ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Νομάρχες στο πλευρό της εργοδοσίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Το να στέκονται οι δήμαρχοι και οι νομάρχες του δικομματισμού στο πλευρό της εργοδοσίας αποτελεί κανόνα και όχι εξαίρεση. Ο εκλεγμένος με το ΠΑΣΟΚ νομάρχης Αθηνών Γ. Σγουρός αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Με δική του απόφαση ολοκληρώθηκε αυτό που επιδίωκε η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, το να ανοίξουν δηλαδή τα καταστήματα την Κυριακή 28 Δεκέμβρη και να δεχτεί χτύπημα συνολικά η αργία της Κυριακής. Από την Παρασκευή, ο νομάρχης της Αθήνας έχει έναν άξιο «ανταγωνιστή» στα αντεργατικά του κατορθώματα. Πρόκειται για το νομάρχη Εβρου Ν. Ζαμπουνίδη, επίσης εκλεγμένο με το ΠΑΣΟΚ, ο οποίος με τον πιο εξόφθαλμο και προκλητικό τρόπο στράφηκε ενάντια στους ναυτεργάτες του «ΣΑΟΣ ΙΙ» που έκαναν επίσχεση εργασίας στο λιμάνι της Αλεξανδρούπολης. Εχοντας στο πλευρό τους την ΠΕΜΕΝ και τον «ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ», οι ναυτεργάτες διεκδικούσαν την ανάκληση της απόλυσης συναδέλφου τους και την καταβολή δεδουλευμένων. Ο νομάρχης όχι μόνο δε στάθηκε στο πλευρό τους, αλλά αντίθετα πρωτοστάτησε στο πλευρό του εφοπλιστή Μανούση και του ΥΕΝ να συκοφαντηθεί ο αγώνας των εργαζομένων και να σπάσει η επίσχεση εργασίας. Την Παρασκευή, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να καταθέσει μήνυση «κατά παντός υπευθύνου» και να επιτεθεί με απειλές εναντίον του πληρώματος, όπως καταγγέλλουν οι συνδικαλιστές. Είναι τέτοιο το μένος τους για τα δικαιώματα των εργαζομένων, που όταν δεν τα καταστρατηγούν μόνοι τους από τη θέση του εργοδότη, βάζουν με κάθε τρόπο πλάτη ώστε οι μεγαλοεργοδότες και οι εφοπλιστές να τσακίσουν τους εργατικούς αγώνες. Αυτός είναι ο ρόλος, αυτό πρέπει να είναι και το κριτήριο με το οποίο οι εργαζόμενοι πρέπει να τους αντιμετωπίζουν.

«Δίνουν» στους κτηνοτρόφους...

Βήμα - βήμα η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά στην υλοποίηση του στόχου της Ευρωπαϊκής Ενωσης για τη συγκέντρωση του αγροτοκτηνοτροφικού κεφαλαίου στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου και την κολιγοποίηση των μικρομεσαίων αγροτοκτηνοτρόφων. Πιο συγκεκριμένα, τη στιγμή που οι κτηνοτρόφοι ανά τη χώρα είναι «πνιγμένοι» στα χρέη, το κόστος παραγωγής αυξάνεται διαρκώς και οι αθρόες εισαγωγές γάλακτος από τους εμποροβιομήχανους πιέζουν προς τα κάτω ακόμη περισσότερο τις ήδη εξευτελιστικές τιμές των προϊόντων τους, ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ήρθε να δώσει τη «λύση». Ο Αλ. Κοντός «υποσχέθηκε» στους κτηνοτρόφους ότι στο άμεσο μέλλον θα χορηγούνται από την Αγροτική Τράπεζα δάνεια «με ευνοϊκούς όρους και χαμηλό τόκο», με ενέχυρο είτε το ζωικό κεφάλαιο είτε τους τίτλους των δικαιωμάτων είσπραξης επιδοτήσεων των κτηνοτρόφων. Ενα μέτρο, δηλαδή, που στην πράξη σημαίνει ένταση της υλοποίησης του ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων παραγωγών και συγκέντρωση του κεφαλαίου τους από τους τραπεζίτες, η κυβέρνηση το προβάλλει ως «παροχή»...

... για να πάρουν οι τραπεζίτες

Γιατί το να χορηγείς, σήμερα, στον ήδη υπερχρεωμένο κτηνοτρόφο δάνειο με ενέχυρο το ζωικό του κεφάλαιο ή τα δικαιώματα καταβολής επιδοτήσεων, με μαθηματική ακρίβεια θα προσθέσει και το ζωικό κεφάλαιο και τα δικαιώματά τους, στους τίτλους ιδιοκτησίας των τραπεζών. Την ίδια στιγμή, οι πρασινογάλαζοι του συνεταιριστικού και συνδικαλιστικού κινήματος των αγροτοκτηνοτρόφων - και μαζί τους οι... «αριστεροί» υπερασπιστές της ΚΑΠ - κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν προσδοκώντας προφανώς ότι θα... γλείψουν και αυτοί το... κοκαλάκι τους. Οσο περνά ο καιρός η διέξοδος για τους μικρομεσαίους παραγωγούς γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρη: `Η θα υποταχθούν στην πολιτική του ευρωμονόδρομου συνυπογράφοντας το ξεκλήρισμά τους, ή θα συνταχθούν στις γραμμές της ΠΑΣΥ παλεύοντας για την ικανοποίηση της ανάγκης τους να καλλιεργούν τη γη τους. Να έχουν εισόδημα για να ζουν αξιοπρεπώς οι οικογένειές τους, κατευθύνοντας την πάλη τους μαζί με τους εργάτες, τους αυτοαπασχολούμενους, στην ανατροπή αυτής της πολιτικής και στην ανάπτυξη αγροτικής οικονομίας σε όφελος όλου του λαού και όχι των μονοπωλίων στο πλαίσιο της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, όπου πλάι στην κοινωνική παραγωγή θα υπάρχει και ο παραγωγικός συνεταιρισμός, που θα συγκεντρώνει τους μικρομεσαίους αγρότες, αντί του σημερινού τους ξεκληρίσματος.

Δικομματική κοροϊδία και αντιλαϊκή πολιτική

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΝΤΑΞΕΙ, το καταλάβαμε. Η κυβέρνηση θα πάρει αντιλαϊκά οικονομικά μέτρα το 2009, όχι επειδή θέλει το κακό μας, αλλά γιατί είναι «υπεύθυνη» και δεν μπορεί να μας κακομάθει.

Ηταν σαφέστατος ο πρωθυπουργός στο σχετικό του μήνυμα, το οποίο διάνθισε με τη γνωστή κινδυνολογία για την επερχόμενη καταστροφική οικονομική κρίση.

Διότι πώς να το κάνουμε, δεν μπορεί να καίγεται ο πλανήτης ολόκληρος και εμείς να ζητάμε αυξήσεις μισθών, παροχές Υγείας και Ασφάλισης, Πρόνοια, πολιτική προστασία και ό,τι άλλο «μας κατέβει».

Πρέπει, προφανώς, να σοβαρευτούμε και να δείξουμε «υπεύθυνη στάση», όπως η κυβέρνησή μας.

Μάλιστα, ο Αλογοσκούφης το έχει προχωρήσει περισσότερο το πράγμα. Μας προτρέπει να μην προσπαθούμε να αποφύγουμε τους φόρους και ει δυνατόν να ...«καρφώνουμε» και το γείτονα όταν το κάνει.

ΒΕΒΑΙΩΣ, ΤΟ ΠΑΣΟΚ έχει τις ...ενστάσεις του. Μας λέει ότι πρέπει να συμπεριφερθούμε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, αφού όμως πρώτα η χώρα αποκτήσει μια κυβέρνηση «με σχέδιο».

Δηλαδή ...αυτούς. Τους καλύτερους στο σχεδιασμό, τους έχοντες «πράσινα» «σοσιαλιστικά» οράματα.

Τότε, μάλιστα, θα αξίζει τον κόπο η λιτότητα, θα έχουν νόημα οι αυξημένοι φόροι που θα πληρώνουμε και ουσία το ξεπούλημα οποιασδήποτε περιουσίας έχει απομείνει στο Δημόσιο.

ΤΕΛΙΚΑ όλοι ...κάτι θέλουμε από τη νέα χρονιά. Ομως ΝΔ και ΠΑΣΟΚ δεν άλλαξαν καθόλου τις αναζητήσεις τους. Συνεχίζουν να ψάχνουν για ...ηλίθιους.

Κι όταν δεν τους βρίσκουν προσπαθούν να τους δημιουργήσουν. Οι ψευτοκαυγάδες, οι άνευ ουσίας σκανδαλολογίες, τα «λίφτινκ» των ανασχηματισμών πού αλλού μπορούν να στοχεύουν;

Στο να εναλλάσσονται «μπλε» και «πράσινοι» στην εξουσία, ώστε να «περνούν αυτοί καλά» κι εμείς όσο χειρότερα γίνεται...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Επιχείρηση αθώωσης του ιμπεριαλισμού

Στα αποκαΐδια και τα πτώματα των δολοφονημένων παιδιών και του λαού της Παλαιστίνης, ασελγούν οι εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού, ξεχειλίζοντας από υποκρισία. Οι μηχανισμοί της κυρίαρχης πολιτικής έχουν βαλθεί μέρες τώρα να γυροφέρνουν τη γενοκτονία του παλαιστινιακού λαού με προσεγγίσεις ανθρωπιστικού τύπου, επιδιώκοντας να αθωώσουν την ιμπεριαλιστική πολιτική που οπλίζει το χέρι του Ισραήλ. Μιλούν για «ανθρωπιστική κρίση». Ετσι βαφτίζουν τον άδικο επιθετικό πόλεμο και το στραγγαλισμό ενός λαού που επιβάλλεται από τα συμφέροντα των μονοπωλίων στην περιοχή. Η υποκρισία των ιμπεριαλιστικών φερεφώνων σ' όλο της το μεγαλείο. Ούτε λίγο ούτε πολύ, επιχειρείται να πλασαριστούν ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η βαρβαρότητα ως δικαιολογημένη πράξη άμυνας του Ισραήλ, ως μια διαμάχη με τη «Χαμάς» στο όνομα της οποίας δολοφονούν ένα λαό ασταμάτητα. Επιδιώκεται να επικεντρωθούν η αγανάκτηση και τα αντιιμπεριαλιστικά - αντιπολεμικά αισθήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού αποκλειστικά στη μεταφορά «ανθρωπιστικής βοήθειας», αν μεταφέρονται ή όχι, στους Παλαιστίνιους, τρόφιμα και φάρμακα μετά το έγκλημα διαρκείας με στόχο να περάσει στο απυρόβλητο η ιμπεριαλιστική πολιτική...

Τέτοια βοήθεια, βεβαίως, έχουν ανάγκη οι Παλαιστίνιοι. Αλλά, πάνω απ' όλα χρειάζονται διεθνιστικό αλληλέγγυο αγώνα, για να τερματιστεί ο πόλεμος. Γιατί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος έχει ως άμεσο και τραγικό αποτέλεσμα τη δολοφονία του λαού και της νεολαίας της περιοχής όπου κι αν ξεσπά. Στην καρδιά του ιμπεριαλισμού βρίσκονται τα εγκλήματα, οι δολοφονίες, οι αποκλεισμοί, οι εκτοπισμοί, η βαρβαρότητα... Αλλωστε, ο παλαιστινιακός λαός δε δέχεται για πρώτη φορά την ιμπεριαλιστική επίθεση του Ισραήλ. Υπάρχει κατοχή, έχει υψωθεί τείχος απ' άκρη σ' άκρη στα παλαιστινιακά εδάφη, είναι αποκλεισμένοι οι Παλαιστίνιοι, εγκλωβισμένοι και φυλακισμένοι σε ένα κομμάτι γης...

Μα ακριβώς αυτό επιχειρείται να συσκοτιστεί: Οτι πρόκειται για έναν ακόμα ιμπεριαλιστικό πόλεμο, αποτέλεσμα συγκεκριμένης πολιτικής που ακολουθείται. Οτι πρόκειται για μια ακόμα εγκληματική επέμβαση, στο πλαίσιο των συνεχιζόμενων πολεμικών επιχειρήσεων του Ισραήλ στην περιοχή τα τελευταία 60 χρόνια, για μια κίνηση που συμπίπτει με τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για ευρεία Μέση Ανατολή. Γι' αυτό και το Ισραήλ δεν είναι μόνο του στις πολεμικές επιθέσεις. Εχει συνενόχους, τις ΗΠΑ και την ΕΕ, που στηρίζουν την ιμπεριαλιστική πολιτική του στη Μέση Ανατολή, μαζί τους και την ελληνική κυβέρνηση, που με δάκρυα συμπόνιας δηλώνει «ουδετερότητα» και δεν καταδικάζει ούτε... λεκτικά την κατοχή και τον αποκλεισμό που υφίσταται ο παλαιστινιακός λαός επί χρόνια. Εκείνο που στην πραγματικότητα επιχειρείται είναι η αθώωση του ίδιου του ιμπεριαλισμού που έχει αποδείξει το βάρβαρο πρόσωπό του, φυτεύοντας ταφόπλακες στις πατρίδες πολλών λαών: Στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν,... σήμερα ξανά στα παλαιστινιακά εδάφη.

Ο τελευταίος λόγος θα είναι των λαών. Γιατί τα πηγαία αισθήματα συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό μπορούν να αγνοήσουν τις «Σειρήνες» της συνενοχής και της αθώωσης του ιμπεριαλισμού. Να συγκαλυφθούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια που βρίσκονται σε εξέλιξη στην περιοχή χρόνια τώρα. Είναι ώρα ο λαός να αντεπιτεθεί στην πολιτική των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, να σταθεί στο πλευρό του παλαιστινιακού λαού και να δυναμώσει το δίκαιο αγώνα του για να αποκτήσει επιτέλους τη δική του πατρίδα, το ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος στα εδάφη του 1967, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

Ελένη ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ