Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος εκφράζοντας την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε χαρακτηρίσει «έκνομα» τα μπλόκα των αγροτών, στη συνέντευξή του έκανε λόγο για «αποτυχία» της κυβέρνησης που δεν κατάφερε να εμποδίσει τους αγρότες της Κρήτης να έρθουν στον Πειραιά, αναφέροντας: «Γιατί τους άφησε και ήρθαν στην Αθήνα με τα τρακτέρ τους; Επρεπε στο Ηράκλειο να τους πει "όχι", δε θα μπείτε στο καράβι (...) Δηλαδή, με τον ίδιο τρόπο οι αγρότες μπορούσαν να κάνουν - οι οποιοιδήποτε εξεγερμένοι για οποιοδήποτε λόγο - στην Κρήτη ό,τι θέλουν, αυτό είπε ο κ. Μαρκογιαννάκης»!! Μετά από αυτές τις... χρήσιμες κατασταλτικού χαρακτήρα επισημάνσεις του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ - χωρίς μάλιστα την παραμικρή αναφορά στα προβλήματα της μικρομεσαίας αγροτιάς - μπορεί εύκολα να αντιληφθεί κανείς ότι η επίσκεψη του Γ. Παπανδρέου στο λιμάνι του Πειραιά μόνο για την αγωνία του ΠΑΣΟΚ για τα αιτήματα του αγροτικού κόσμου της Κρήτης δεν έγινε.
Από την υπογραφή «Ο διαπορών» συνοδεύεται ένα από τα χτεσινά σχόλια στην εφημερίδα «Αυγή», σχετικά με τον τρόπο που ο «Ριζοσπάστης» παρουσίασε την κατασταλτική επίθεση της κυβέρνησης σε βάρος των αγροτών από την Κρήτη, την περασμένη Δευτέρα στο λιμάνι του Πειραιά. Το περιεχόμενο ωστόσο του σχολίου σε καμιά περίπτωση δε δικαιολογεί το ψευδώνυμο που επέλεξε ο συγκεκριμένος συντάκτης, που κατηγορεί τον «Ρ» ότι δεν έγραψε στο πρωτοσέλιδό του για την επίθεση. Ο συντάκτης της «Αυγής» θα ήταν «στα κιλά του» αν υπέγραφε το σχόλιο με το ψευδώνυμο «Ο πρεσβύωψ», ή «Ο μη γνωρίζων ανάγνωση». `Η «Ο διαβάζων που δεν καταλαβαίνει». Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι δεν είδε στο πρωτοσέλιδο του «Ρ» με παχιά μαύρα γράμματα και βούλα την αναγγελία του θέματος, με τον τίτλο «Το ΚΚΕ καταγγέλλει την επίθεση των δυνάμεων καταστολής στους αγρότες της Κρήτης». Είναι αυτό που λέμε: Η πολλή αντικομμουνιστική εμπάθεια οδηγεί (τουλάχιστον) στην τύφλωση...
Ξαναχτύπησε από το «ΒΗΜΑ» ο γνωστός αρθρογράφος που έχει αναλάβει εργολαβικά την κατασυκοφάντηση και το προβοκάρισμα των λαϊκών αγώνων. Ξεκινώντας με μια υποκριτική «ανησυχία» ότι «η κοινωνία μας χάνει το μέτρο και στη διαμαρτυρία και στην καταστολή», σαφέστατα τάσσεται υπέρ της καταστολής, καθώς, όπως υποστηρίζει, η διαμαρτυρία και καταστολή πάνε μαζί. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει αυτό που είναι η πραγματική του ανησυχία, που ο ίδιος αποκαλεί «νέα αντίληψη των κοινωνικών αγώνων». Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «η βασιμότητα των αιτημάτων επιβεβαιώνεται από την ένταση της διαμαρτυρίας και η ένταση της διαμαρτυρίας προκύπτει από την καταστολή που θα προκαλέσει». Μέλημά του είναι να αποστειρώσει την κοινωνία από τους αγώνες και τις διεκδικήσεις - εξάλλου είναι γνωστή η αλλεργία του απέναντι σε κάθε λαϊκή διεκδίκηση - και να σπρώξει στο περιθώριο οποιαδήποτε αγωνιστική δράση ως υπόθεση κάποιων δήθεν «ακτιβιστών». Βέβαια, τα παραπάνω δεν είναι τυχαία, πρόκειται για μέρος μιας γενικευμένης επίθεσης εκ μέρους της αστικής τάξης, των οργάνων της και των προπαγανδιστικών μηχανισμών της ενάντια στο λαϊκό κίνημα και στους λαϊκούς αγώνες. Εχουν εξαπολύσει ένα είδος «προληπτικού πολέμου» για να καταστείλουν τις αντιδράσεις απέναντι στην επίθεση που ήδη έχει ξεκινήσει κατά των εργατικών και λαϊκών συμφερόντων στο όνομα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.