Πριν τέσσερα περίπου χρόνια είχε γίνει μέγα θέμα - και σωστά - η κρατική επιχορήγηση που με τη μορφή των κρατικών διαφημίσεων έπαιρνε κάποιος λαθρόβιος ιδιοκτήτης περιφερειακών τηλεοπτικών σταθμών στη Βόρεια Ελλάδα, ο οποίος επιδιδόταν στα «090», πίσω από τα οποία ακμάζει η τηλεοπτικώς διακινούμενη «βίζιτα».

Εχουμε την απορία: Τι διαφορετικό συμβαίνει, αυτή τη στιγμή, στα κεντρικά και πανελλαδικής εμβέλειας κανάλια των μεγαλοεργολάβων; Στα κανάλια, δηλαδή, των εκπροσώπων της «καλής κοινωνίας» που, πέραν του τομέα της «ψυχαγωγίας», ελέγχουν και τον τομέα της «ενημέρωσης»...

*

Η παρατήρησή μας για τα κρατικώς επιδοτούμενα τηλε-βιζιτοπωλεία δεν εκκινεί από κάποια σεμνότυφη διάθεση ή από πρόθεση ηθικοπλαστικού κηρύγματος. Αφενός δεν πάσχουμε από τέτοια ηθικοπλαστική διάθεση. Αφετέρου δεν είμαστε και τόσο αφελείς ώστε να πιστεύουμε ότι ανάλογα κηρύγματα έχουν την ελάχιστη απήχηση στους ιδιοκτήτες των καναλιών.

Πρόκειται πολύ απλά για καταγραφή του «άι σιχτίρ» απέναντι στην υποκρισία την οποία υφιστάμεθα εμείς και κάθε τηλεθεατής από τα κανάλια της «Πετρούλας» και του μεσημεριάτικου ξεκατινιάσματος της «Ρούλας». Τα οποία αφού τις μεγάλες ώρες υποδύονται τους «φωτεινούς φάρους» του έθνους, κατόπιν, και μετά τις 12 τα μεσάνυχτα, φροντίζουν να διακινούν στο πανελλήνιο τα βίντεο με τις «προσωπικές στιγμές» της τάδε ή της δείνα «καρατιβιόλας».

*

Εν ολίγοις, καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή (πλην ελαχίστων). Αλλά αν ορισμένοι θέλουν να μεγαλουργήσουν στον τομέα των «νταβατζήδων». Αν το «επιχειρηματικό τους δαιμόνιο», αντίστοιχο των «βλαχοδήμαρχων» της εκάστοτε «Πετρομαγούλας», εξαντλείται στον εξευτελισμό κακόμοιρων κοριτσιών και αγοριών που οι «ξύπνιοι» διευθυντάδες τα κρεμάνε στης AGB το κάγκελο. Αν τα διαφημιστικά τους έσοδα κυμαίνονται ευθέως ανάλογα με τον σεξιστικό προτεσταντισμό του «μετεωρολογικού» δελτίου (του κακού τους) του καιρού. Κι αν, τελικά, η ύψιστη καταξίωσή τους είναι να αναδεικνύονται «ευφυείς» πραματευτάδες του εμπορίου της βλακείας και της αυτοϊκανοποιούμενης ονείρωξης, γιατί θα πρέπει να το κάνουν μέσω των ραδιοτηλεοπτικών συχνοτήτων, που - αν δεν κάνουμε λάθος - παραμένουν, βάσει του Συντάγματος, δημόσια περιουσία;

Το πάθος των εκλογομαγειρείων με τις δημοσκοπήσεις συνεχίζεται. Και δεν πρόκειται να κατασιγάσει. Το αντίθετο. Το σερβίρισμα της «σούπας» των γκάλοπ θα ενταθεί σε ακόμα μεγαλύτερες ποσότητες, αφού όσο περισσότερο ασθμαίνει το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας τόσο περισσότερο έχει την ανάγκη να καταφεύγει σε μεθόδους εξοστρακισμού της ουσιαστικής πολιτικής συζήτησης από τη δημόσια σφαίρα. Προτιμότερο, βλέπετε, είναι να μιλούν οι «σωτήρες» του τόπου για άψυχες κάρτες και στατιστικά δείγματα, πολύ πιο προσιτό στην πολιτική ιδιοσυγκρασία τους είναι να αναλίσκονται σε φανφάρες περί της «διαθέσεως των πολιτών», παρά να αναγκάζονται να απολογηθούν για την κατάσταση στην οποία έχει περιπέσει η ...θέση των πολιτών με την πολιτική τους.

Ομως, ο ελληνικός λαός αυτό που χρειάζεται δεν είναι, κάθε τρεις και λίγο, να του λένε οι δημοσκόποι και οι δημοκόποι τι ζει, πώς το ζει και γιατί το ζει. Αυτά τα ξέρει κι από μόνος του. Λύσεις έχει ανάγκη για τα προβλήματά του και όχι αυτό το ιδιότυπο δημοσκοπικό «έλα παππού να σου δείξω τα αμπελοχώραφά σου». Αντί, όμως, για λύσεις ή αναζήτηση λύσεων, εκείνο που εισπράττει είναι ένας βομβαρδισμός «μετρήσεων», που αξιοποιούνται ως πρώτη ύλη για την αναθέρμανση της δημαγωγίας εκ μέρους εκείνων που - αποδεδειγμένα πλέον - χρησιμοποιούν τις «μετρήσεις» όχι για να «λάβουν υπόψη τους ψηφοφόρους», αλλά για να χειραγωγήσουν και να κατευθύνουν την πολιτική συμπεριφορά των ψηφοφόρων.

Επειδή εδώ είναι Ελλάδα, που σημαίνει ότι οι αγώνες του λαού μας έχουν προσδώσει στην ορολογία περί «Δεξιάς» και «Αριστεράς» ένα περιεχόμενο που πάει πολύ πέραν της πολιτικής γεωγραφίας, ο όρος Αριστερά (παρά τη σκουριά του σφετερισμού και της καπηλείας που έχει υποστεί) στη συνείδηση και του τελευταίου Ελληνα είναι ταυτισμένος με την ανιδιοτέλεια, με τον αλτρουισμό, με την παραίτηση από κάθε κούφια καυχησιολογία και περιαυτολογία, με την απέχθεια προς οτιδήποτε θυμίζει καριερισμό και αγώνα προσωπικής επικράτησης.

Και τώρα θα μας ρωτήσετε τι σχέση έχουν όλα αυτά με το δημόσιο «τσακωμό» εντός του ΣΥΝ για το ποιος από τα ενδιαφερόμενα στελέχη του θα είναι πρώτος και ποιος θα είναι δεύτερος στη λίστα του ευρωψηφοδελτίου του. Καλή η ερώτηση, αλλά προδίδει πως όσοι έχουν ακόμα την απορία δεν έχουν προσέξει πως στην περίπτωση του «Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου», εκείνο το «Αριστεράς» διαβάζεται - πάντα - εντός πολλών εισαγωγικών.

Μέσα στο 2008 η μάζα των φτωχών αυξήθηκε κατά 600.000 ανθρώπους. Το 42% των συνταξιούχων, το 36% των αγροτών και ένας στους πέντε εργαζόμενους ζουν στη ζώνη της ανέχειας. Το 42% των εργαζομένων αδυνατεί να αντιμετωπίσει την όποια έκτακτη ανάγκη του προκύψει. Ενας στους δυο Ελληνες δεν έχει τη δυνατότητα ούτε για μια βδομάδα διακοπών το χρόνο.

Αυτή είναι η εικόνα της «σύγχρονης» και «επανιδρυμένης» Ελλάδας. Πώς είναι δυνατόν, λοιπόν, να ακούγεται ότι η κυβέρνηση «δεν έχει σχέδιο» για την αντιμετώπιση της κρίσης. Μια χαρά σχέδιο έχει. Αλλο τώρα αν βάσει του «σχεδίου» της οι μισοί και πλέον Ελληνες «περισσεύουν»...