Ο «Ρ» συνεχίζει ένα μικρό αφιέρωμα στη δραστηριότητα των αρχιτρομοκρατών του πλανήτη. Για το πώς αξιοποιούν τα αδιέξοδα (κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά) - που πολλές φορές οι ίδιοι δημιουργούν - προκειμένου να δικαιολογήσουν την ανάμειξή τους στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών. Για το πώς αυτή η ανάμειξη έχει ως μόνο στόχο την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της αμερικανικής ολιγαρχίας και είναι πάντα σε βάρος του λαϊκού παράγοντα. Η Κολομβία είναι μια τυπική περίπτωση επέμβασης της αμερικανικής άρχουσας τάξης, που χορηγεί όπλα στους ντόπιους συνεργάτες της, προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι στόχοι της και σε αυτή τη χώρα της Λατινικής Αμερικής.

Τα νούμερα, που θα παρατεθούν, έχουν συγκεντρωθεί από την «Ομοσπονδία του Ταμείου Αμερικανών Επιστημόνων». Πρόκειται για στοιχεία που έχουν παρουσιαστεί κατ' αρχάς στο Αμερικανικό Κογκρέσο από την αμερικανική κυβέρνηση ή αρμόδιες υπηρεσίες. Φυσικά, είναι μόνο τα «επίσημα» στοιχεία για πωλήσεις ή χορηγήσεις όπλων. Το λαθρεμπόριο και οι μυστικές συμφωνίες ανθούν.

Η Κολομβία είναι μια από τις πλουσιότερες χώρες της αμερικανικής ηπείρου. Διαθέτει δασικό και ορυκτό πλούτο. Εχει μεγάλα αποθέματα σε κασσίτερο, αντιμόνιο, χρυσό, άργυρο, άνθρακα και πετρέλαιο (που την καθιστούν αυτάρκη σε ενέργεια). Παράγει το 60% της παγκόσμιας παραγωγής σμαραγδιών και είναι από τις πρώτες χώρες στην παραγωγή καφέ στον κόσμο. Οι πεδινές περιοχές είναι πολύ εύφορες και δίνουν συγκομιδή δυο φορές το χρόνο.

Ολος αυτός ο πλούτος είναι υπό τον έλεγχο του ξένου κεφαλαίου, κύρια του αμερικανικού. Η χώρα υπόκειται στη ληστρική εκμετάλλευση πολυεθνικών εταιριών και όσα «κόκαλα» περισσέψουν, τα μοιράζεται η ντόπια τάξη στρατιωτικών, μεγαλοκτηματιών και επιχειρηματιών.

Κάτω από την πίεση των Αμερικανών, η Κολομβία ακολούθησε τα βήματα του νεοφιλελευθερισμού. Βυθίστηκε και βυθίζεται στο οικονομικό τέλμα. Η συντριπτική πλειοψηφία των Κολομβιανών ζει σε άθλιες συνθήκες, αντιμέτωπη με καλπάζοντα πληθωρισμό και μεγάλη ανεργία. Συνακόλουθη, η τρομακτική ανάπτυξη της βίας και της εγκληματικότητας. Η ανθρωποκτονία αποτελεί την κυριότερη αιτία θανάτου μεταξύ των νέων, ενώ τα περισσότερα εγκλήματα συνδέονται με τη διακίνηση ναρκωτικών.

Η φτώχεια, η καταπίεση, η εκμετάλλευση γέννησαν τέσσερα αντάρτικα κινήματα, που έχουν την υποστήριξη μεγάλου τμήματος του πληθυσμού: Τον «Εθνικό Απελευθερωτικό Στρατό» (εμφανίστηκε το 1965). Τον «Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό» (1965). Τις «Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας» ή FARC (1966). Και το «Κίνημα Μ-19» (1971).

Οπως ήταν αναμενόμενο, οι ΗΠΑ δε θα μπορούσαν να ανεχτούν την ύπαρξή τους.

Παράλληλα, η καλλιέργεια και το εμπόριο της κοκαΐνης άρχισε να ακμάζει. Οι βαρόνοι των καρτέλ επέκτειναν την «επιρροή» τους. Από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, η «Εθνική Ακαδημία των Οικονομικών Ιδρυμάτων Κολομβίας» διαπίστωνε πως οι ηγέτες των λεγόμενων καρτέλ «διαθέτουν πάνω από 115 εκατομμύρια δολάρια το χρόνο για την εξαγορά δημόσιων λειτουργών».

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η διαφθορά της Κολομβιανής Αστυνομίας. Στη δεκαετία του '80, ο αρχηγός της Διεύθυνσης Ασφαλείας ( DAS), στρατηγός Χ. Βαλντεράμα, συνελάμβανε τους ανεξάρτητους παραγωγούς κόκας, προχωρούσε σε «κατάσχεση» της παραγωγής τους και την ξαναπουλούσε στους βαρόνους. Η δυσωδία ανάγκασε την κυβέρνηση να συλλάβει τον Βαλντεράμα και τρεις περιφερειακούς διευθυντές της DAS, σε μια προσπάθεια να κουκουλώσει το σκάνδαλο.

Το εμπόριο κοκαΐνης έδωσε από νωρίς την αφορμή στις ΗΠΑ για ενεργότερη ανάμειξη στα εσωτερικά της Κολομβίας. Περίπου από το 1970, οι Αμερικανοί πίεζαν την κολομβιανή κυβέρνηση να εμπλακεί στον αμερικανικό «πόλεμο κατά των ναρκωτικών», εξοπλίζοντας Αστυνομία και Στρατό. Στην πραγματικότητα να στηρίξουν την κοσμοπολίτικη και εγχώρια ολιγαρχία και να ξεριζώσουν κάθε φύτρα αντίστασης.

Η αμερικανική προπαγάνδα οργίαζε και οργιάζει, παρουσιάζοντας τους αντάρτες ως συνεργαζόμενους με τους βαρόνους των ναρκωτικών. Μάλιστα από τις επίσημες αρχές ΗΠΑ και Κολομβίας καθιερώθηκε ο όρος «ναρκο-αντάρτες», οι οποίοι πρέπει να χτυπηθούν αμείλικτα. Κάπως έτσι, το 1978, με Προεδρικό Διάταγμα αναγνωρίστηκε στις διωκτικές αρχές το δικαίωμα να δολοφονούν οποιονδήποτε «κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους».

Τι σήμαιναν τα παραπάνω; Κατ' αρχάς, να επισημανθεί πως το κολομβιανό καθεστώς είναι γνωστό για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την καταπίεση που ασκεί στον κολομβιανό λαό. Το κύριο όργανο γι' αυτές τις δραστηριότητες είναι ο Κολομβιανός Στρατός, του οποίου είναι γνωστές οι σχέσεις με τις δεξιές παραστρατιωτικές ομάδες που βασανίζουν τον πληθυσμό της υπαίθρου και ελέγχουν μεγάλο μέρος της διακίνησης των ναρκωτικών.

Η συνεργασία τους είναι πολύμορφη. Το 1981, τα καρτέλ της κοκαΐνης και οι συνεργάτες τους στις Ενοπλες Δυνάμεις οργάνωσαν ένα «Απόσπασμα Θανάτου» . Το «Απόσπασμα» δολοφόνησε μέσα σε δύο χρόνια περισσότερους από 300 Αριστερούς πολίτες.

Πιο κοντά στην εποχή μας: Μόνο το Γενάρη 1999, οι δολοφονικές επιθέσεις των παραστρατιωτικών οργανώσεων είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο 140 αμάχων, επειδή απλά υπήρχε η υποψία ότι συμπαθούσαν τους Αριστερούς αντάρτες.

Οχι, γι' αυτά τα θύματα δε διαμαρτυρήθηκε κανένας υπέρμαχος της πρόσφατης, ΝΑΤΟικής «ανθρωπιστικής επέμβασης» στη Γιουγκοσλαβία.

Ο σημερινός Πρόεδρος της Κολομβίας Παστράνα έχει ζητήσει από τις ΗΠΑ δισεκατομμύρια δολάρια ως οικονομική και στρατιωτική βοήθεια προς την κυβέρνησή του, με τη δικαιολογία ότι θέλει να χτυπήσει το εμπόριο ναρκωτικών στην Κολομβία.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει προσφέρει το μεγαλύτερο μέρος της βοήθειας που της ζητήθηκε από την κολομβιανή κυβέρνηση. Η βοήθεια προς το Στρατό και την Αστυνομία αποτελεί το 81% της αμερικανικής χορηγούμενης βοήθειας, ενώ τα ποσά που δόθηκαν για τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και τη «δικαστική αναμόρφωση» ανέρχονται στο ισχνό 3% της συνολικής χρηματοδότησης.

Επιπλέον, το μέγεθος της στρατιωτικής βοήθειας αυξάνεται χρόνο με το χρόνο. Από τα 88,6 εκατ. δολ. το 1998, αυξήθηκε σε 289 εκατ. δολ. το 1999. Είχε τη μορφή ελικοπτέρων, αεροπλάνων επιτήρησης, άλλου στρατιωτικού εξοπλισμού και μέσων συντήρησής του. Ειδικότερα, η «βοήθεια» για το 1999 περιλάμβανε:

96 εκατ. δολ. για απόκτηση έξι ελικοπτέρων Μπλακ Χοκ από τον Κολομβιανό Στρατό, τη συντήρησή τους και την εκπαίδευση των πιλότων τους (το πρόγραμμα αυτό θα ολοκληρωθεί μέχρι το 2001). 79 εκατ. δολ., για αναβάθμιση κολομβιανών στρατιωτικών ελικοπτέρων Χιούι σε Χιούι ΙΙ με πολυβόλα. 6 εκατ. δολ. για να προστεθούν πολυβόλα στα αεροσκάφη της Κολομβιανής Αστυνομίας. 20 εκατ. δολ. για τη μετακίνηση και τη συντήρηση των αεροπλάνων επιτήρησης και των ελικοπτέρων της Κολομβιανής Αστυνομίας. 8 εκατ. δολ. για να γίνουν επισκευές και συντήρηση σε «αντι-ναρκωτικές» βάσεις.

Επιπλέον, οι ΗΠΑ δαπάνησαν 203 εκατ. δολ. το 1999 σε εκπαίδευση των Κολομβιανών Σωμάτων Ασφαλείας και είχαν προϋπολογίσει να ξοδέψουν άλλα 40 εκατ. δολ. για τον ίδιο σκοπό το 2000.

Για το 2000 το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών, προϋπολόγισε να δώσει 35 εκατ. δολ. στην Κολομβία από το λογαριασμό «Διεθνές Εμπόριο Ναρκωτικών και Επιβολή του Νόμου». Η αμερικανική κυβέρνηση θέλει για το 2001 να δαπανήσει 318 εκατ. δολ από τους προϋπολογισμούς των υπουργείων Εξωτερικών και Αμυνας για υποστήριξη στο «Σχέδιο Κολομβία» (πακέτου στρατιωτικής βοήθειας ενάντια στους αριστερούς αντάρτες της χώρας).

Το νέο πακέτο της αμερικανικής βοήθειας αναμένεται να δώσει στις Κολομβιανές αρχές 30 ελικόπτερα Μπλακ Χοκ και 15 Χιούι, ενώ θα μπορέσουν να συντηρήσουν τα 18 Χιούι που ήδη έχουν. Παράλληλα, θα υποστηριχτεί οικονομικά και τεχνικά η σύσταση και εκπαίδευση δυο ταγμάτων «καταπολέμησης ναρκωτικών». Στα συν προσθέστε την κατασκευή ενός κέντρου ραντάρ, την αναβάθμιση αεροσκαφών, τη χορήγηση ελαφρών όπλων και πυρομαχικών, την υλική και επιχειρησιακή βοήθεια για την αντικατασκοπία.

Στις 30 Μάρτη φέτος το Κογκρέσο ενέκρινε κατ' αρχήν και με μικρές τροποποιήσεις την πρόταση της κυβέρνησης για νέα, μελλοντική στρατιωτική βοήθεια στην Κολομβία. Εγκρίθηκε η χορήγηση 1,07 δισ. δολ., από όλους τους λογαριασμούς και τα προγράμματα, μέσω των οποίων μπορεί να χρηματοδοτηθεί νομίμως το κολομβιανό καθεστώς. Η έναρξη χορήγησης του νέου πακέτου παρουσιάζει μια μικρή καθυστέρηση, καθώς για ουσιαστικά τυπικούς λόγους έχει «κολλήσει» στη Γερουσία. Ομως, αναμένεται να «περάσει» μια και καλή από το Κογκρέσο στα τέλη καλοκαιριού, αρχές φθινοπώρου.

Ελλάς - Τουρκία... πελατεία