Η ενασχόληση της Μ. Σπυριδωνίδου - Στέφου με τη ζωγραφική ξεκίνησε από μικρή ηλικία. Ηταν μία μεγάλη αγάπη, που την ακολουθούσε πάντα. Η αποκλειστική αφοσίωση σ' αυτήν ήρθε λίγα χρόνια μετά το Λύκειο, όταν άφησε τη δουλειά της για να ασχοληθεί με το μαγικό κόσμο των χρωμάτων, ακολουθώντας το δρόμο της «καρδιάς». Κοντά της σ' αυτή τη διαδρομή, ο σύζυγός της Νίκος Στέφος. Σπουδαίος δάσκαλος και γλύπτης, διέκρινε την ικανότητά της και βοήθησε, κυρίως, στην οργάνωση του έργου.
Πιστή στην παραστατική ζωγραφική, μακριά από εντυπωσιασμούς και τεχνάσματα, η ζωγραφική της Μ. Σπυριδωνίδου - Στέφου «μιλά» με ειλικρίνεια στο θεατή. Αλλωστε, η καλή ζωγραφική, η αληθινή ζωγραφική, αυτή που βγαίνει από την ψυχή του κάθε καλλιτέχνη, δεν έχει να κάνει με την «πρωτοτυπία» του υλικού. Δε χρειάζεται να ενταχθεί σε ομάδες και «στιλ». Τα έργα της Μ. Σπυριδωνίδου - Στέφου αναδίδουν ζεστασιά και φρεσκάδα. «Γωνιές» που «ακουμπά» πάνω τους το βλέμμα, εσωτερικά οικείων χώρων, «κομμάτια» από την καθημερινότητα της δημιουργού, είναι τα «μοντέλα» της εικαστικής της περιπλάνησης. Χώροι βιωμένοι, χώροι με μνήμες και με τη φθορά που επιφέρει ο χρόνος πάνω τους. Δίπλα τους, μια σειρά από μικρά έργα, στα οποία «αιχμαλωτίστηκαν» στιγμές του καλοκαιριού. «Οδηγός» της, η ούλτρα μαρίν, η ώχρα, το μαύρο και κάποια κόκκινα, που «σβήνουν» με απαλά περάσματα. Η Μ. Σπυριδωνίδου - Στέφου καταθέτει στην πρώτη της ατομική έκθεση, μία ώριμη ζωγραφική, με μια φρέσκια και ειλικρινή «γραφή».