Αγαπητοί σύντροφοι,

Στο Καταστατικό που ψηφίστηκε στο 15ο Συνέδριο τα οικονομικά του Κόμματος αναφέρονται στο κεφάλαιο VII στα άρθρα 45 έως και 49. Στις διατάξεις αυτών των άρθρων αναφέρονται οι οικονομικοί πόροι του Κόμματος, ο αποφασιστικός ρόλος της ΚΕ, για το ύψος της συνδρομής των μελών, για την έγκριση του προϋπολογισμού του Κόμματος και για τη γενικότερη διαχείριση των οικονομικών και της περιουσίας του ΚΚΕ, ο τρόπος οικονομικής διαχείρισης που ασκούν οι Κομματικές Οργανώσεις και τέλος τιμωρούνται με διαγραφή αυτοί που δεν καταβάλλουν τη συνδρομή τους επί εξάμηνο ή καταχρώνται τα οικονομικά του Κόμματος.

Στο άρθρο 47 μπήκε μια καινούργια διάταξη, η οποία δεν υπήρχε στα καταστατικά του 1973 και 1991, σύμφωνα με την οποία η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ που διαχειρίζεται τα οικονομικά και την περιουσία του Κόμματος είναι υποχρεωμένη να ενημερώνει τακτικά τα μέλη του Κόμματος για τη γενική πορεία των οικονομικών. Η νέα αυτή διάταξη είναι φανερό ότι μπήκε στο καταστατικό του 1996 λόγω των οικονομικών ατασθαλιών που είχαν συμβεί από στελέχη του ΚΚΕ, τα οποία ζημίωσαν από πρόθεση το Κόμμα τα χρόνια 1989 - 1991, με αποτέλεσμα το Κόμμα μας να κινδυνεύσει με οικονομική καταστροφή από την οποία διεσώθη χάρις στον οικονομικό και όχι μόνο αγώνα που έκαναν τα μέλη και τα στελέχη του, που παρέμειναν πιστά στις αρχές και έμειναν στο Κόμμα τον Ιούνη του 1991. Μπήκε για να ενισχυθεί ο έλεγχος των οικονομικών του Κόμματος από τα κάτω, από τα μέλη του δηλαδή, έτσι ώστε να περιοριστούν στο ελάχιστο δυνατό οι πιθανότητες νέων ατασθαλιών στο μέλλον. Σημειώνω εδώ πως η διάταξη αυτή είναι η μοναδική που υποχρεώνει την Κεντρική Επιτροπή του Κόμματος να ενημερώνει για κάποιο ζήτημα κατ' ευθείαν τα μέλη του Κόμματος. Πουθενά στο ισχύον καταστατικό δεν υπάρχει αντίστοιχη υποχρέωση της Κεντρικής Επιτροπής να ενημερώνει κατ' αυθείαν τα μέλη του Κόμματος. Σ' όλες αυτές τις περιπτώσεις η ενημέρωση στα μέλη του Κόμματος γίνεται ιεραρχικά μέσω άλλων οργάνων.

Οι Θέσεις της ΚΕ του Κόμματος για το 18ο Συνέδριο τελειώνουν με την παράγραφο 108 που αναφέρεται στα οικονομικά του Κόμματος. Σημειώνω ότι τα οικονομικά του Κόμματος παρουσιάζονται ενιαία. Δεν ξεχωρίζει ο απολογισμός της προηγούμενης τετραετίας από τον προγραμματισμό της επόμενης μέχρι το 19ο Συνέδριο. Κατά την άποψή μου έπρεπε να υπήρχε στο 6ο κεφάλαιο των Θέσεων ειδική μνεία για τα οικονομικά του Κόμματος, η οποία μάλιστα να είχε και αναλυτικά στοιχεία και στο 7ο κεφάλαιο στην παράγραφο 108 να έμπαινε ο προγραμματισμός για την επόμενη τετραετία.

Στην παράγραφο 108 γίνεται επίσης μνεία για ένα εσωτερικό ενημερωτικό σημείωμα το οποίο απέστειλε η ΚΕ στις ΚΟΒ και το οποίο δεν αποτέλεσε σε όλες τις περιπτώσεις αντικείμενο ουσιαστικής συζήτησης και προβληματισμού. Ετσι αναφέρεται στις Θέσεις. Εγώ το μόνο κείμενο που θυμάμαι ήταν μια ενημέρωση της ΚΕ προς τα μέλη των Γραφείων Περιοχών, το οποίο ειπώθηκε να μελετήσουμε και εμείς τα απλά μέλη ως εσωτερικό σημείωμα τον Απρίλη 2007. Αλλο κείμενο της ΚΕ προς τα μέλη του Κόμματος για ολόκληρο το διάστημα από το 17ο Συνέδριο δεν υπήρξε, το δε περιεχόμενο του σημειώματος δεν ήταν τόσο συγκεκριμένο όσο θα έπρεπε. Εμένα μου έδινε την εντύπωση ότι κατέβηκε έτσι για τα μάτια του κόσμου, ίσα - ίσα για να φύγει η υποχρέωση.

Αντιλαμβάνομαι τις δυσκολίες που έχει η δημοσιοποίηση αναλυτικών οικονομικών στοιχείων του Κόμματος προς τα έξω, αλλά δεν αντιλαμβάνομαι γιατί η ΚΕ δεν εφαρμόζει το καταστατικό του Κόμματος με τα αναλυτικά σημειώματα ανά τακτά διαστήματα προς τα μέσα. Πώς ένα απλό μέλος του Κόμματος θα συμμετάσχει στην εκάστοτε οικονομική εξόρμηση που είναι αναγκαία για την επιβίωση του Κόμματος, χωρίς να έχει μια σωστή, κατά τακτά χρονικά διαστήματα εμπεριστατωμένη οικονομική ενημέρωση για τα έσοδα και τα έξοδα του Κόμματος που στο κάτω - κάτω της γραφής είναι καταστατική υποχρέωση της ΚΕ προς τα μέλη; Να γνωρίζει πού πάνε τα χρήματα που μάζεψε.

Αγαπητοί σύντροφοι,

Η μαρξιστική κριτική, όπως γνωρίζετε καλύτερα από μένα, δε σταματά στη διαπίστωση ενός λάθους ή μιας παράλειψης, ούτε στην εξήγηση γιατί έγινε το λάθος ή η παράλειψη, ούτε πάντοτε συνδέεται με πρόταση. Κριτική χωρίς πρόταση για τους κομμουνιστές δεν υπάρχει. Επομένως, προτείνω τα εξής:

1. Απ' ό,τι γνωρίζω, η Κεντρική Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου θα καταθέσει στους συνέδρους προς έγκριση έκθεση των οικονομικών πεπραγμένων του Κόμματος για το διάστημα από το 17ο Συνέδριο μέχρι το 18ο. Προτείνω, λοιπόν, η έκθεση αυτή να αποτελέσει ως εσωτερικό κείμενο ενημέρωσης και έγκρισης από όλες τις ΚΟΒ παράλληλα με τη συζήτηση και των αποφάσεων του 18ου Συνεδρίου (Πολιτική Απόφαση, Απόφαση για το Σοσιαλισμό και όποια άλλη απόφαση ψηφιστεί).

2. Κάθε χρόνο, η ΚΕ να στέλνει προς τις ΚΟΒ αναλυτική ενημέρωση σε εσωτερικό επίπεδο πάντοτε, ώστε να ξέρουμε τι μας γίνεται και να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι, και

3. Τα παραπάνω να αποτελέσουν ειδική παράγραφο που θα περιλαμβάνεται στις αποφάσεις του Συνεδρίου.

«Εμπρός της γης οι κολασμένοι/ της πείνας σκλάβοι εμπρός, εμπρός/. Το δίκιο απ' τον κρατήρα βγαίνει/ σα βροντή, σαν κεραυνός».

Τα 90 χρόνια ΚΚΕ στη χώρα μας: Το χθες, το σήμερα, το αύριο της Ελλάδας. Εχουν αξία να μνημονευτούν οι αγώνες, οι θυσίες, τα οράματα, η Ιστορία μας.

Το εργατικό κίνημα: Οι άνθρωποι - του πνεύματος, της εργασίας, η αγροτιά, η νεολαία. Πρωτοπόροι στις ιδέες. Η Ελλάδα τότε (1918), «κατακτούσε» τη μεσαία θέση στην καπιταλιστική βαθμίδα: Η ανάπτυξη της άρχουσας τάξης, οι οικονομικο-κοινωνικές συνθήκες - τα εθνικά ζητήματα, το βαλκανικό τοπίο. Το ΚΚΕ, κλήθηκε να διαδραματίσει τον Ιστορικό ρόλο. Η εργατική τάξη, ο πολιτικός της εκφραστής, ήταν το ΚΚΕ. Πέρασε διά πυρός και σιδήρου. Μπροστά στο καθήκον, η λαϊκή ενότητα, ενάντια στο φασισμό, τον ιμπεριαλισμό, την εκμετάλλευση. ΚΚΕ: συνώνυμο με τις λέξεις, εθνική ανεξαρτησία, δημοκρατία, κοινωνική πρόοδο, αλληλεγγύη των λαών. Τάραξε τα νερά. Βγήκε στο προσκήνιο - ένα χρόνο από τη μεγάλη Οκτωβριανή επανάσταση.

Γι' αυτό πολεμήθηκε αγρίως από την άρχουσα τάξη. Γιατί, εξέφραζε τους πόθους του λαού μας, την κοινωνική αλλαγή. Οι εξορίες, δικτατορίες, τα άγρια κυνηγητά, βασανιστήρια, οι φυσικές εξοντώσεις, δε γίνονταν μονάχα από τα αντιδραστικά κόμματα, αλλά και το «φιλελεύθερο» κομμάτι αυτής («ιδιώνυμο»). Η κατοχή, ο πόλεμος. Το ιστορικό φαινόμενο του ΚΚΕ: Το 1918 η εργατική τάξη ήταν 450 χιλ. (ο πληθυσμός της Ελλάδας ήταν 7 εκατ.). Το ΚΚΕ αγκάλιασε με τα πρώτα συνδικάτα 300 χιλ. μέλη (αγρότες, εργάτες). Ο A. Inden, απέδιδε στο ΕΑΜ το 75%, οι «Τάιμς του Λονδίνου» το 90%. Το ΚΚΕ αποδείχτηκε μπροστάρης του λαού, μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ/ΕΠΟΝ, μέχρι την απελευθέρωση. Κατέδειξε τι είναι διαλεκτική. Είναι αυτό που δίδει ονόματα σε βάσανά μας και ποια ασφαλώς είναι η λύση. (Ταξική πάλη, διεθνισμός).

Τα εργαλεία μας: Ο ιστορικός και διαλεκτικός υλισμός. Η δύναμη. Από την άλλη μεριά η διαιώνιση του συστήματος, το «απάνθρωπο τοπίο» μέχρι το '67, με τη χούντα των συνταγματαρχών. Το ΚΚΕ ήταν η φωνή του λαού, της οργανωμένης αντίστασης. Μέχρι το '73. Το Πολυτεχνείο.

Το θετικό σήμερα είναι ότι αναγνωρίζεται η πολιτική θέση απ' όλα τα στρώματα, η εθνική συμβολή του ΚΚΕ στην υπηρεσία της Πατρίδας. Οι στρατιές των «ανωνύμων αγίων», ο εκλεκτός σπόρος. Τα ονόματα. Το αίμα τους δίχως φειδώ. Η προσφορά τους στην παγκόσμια ειρήνη.

Στην πολιτιστική κουλτούρα το ΚΚΕ προσέφερε τα μέγιστα. Πέρα, βεβαίως, από την πολιτική κουλτούρα στον τόπο μας. (Οργάνωση συνδικάτων, συνεταιρισμών, διαχείριση κλπ). Η πολιτική σχέση του απέναντι στην οργάνωση της εργασίας - το συνδικαλιστικό κίνημα, απέδειξε ότι είναι συστατικό, του ταξικού και αντιιμπεριαλιστικού μετώπου. Οι τομείς της πάλης. Ο άνθρωπος, ο πολιτισμός. Το άνοιγμα του σύγχρονου νου, της φιλοσοφίας σε ανθρωπινότερες συνθήκες ζωής. Η παγκόσμια ειρήνη. Ο διεθνισμός, με ισχυρό πολιτικό στήριγμα το αληθινό πρόσωπο του ανθρώπου - ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Με κείμενα μνημεία, στη διαδρομή της πολιτικής/ της πολιτιστικής ιστορίας του τόπου μας, εμπλούτισε την παγκόσμια αισθητική γραμματεία. Διατριβές με ανθρώπους του πνεύματος, του λαού, πάνω σε θέματα, φιλοσοφικά - παιδαγωγικά - εκπαιδευτικά - ιστορικά - γλωσσικά - εργατικά - κοινωνιολογικά, εν τέλει πολιτικά. Ετσι πορεύτηκε το ΚΚΕ. Αφουγκραζόμενο την ανάσα του λαού μας. Ανοιξε δρόμους, κατέδειξε ότι η κεφαλή της Ιστορίας, είναι η ταξική πάλη. Η πολιτική φιλοσοφία, και η καρδιά της, είναι ο εργάτης. Κατέδειξε με την ιστορική του τη δράση το ΚΚΕ στον πολιτιστικό τομέα, σ' όλη τη διαδρομή του, με την απλότητα, υπέρ των αδυνάτων: Οσο η τέχνη στηρίζεται στη βία «και στο εξασκείν» την τέχνη σε προνόμια, τότε τα έργα γίνονται «φυλακές». Επίσης, καταδίκασε τον οικονομικό, αστικό διανοουμενισμό. Οτι σήμερα δηλαδή τα μείζονα κείμενα του αιώνα μας, προετοιμάζονται για την εξόντωση της αυτονομίας τους, προϊόν της «μοιχείας» τους με την ιδιωτική οικονομία. Για το ΚΚΕ η φιλοσοφία δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί χωρίς την ανύψωση του προλεταριάτου. «Το προλεταριάτο δεν μπορεί να εξυψωθεί χωρίς την πραγματοποίηση της φιλοσοφίας» (Μαρξ).

Για την καπιταλιστική παλινόρθωση στις χώρες της Σοβιετίας, ας θυμηθούμε την προτροπή του Ενγκελς: «Ποιος πυρσός του πνεύματος έσβησε/ πια να κτυπάει, σταμάτησε η καρδιά...». Η Ιστορία συνεχίζεται. Με όπλο τη διαλεκτική, μπορούμε να κάνουμε αυτοκριτική. Γιατί, η αλήθεια πάντοτε διορθώνει, σώζει την ελευθερία, σ' αυτήν την ιστορική «τραγωδία» του 20ού αιώνα. Οι όποιες κριτικές αναφορές, ας εμπλουτίζονται όχι με αφορισμούς, αλλά με προτάσεις, του «αγαθώς αιτούμαι...», με ύφος και ήθος: «ήθος ανθρώπου δαίμων» (Ηράκλειτος). Να γίνουμε πιο «ελκυστικοί», όπως έλεγε ο Λένιν, με τις ιστορικές θέσεις, της διαλεκτικής και του προλεταριακού διεθνισμού, το ριζοσπαστισμό μας.

ΚΚΕ: το μεγάλο βουερό ποτάμι της Ιστορίας. Οδηγεί σε αταλάντευτο αγώνα, καθοδηγεί το λαό για το δυνάμωμα του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης, σ' όλα τα επίπεδα, όλο και πιο ψηλά. Με το ΠΑΜΕ επικεφαλής της ταξικής πάλης.

Με αυτά τα ιδεολογικά όπλα, την Ιστορία του, επεξεργάζεται το ΚΚΕ τα δεδομένα προς το 18ο Συνέδριο. Για το Λαό - τη Λαϊκή Συμμαχία, το Σοσιαλισμό. Το ΚΚΕ παραμένει ό,τι «ιερό και όσιο» για την εργατική τάξη. Για το «Αντισταθείτε»! Είναι η διαρκής προτροπή για τη μη απώλεια της εν εγρηγόρσει καταστάσεως του Ανθρώπου.

Στην «Αυγή» της 24ης του Δεκέμβρη δημοσιεύτηκε ένα άρθρο με υπογραφή Γιάννης Γούναρης και τίτλο «Προς την Οργανωτική Επιτροπή του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ». Ο υπογράφων το άρθρο σημειώνει ότι το είχε στείλει στον προσυνεδριακό διάλογο και δε δημοσιεύτηκε. Πράγματι έτσι είναι. Και η εξήγηση είναι απλή. Τη δίνει ο ίδιος στο κείμενό του. Αντιγράφουμε: «Ο μόνος τρόπος που μπορεί να περάσει και να εφαρμοστεί η Λαϊκή Εξουσία είναι διά της επαναστατικής οδού. Αλλά με ποιες δυνάμεις; Με το 7%; Και από αυτό το ποσοστό, το 60% είναι από 70 χρόνων και πάνω. Γι' αυτό σύντροφοι ας σοβαρευτούμε και να παρατηθούμε από τέτοιου είδους αντιλήψεις και ας δούμε κατάματα τον λαό με τα σημερινά προβλήματά του». Κι αμέσως παρακάτω: «Γι' αυτό, σύντροφοι του ΚΚΕ, με τη διασπαστική τακτική και με το εχθρικό μίσος προς τις αριστερές δυνάμεις, αφήνουμε τους επαγγελματίες ρουσφετολόγους να κρατάνε την κεντρική εξουσία». Ενώ όπως λέει «τώρα... είναι η ευκαιρία να βρεθούμε στην κεντρική σκηνή της εξουσίας και να δώσουμε στον λαό αυτά που χρόνια διεκδικεί, όμως από κυβερνητική πλέον θέση».

Αλλά έχουν κάποια σχέση αυτά με τη συζήτηση για το πώς το ΚΚΕ θα γίνει ισχυρότερο έτσι που να συμβάλει από καλύτερες θέσεις στην ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος, στην ενίσχυση της αντιιμπεριαλιστικής αντιμονοπωλιακής πάλης, στην αντεπίθεση, με το χτίσιμο του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου πάλης για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού;

Απ' αυτά και μόνο τα αποσπάσματα που δημοσιεύουμε ο αρθρογράφος κάνει φανερό πως ενδιαφέρεται για το αντίθετο. Απαιτεί από το ΚΚΕ να εγκαταλείψει τον επαναστατικό του χαρακτήρα, το Πρόγραμμά του, τη στρατηγική του. Προτείνει στο ΚΚΕ να υιοθετήσει τη στρατηγική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, απαιτώντας από το ΚΚΕ να γίνει ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. `Η και ΠΑΣΟΚ. Απαιτεί από το ΚΚΕ να σταματήσει να αγωνίζεται για το σοσιαλισμό και να συμβάλει στη διαχείριση του καπιταλισμού. Καλεί το ΚΚΕ σε συνεργασία με τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που επιδιώκει κυβερνήσεις συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ στη λογική της «κεντροαριστεράς» που απέτυχε όπου εφαρμόστηκε ως κυβέρνηση ή ακόμη και της όψιμα εκφρασμένης «κυβέρνησης της αριστεράς» με κεϋνσιανή διαχείριση του καπιταλισμού, όπου την εξουσία θα συνεχίζει να την έχει το κεφάλαιο. Ολ' αυτά όμως είναι σε κόντρα με το ΚΚΕ, τις θέσεις του και τη στρατηγική του. Είναι σε πλήρη αντίθεση με το 18ο Συνέδριο.

Ο προσυνεδριακός διάλογος όμως διεξάγεται με συγκεκριμένες αρχές και πάνω απ' όλα σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, τις «Θέσεις της ΚΕ για το 18ο Συνέδριο» και τις «Θέσεις της ΚΕ για το Σοσιαλισμό». Και όχι σε καθολική αντίθεση μ' αυτές, ενάντια σ' αυτές, όπως κάνει ο συγκεκριμένος αρθρογράφος. Με στόχο την ισχυροποίηση του ΚΚΕ για την αντεπίθεση της εργατικής τάξης, τη συμμαχία της με τ' άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, την πάλη τους για τη λαϊκή εξουσία, το σοσιαλισμό και όχι με στόχο τη μετατροπή του ΚΚΕ σε κόμμα του συστήματος για τη διαχείρισή του, δηλαδή να συμβάλει και το ΚΚΕ ώστε ο λαός να βρίσκεται μόνιμα στο «λάκκο των λεόντων», όπως θέλει ο συγκεκριμένος αρθρογράφος.