Αν στη διαπάλη για τα ζητήματα της μισθωτής δουλειάς, η στρατηγική των κομμάτων καθορίζεται από την απάντηση στο ερώτημα «Με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες;», στα ζητήματα που αφορούν τους αγρότες, η στάση κάθε κόμματος δεν μπορεί παρά να καθορίζεται από τη θέση του στο ερώτημα «Με τους αγροτοκαπιταλιστές ή με τους φτωχούς και μεσαίους παραγωγούς;».

Σε περίοδο έντασης των αγώνων, όπου αντικειμενικά δημιουργούνται οι προϋποθέσεις να οξυνθεί η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση στο αγροτικό συνδικαλιστικό κίνημα και όχι μόνο, η μια ή η άλλη πλευρά αυτής της διαχωριστικής γραμμής που επιλέγει να σταθεί το κάθε κόμμα, βοηθάει στο να ξεδιαλύνονται αυταπάτες, να γίνονται πιο ευδιάκριτοι οι πραγματικοί εχθροί και φίλοι των αγροτών.

Σε τελική ανάλυση, βοηθάει στο να ξεχωρίζει η ήρα από το στάρι. Γιατί δεν είναι όλοι με όλους τους αγρότες, όπως επί μέρες προσπαθούσαν να πείσουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ). Γιατί οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες έχουν να φυλάγονται όχι μόνο από εκείνους που με τη φορεσιά του εχθρού στέκονται απέναντί τους, αλλά και από εκείνους που με την προβιά του φίλου πασχίζουν για τον ίδιο στόχο που παλεύει και ο εχθρός.

Ποια είναι η κατάσταση που αντιμετωπίζει σήμερα η πλειοψηφία των αγροτών; Οι Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 18ο Συνέδριο δίνουν ολοκληρωμένη απάντηση:

«Μετά την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ) ακολούθησαν οι αναθεωρήσεις των Κοινών Οργανώσεων Αγοράς (ΚΟΑ) σε μια σειρά καλλιεργειών, όπως στη ζάχαρη, στο κρασί, στα οπωροκηπευτικά, στον καπνό κ.ά., με την αποδέσμευση της ενίσχυσης από την παραγωγή, την κατάργηση της παρέμβασης, τη μείωση πόρων για τη γεωργία και για τη στήριξη του αγροτικού εισοδήματος. Μειώνονται οι γεωργικές δαπάνες, επιφέροντας ισχυρό πλήγμα στο εισόδημα της μικρομεσαίας αγροτιάς.

Με τον "έλεγχο υγείας της ΚΑΠ", η ΕΕ προχωρά σε μια νέα αναθεώρηση στη γραμμή της πλήρους απελευθέρωσης. Η συγκέντρωση γης και της αγροτικής παραγωγής, της μεταποίησης και της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων σε μονοπωλιακούς ομίλους αποτελεί στρατηγική επιλογή του ευρωενωσιακού κεφαλαίου. Η επέκταση στη χρησιμοποίηση Γενετικά Τροποποιημένων Οργανισμών (ΓΤΟ) στην αγροτική παραγωγή, για την εξασφάλιση μονοπωλιακού υπερκέρδους, επιφέρει νέα συρρίκνωση στην εγχώρια παραγωγή αγροτικών προϊόντων και διευρύνει φαινόμενα επιβλαβή για τη δημόσια υγεία.

Η ΕΕ διαπραγματεύεται εκ μέρους των 27 κρατών - μελών στο πλαίσιο του ΠΟΕ για ευνοϊκότερες συνθήκες διείσδυσης βιομηχανικών εμπορευμάτων και υπηρεσιών στις αναπτυσσόμενες οικονομίες, με αντάλλαγμα την αγορά δικών τους αγροτικών προϊόντων, συμφωνίες που λειτουργούν σε βάρος της αγροτικής παραγωγής κρατών - μελών όπως η Ελλάδα».

Και σε άλλο σημείο: «Στον αγροτικό τομέα και ιδιαίτερα στη γεωργία προωθήθηκε η νέα ΚΑΠ με στόχους τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της κοινοτικής γεωργίας στη διεθνή αγορά και την επιτάχυνση της συγκέντρωσης της γης και της παραγωγής. Η πολιτική αυτή είχε ως συνέπεια, αφ' ενός τη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής, αφ' ετέρου την περαιτέρω συγκέντρωσή της, τη μείωση των αυτοαπασχολούμενων αγροτών και την αύξηση των εργατών γης. Ταυτόχρονα αυξήθηκαν οι εισαγωγές αγροτικών προϊόντων».

Ολα τα παραπάνω στοιχειοθετούν το εξής: Η αντικειμενική τάση στο πλαίσιο της ΚΑΠ, σαν στρατηγική επιλογή του ευρωενωσιακού κεφαλαίου, είναι προδιαγεγραμμένη. Η εφαρμογή της δεν μπορεί παρά να οξύνει διαρκώς το πρόβλημα της επιβίωσης για χιλιάδες μικρούς και μεσαίους αγρότες, να τους διώχνει από τα χωράφια και τις καλλιέργειες που κάποτε τους εξασφάλιζαν ένα ικανοποιητικό εισόδημα.

Δεν μπορεί παρά να επιταχύνει τη συγκέντρωση της γης σε ολοένα και λιγότερα χέρια, να μηδενίζει την επάρκεια σε αγροτικά προϊόντα, να αυξάνει τη διατροφική εξάρτηση. Και από την άλλη, να ισχυροποιεί τη δράκα των μεγαλοκαλλιεργητών, οι οποίοι, με όρους «ελεύθερης αγοράς» και αφού θα έχουν καθαρίσει το τοπίο από τους μικρούς, θα μονοπωλούν την παραγωγή. Σε συνάρτηση με τη συγκέντρωση της μεταποίησης και της εμπορίας των αγροτικών προϊόντων σε μονοπωλιακούς ομίλους, όπως σημειώνεται και στις Θέσεις.

Αυτή η διαδικασία είναι ήδη σε εξέλιξη. Και είναι καθαρό πως, απέναντι σ' αυτή τη δρομολογημένη κατάσταση, δεν είναι όλοι οι αγρότες ίδιοι. Ανάμεσα σ' αυτούς που δεν έχουν ακόμα ξεριζωθεί από τα χωράφια και τις καλλιέργειές τους, υπάρχουν εκείνοι που πασχίζουν να φέρουν βόλτα το νοικοκυριό τους, καλλιεργώντας λίγα στρέμματα, ενδεχόμενα κάνοντας και μια δεύτερη συμπληρωματική δουλειά - ή και το αντίστροφο. Στον αντίποδα βρίσκονται εκείνοι που, ευνοημένοι από τη μέχρι τώρα εφαρμογή της ΚΑΠ, έχουν βελτιώσει και συνεχίζουν να ενισχύουν τη θέση τους στην αγροτική παραγωγή έναντι των μικρών. Συγκεντρώνουν γη και απασχολούν για την εκμετάλλευσή της εργατική δύναμη που θα ζήλευαν ακόμα και μεγάλες βιομηχανικές μονάδες.

Ποιος είναι ο βασικός παράγοντας που οξύνει ολοένα και περισσότερο αυτή την αντίθεση; Η εφαρμογή της ΚΑΠ. Κατά συνέπεια, όποια διαχειριστική διέξοδος και αν δίνεται κάθε φορά που οι αγρότες βγαίνουν στους δρόμους, η εξοντωτική για την πλειοψηφία του αγροτόκοσμου πορεία δεν πρόκειται να αναστραφεί, όσο τα «μέτρα» που παίρνονται δεν ξεφεύγουν από τα όρια της ΚΑΠ. Μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο αυτής της στρατηγικής, κάποιοι από τους αγρότες θα πλησιάζουν ολοένα και περισσότερο στον γκρεμό, την ίδια ώρα που κάποιοι άλλοι θα ενισχύουν τη θέση τους στην αγροτική παραγωγή. Με άλλα λόγια, η ΚΑΠ δεν έχει ουδέτερο πρόσημο. Κάποιους ωφελεί και κάποιους όχι. Γι' αυτό και η στάση των κομμάτων απέναντι στην ΚΑΠ δείχνει και ποιανού το μέρος ο καθένας παίρνει.

Αν, λοιπόν, κριτήριο της στρατηγικής κάθε κόμματος στο ζήτημα της αγροτιάς είναι η στάση του απέναντι στην ΚΑΠ, έχει ξεχωριστό ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς αυτή τη στάση τους μέσα από τις δηλώσεις στελεχών της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τις μέρες των κινητοποιήσεων. Ολοι τους πέρασαν από τα μπλόκα, όλοι τους δήλωσαν «φίλοι» των αγροτών, όλοι αναγνώρισαν το πρόβλημα. Τι λένε όμως για την ΚΑΠ;

Με δελτίο Τύπου στις 22/1/2009, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων ενημέρωνε για τη «φούσκα» των αποζημιώσεων ύψους 500 εκατομμυρίων ευρώ προς τους αγρότες. Για τον κοπανιστό αέρα που υποσχέθηκε η κυβέρνηση, πολλά έχουν γραφτεί. Αυτό όμως που έχει διπλό ενδιαφέρον είναι η επισήμανση που συνόδευε την ανακοίνωση των «ενισχύσεων». «Με τις ενισχύσεις αυτές - σημειωνόταν στο δελτίο Τύπου - η κυβέρνηση εξάντλησε κάθε δυνατότητα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής, στο πλαίσιο της διεθνούς κρίσης και της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας, των ανελαστικών υποχρεώσεών μας τήρησης των προβλεπομένων στην κοινοτική νομοθεσία και των δημοσιονομικών δυνατοτήτων του νέου προϋπολογισμού».

Είναι καθαρό ότι όταν η κυβέρνηση αναφέρεται στα «προβλεπόμενα από την κοινοτική νομοθεσία», εννοεί την ΚΑΠ και το σύνολο της αντιαγροτικής στρατηγικής που έχει χαράξει το ευρωενωσιακό κεφάλαιο, στη διαμόρφωση της οποίας έχει συμβάλει τόσο η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Η κυβέρνηση λέει ότι τα όποια μέτρα παίρνει για να αντιμετωπίσει τα μπλόκα δεν έρχονται σε αντίθεση και δε θίγουν στο ελάχιστο την ΚΑΠ. Αρα, είναι μέτρα που δεν πρόκειται να αναστρέψουν την πορεία εξόντωσης των μικρών και - ανάλογα - την ισχυροποίηση των μεγάλων. Από αυτή τη σκοπιά, η στάση της κυβέρνησης απέναντι στα συμφέροντα της μικρής και μεσαίας αγροτιάς είναι ξεκάθαρα εχθρική.

Τι λέει για το ίδιο θέμα το ΠΑΣΟΚ; Μιλώντας για τους αγρότες και τις αιτίες που τους έβγαλαν στους δρόμους, ο Γιώργος Παπανδρέου, απευθυνόμενος στην κυβέρνηση, αναρωτιόταν στις 23/1 στη Βουλή, στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση για την Παιδεία: «Δεν είναι ευθύνη σας που κακοποιήσατε τη νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική;». Και στις 27/1, μιλώντας σε εκδήλωση Ελλήνων μεταναστών στο Βερολίνο, επαναλάμβανε: «(...) Σήμερα οι αγρότες βρίσκονται σε αδιέξοδο, βρίσκονται σε απόγνωση. Ξέρετε γιατί; Διότι 5 χρόνια, αντί να αξιοποιηθεί η νέα Κοινή Αγροτική Πολιτική για να προσανατολίσει την αγροτιά μας σε νέα προϊόντα, δεν υπήρξε τίποτε. Καμία στρατηγική».

Η στάση του ΠΑΣΟΚ δε χωράει παρερμηνείες. Τάσσεται αναφανδόν υπέρ της ΚΑΠ και κατηγορεί τη ΝΔ ότι την κακοποιεί (!) και μ' αυτόν τον τρόπο δημιουργεί αδιέξοδα για τους αγρότες. Σαν να μην είναι η ΚΑΠ αυτή που ξεριζώνει τους καλλιεργητές από τη γη τους. Σαν να μην είναι αυτή που ευθύνεται για την κατρακύλα του εισοδήματός τους, για τη συγκέντρωση της γης σε ολοένα και λιγότερα χέρια.

Το ΠΑΣΟΚ θεωρεί ότι η ΚΑΠ μπορεί να εξασφαλίσει ευημερία για τους αγρότες και εγκαλεί τη ΝΔ για έλλειψη «στρατηγικής». Σαν να μην είναι η ΚΑΠ η στρατηγική που απαρέγκλιτα εφαρμόζει η κυβέρνηση στον αγροτικό τομέα. Σαν να μην είναι η ΚΑΠ η στρατηγική που συνδιαμόρφωσαν και στήριξαν τα κόμματα του κεφαλαίου και του ευρωμονόδρομου. Στο διά ταύτα: Το ΠΑΣΟΚ εγκαλεί την κυβέρνηση επειδή δεν εφαρμόζει σωστά την ΚΑΠ. Είναι το κόμμα που σαν κυβέρνηση έχει δώσει εξετάσεις και έχει αποδείξει πώς στέκεται απέναντι στους φτωχούς - μεσαίους αγρότες και τα πραγματικά τους συμφέροντα.

Η θέση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ - κατά τα αναμενόμενα για τους οπορτουνιστές - είναι «και με την ΚΑΠ και με τους αγρότες». Δηλαδή, «και στο ληστή ψωμί και στο χωροφύλακα χαμπέρι». Στις θέσεις του για την αγροτική παραγωγή, ο ΣΥΝ προτείνει «εθνικό σχεδιασμό που ασφαλώς θα παίρνει υπόψη τις διεθνείς τάσεις και τους περιορισμούς της ΚΑΠ». Με άλλα λόγια, η ΚΑΠ παραμένει στο απυρόβλητο.

Διπλή η ζημιά που προσπαθούν να κάνουν οι οπορτουνιστές μ' αυτή τους τη στάση. Από τη μια προεξοφλούν στους αγρότες ότι χωρίς την ΚΑΠ, δηλαδή χωρίς την ΕΕ και τη στρατηγική της στο ζήτημα της αγροτικής παραγωγής, δεν υπάρχει μέλλον. Και από την άλλη, καλλιεργούν την αυταπάτη ότι αυτή η στρατηγική επιλογή, γέννημα - θρέμμα της καπιταλιστικής ΕΕ, μπορεί να προσαρμοστεί στα συμφέροντα των αγροτών.

Με άλλα λόγια, ο ΣΥΝ ισχυρίζεται ότι η ΕΕ μπορεί να απαρνηθεί τον ίδιο της τον εαυτό σαν διακρατική καπιταλιστική Ενωση και να πάρει αποφάσεις που θα ευνοούν τη μικρή και μεσαία αγροτιά. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη πολιτική απάτη σε βάρος των αγροτών. Οπως δεν μπορεί να υπάρξει φιλεργατική πολιτική στο πλαίσιο της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της Λισαβόνας, κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορεί να υπάρξει φιλοαγροτική πολιτική στο πλαίσιο της ΚΑΠ.

Γι' αυτό η στρατηγική του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι επικίνδυνη. Επειδή κρύβει από τη φτωχομεσαία αγροτιά τον πραγματικό αντίπαλο, τον ένοχο για τα δεινά της. Προσπαθεί να εξωραΐσει την ΚΑΠ στα μάτια των αγροτών, να την αφήσει στο απυρόβλητο. Αυτή και μόνο η θέση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ τον κατατάσσει στην αντίπερα όχθη των πραγματικών συμφερόντων της μικρής και μεσαίας αγροτιάς.

Ο ΛΑ.Ο.Σ., στις προγραμματικές τους θέσεις για την Πρωτογενή Παραγωγή (Γεωργία, Κτηνοτροφία, Αλιεία), είναι επίσης αποκαλυπτικός. «Θεωρούμε - λέει στο πρόγραμμα - ότι η στήριξη του πρωτογενούς τομέα στην Ελλάδα πρέπει να αποτελέσει ουσιαστική προτεραιότητα της κάθε κυβέρνησης, με την εφαρμογή μιας πολιτικής που θα εξισορροπεί τις οικονομικές, οικολογικές και κοινωνικές ανάγκες του και θα εγγυάται τη διατήρηση και την ανάπτυξή του. Η πολιτική αυτή πιστεύουμε ότι θα πρέπει να στοχεύει στην αλλαγή της, παλιότερης, νοοτροπίας που στηριζόταν στις επιδοτήσεις και στην προσαρμογή της στα δεδομένα της νέας Ευρωπαϊκής Αγροτικής Πολιτικής».

Και πιο κάτω: «Στα ανωτέρω πλαίσια προτείνουμε τη συστηματική ενημέρωση των αγροτών για τις σύγχρονες καλλιεργητικές πρακτικές και την εφαρμογή προγράμματος εκτεταμένων αναδιαρθρώσεων των καλλιεργειών» και πάει λέγοντας. Με άλλα λόγια, ούτε ρούπι μακριά από την ΚΑΠ οι αγρότες. Το αντίθετο μάλιστα. Ο ΛΑ.Ο.Σ. απαιτεί την ταχύτερη προσαρμογή τους στις επιταγές της ΕΕ, συμβάλλοντας με τις όποιες δυνάμεις του στο να εγκλωβιστούν οι φτωχοί και μεσαίοι αγρότες στο δίχτυ μιας πολιτικής που συμφέρει μόνο τους μεγαλοκαλλιεργητές.

Τις μέρες των κινητοποιήσεων, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ βυσσοδομούσαν στο εκλογικό ακροατήριο, στήνοντας έναν ανούσιο δημαγωγικό καυγά για το ποιος μπορεί να διαχειριστεί την ΚΑΠ καλύτερα, να εξασφαλίσει δήθεν κονδύλια για τους αγρότες, να διασφαλίσει την επιβίωσή τους. Δεν είναι τυχαίο ότι στη φρασεολογία τους δεν υπάρχει ο παραμικρός διαχωρισμός ανάμεσα στους φτωχομεσαίους αγρότες και τους μεγαλοαγρότες. Απευθύνονταν σ' αυτούς σαν μια ενιαία παραγωγική ομάδα, χωρίς καμιά εσωτερική διαφοροποίηση.

Μ' αυτόν τον τρόπο επιχειρούν να κρύψουν το βαθιά ταξικό χαρακτήρα της πολιτικής τους, που αναπόφευκτα κάποιους ευνοεί και κάποιους καταστρέφει. Επιχειρούν να ταυτίσουν τα συμφέροντα των μικρών, που τους εξοντώνει η ΚΑΠ, με αυτά των μεγάλων, που βγαίνουν ολοένα και πιο ενισχυμένοι καθώς προχωράει η εφαρμογή της ευρωενωσιακής πολιτικής για την αγροτική οικονομία.

Φτάνοντας στο διά ταύτα και πίσω από τις ψηφοθηρικές αντεγκλήσεις, η ουσία παραμένει στο γεγονός ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν αμφισβητούν την ΚΑΠ, στη διαμόρφωση της οποίας άλλωστε συμμετείχαν, αλλά επιπλέον, μέσω της υπεράσπισης της ΚΑΠ, ανέλαβαν να υπερασπιστούν το σύνολο του ευρωενωσιακού οικοδομήματος και το δρόμο ανάπτυξης που επιβάλλει η στρατηγική του κεφαλαίου στην ΕΕ. Για του λόγου το αληθές, παραθέτουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη συζήτηση εκπροσώπων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΚΚΕ και του ΣΥΝ σε πρωινή δημοσιογραφική εκπομπή της ΝΕΤ στις 23/1.

Ο Μ. Χαρακόπουλος εκ μέρους της ΝΔ και ο Β. Εξαρχος εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ αναλώνονταν σε διαξιφισμούς εντυπωσιοθηρίας σχετικά με τη στάση των κομμάτων τους απέναντι στους αγρότες. Μέχρι που στη συζήτηση παρενέβη εκ μέρους του ΚΚΕ ο Α. Κανταρτζής, βουλευτής του Κόμματος και έβαλε το θέμα της κοινής στάσης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ απέναντι στην ΚΑΠ. Παρακολουθήστε την αποκαλυπτική εξέλιξη της συζήτησης και τον τρόπο με τον οποίο, ως διά μαγείας, μόνιασαν οι εκπρόσωποι του δικομματισμού.

«-- Α. Κανταρτζής: (...) Δεν προβάλλουν αιτήματα ούτε τα κόμματα του ευρωμονόδρομου για πραγματική ανακούφιση (σ.σ. των μικρών αγροτών). Γιατί; Γιατί τότε θα έπρεπε να έρθουν σε σύγκρουση με την Κοινή Αγροτική Πολιτική, την οποία έχουν συνυπογράψει τα δυο μεγάλα κόμματα και την έχουν εφαρμόσει. Για παράδειγμα, τον εκφυλισμό των τιμών παρέμβασης και την υπογραφή για 10 λεπτά το κιλό στα δημητριακά, ο οποίος φέρει την υπογραφή του ΠΑΣΟΚ που την εφάρμοσε η Νέα Δημοκρατία, που άφησε ασύδοτους τους εμποροβιομήχανους για να λυμαίνονται το μόχθο του αγρότη.

-- Β. Εξαρχος: Δε νομίζω ότι προτείνετε κατάργηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, κ. Κανταρτζή.

-- Μ. Χαρακόπουλος: Μα, είναι δυνατόν; Τι θέλετε, Αλβανία να γίνουμε; Να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ενωση;

-- Β. Εξαρχος: Προτείνετε την κατάργηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής;

-- Α. Κανταρτζής: Γι' αυτό ακριβώς πρέπει να βγάλουν συμπεράσματα οι αγρότες.

-- Μ. Χαρακόπουλος: (Οι αγρότες) ήταν ο μεγάλος κερδισμένος από την Ευρωπαϊκή Ενωση γιατί όλα αυτά τα χρόνια κέρδισαν εκατομμύρια, δισεκατομμύρια ευρώ από την Κοινή Αγροτική Πολιτική».

Μπροστά στον κίνδυνο να αμφισβητηθεί η ΕΕ και η ΚΑΠ, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ξεχνάνε τις επιμέρους αποχρώσεις στην πολιτική τους και συνασπίζονται για την υπεράσπιση του ενιαίου στρατηγικού στόχου. Που δεν είναι άλλος από την εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου.

Να, λοιπόν, σε ποιο ύψος μπαίνει ο πήχης για τους αγώνες των αγροτών, προκειμένου αυτοί να είναι αποτελεσματικοί, να αποσπούν κατακτήσεις και να φτάνουν με επιτυχία ως το τέλος. Να, γιατί πρέπει να αποκτήσει βαθιά αντιμονοπωλιακά αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά η πάλη της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς. Να πώς μεταφράζεται για τους αγρότες και το κίνημά τους η προτροπή που απευθύνει το ΚΚΕ για ανυπακοή στην ΕΕ των μονοπωλίων.

Οι αγρότες έχουν αντικειμενικό συμφέρον να προβάλλουν αιτήματα τα οποία έρχονται σε σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ, που τους καταδικάζει στην ανέχεια και τον αφανισμό. Τέτοια αιτήματα περιλαμβάνει το διεκδικητικό πλαίσιο της ΠΑΣΥ: Αναπλήρωση του εισοδήματος, κατώτερες εγγυημένες τιμές και μείωση του κόστους παραγωγής. Εχουν συμφέρον να απαιτούν ανυποχώρητα από την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα να παίρνουν ξεκάθαρη θέση απέναντι σε αυτά τα ριζοσπαστικά αιτήματα. Και με βάση τη στάση του κάθε κόμματος να μοιράσουν και τις πολιτικές ευθύνες.

Για τους φτωχούς και μεσαίους αγρότες δεν υπάρχει μέλλον στο πλαίσιο της στρατηγικής της ΚΑΠ και κατ' επέκταση στην ΕΕ των μονοπωλίων. Αυτό επιβεβαιώνει η πείρα της τελευταίας δεκαπενταετίας. Ο αγώνας στα μπλόκα, που ολοκληρώθηκε πρόσφατα, πρόσθεσε νέα εμπειρία. Εβαλε πιο επιτακτικά στην ημερήσια διάταξη το ζήτημα της ενιαίας πάλης της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς με τους εργαζόμενους και τους αυτοαπασχολούμενους. Σ' αυτή την κατεύθυνση πολλά ακόμα απομένουν να γίνουν. Είναι όμως ο μόνος δρόμος που μπορούν με σιγουριά να βαδίσουν τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Παίρνοντας υπόψη ότι σήμερα το επίπεδο της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης έχει δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις για την ολόπλευρη ανάπτυξη της αγροτικής οικονομίας, η οποία:

• Θα αξιοποιεί τα πλεονεκτήματα της χώρας μας και θα ανταποκρίνεται στις διατροφικές ανάγκες του λαού.
• Θα στηρίζεται στις καθετοποιημένες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις και τους παραγωγικούς συνεταιρισμούς των μικρομεσαίων αγροτών.
• Θα σέβεται το περιβάλλον και θα προστατεύει τη δημόσια υγεία.
• Θα αντιμετωπίζει τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες των κατοίκων της υπαίθρου μέσα από αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν και αποκεντρωμένα συστήματα υγείας, πρόνοιας και παιδείας.
• Θα αναβαθμίζει κοινωνικά, οικονομικά και πολιτιστικά την ύπαιθρο.

Αυτή είναι η διέξοδος που προτείνει το ΚΚΕ.