Σήμερα οι αγώνες της μικρομεσαίας αγροτιάς συνεχίζονται με νέους στόχους και αιτήματα, ενάντια στην αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου», που ακολουθούν πολιτική συγκέντρωσης της γης και της αγροτικής παραγωγής σε λίγα χέρια ξεκληρίζοντας μεγάλο μέρος των αγροτών. Η πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης αφήνει ακόμη περισσότερο έκθετους τους αγρότες στην εκμετάλλευση των εμποροβιομηχάνων, των τραπεζών, των μονοπωλίων. Είναι καιρός να συνειδητοποιηθεί ότι στο πλαίσιο της ΕΕ φιλοαγροτική λύση δεν μπορεί να υπάρξει για τη μικρομεσαία αγροτιά.
Οι πρόσφατες πολυήμερες μεγάλες κινητοποιήσεις της μικρομεσαίας αγροτιάς, η αγωνιστική συμμετοχή των νέων αγροτών, οι συλλογικές διαδικασίες και η αλληλεγγύη που εκφράστηκε από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, αποτελούν πολύτιμη παρακαταθήκη. Δίνουν νέα πείρα και συμβάλλουν σε χρήσιμα συμπεράσματα για νέους, πιο δυνατούς, πιο αποφασιστικούς και αποτελεσματικούς αγώνες, για μια αξιοπρεπή ζωή, για να απαλλαγούν από την ανασφάλεια και τη ληστεία του μόχθου τους. Ενάντια στην επιμονή της πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που στοχεύουν στην πιο γρήγορη συρρίκνωση της μικρομεσαίας αγροτιάς. Με τα ψίχουλα που αναγκάστηκε να δώσει η κυβέρνηση, αυτό το στόχο προσπαθεί να συγκαλύψει.
Ειδικά σήμερα, σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, γίνεται πιο αμφίβολη η επιβίωση των αγροτών και των οικογενειών τους, «στενεύουν» περισσότερο οι δυνατότητες να βρουν δουλειά, να καλύψουν τις ανάγκες για υγεία και μόρφωση.
Αυτή είναι η ΕΕ του κεφαλαίου και των μεγαλοαγροτών, που στηρίζει η κυβέρνηση της ΝΔ, όπως χτες του ΠΑΣΟΚ.
Σήμερα απέναντι σε αυτή την πολιτική ένας δρόμος υπάρχει: Ο μαζικός απεγκλωβισμός από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που είναι υπεύθυνοι για τη μείωση του εισοδήματος, το ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, τις συντάξεις πείνας, τις υποβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας, αλλά και για τις απατηλές υποσχέσεις και τις ψεύτικες ελπίδες που έσπειραν στην αγροτιά.
Αυτή η πολιτική δε διορθώνεται. Είναι απάτη και συνέχιση της ίδιας γραμμής, προς όφελος των μεγάλων συμφερόντων, οι διακηρύξεις του ΠΑΣΟΚ για «πράσινη οικονομία».
Οπως και αυταπάτη είναι κάθε δίλημμα περί καλής και κακής ΚΑΠ, ή διόρθωση της ΕΕ, που συνειδητά καλλιεργούν ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑ.Ο.Σ., για να παγιδέψουν τους μικρομεσαίους αγρότες στην ίδια αντιαγροτική πολιτική.
Η αλλαγή πολιτικής στάσης με αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ, είναι ο μόνος δρόμος. Το ΚΚΕ ποτέ δεν είπε ψέματα και ποτέ δεν επιχείρησε να αποπροσανατολίσει τους αγρότες από τα πραγματικά τους προβλήματα. Βρέθηκε πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων τους, για αναπλήρωση του εισοδήματος, για εγγυημένες τιμές και επιδοτήσεις, για μείωση του κόστους παραγωγής και εξασφάλιση βιώσιμου αγροτικού εισοδήματος.
Συνέπεια αυτών των πολιτικών είναι η συρρίκνωση των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, η ληστεία των μικρών και μεσαίων παραγωγών και των εργαζομένων στις πόλεις προς όφελος των λίγων, των εμποροβιομηχάνων και των καρτέλ. Η Ελλάδα έχει όλες τις δυνατότητες για παραγωγή που να καλύπτει τις εσωτερικές ανάγκες και με χαμηλό κόστος προς όφελος και των εργαζομένων και της αγροτιάς. Προϋποθέτει να απαλλαγούν και η αγροτική οικονομία και η πολιτική ζωή του τόπου από τα συμφέροντα που λυμαίνονται και καταστρέφουν τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και να τιμωρηθούν τα κόμματα που στηρίζουν αυτά τα συμφέροντα. Απαιτεί άλλο δρόμο ανάπτυξης, που την εξουσία θα έχει πραγματικά ο λαός για να οργανώσει την οικονομία με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και να εφαρμόσει φιλοαγροτική πολιτική με κύρια χαρακτηριστικά:
Γι' αυτό μία είναι η επιλογή: Αντίσταση - Ανυπακοή - Αντεπίθεση, σε εθνικό και πανευρωπαϊκό επίπεδο. Καμιά συμμόρφωση με το κοινοτικό δίκαιο και τις κοινοτικές αποφάσεις, γιατί είναι ταξικές, αντιλαϊκές.
Με ισχυρό ΚΚΕ οι ευρωεκλογές μπορούν και πρέπει να σημάνουν αγγελτήριο σάλπισμα ενός κινήματος ικανού να παραμερίσει τους εκβιασμούς, τους μηχανισμούς της μοιρολατρίας και απογοήτευσης, για να ανοίξει τον ελπιδοφόρο δρόμο για ρήξεις και ανατροπές προς όφελος του λαού. Η εξέγερση των κολίγων μάς δείχνει το δρόμο για τα νέα σημερινά Κιλελέρ.
ΑΘΗΝΑ 13/3/2009
Η ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ
Με βαριοπούλες στα χέρια και μαύρη περιβολή, βγήκαν παγανιά τα λούμπεν χελωνονιτζάκια στην κεντρική, στιγματισμένη πλούσια αγορά. Σα στρατιωτάκια καλοκουρδισμένα, που έχουν κάνει και πρόβες χρόνου δράσης και διαφυγής, βανδάλισαν όσο έπρεπε, αυτή καθαυτή τη συλλογική αντίληψη της πραγματικότητας.
Βέβαια, όταν η... ταινία, το έργο, παίζεται ζωντανά, τελειώνουν πάραυτα οι μύθοι και οι αστοχίες περί «αυθόρμητης εξέγερσης των νέων» κι άλλα τέτοια ωραία που εξυπηρέτησαν βραχυπρόθεσμους στόχους μικροπολιτικού οφέλους.
Τώρα και χωρίς φωτιές που ...όσο να 'ναι επιβαρύνουν και το ...περιβάλλον, το λούμπεν στοιχείο, εύπλαστη πρώτη ύλη στα χέρια των εισπρακτόρων του κέρδους από το γενικευμένο φόβο και την ανασφάλεια, αναδείχτηκε σ' όλο του το μεγαλείο.
Οι κουκούλες ανέκαθεν αναδείκνυαν ως «φράση» του ιστορικού γίγνεσθαι τόσο το υποκείμενο όσο και το αντικείμενο του κατασταλτικού πόθου. Καθώς μπαίνουμε στην άνοιξη μετά τα διαστρεβλωμένα, ανήθικα και ανιστόρητα χαρακτηρισμένα ως «δικά μας δεκεμβριανά» από επιπόλαιους αριστερορήτορες, όλο και περισσότερα μάτια βλέπουν πόσο ισχυρός κατασταλτικός μηχανισμός είναι αυτές οι ... κουκούλες. Ερχονται στην καθημερινότητα του 2009 ως μαύρος, κατάμαυρος στρατός εμπροσθοφυλακής, προάγγελος του τακτικού μηχανισμού ασφάλειας και τάξης που θα παρελαύνει οσονούπω υπό τις επευφημίες μιας χεσμένης απ' το φόβο της τάξης βολεμένων στην ψευδαίσθηση της δημοκρατίας της αγοράς.
Η γενικευμένη φτώχεια έχει δώσει το απαραίτητο υλικό, ώστε κάτω από τον αδόκιμο όρο των αντιεξουσιαστών να βρουν προσωρινή στέγη και τροφή τα νεανικότερα, βίαια λουμπενοποιημένα στοιχεία, που δύσκολα θα αντισταθούν σε μια καλά μελετημένη στρατολόγηση και χειραγώγηση στο άσυλο του έντεχνου χάους.
Η πραγματική πολιτική συζήτηση όχι για τις βάνδαλες κουκούλες, αλλά για τους κατασκευαστές τους πρέπει ν' ανοίξει εδώ και τώρα. Κατ' αρχήν στους δρόμους απ' τις 17 του Μάρτη, όταν ο εργαζόμενος λαός θα καταλαμβάνει το ζωτικό του χώρο. Κι ύστερα, σε κάθε συλλογικό χώρο δράσης, συνδικάτα, πανεπιστήμια, σχολεία, τόπους δουλειάς, καφενεία ακόμα. Πριν πέσει η βαριοπούλα στα μυαλά έτσι ώστε τα ...κουκιά να μετρηθούν όπως πρέπει. Τα κατευθυνόμενα γκρουπούσκουλα δεν τα σταματάνε οι υδραντλίες, τα δακρυγόνα κι η αστυνομία που ξυπνάει απ' το λήθαργό της τάχαμου. Τα σταματάνε ποτάμια διαδηλωτών και συλλαλητήρια που αφυπνίζουν συνειδήσεις. Πολιτικές συνειδήσεις πολιτών.