Πριν ακόμη ξεκινήσει η Διάσκεψη των «κεντροαριστερών» ηγετών στο Βερολίνο, οι διοργανωτές της έσπευσαν να κατεβάσουν τον πήχη των φιλοδοξιών τους. Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο αντιμετώπισαν τη Διάσκεψη οι γερμανικές εφημερίδες, είτε χαριτολογώντας για τους λόγους της απουσίας του Μπλερ (ότι δήθεν έκανε χρήση της γονικής άδειας), είτε με σφοδρές επιθέσεις κατά των ΗΠΑ και του Προέδρου Κλίντον για το θέμα του αντιπυραυλικού συστήματος.

Στη συνέχεια και μπροστά στον κίνδυνο μιας πλήρους αποτυχίας, οι Γερμανοί οικοδεσπότες επιδόθηκαν σε πυρετώδεις διαβουλεύσεις, με στόχο την έκδοση της κοινής δήλωσης με τίτλο: «Προοδευτική Διακυβέρνηση τον 21ο αιώνα». Ηδη, στις διαβουλεύσεις που προηγήθηκαν, Σρέντερ και Ζοσπέν συμφώνησαν να μην υπάρχει ούτε καν αναφορά στον «τρίτο δρόμο», γεγονός στο οποίο, σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις, οφειλόταν η απουσία του Βρετανού πρωθυπουργού.

Η ύπαρξη σημαντικών διαφορών μεταξύ των «κεντροαριστερών» ηγετών αποτυπώθηκε στην πρώτη κιόλας παράγραφο του κοινού ανακοινωθέντος, το οποίο παρουσίασε το Σάββατο ο καγκελάριος Σρέντερ. «Συγκεντρωθήκαμε όλοι εδώ, για να ανταλλάξουμε απόψεις, αλλά και να μάθουμε ο ένας απ' τον άλλο πώς να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις και ευκαιρίες που μας φέρνει ο 21ος αιώνας». Ούτε λέξη για αποφάσεις, ούτε καν για κοινές προσεγγίσεις.

Τα παραπάνω, όμως, δε θα πρέπει να μας οδηγήσουν στο συμπέρασμα ότι η Διάσκεψη του Βερολίνου δεν είχε κανένα ενδιαφέρον. Κάθε άλλο. Ακόμη και οι διαφορές των συμμετεχόντων έχουν το δικό τους, ξεχωριστό ενδιαφέρον.

Ενα γεγονός που χαρακτήρισε το ιδεολογικό και πολιτικό στίγμα της Διάσκεψης ήταν το «επεισόδιο Αθνάρ». Ο συντηρητικός πρωθυπουργός της Ισπανίας ζήτησε να συμμετάσχει στη Διάσκεψη, επισημαίνοντας ότι η πολιτική του δεν παρουσιάζει καμιά ουσιώδη διαφορά απ' την πολιτική των υπολοίπων συμμετεχόντων. Η αίτηση Αθνάρ προκάλεσε αμηχανία και σύγχυση στη γερμανική καγκελαρία, αφού δεν υπήρχε κάποιος ουσιαστικός λόγος για να την απορρίψουν. Ετσι διαμήνυσαν στον Ισπανό πρωθυπουργό ότι αν συμφωνήσει με τη διακήρυξη της Διάσκεψης, τότε θα έχει δικαίωμα συμμετοχής στην επόμενη..! Τόσο καθαρό και συγκεκριμένο είναι το στίγμα της «κεντροαριστεράς».

Πρωταγωνιστής της Διάσκεψης ήταν ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπ. Κλίντον, «κεντροαριστερός» και αυτός, με φιλοδοξίες μάλιστα να παίξει το ρόλο του συντονιστή στις μελλοντικές ανάλογες διεργασίες. Λίγο πριν εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο, ο Μπ. Κλίντον πραγματοποίησε ταξίδι στην Ευρώπη με τρεις σταθμούς. Στη Λισαβόνα επιχείρησε να καθησυχάσει τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενωσης σχετικά με τις αμερικανικές απαιτήσεις στα πλαίσια του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου, στο Βερολίνο αφού έβαλε το κοστούμι του «κεντροαριστερού» και διακήρυξε την προσήλωσή του στην «κοινωνική δικαιοσύνη»(!), έριξε τη «βόμβα» για την ένταξη της Ρωσίας στις «ευρωατλαντικές δομές» και αναχώρησε για τη Μόσχα, όπου τα «βρήκε» με τον Πρόεδρο Πούτιν στο θέμα της αντιπυραυλικής προστασίας από τα «κράτη - ταραξίες»...

Η ανακίνηση του θέματος της αντιπυραυλικής προστασίας από τον Κλίντον «πάγωσε» τους Ευρωπαίους «κεντροαριστερούς». Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι απ' την ανάπτυξη αυτού του αμερικανικού συστήματος μένουν εκτεθειμένα τα ευρωπαϊκά κράτη, ήταν και μια σαφέστατη υπενθύμιση για το ποιος έχει το «πάνω χέρι» στη «Νέα Τάξη».

Παρ' όλα αυτά, στο Βερολίνο, οι «δεκατέσσερις» είχαν την ευκαιρία να συμμεριστούν την ανησυχία που γεννά η ανεξέλεγκτη εξέλιξη της «παγκοσμιοποίησης». Ανησυχίες που αφορούν στις αντιδράσεις που πολλαπλασιάζονται σ' όλο τον κόσμο, αλλά και στην όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και ανταγωνισμών. Αναγνώρισαν ακόμη με το κοινό ανακοινωθέν τους ότι «η παγκοσμιοποίηση αποτελεί οικονομική, κοινωνική και πολιτισμική πραγματικότητα, αλλά πιστεύουμε ότι δε θα πρέπει να αφεθεί στην τύχη της».

Κατά τα άλλα, στο ανακοινωθέν παρατίθενται τα χιλιοειπωμένα για την «απασχόληση», την κοινωνική ασφάλιση, την παιδεία, το περιβάλλον, την «κοινωνία των πολιτών». Στόχος, ο επιμερισμός των συνεπειών από την παγκοσμιοποίηση, όχι δικαιότερος, αλλά λιγότερο επικίνδυνος για τη σταθερότητα του συστήματος.

Ο πρωθυπουργός στο Βερολίνο αφού επανέλαβε ότι η συμμετοχή του στη Διάσκεψη σημαίνει την αναβάθμιση της Ελλάδας στο διεθνές περιβάλλον (λίγες ώρες αργότερα το αμερικανικό Κογκρέσο κατέτασσε τη χώρα στην κατηγορία του Πακιστάν), προσπάθησε να κρατήσει αποστάσεις. «Τι γυρεύουμε εμείς μ' όλους αυτούς» αναρωτήθηκε σε μια από τις δυο συνεντεύξεις του, για να απαντήσει ότι «θα πάμε με όλους». Τέλος, ολοκλήρωσε τη συνεισφορά του στον «κεντροαριστερό» προβληματισμό με τη διακήρυξη του τέλους της πάλης των τάξεων...

Κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης του Βερολίνου, τη δημοσιογραφική αποστολή απασχόλησε και η «συνάντηση» του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη με τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπ. Κλίντον. Ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος διαβεβαίωσε τους δημοσιογράφους κατά την πτήση προς Βερολίνο ότι δεν έχει προγραμματιστεί καμιά επίσημη συνάντηση, ορισμένες εφημερίδες, και κυρίως οι εφημερίδες του «συγκροτήματος», επέμεναν ότι η συνάντηση έχει προγραμματιστεί και μάλιστα με συγκεκριμένο περιεχόμενο (Ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, Ολυμπιακοί Αγώνες κ.λπ.).

Στη συνέχεια, η χειραψία του πρωθυπουργού με τον Αμερικανό Πρόεδρο, λίγο πριν το επίσημο δείπνο της Παρασκευής και η ανταλλαγή μιας φιλοφρόνησης (όλα διήρκεσαν μερικά δευτερόλεπτα όπως έδειξε η τηλεόραση σε απ' ευθείας σύνδεση), επιχειρήθηκε να εμφανιστεί από τις ίδιες εφημερίδες ως η προαναγγελθείσα «συνάντηση». Ο ίδιος ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη του Σαββάτου δήλωσε ότι συναντήθηκε με όλους τους ηγέτες και μεταξύ αυτών και με τον Κλίντον και ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος του είπε ότι «θέλει να εργαστεί και για την ειρήνη και συνεργασία στην περιοχή». Αυτό, ωστόσο, δεν εμπόδισε τις ίδιες εφημερίδες να επανέλθουν για να συμπληρώσουν ότι στη «συνάντηση» Σημίτη - Κλίντον συζητήθηκε μεταξύ άλλων και το θέμα της τρομοκρατίας...