Αυτά χτες, στις δηλώσεις του μετά τη συνάντησή του με πρυτάνεις πανεπιστημίων και προέδρους ΤΕΙ. Γιατί πριν μερικούς μήνες, στις 23 Μάη του 2008, που θα ξεκινούσε το Πανσπουδαστικό Συνέδριο οι αντιπρόσωποι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν εμφανίστηκαν, όπως δεν εμφανίστηκαν οι της ΔΑΠ και ΠΑΣΠ (που πήγαν εκδρομές σε Μύκονο και Ιο)... Και πιο πριν ακόμα, όταν η ΠΚΣ καλούσε να συνεδριάσουν τα ΔΣ των συλλόγων και να ορίσουν αντιπροσώπους, οι του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ σφύριζαν αδιάφορα...
Αλλά το θέμα, δεν είναι μόνο πως κάνουν ό,τι μπορούν για να απαξιώσουν τα όργανα του φοιτητικού κινήματος και έδωσαν χέρι βοήθειας σε ΔΑΠ και ΠΑΣΠ για τη διάλυση της ΕΦΕΕ... Το θέμα είναι ότι και το άσυλο, δεν είναι μόνο θέμα συγκρότησης οργάνων, αλλά πρόβλημα του φοιτητικού, γενικότερα του λαϊκού κινήματος. Οσο η ΔΑΠ κι η ΠΑΣΠ κυριαρχούν, με τις δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ να παίζουν συχνά το ρόλο του νεροκουβαλητή σ' αυτές τις δυνάμεις... ακόμα κι αν συγκροτηθεί η ΕΦΕΕ, δε θα κατοχυρωθεί πραγματικά το άσυλο, δεν μπορεί να υπάρχει υπεράσπισή του, όπως δεν μπορούν να λυθούν τα προβλήματα του φοιτητικού κινήματος και συνολικά ο προσανατολισμός του.
Αμεση και αποτελεσματική, στο να εμποδίσει τα άθλια σχέδια της εργοδοσίας στη «ΜΙΝΕΡΒΑ ΑΕ», ήταν η παρέμβαση του ταξικού κλαδικού συνδικάτου, της Πανελλαδικής Ενωσης Εργατοτεχνικού και Υπαλληλικού Προσωπικού Ελαιουργοσαπωνοποιών - Πυρηνελαιουργείων - Σπορελαιουργείων - Καλλυντικών και Απορρυπαντικών. Μόλις λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της εργοδοσίας ότι θα λειτουργήσει ένας μηχανισμός χαφιεδισμού που θα μετατρέπει τους ίδιους τους εργαζόμενος σε ρουφιάνους, το συνδικάτο αντέδρασε, συγκαλώντας σε γενική συνέλευση τους εργαζόμενους στην επιχείρηση. Η προσπάθεια της εργοδοσίας, να βάλει τον έναν εργαζόμενο αντιμέτωπο με τον άλλο, έπεσε στον κενό. Οι εργαζόμενοι δεν τσίμπησαν το δόλωμα. Απάντησαν ενωμένοι σαν μια γροθιά ότι καταδικάζουν αυτόν το μηχανισμό και ότι δεν πρόκειται να ρουφιανεύουν ο ένας τον άλλον. Η στάση του ταξικού συνδικάτου δεν έδωσε απάντηση μόνο στις μεθοδεύσεις της εργοδοσίας. Αλλά και σε όλους εκείνους, που, από τη θέση του εργοδοτικού συνδικαλιστή, προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι «τίποτα δε γίνεται» και, τελικά, να τους ενσωματώσουν στις επιδιώξεις της εργοδοσίας.
«Θέλουμε να κάνουμε πιο εύκολη τη ζωή των επιχειρήσεων, ιδίως σ' αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία». Δε θα μπορούσε να είναι περισσότερο ειλικρινής και εύστοχος ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης όσον αφορά τον υπέρτατο στόχο της κυβέρνησης. Μπορεί η παραπάνω φράση - σλόγκαν να ειπώθηκε χτες με αφορμή την προώθηση του νομοσχεδίου του υπουργείου του «για τον εκσυγχρονισμό του Εμπορικού Δικαίου και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων», αλλά βέβαια αποτελεί το σήμα κατατεθέν της κυβέρνησης σε όλη τη θητεία της και όχι μόνο κατά τη διάρκεια της κρίσης, όπως άλλωστε έκανε και η προκάτοχός της. Ειδικά όμως για την αντιμετώπιση της κρίσης το κυβερνητικό σχέδιο, όπως έχει αποδειχθεί περίτρανα στην πράξη, περιλαμβάνει μέτρα για τη στήριξη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων, πράγμα που κάνει ασφαλώς ακόμα «πιο εύκολη τη ζωή» των καπιταλιστών. Ταυτόχρονα βέβαια, φορτώνει συνεχώς με νέα βάρη τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, τους κάνει δηλαδή ακόμα πιο δύσκολη τη ζωή τους. Θα σημειώσουμε ένα κραυγαλέο παράδειγμα. Ακόμα και αυτό το άθλιο και προκλητικό επίδομα θέρμανσης, των 100 και 200 ευρώ, ακόμα και αυτό το επαίσχυντο φιλοδώρημα δεν έχει ακόμα μοιραστεί... Αντίθετα, το ξεκοκάλισμα των 28 δισ. ευρώ έχει ξεκινήσει από τις τράπεζες και συνεχίζεται με ασυγκράτητη βουλιμία...
Πριν λίγες μέρες, αφότου τους έδωσε ιδεολογικό περιεχόμενο προσπαθεί να τους δώσει και συγκεκριμένη υπόσταση. Ο λόγος για τον τέως υπουργό του ΠΑΣΟΚ που χτες στο «Μέγκα» ισχυρίστηκε πως ο λεγόμενος Επαναστατικός Αγώνας του θυμίζει τα ένοπλα κινήματα της Λατινικής Αμερικής, ενώ ο Γ. Πρετεντέρης σχολίαζε ταυτόχρονα ότι θυμίζουν μαζική ένοπλη πάλη όπως οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» και ας μην ήταν όχι μόνο μαζικές αλλά και κατασκευασμένες. Παράξενη, όμως, δεν είναι αυτή η εμμονή από τον τέως υπουργό; Να προσπαθεί να δημιουργήσει συνειρμούς για τέτοιους μηχανισμούς που αντικειμενικά δρουν προβοκατόρικα με το κίνημα; Γιατί κίνημα σημαίνει μαζική λαϊκή δράση. Τις προάλλες τους προσέδιδε και ριζοσπαστική ιδεολογία. Δεν παραπέμπει σε εμμονή να οδηγήσει σώνει και καλά τη σκέψη σε κάτι μη τυχόν και λειτουργήσει ελεύθερα και πάει από μόνη της στην ολοφάνερη προβοκάτσια; Αλλά και ο δημοσιογράφος; Τι θέλει να πει;