Τι δεν κουράστηκε να επαναλαμβάνει το ΚΚΕ; Οτι «η πάλη της μικρομεσαίας αγροτιάς θα αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη και αποτελεσματικότητα, όσο περισσότερο και πιο αποφασιστικά αντιπαλεύει την ΚΑΠ της ΕΕ που υλοποιούν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ».

Τι πρότεινε το ΚΚΕ να γίνει; «Πρέπει και οι εργατοϋπάλληλοι, και τα μικρομάγαζα, και η λαϊκή οικογένεια γενικά να δει σαν δική της υπόθεση τον αγροτικό αγώνα. Αν η αγροτική παραγωγή συρρικνωθεί, αν, κυρίως, συγκεντρωθεί στα χέρια των λίγων, αν ξεκληριστεί η αγροτιά, τις συνέπειες θα τις δεχτεί και ο υπόλοιπος λαός, όλοι οι εργαζόμενοι». Διά ταύτα: Το δίκιο του αγώνα της αγροτιάς δυναμώνει στα μπλόκα της.

Ε, αυτά τα μπλόκα έχουν βαλθεί να διαλύσουν διάφοροι που παριστάνουν το «αυτόνομο κίνημα», ενώ έχουν φορεμένο ως το λαιμό το πράσινο, μπλε και ροζ καπέλο τους. Οτι έχουν και μεταξύ τους αντιθέσεις δεν αναιρεί αυτό που τους ενώνει: Υπερασπίζουν την ΚΑΠ, φτάνουν στο σημείο ακόμα και τώρα που ο αγώνας είναι σε κρίσιμη καμπή να δηλώνουν ότι το σωστό αίτημα είναι τα σεμινάρια - οι αρπαχτές δηλαδή - για να μάθουν, λέει, οι αγρότες τι να καλλιεργούν. Και για ένα τέτοιο «σωστό αίτημα» καλούν σε ενότητα.

Από την πρώτη στιγμή ήταν καθαρό ένα: Το διαρκές ξεκλήρισμα της αγροτιάς, η συγκέντρωση της γης σε όλο και πιο λίγα χέρια. Αυτό το έγκλημα έχει ενόχους και συνενόχους. Αρα το κίνημα των μικρομεσαίων αγροτών πρέπει να προστατεύεται και από τα πλευροκοπήματα.

Διαβάζεις το περιβόλι περί αυτονομίας στην «ΑΥΓΗ» και καταλαβαίνεις: Από τη μια ύμνος στην αυτονομία, αμέσως παρακάτω το ρεπορτάζ που δείχνει την ΠΑΣΕΓΕΣ, το ΠΑΣΟΚ δηλαδή να έχει το κουμάντο, πιο κάτω έναν της ΓΕΣΑΣΕ, του ΠΑΣΟΚ επίσης, να λέει ότι δεν είναι σημαντικό το οικονομικό αίτημα, αλλά η αρπαχτή των σεμιναρίων για το πώς θα φυτεύεις ακακίες και για κερασάκι η υπεύθυνη του ΣΥΝ για τα αγροτικά να τα θεωρεί όλα αυτά τόσο σπουδαία, ώστε να είναι κύριο η ενότητά τους. Οπορτουνισμός; Ισως κάτι χειρότερο. Ποιο αίτημα λείπει; Η κατάργηση της ΚΑΠ!

Από την πλευρά τους, οι αστοί είναι συνεπείς. Με ταξικό ένστικτο εντοπίζουν τον κίνδυνο κι άλλοι εργαζόμενοι να μάθουν ότι ο αγώνας μπορεί να φέρει και αποτέλεσμα. Ετσι, μετά την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, προχτές, χτες ήταν το ΒΗΜΑ που πήρε σκυτάλη να καταγγείλει, πιο πονηρά, τις «παροχές» γιατί ακριβώς, λέει, διδάσκουν, πως όποιος κινητοποιείται κερδίζει.

Ενώ, αντίθετα, το κρίσιμο είναι να κυκλοφορούν ελεύθερα τα εμπορεύματα. Και σ' αυτό πρέπει να γίνουμε όλοι «Ευρωπαίοι». Μπορούμε μάλιστα να δηλώνουμε και «αντικαπιταλιστές». Οπως αυτοί οι τύποι στη Γαλλία, που θάβουν, λέει, συμβολικά το σφυροδρέπανο και κάνουν χάπενινγκ στα σούπερ μάρκετ γιατί είναι βαρετό να μοιράζεις προκηρύξεις, άσε που δεν έχει και πλάκα.

Ασχετο: Εκείνος ο Οικονόμου στη ΝΕΤ που διαμαρτυρήθηκε χτες το πρωί γιατί, λέει - αυτός το είπε - το ΚΚΕ θέλει να κάνει τους αγρότες δημόσιους υπάλληλους όταν ζητάει κατώτερο εγγυημένο εισόδημα, βγάζει τον μισθό του στην «ελεύθερη αγορά»;

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΣΤΑ ΜΠΛΟΚΑ ΤΗΣ ΑΓΡΟΤΙΑΣ σε όλη την Ελλάδα δυναμώνει το δίκιο του αγώνα της

ΤΑ ΝΕΑ: Πιο σκληρά μπλόκα - φόβοι για ελλείψεις

ΕΘΝΟΣ: ΣΕ ΕΜΦΥΛΙΟ ελπίζει η κυβέρνηση

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σε καθεστώς ομηρίας η χώρα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Αδιέξοδο μετά από 17 ημέρες διαλόγου

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Ανέβασαν τις τιμές αλλά οι αγρότες επιμένουν

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: «Επιδημία» διεκδικήσεων. Σε κλοιό οικονομία και κυβέρνηση

ΤΟ ΒΗΜΑ: Παραλύει πάλι η χώρα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Δε φεύγουμε... τότε, ούτε ένα ευρώ

Ο ΛΟΓΟΣ: ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ οι αγρότες... τις παροχές του Υπουργείου

Η ΧΩΡΑ: Παζάρι στα μπλόκα

Η ΑΥΓΗ: 57 μπλόκα - απάντηση στην αδιαλλαξία

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: ΑΔΙΕΞΟΔΟ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 1,3 ΔΙΣ σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΠΡΑΣΙΝΟ ΦΩΣ ΓΙΑ ΕΚΛΟΓΕΣ τα αποτελέσματα του γκάλοπ της GPO

«Δεν προτείνουν μια πολιτική λύση. Εχουν όμως κέφι, έχουν φαντασία (...) Η οργάνωση λέγεται "L'appel et la pioche" (παιχνίδι με τις λέξεις κάλεσμα-φτυάρι και κασμάς, ένας συμβολικός ενταφιασμός του σφυροδρέπανου) οργανώνει πικνίκ μέσα στα καταστήματα. Οι ακτιβιστές διαλέγουν μια πτέρυγα του σούπερ μάρκετ, ανοίγουν πτυσσόμενα τραπεζάκια, βάζουν μουσική, παίρνουν τρόφιμα και ποτά από τα ράφια και καλούν τους πελάτες να φάνε μαζί τους και να μιλήσουν για τον καπιταλισμό, για τη φτώχεια, για τις τράπεζες και για οτιδήποτε άλλο δεν πηγαίνει καλά στον κόσμο. "Βαρεθήκαμε πια τις διαδηλώσεις. Να απεργήσουμε δεν μπορούμε, αφού απασχολούμαστε σε επισφαλείς δουλειές περιορισμένου χρόνου. Και το να μοιράζεις προκηρύξεις στον δρόμο ούτε πλάκα έχει ούτε είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικό", λέει στον δημοσιογράφο της Ομπζέρβερ η 26χρονη Λεϊλά Σαϊμπί, ένα από τα ηγετικά στελέχη της οργάνωσης. Τα πικνίκ στα σούπερ μάρκετ, αντίθετα, είναι μια πρωτότυπη μορφή διαμαρτυρίας που προσελκύει τα μέσα ενημέρωσης (...) κάποια στιγμή, βέβαια, παρεμβαίνουν οι φύλακες του καταστήματος ή η αστυνομία. Οι ακτιβιστές μπορεί να κληθούν να πληρώσουν τα τρόφιμα που πήραν από τα ράφια. Αλλά το κόστος είναι έτσι κι αλλιώς μικρό, ενώ η δημοσιότητα που δίνεται στα προβλήματα των "babylosers" είναι μεγάλη (...) Η συγκεκριμένη ομάδα συνδέεται με το καινούργιο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα του Ολιβιέ Μπεζανσενό (...) Είναι οργισμένοι με το σύστημα. Αλλά αναζητούν έξυπνους τρόπους να το καταπολεμήσουν» (ο Μ. Μητσός στα ΝΕΑ).

«Οι πρόωρες εκλογές έχουν νόημα (...) για να αποκτήσουμε ισχυρή κυβέρνηση με την έννοια της ισχυρής βούλησης, να μας οδηγήσει μέσα από ένα συγκεκριμένο σχέδιο και στόχους σε έξοδο από την κρίση. Δεν ξέρω αν θα είναι μονοκομματική, ή μονοκομματική ευρύτερης σύνθεσης, ή κυβέρνηση συνεργασίας. Η ισχύς της εξαρτάται από τη δυνατότητά της να πείσει τους πολίτες και να δημιουργήσει μια "νέα κοινωνική εμπιστοσύνη"» (ο Π. Παναγιώτου στο ΕΘΝΟΣ).