Η πολυεθνική «Φριγκογκλάς» έγινε γνωστή από τα αστικά ΜΜΕ ως μία ακόμα επιχείρηση που έκανε μαζικές απολύσεις. Αυτό που «πέρασε στα ψιλά» είναι τι έχει προηγηθεί και τι θα ακολουθήσει τις απολύσεις αυτές, ποια είναι τα σχέδια της εργοδοσίας που την οδήγησαν να πάρει αυτές τις αποφάσεις.

Οτι, δηλαδή, το 2008, ο Ομιλος «Φριγκογκλάς» ολοκλήρωσε ένα μεγάλο επενδυτικό πρόγραμμα ύψους 54,6 εκατομμυρίων ευρώ, με στόχο τη δημιουργία εργοστασίου στην Κίνα, το διπλασιασμό της παραγωγικής δυνατότητας του εργοστασίου στην Ινδία και για την ενίσχυση της παραγωγικής δυναμικότητας της μονάδας στη Ρωσία. Παράλληλα, αναμένεται να δρομολογηθεί η επέκταση της δραστηριότητας της εταιρείας και στην Αμερική. Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο και καθώς η επιχείρηση θα μετατοπίσει την παραγωγική της δραστηριότητα στην Ασία, προγραμμάτισε περικοπές στο προσωπικό της μονάδας στην Ελλάδα και «λουκέτα» στις μονάδες που είχε σε Νορβηγία και Πολωνία.

Οι Ελληνες, Νορβηγοί και Πολωνοί εργάτες που πετάχτηκαν στο δρόμο, δεν απολύθηκαν επειδή σταμάτησαν ή μειώθηκαν στις χώρες τους οι ανάγκες σε μηχανήματα ψύξης. Ούτε επειδή μειώθηκαν τα κέρδη της «Φριγκογκλάς». Απολύθηκαν επειδή «περίσσευαν», ήταν εμπόδιο στα επενδυτικά σχέδια που έκανε η εργοδοσία τους για να αυξήσει τα πλούτη της.

Ανάλογα χειρίζεται το κεφάλαιο τους εργάτες σε κάθε περίπτωση. Κρίνοντας ανάλογα με το αν και πόσο τα μεροκάματα και τα δικαιώματά τους βολεύουν την κατάταξη στην εγχώρια και παγκόσμια λίστα του ανταγωνισμού. Και υπονομεύοντας την ίδια στιγμή την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Αυτές είναι οι συνέπειες της πολιτικής ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που έχει δύο όψεις, άρρηκτα δεμένες: Από τη μία κουρελιάζει τα δικαιώματα των εργαζομένων, από την άλλη είναι ανίκανη να ικανοποιήσει τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας. Για τις εξελίξεις στον κλάδο του Μετάλλου - έναν κλάδο που αφορά την κάλυψη βασικών αναγκών ενός λαού - που επιβεβαιώνουν όλα τα παραπάνω, ο «Ρ» συζητά με στελέχη των Κομματικών Οργανώσεων Μετάλλου της Αχτίδας Βιομηχανίας της ΚΟΑ του ΚΚΕ.

«Ο κλάδος του Μετάλλου είναι ένας από τους βασικούς κλάδους της οικονομίας. Αφορά μεταλλικές κατασκευές (μικρές και μεγάλες, στις οικοδομές κτλ.), τον κλάδο των αμαξωμάτων (επισκευές, συνεργεία κτλ.), παραγωγή χαλύβδινων και γενικότερα μεταλλικών προϊόντων, νικελίου, την κατασκευή αμαξωμάτων, τη ναυπηγική, αλλά και την πολεμική βιομηχανία, την κατασκευή οικιακού και ξενοδοχειακού εξοπλισμού (βασικά, δηλαδή, πράγματα που χρειάζεται καθημερινά μια λαϊκή οικογένεια) και, βεβαίως, την παραγωγή ηλεκτρολογικού υλικού.

Από αυτήν την άποψη, παίζει σημαντικό ρόλο στην οικονομία και γι' αυτό είναι κρίσιμο το πλαίσιο μέσα στο οποίο αναπτύσσεται», επισημαίνει ο Θανάσης Κοτρώνης.

Ωστόσο, η πολιτική που ασκούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, ασκώντας εναλλάξ την εξουσία, αλλά και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι να διασφαλίζουν τις συνθήκες που έχει ανάγκη ο πλουτισμός των διάφορων επιχειρηματιών. Σ' αυτήν την κατεύθυνση, η Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων (ΕΛΒΟ) πουλήθηκε (το 51% των μετοχών) με τεράστια προίκα στον Ομιλο Μυτιληναίου.

Αντίστοιχα, η ΛΑΡΚΟ (μία από τις πιο σημαντικές εταιρείες στην παραγωγή νικελίου σε πανευρωπαϊκό επίπεδο) οδηγείται στην απαξίωση και την υποβάθμιση, ώστε το ξεπούλημά της να έρθει ως «αναγκαίο κακό». «Πουλήθηκε στον Μυτιληναίο με μια τεράστια προίκα, ο Μυτιληναίος την εκμεταλλεύτηκε και έβγαλε κέρδος από αυτήν την αγορά και την προίκα που πήρε με την εξαγορά της επιχείρησης μέσα σε κάμποσα χρόνια - παραγγελίες λεωφορείων για ανάγκες στρατού, αστικών λεωφορείων κτλ. - τέλειωσε με παραγγελίες και στη συνέχεια ακολουθεί τακτική απαξίωσης, μείωσης προσωπικού κτλ.

Τα Ναυπηγεία, που ήταν κάτω από κρατικό έλεγχο, πέρασαν στον έλεγχο ιδιωτών, με χτύπημα των εργασιακών σχέσεων, απολύσεις. Η ΛΑΡΚΟ, προκειμένου να εξυπηρετήσει συμφέροντα των μονοπωλίων - το νικέλιο το παράγουν λίγες επιχειρήσεις στον κόσμο - μειώνει σήμερα την παραγωγή. Δεν προχωρά σε καθετοποίηση παραγωγής, σε παραγωγή ανοξείδωτου χάλυβα κτλ.», τονίζει το στέλεχος του ΚΚΕ.

«Το κεφάλαιο προκειμένου να εξυπηρετήσει τα κέρδη του, και στον τομέα του Μετάλλου, δρα με ανεξέλεγκτο τρόπο, με άναρχο τρόπο, χωρίς κανένα σχεδιασμό, χωρίς να παίρνει υπόψιν του τις ανάγκες της παραγωγής και της κοινωνίας».

Μέσα σ' αυτές τις συνθήκες, η ένταση της επίθεσης ενάντια στα εργασιακά δικαιώματα, για την επιδείνωση των συνθηκών και των σχέσεων εργασίας, δε μπορεί βέβαια να θεωρηθεί «κεραυνός εν αιθρία».

Οπως υπογραμμίζει ο Δημήτρης Τσουμπρής, «η εργοδοσία, μόνο και μόνο βλέποντας τα κέρδη της να μειώνονται, ή βλέποντας το γενικότερο κλίμα, παίρνει αντεργατικά μέτρα, με διαθεσιμότητες, με μείωση ημερών εργασίας, απολύσεις κτλ.». Αποκαλυπτικός - μέσα σ' αυτές τις εξελίξεις - είναι ο ρόλος των δυνάμεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Οι οποίες δουλεύουν ανοιχτά για την υπεράσπιση των συμφερόντων της εκάστοτε εργοδοσίας.

«Βάζουν πλάτη με όλους τους τρόπους στους σχεδιασμούς της εργοδοσίας. Στην ΙΝΤΡΑΚΟΜ, το σωματείο εξαναγκάστηκε - κάτω από την πίεση των εργαζομένων - σε μιαν 24ωρη απεργία, αλλά στην πορεία με μεθοδεύσεις σταμάτησαν τον αγώνα. Στη ΛΑΡΚΟ, έγιναν 120 απολύσεις στα εργολαβικά συνεργεία και το επιχειρησιακό σωματείο δεν έκανε ουσιαστικά τίποτα. Στη "Φουλγκόρ", το σωματείο δεν έκανε τίποτα, αν και έγιναν 20 απολύσεις - 120 διαθεσιμότητες. Στη ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ, η ΠΑΣΚΕ έλεγε "καλύτερα απολύσεις, παρά να κλείσει η επιχείρηση"».

«Μέσα από το πλαίσιο δράσης της Αχτίδας Βιομηχανίας της ΚΟΑ, σχεδιάζουμε τη δουλειά με βασικό άξονα την παρέμβαση στις μεγάλες επιχειρήσεις, χωρίς βέβαια ν' αφήνουμε απ' έξω τις εκατοντάδες, χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις», τονίζει ο Θ. Κοτρώνης, σχετικά με τη δράση που αναπτύσσουν οι κομμουνιστές στο Μέταλλο.

Ιδιαίτερο βάρος δίνεται στις συσκέψεις, στη δουλειά άνθρωπο τον άνθρωπο, ώστε να συζητηθούν σε βάθος, όχι μόνο πώς εντείνονται τα προβλήματα, αλλά οι βαθύτερες ρίζες τους, ότι η επίλυσή τους δε μπορεί παρά να προϋποθέτει άλλο δρόμο ανάπτυξης και οργάνωσης της οικονομίας.

«Η διέξοδος που προτείνουμε, η πολιτική πρόταση που κάνει το ΚΚΕ σημαίνει φορείς, όπως, π.χ., η ναυπηγική ή αμυντική βιομηχανία να μπουν κάτω από πλήρη κρατικό έλεγχο. Εμείς μιλάμε για Ενιαίο Δημόσιο Φορέα Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας, που θα μελετά, θα ερευνά τις ανάγκες που υπάρχουν σήμερα για το λαό σε μεταφορές, τι απαιτεί η ακτοπλοϊκή σύνδεση, π.χ., των νησιών, οι έγκαιρες και ασφαλείς μεταφορές των προϊόντων. Ενας τόσο βασικός κλάδος της οικονομίας πρέπει να είναι ενταγμένος στον κεντρικό σχεδιασμό».

Παράλληλα, επισημαίνει, «είναι καθήκον μας να μεγαλώσουν οι δυνάμεις μας, ώστε να μπορέσουμε να επιδράσουμε αποφασιστικά». Ο καθορισμός στόχων οικοδόμησης και η επίμονη, συστηματική και οργανωμένη δουλειά για την υλοποίησή τους αποτελεί βασική προτεραιότητα στη δράση των Κομματικών Οργανώσεων».

Ακριβώς επειδή η οργανωτική ισχυροποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας είναι απαραίτητος όρος για την καρποφόρα αναμέτρηση με την εργοδοσία στους τόπους δουλειάς, για την περιφρούρηση και διεύρυνση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Για τη συνολική, ολόπλευρη, πολιτική και ιδεολογική αντιπαράθεση με τους υποστηρικτές του κεφαλαίου. Για την ένταση της ταξικής πάλης μέχρι η εργατική τάξη να διεκδικήσει την εξουσία.