ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Στο κενό η παραπλάνηση

Γρηγοριάδης Κώστας

Ποια είναι η ύψιστη προτεραιότητα του κυβερνητικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της κρίσης; Η ...περιστολή των κρατικών δαπανών, αν πιστέψουμε τα όσα είπε στη χτεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου ο Κ. Καραμανλής. Οπως διευκρίνισε ο πρωθυπουργός παρουσιάζοντας τις «δώδεκα δράσεις», όλο το ζήτημα είναι να «εξοικονομηθούν» 500 εκατ. ευρώ από περικοπές στα υπουργεία για έξοδα για ταξίδια, δημόσιες σχέσεις, υπερωρίες, την επιβολή πλαφόν στις αποδοχές ανώτερων στελεχών, καθώς και να περιοριστούν οι προσλήψεις και οι δαπάνες για συμβάσεις έργου. Πρόκειται ασφαλώς για συνειδητή παραπλάνηση των εργαζομένων και λαϊκών στρωμάτων, τους οποίους επιχειρεί να καθησυχάσει παρουσιάζοντας την ψεύτικη εικόνα ότι τάχα η «μάχη» για την αντιμετώπιση της κρίσης αφορά στο «νοικοκύρεμα» στις κρατικές δαπάνες και «δευτερευόντως» ό,τι χρειαστεί στην πορεία... Συνιστά ταυτόχρονα και πρόκληση πρώτου μεγέθους γιατί ο πρωθυπουργός αποκρύβει ότι την καπιταλιστική κρίση έχουν αρχίσει ήδη να την πληρώνουν οι εργαζόμενοι με μαζικές απολύσεις, με μερική απασχόληση και εκ περιτροπής εργασία, με μειώσεις μισθών, κ.ο.κ., ενώ την ίδια στιγμή η κυβέρνηση συνεχίζει να στηρίζει με κάθε μέσο την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Ακριβώς γι' αυτό η επιχείρηση αποπροσανατολισμού είναι καταδικασμένη να πέσει στο κενό.

Υποταγή στον ευρωμονόδρομο

«Η Ανανεωτική Αριστερά με τον ευρωπαϊσμό, ως συστατικό στοιχείο της ταυτότητάς της, αγωνίζεται για την προώθηση της πολιτικής ενοποίησης της Ευρώπης, η οποία σήμερα αποτελεί τη ρεαλιστικότερη προοδευτική διέξοδο προς μια νέα δημοκρατική παγκόσμια αρχιτεκτονική. Το ιδιαίτερα σημαντικό αλλά ελάχιστο πλέον βήμα του κοινού νομίσματος, πρέπει να το διαδεχτούν τα άλματα της ουσιαστικής κοινής οικονομικής και δημοσιονομικής πολιτικής, της κοινής αμυντικής και εξωτερικής πολιτικής με τα αντίστοιχα μέσα για την εφαρμογή της και της υιοθέτησης ενός Ευρωπαϊκού Συντάγματος που θα προωθεί την πολιτική ενοποίηση κατοχυρώνοντας το δημοκρατικό, κοινωνικό και οικολογικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης».

Μ' αυτή την τοποθέτηση δύο μέλη της ΚΠΕ του ΣΥΝ γνωστοποιούν την υποψηφιότητά τους στο εσωκομματικό δημοψήφισμα για την ανάδειξη των στελεχών που θα καταλάβουν τις θέσεις που αναλογούν στον ΣΥΝ στο ευρωψηφοδέλτιο (1η, 3η, 5η). Την παραθέτουμε αυτούσια γιατί αποτυπώνει με σαφήνεια το ρεαλισμό της υποταγής στο ευρωενωσιακό οικοδόμημα του κεφαλαίου, τον οποίο η ηγεσία του ΣΥΝ έχει το θράσος ενόψει ευρωεκλογών να ζητά απ' τον λαό να τον ασπαστεί, επιλέγοντας το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Να του ζητά δηλαδή «να βάλει τα χεράκια του, να βγάλει τα ματάκια του»...

Καμπάνιες για άλλοθι

Με την υποστήριξη της φαρμακευτικής εταιρείας «Roche (Hellas)» και χορηγό των προληπτικών εξετάσεων τον όμιλο «Βιοϊατρική» αρχίζει μια καμπάνια ενημέρωσης από την 1-31 Μάρτη 2009 για την πρόληψη του καρκίνου του εντέρου, με οργανωτές τον Ομιλο Εθελοντών «Αγκαλιάζω», το Κέντρο Μελετών Υγείας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών και την Ελληνική Εταιρεία Ογκολογίας Πεπτικού. Κι όλοι αυτοί οι φορείς βρίσκονται υπό την αιγίδα του υπουργείου Υγείας.

Αντί δηλαδή το υπουργείο Υγείας να αναπτύξει τις απαραίτητες δημόσιες δομές που θα εφαρμόσουν πολιτικές πρόληψης στο γενικό πληθυσμό, έρχεται να εκχωρήσει και να μοιράσει στη συνέχεια ρόλους σε μη κυβερνητικές κυρίως οργανώσεις και επιχειρήσεις και αυτό να εποπτεύει τις δράσεις τους. Αν όμως η κυβέρνηση υπηρετούσε με αυτόν τον τρόπο τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων δε θα μπορούσε να υπηρετήσει τη γενικότερη πολιτική της εμπορευματοποίησης και τις περικοπές των παροχών για τις οποίες επικαλείται και την οικονομική κρίση.

Γι' αυτό τέτοιες καμπάνιες, απλώς προσφέρονται για άλλοθι στην εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική στο χώρο της Υγείας. Ετσι η καλύτερη πρόληψη για τα λαϊκά στρώματα είναι η αντεπίθεσή τους για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και στο χώρο της Υγείας, που σημαίνει ρήξη με τη συνολική πολιτική της πλουτοκρατίας, με την ίδια την πλουτοκρατία, για την κατάργησή της.

Η οικονομική κρίση

Η οικονομική κρίση είναι παρούσα. Εχει καταστεί το επίκεντρο των αναλύσεων και των πολιτικών πρωτοβουλιών κυβερνήσεων και διεθνών οργανισμών, οι οποίοι αναζητούν - μάταια έως σήμερα - τρόπους αντιμετώπισής της, ομολογώντας πλέον την ύπαρξή της. Και αν σήμερα αυτό μοιάζει ως αυτονόητο, δε συνέβαινε μερικούς μήνες πριν, όταν στη χώρα μας, για παράδειγμα, με εξαίρεση το ΚΚΕ, το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων επιδίωκαν να συσκοτίσουν το πρόβλημα και μιλούσαν για την ...απληστία των τραπεζών, για τα «golden boys» και για τον καζινοκαπιταλισμό. Η ξεκάθαρη θέση του ΚΚΕ απέναντι στο πρόβλημα της διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης είναι ασφαλώς αποτέλεσμα της επιστημονικής ανάλυσης, από μαρξιστική σκοπιά, των οικονομικών και κοινωνικών φαινομένων της ελληνικής πραγματικότητας, αλλά και των διεθνών εξελίξεων. Η οικονομική κρίση δεν είναι φυσικό φαινόμενο που προκαλεί υλικές καταστροφές, αλλά το αναπόφευκτο αποτέλεσμα που προκύπτει και αναπαράγεται με νομοτέλεια, από τις ίδιες τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Βέβαια, η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, αλλά από κοντά ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑ.Ο.Σ. δε συσκοτίζουν απλά την ουσία της καπιταλιστικής κρίσης, προσπαθώντας να προστατέψουν και να αποενοχοποιήσουν τον καπιταλισμό στα μάτια των εκατομμυρίων εργαζομένων. Κυρίαρχο στοιχείο της λογικής - πολιτικής αυτών των κομμάτων είναι οι ...διαχειριστικού τύπου παρεμβάσεις για την αντιμετώπισή της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο χτεσινός κατάλογος των μέτρων που παρουσίασε ο Κ. Καραμανλής, λες και η καλύτερη συνεργασία των υπουργείων ή η μηχανοργάνωση διαφόρων υπηρεσιών θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι προτάσεις, που, υποτίθεται, διατυπώνει το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που, ως κυβέρνηση, ιδιωτικοποίησε το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας και τώρα προτείνει τη χρηματοδότηση των ελληνικών τραπεζών που έχουν εξάγει τεράστια κεφάλαια στα Βαλκάνια. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πρόταση του ΣΥΝ για αντιμετώπιση της κρίσης μέσω της επανακρατικοποίησης της πλειοψηφίας των μετοχών της Εθνικής, λες και «μισή» κρατική τράπεζα είναι δυνατόν να λειτουργήσει στο καθεστώς της «ελεύθερης αγοράς» με διαφορετικό τρόπο από ό,τι οι άλλες τράπεζες.

Και ενώ τα κόμματα του ευρωμονόδρομου ιχνηλατούν τους τρόπους που θα ...χειριστούν την κρίση, οι τράπεζες και οι διάφορες επιχειρήσεις, όπως δείχνουν τα στοιχεία που δημοσιεύονται τις τελευταίες μέρες, εξακολουθούν να συσσωρεύουν νέα κέρδη, βγαλμένα από το μόχθο και την υπεραξία των εργαζομένων. Αποκαλύπτεται, έτσι, ότι οι θιασώτες και οι απολογητές του συστήματος, το μόνο που κάνουν είναι - όπως είπε χτες η Αλ. Παπαρήγα - «να μεθοδεύσουν το ξεγέλασμα των εργαζομένων και να ρίξουν τα βάρη ολοκληρωτικά σε αυτούς».

Και με αφορμή την οικονομική κρίση, οι εργαζόμενοι είναι ευκαιρία να κατανοήσουν ότι ο κόσμος δε σταματά στον καπιταλισμό. Ο καπιταλισμός δεν είναι το αιώνιο σύστημα, που εγκαθιδρύθηκε στη Γη ελέω Θεού και ανθρώπων, αλλά μία βαθμίδα στην ιστορική, εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας, από το κατώτερο στο ανώτερο. Ο ιστορικά ξεπερασμένος καπιταλισμός, με την πάλη των εργαζομένων, θα αντικατασταθεί από ένα ανώτερο κοινωνικό σύστημα, το σοσιαλισμό. Σ' αυτό πρέπει να τείνει ο ταξικός αγώνας για την ικανοποίηση όλων των αναγκών της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας και πρέπει οι εργαζόμενοι μπροστά στην κρίση να τον οξύνουν. Αλλωστε, η σημερινή ιστορική εποχή είναι εποχή των σοσιαλιστικών επαναστάσεων, είναι η εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.