημιουργηθεί να είναι κυριολεκτικά ανεξάρτητο και όχι ένα κράτος που θα αποτελεί στην ουσία παράρτημα του Ισραήλ, όπου τα πάντα στη ζωή των κατοίκων εξαρτώνται από το Ισραήλ. Γι' αυτό οι λαοί της περιοχής να σηκώσουν ακόμα περισσότερο το ανάστημά τους στην ιμπεριαλιστική δράση του Ισραήλ, συνολικά στον ιμπεριαλισμό και τους συμμάχους του σε κάθε χώρα. Οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Πανστρατιά αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους!