Η θέση των κομμάτων απέναντι στην ΕΕ από τη στιγμή της συγκρότησής της, από το 1991 έως σήμερα, είναι μοναδικό και αλάνθαστο κριτήριο στο μόνο πραγματικό, ταξικό ζήτημα: «Με τα μονοπώλια ή με το λαό».

Τα παραπάνω υπογράμμισε η Ελένη Μπέλλου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας την περασμένη Δευτέρα στο Πνευματικό Κέντρο Μεταμόρφωσης, στο πλαίσιο της έναρξης της πανελλαδικής εξόρμησης του ΚΚΕ για τις εκλογές. Στο Πνευματικό Κέντρο έσπευσαν εργαζόμενοι και νεολαίοι για να παρακολουθήσουν με μεγάλο ενδιαφέρον τις θέσεις του ΚΚΕ για την ΕΕ και τη διέξοδο που προτείνει.

Η Ελένη Μπέλλου, αναφερόμενη στα κόμματα του μονόδρομου, θύμισε πως «το ΠΑΣΟΚ, όπως και όλα τα συγγενικά του κόμματα στην Ευρώπη, ως κυβερνητικό κόμμα συμμετείχε στα διακοινοτικά επιτελεία, στη διαμόρφωση της στρατηγικής της Λισαβόνας, από την οποία εκπορεύονται όλα τα χτεσινά, σημερινά και αυριανά μέτρα, περικοπής εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Είναι υποκρισία σήμερα το ΠΑΣΟΚ να ρίχνει ευθύνες στη ΝΔ για την ακρίβεια, όταν η δική του κυβέρνηση έβαλε την Ελλάδα στη ευρωζώνη και υποσχόταν ότι το ευρώ θα φέρει άνοδο του ανταγωνισμού και πτώση των τιμών, άνοδο των μισθών και των συντάξεων σε ευρωπαϊκά επίπεδα. Είναι παραπλάνηση να σηκώνει το ΠΑΣΟΚ δήθεν μέτωπο στη διαφθορά, όταν καμιά κυβερνητική θητεία του δεν ήταν απαλλαγμένη από ανάλογα φαινόμενα. Αλλωστε, και η ΝΔ κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ για κακή διαχείριση των κοινοτικών εισροών, για ανικανότητα των υπουργών του στον έλεγχο της ακρίβειας και έτσι παραπλάνησε και απόσπασε τη λαϊκή ψήφο το 2004».

«Μπορεί κάποιος να αναρωτηθεί», συνέχισε η Ελένη Μπέλλου, «γιατί δεν τα βρίσκεται σε μια γραμμή κατά των ιδιωτικοποιήσεων; Γιατί άβυσσος χωρίζει τη δική μας γραμμή πραγματικής αντίστασης στις ιδιωτικοποιήσεις και στον ευρωμονόδρομο από τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ».

Και συνέχισε εξηγώντας πως «το ΚΚΕ συνδέει την αντίσταση στις ιδιωτικοποιήσεις με τη θέση της απειθαρχίας, της ρήξης με την ΕΕ, με την ανάγκη να καταργηθούν τα μονοπώλια στην ενέργεια, στις τηλεπικοινωνίες, στις μεταφορές, στους άλλους βιομηχανικούς κλάδους, στο εμπόριο, στην παιδεία, στην υγεία - πρόνοια κλπ.».

«Απ' αυτό απορρέει και η ανάγκη πολιτικά να καταδικαστούν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου που ευθύνονται και για το νέο κύμα εμπορευματοποίησης στην παιδεία, στην υγεία - πρόνοια, στις μεταφορές, στην ενέργεια και στις τηλεπικοινωνίες, που έφερε η ΕΕ και η ένταξη της Ελλάδας σε αυτήν. Για την εκτεταμένη καταστροφή που επέφερε η ΚΑΠ στην εγχώρια αγροτική παραγωγή και ιδιαίτερα στην κτηνοτροφική.

Το ΟΧΙ του ΚΚΕ στην ιδιωτικοποίηση της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ έχει συνέπεια και όχι προεκλογική σκοπιμότητα. Συνδέεται με την πολιτική κατάργησης της καπιταλιστικής δραστηριότητας σε όλο το φάσμα των αεροπορικών, ακτοπλοϊκών, σιδηροδρομικών και οδικών μαζικών μεταφορών. Τότε μπορεί να εξασφαλιστούν οι συχνές, ασφαλείς, φθηνές μεταφορές για το λαό».

«Και με την ευκαιρία», τόνισε, «οπορτουνισμός είναι να λες και ολίγον δημόσιο, με μεγαλύτερη συμμετοχή του Δημοσίου σε κάποιες τράπεζες και με την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ δημόσια, αλλά να ανταγωνίζεται την AEGEAN και όλα τα μεγαθήρια των αεροπορικών εταιρειών διεθνώς».

«Είναι συνειδητή προσαρμογή στις νέες συνθήκες, με νέες παγίδες διλημμάτων και νέα απατηλά επιχειρήματα, οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ ότι μπορεί να υπάρχει κυβερνητική διαχείριση, κρατικά πακέτα επιδότησης ή και επανακρατικοποίηση τραπεζών ή και άλλων επιχειρήσεων με σκοπό φιλολαϊκό. Ο νομπελίστας Κρούγκμαν, ο οικονομικός εγκέφαλος της διεθνούς πολιτικής συμμαχίας στην οποία συμμετέχει το ΠΑΣΟΚ, της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, καθαρά το είπε: "Οι σημερινές κρατικοποιήσεις είναι ο προθάλαμος για τις αυριανές ιδιωτικοποιήσεις". Μήπως δεν ήταν η ΝΔ που είχε κρατικοποιήσει την ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ στη δεκαετία του 1970; Μήπως έτσι δεν έπραξε το ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν, όταν κρατικοποίησε τις "προβληματικές", όπως τις ονόμασε, επιχειρήσεις, τις εξυγίανε με τη λαϊκή φορολογία και τις επέστρεψε στους ιδιώτες για νέα κέρδη.

Δεν υπάρχει φιλολαϊκή διαφορά μεταξύ της γαλάζιας ή πράσινης διαχείρισης των κρατικών πακέτων για την κρίση.

Η ουσία είναι ότι μεγάλο μέρος είτε είναι χρήμα δανεισμένο από το μέλλον, δηλαδή θα το πληρώσουν οι μισθωτοί και οι αυτοαπασχολούμενοι σε 3-5 ή 10 χρόνια με πρόσθετη φορολογία, είτε είναι ήδη πληθωριστικό, δηλαδή κόβεται χρήμα και διατίθεται από τις Κεντρικές Τράπεζες χωρίς να έχει αντίκρυσμα σε παραγωγή προϊόντων».

Και συνέχισε λέγοντας: «Κάπως τραβηγμένα, θα έλεγα να φανταστείτε την καπιταλιστική οικονομία σαν έναν αθλητή που του δίνουν αναβολικά για να φθάσουν στα άκρα οι επιδόσεις του τελείως συγκυριακά, χωρίς να ανταποκρίνονται στις πραγματικές του δυνάμεις. Ετσι είναι και όλο το χρηματοπιστωτικό σύστημα για την καπιταλιστική υπερπαραγωγή, αλλά και τα φάρμακα για την αντιμετώπιση της παραγωγικής συρρίκνωσης».

«Είναι μύθος ότι η διέξοδος από την κρίση για την ΕΕ και για την Ελλάδα μέσα στην ΕΕ δήθεν περνά μέσα από ένα νέο Σύμφωνο Ανάπτυξης, με την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας, αρκεί να υπάρχει η ανάλογη ευρωκοινοτική ομοψυχία, όπως κυρίως υποστηρίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Η ΕΕ ήταν και παραμένει ανισόμετρη στην καπιταλιστική της ανάπτυξη, επομένως και στη διάρθρωση των κλάδων της παραγωγής και τομέων της οικονομίας μεταξύ των κρατών-μελών της.

Αυτή η βαθιά ανισομετρία αποτυπώνεται και στο διαφορετικό ύψος του δημοσίου χρέους ή των ελλειμμάτων στον Κρατικό Προϋπολογισμό / Απολογισμό του κάθε κράτους-μέλους της Ευρωζώνης. Κανένα Σύμφωνο Ανάπτυξης δεν μπορεί να ανατρέψει την καπιταλιστική ανισομετρία, όπως χρόνια κανένα Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, κανένα ΚΠΣ ή ΕΣΠΑ δεν ανέτρεψε την εγχώρια ανισομετρία σε κάποιο κράτος και βέβαια ούτε στην Ελλάδα.

Η Ευρωζώνη, για λογαριασμό του κεφαλαίου, πάντα θα χρειάζεται κάποια διακοινοτική συμφωνία για να ελέγχει το ύψος των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Επομένως, η ΕΕ ζει και θα ζήσει ακόμα πιο έντονα τις εσωτερικές της αντιφάσεις, θα σχοινοβατεί προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανεξέλεγκτη αύξηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και στη χρηματοδότηση (άμεσα ή έμμεσα) κάποιων επενδύσεων ή καλύτερα στη χρηματοδότηση για τη διάσωση κάποιων μονοπωλίων, τραπεζικών ή βιομηχανικών.

Οι καυγάδες μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΕ, μεταξύ της Βρετανίας και της Γερμανίας ή και μεταξύ του μπλοκ Ρωσίας - Κίνας - Ινδίας - Βραζιλίας από τη μια και των ΗΠΑ - Βρετανίας - Ιαπωνίας από την άλλη, αλλά και μέσα στην ΕΕ, για να το πω κάπως σχηματικά, δεν αφορούν τα συμφέροντα των λαών, που είναι κοινά ενάντια στα συμφέροντα του κεφαλαίου διεθνώς. Είναι κρίσιμο ζήτημα το εργατικό - λαϊκό κίνημα να μη διαλέξει σημαία υποστήριξης ιμπεριαλιστικού κέντρου. Να απορρίψει εξίσου την μπλε σημαία με τα αστεράκια της ΕΕ, όπως και όλων των ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Υπάρχει έξοδος από την κρίση για το κεφάλαιο, τα καπιταλιστικά κράτη και τις συμμαχίες τους σε βάρος των λαών και για το εργατικό κίνημα υπάρχει ο δρόμος της ρήξης και ανατροπής».

«Διαφορετικές φωνές, με διαφορετικούς ιδεολογικούς χρωματισμούς, από το νέο πρόεδρο των ΗΠΑ μέχρι το Ευρωκόμμα που αυτοπροσδιορίζεται ως "αριστερό" και τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ που συμμετέχει σε αυτό, προσπαθούν να πείσουν ότι την κρίση προκάλεσαν κάποιοι παλιωμένοι θεσμοί ρύθμισης στην κίνηση των κεφαλαίων που συγκεντρώνονται παγκοσμίως και παίρνουν τη μορφή χρήματος σε συνάλλαγμα», σημείωσε η Ελ. Μπέλλου.

«'Η ισχυρίζονται ότι έλειψαν οι δικλείδες ελέγχου στην έκταση που παίρνει η κερδοσκοπία πάνω στα χαρτιά ιδιοκτησίας που αγοράζονται και πουλιούνται παγκοσμίως για λογαριασμό των μεγιστάνων του πλούτου σ' ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, μέσα από τα χρηματιστήρια, τις ασφαλιστικές εταιρείες, τους τραπεζικούς κολοσσούς. Θυμηθείτε ότι είναι οι ίδιοι αυτοί που εκθειάζανε την "παγκοσμιοποίηση", τα χρηματιστήρια ως δήθεν νέα πηγή αύξησης ακόμη και του λαϊκού εισοδήματος, ενώ σήμερα κατακεραυνώνουν το λεγόμενο "καζινοκαπιταλισμό".

Είναι ψέματα ότι δεν υπήρχαν ρυθμίσεις στις διεθνείς αγορές του χρήματος, του συναλλάγματος γι' αυτό προκλήθηκε η κρίση. Ολες οι ρυθμίσεις που γίνονται από τους ιμπεριαλιστές έρχεται η στιγμή που ξεπερνάνε τα όριά τους. Αυτό έγινε σήμερα, όπως και στη δεκαετία του 1970 κατέρρευσαν οι μεταπολεμικές συμφωνίες του Μπρέτον - Γουντς.

Τα καπιταλιστικά κέρδη υπηρετούσαν και οι σοσιαλδημοκρατικές - κεϋνσιανές συνταγές και οι νεοφιλελεύθερες. Η άποψη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ότι η ΕΕ μπορεί να γίνει φιλολαϊκή είναι στην ίδια βάση με την άποψή του ότι ο καπιταλισμός μπορεί να μεταρρυθμιστεί προς όφελος της λαϊκής πλειοψηφίας, να γίνει "πιο ανθρώπινος". Αλλά για "ανθρώπινο καπιταλισμό" μίλησε και ο Ομπάμα. Αυτό δείχνει πόσο φοβούνται το ξύπνημα των λαών, πόσο σάπιος είναι ο καπιταλισμός, αλλά και πόσο φοβούνται την ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος, του ΚΚΕ στη χώρα μας», είπε.

Και κατέληξε: «Δεν είναι τυχαίος ο αντικομμουνισμός μέσα από τους θεσμούς της ΕΕ, ούτε προσωπικές ιδιομορφίες και επιλογές οι αντικομμουνιστικές εξάρσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Η σοσιαλδημοκρατία έπαιξε προδοτικό ρόλο στην ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ευρώπη σε συνθήκες γενικευμένης οικονομικής και πολιτικής κρίσης, διέσωσε το σύστημα και πρώτ' απ' όλα στη Γερμανία».