Η προσωρινή απόσυρση του «Katyn» (ήταν να βγει την περασμένη βδομάδα σε μια μόνον αίθουσα, και μάλιστα αρκετά δεύτερη αίθουσα), με τις άοκνες προσπάθειες του Πολωνού πρέσβη στην Αθήνα, ο οποίος έχει αναλάβει την ...εργολαβία της ταινίας, έφερε κάποια αποτελέσματα. Η μεγάλη εταιρεία «Odeon» έδωσε στο πολύ μικρό γραφείο «Videorama», το οποίο διανέμει την ταινία δοκιμαστικά, μια μικρή και μιαν εμπορική αίθουσα. Ωστόσο, είτε σε μια είτε σε πολλές αίθουσες, οι Ελληνες θεατές, σίγουρα, θα σταθούν πολύ κριτικά απέναντι στις αντισοβιετικές και ανιστόρητες συκοφαντίες του Βάιντα.

Ο 81χρονος σήμερα Πολωνός σκηνοθέτης, ο οποίος φημίζεται για το «δύσκολο» και φορμαλιστικό κινηματογράφο του, στην τελευταία του ταινία, επέλεξε τη συμβατική κλασική γραφή, με φανερά και σκόπιμα δάνεια από το μελό, για να διασπείρει ασύστολα ψέματα και αισχρές συκοφαντίες. Ο Αντρέι Βάιντα (είναι γνωστή η αντικομμουνιστική υστερία του - παρότι πάντοτε η σοσιαλιστική κυβέρνηση της πατρίδας του χρηματοδοτούσε το έργο του) συντάσσεται με τη χιτλερική προπαγάνδα, η οποία χρέωσε την ομαδική σφαγή των 15.000 Πολωνών αξιωματικών του στρατοπέδου «Katyn» (1941-2) από τους Γερμανούς στους Σοβιετικούς. Και αυτός, όπως και οι άλλοι συκοφάντες, δεν προσκομίζει κανένα καινούριο στοιχείο. Ολοι οι ισχυρισμοί τους έχουν επανειλημμένως απαντηθεί από την Ιστορία...

«Ο Παλαιστής», του Ντάρεν Αρονόφσκι, είναι μια ταινία για ατσάλινα νεύρα! Ο ωμός ρεαλισμός της εικόνας της και το αληθινό καταγγελτικό θέμα της (η καπιταλιστική κοινωνία δημιουργεί το περιθώριο, το οποίο κάνει απελπισμένους αγώνες για να βγει έξω στο φως και να αναπνεύσει), το δίχως άλλο, προβληματίζουν τον θεατή και τον φορτώνουν σκέψεις. Η ταινία του Σεργκέι Μποντρόφ «Mongol» (Οι Μογγόλοι) αυτοπαγιδεύτηκε στην προσπάθειά της να μοιάζει Χόλιγουντ, ακυρώνοντας, έως ένα σημείο, τις μεγάλες αρετές, που, οπωσδήποτε και παρόλα αυτά, διαθέτει. Η ταινία, με θαυμάσιες εικαστικές εικόνες, παρακολουθεί τη μεγάλη προσπάθεια του Τζένγκις Χαν να δημιουργήσει ενιαίο και σταθερό έθνος για τους Μογγόλους.

Η σατιρο-κωμωδία του Ρόμπερτ Βέιντε, «Πώς να Χάσεις τους Φίλους σου», είναι, σίγουρα, αδιάφορη. Ωστόσο, έστω και από σπόντα, λέει πολλές αλήθειες για τον κόσμο της «Show Biz». Αν, από κάποια παραξενιά, μπείτε στην αίθουσα, θα πάρετε, σίγουρα, μια θαυμάσια - και αρκετά πιστή - εικόνα για το δικό μας λαμπερό (παρδαλό) κόσμο της δικής μας φτωχής και μαϊμουδίστικης «Show Biz»! Το κινούμενο σχέδιο των Κρις Γουίλιαμς & Μπάιρον Χάουαρντ, «Μπολτ», μπορεί να κάνει τα παιδιά, κάποια παιδιά για να είμαστε σωστοί, να γελάσουν! Ενας σκύλος, που πετυχημένα παίζει στην τηλεόραση, πηγαίνει στο Χόλιγουντ...

Αφήσαμε τελευταία την ταινία του αιμοβόρου και αιμοδιψούς Γιαπωνέζου Τασάκι Μίκε, «Sukiyaki Western Django», γιατί, πράγματι, είναι η τελευταία, κυριολεκτικά και όχι μεταφορικά, ταινία της βδομάδας! Πρόκειται για ένα τριτοκοσμικό αλαλούμ, ντυμένο και παιγμένο τριτοκοσμικά, το οποίο, όμως, προσποιείται ότι είναι φουτουριστικό καουμπόικο. Τρίχες!

Αχ, αυτός ο δραχμολάτρης, ο δραχμοφονιάς Ερμής! Αχ, αυτό το δολοφονικό εμπόριο! Είναι τόσο καταστροφικό που δε λυπάται ούτε τους ανθρώπινους κόπους ούτε το ανθρώπινο ταλέντο! Στο βωμό του εισιτηρίου παίρνει σκηνοθέτες, όπως τον πολύ καλό Ρώσο δημιουργό Σεργκέι Μποντρόφ και το επιτελείο του και τους μετατρέπει σε συνηθισμένους διεκπεραιωτές, σε οποιουσδήποτε κινηματογραφιστές της σειράς. Τους μεταπλάθει σε «Ρόσογουντ» (από το ινδικό Bollywood).

Ωστόσο τα χαρίσματα και η κουλτούρα, προπαντός η κουλτούρα, θέλοντας λες να πάρουν εκδίκηση, δεν κρύβονται (ο Μποντρόφ γεννήθηκε, μεγάλωσε και σπούδασε στη Σοβιετική Ενωση)! Ετσι στη χολιγουντιανή ρώσικη ταινία «Mongol» («Μογγόλος») υπάρχουν στιγμές, πολλές στιγμές, που και ο ανθρώπινος κόπος και το ανθρώπινο ταλέντο ξεφεύγουν από τους εμπόρους και βγαίνουν ατόφιες και εκδικητικές στο πανί! Τότε στη θέση της διεκπεραίωσης έρχεται η καλλιτεχνική πληρότητα, η ομορφιά και η ωφελιμότητα. Και φωνάζεις, ζήτω η τέχνη! Μια τέχνη που παραπέμπει σε άλλες πιο ανθρώπινες και δημιουργικές σχολές (σοβιετική σχολή).

Η ταινία με φτιαχτό (παραμυθένιο) τρόπο, με διήγηση δυτικού κλασικού εικονογραφημένου (ψεύτικη), παρακολουθεί τη ζωή του περίφημου, για τους Μογγόλους ιδιαίτερα, Τζένγκις Χαν, από την πολύ μικρή του ηλικία μέχρι που ένωσε τους Μογγόλους σε ένα ενιαίο και αδιαίρετο έθνος! Η πραγματική, ωστόσο, πορεία του Τζένγκις Χαν, δεν έχει καμία ανάγκη ψευτιάς για να προκαλέσει το ενδιαφέρον! Τα επιτεύγματα αυτού του ανθρώπου, αλλά και τους αγώνες και αγωνίες των ανθρώπων της εποχής, τα κατέγραψε με πολύ μεγάλο σεβασμό η Ιστορία.

Δυστυχώς το «Ρόσογουντ», η νέα... ελεύθερη τάση του σημερινού «ελεύθερου» ρώσικου κινηματογράφου, δε στάθηκε στα πραγματικά γεγονότα, όπως θα έκανε ο σοβιετικός κινηματογράφος και η ταινία, στερούμενη ιστορικής διαλεκτικής ματιάς και σκέψης, δεν έχει πραγματική και γνήσια αξία. Μόνο από σπόντα ο θεατής θα καταλάβει τις κοινωνικές ανάγκες και τις κοινωνικές αγωνίες που γέννησαν τον Τζένγκις Χαν, που ένωσε σε ένα ενιαίο έθνος τους Μογγόλους. Πουθενά δε φάνηκε η αλήθεια. Οτι, δηλαδή, ο χρόνος, οι ανάγκες και η αλλαγή στις παραγωγικές δυνάμεις και τις σχέσεις παραγωγής, γέννησαν τον Τζένγκις Χαν, ο οποίος, με τη σειρά του, στάθηκε ικανός και τίμιος απέναντι στο χώρο, το χρόνο και στις απαιτήσεις!

Τι μένει από την ταινία; Πολλά! Μένουν εξαιρετικές εικαστικές εικόνες. Μένει η μουσική. Τα πολύχρωμα κοστούμια. Τα κοσμήματα, που μοιάζουν με τα δικά μας ηπειρώτικα. Μένει το μοναδικό τοπίο. Τα πρόσωπα. Προπαντός τα πρόσωπα! Μένουν οι μάχες, που παρότι είναι βίαιες, διατηρούν μια εικαστική ηθική και δύναμη, που τις μετατρέπει σε πίνακες μεγάλων ζωγράφων (είδα παρόμοιους πίνακες σε σοβιετικά μουσεία, αλλά και σε μουσεία άλλων χωρών). Μένει ακόμα το «εξωτικό» της υπόθεσης. Μένουν οι ματιές, οι σιωπές και οι χειρονομίες. Μένουν πολλά που αξίζει κανείς να δει.

Παίζουν: Ταντανόμπου Ασάνο, Χονγλέι Σαν, Κχουλάν Τσουλούουμ, Αντιάμ Οντσουρέν κ.ά.

Μετά και από την εμπορική επιτυχία που σημείωσαν οι προβολές, το ποιητικό και συνάμα τραγικό αριστούργημα του Ελεμ Κλίμοφ, «Ελα να Δεις», συνεχίζει για δεύτερη εβδομάδα στους κινηματογράφους στους οποίους ξεκίνησε, «Ιλιον», «Αφαία». Θυμίζουμε πως η ταινία αναφέρεται στην ολοκληρωτική εξαφάνιση 618 χωριών της Λευκορωσίας μαζί με τους κατοίκους τους από τους ναζί στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η ταινία του Κλίμοφ έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί οι προβολές της συμπίπτουν με την αντισοβιετική ταινία του Αντρέι Βάιντα «Katyn», η οποία, σκόπιμα και προπαγανδιστικά, ανιστόρητα και συκοφαντικά, χρεώνει τις σφαγές των Πολωνών αξιωματικών του χωριού Katyn της Λευκορωσίας από τους ναζί στην αμυνόμενη Σοβιετική Ενωση! Στη Σοβιετική Ενωση των 20.000.000 θυμάτων!

«Πώς να Χάσεις τους Φίλους σου»,του Ρόμπερτ Βέιντε.

Η ταινία, χωρίς μεγάλη κριτική διάθεση και πολιτικό σχολιασμό, προσπαθεί να σατιρίσει τα ροζ περιοδικά, τα ροζ σκάνδαλα και τη ροζ δημοσιογραφία. Η ταινία πότε πετυχαίνει τους στόχους της και πότε ενσωματώνεται μέσα σε αυτό που προσπαθεί ή υποτίθεται ότι προσπαθεί να σχολιάσει.

Ωστόσο, έχει μερικές καλές στιγμές οι οποίες βοηθάνε τον σκεπτόμενο θεατή να κάνει συνειρμούς για τα δεκάδες δικά μας ροζ περιοδικά, για τα δικά μας δεκάδες ροζ σκάνδαλα, για τη δική μας ροζ δημοσιογραφία. Τίποτα περισσότερο, βέβαια!

Παίζουν: Σάιμον Πεγκ, Κίρστεν Ντανστ, Μέγκαν Φοξ, Τζεφ Μπρίτζες, Τζίλιαν Αντερσον κ.ά.

«Sukiyaki Western Django»,του Τακάσι Μίκε.

Ενας Αμερικανός «μοβόρος» σκηνοθέτης (Κουέντιν Ταραντίνο), εκτιμώντας το ταλέντο ενός άλλου «μοβόρου» σκηνοθέτη, του Ιάπωνα Τακάσι Μίκε (κύλησε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι), οργάνωσαν μια παραγωγή και γύρισαν, ο πρώτος σαν ηθοποιός και συμπαραστάτης και ο δεύτερος σαν δημιουργός, μια ταινία για γενικό χαβαλέ της αποπροσανατολισμένης νεολαίας. Της νεολαίας η οποία πηγαίνει στο cinema για να χτυπήσει τα πόδια της στο πάτωμα, ενώ στην οθόνη τα αίμα τρέχει ποτάμι!

Η ταινία υποτίθεται ότι είναι ένα φουτουριστικό western. Τα ντεκόρ και τα κοστούμια είναι έντονα πολύχρωμα (τριτοκοσμικά), η δράση «επιδεικτική» (σα να παίζεται από κακούς ηθοποιούς), η σκηνοθεσία παιδαριώδης (όπως ο παλιός κακός καουμπόικος κινηματογράφος). Γιατί όλα αυτά; Γιατί τα παιδία (πρέπει να) παίζει! Και παίζοντας να γεμίζουν και τις τσέπες τους, φυσικά!

Παίζουν: Κουέντιν Ταραντίνο, Χιντεάκι Ιτο, Μασανόμπου Αντο, Κοϊσί Σάτο, Γιουσούκε Ισέια.

«Μπολτ»,των Κρις Γουίλιαμς και Μπάιρον Χάουαρντ.

Το κινούμενο σχέδιο «Bolt» μόλις ξεφύγει από τις πρώτες σκηνές βίας ηρεμεί και γίνεται ...κατάλληλο και για παιδιά! Ενας «χάρτινος» σκύλος, ο οποίος είναι μεγάλος σταρ της τηλεόρασης και είναι εξοικειωμένος (τηλεοπτικά) με τη δυναμική περιπέτεια, έχει την ατυχία αυτά που παριστάνει στην ΤV (τα ψεύτικα) να τα περάσει και ο ίδιος στην προσωπική του ζωή (αληθινά) όταν χαθεί από την αφεντικίνα του που τον υπεραγαπά.

Το φιλμ είναι, ας πούμε, Road Movie! Ο σκύλος βγαίνει στο δρόμο αναζητώντας τη νεαρή φίλη του (την αφεντικίνα του) που χάθηκε. Η αναζήτηση θα τον ταξιδέψει σχεδόν σε ολόκληρη την Αμερική. Στο μακρύ ταξίδι του ο σκύλος θα γνωρίσει «κόσμο και κοσμάκη», θα κινδυνέψει, αλλά τελικά θα διασωθεί!

Ακούγονται οι φωνές: Θοδωρής Αθερίδης, Σμαράγδα Καρύδη, Αντώνης Λουδάρος, Γιάννης Ζουγανέλης, Μιχάλης Ρέπας κ.ά.