Εμετικός, χυδαίος αντικομμουνισμός εξαπολύεται από διάφορες μεριές το τελευταίο διάστημα, και μάλιστα καθόλου τυχαία. Οταν, όμως, ένας τέτοιου τύπου αντικομμουνισμός πλασάρεται ως επίσημο μάθημα μέσα στα σχολεία και ενσταλάσσεται ως «αντικειμενική αλήθεια» στις ανολοκλήρωτες ακόμα και εύπλαστες νεανικές συνειδήσεις, τότε το έγκλημα παίρνει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις.

Το θέμα έρχεται στην επιφάνεια μετά από ένα τέτοιο χυδαίο κρούσμα αντικομμουνισμού, πλασαρισμένου ως «μαθήματος», που σημειώθηκε την περασμένη βδομάδα σε Γυμνάσιο της Ηλιούπολης και καταγγέλλεται από την Αχτίδα Νοτιοανατολικών Συνοικιών της ΚΟΑ του ΚΚΕ και την Οργάνωση Αθήνας της ΚΝΕ. Οι μαθητές έφτασαν στην ιστορία, στο κεφάλαιο της οικονομικής κρίσης του 1929 και ...διδάχτηκαν, με αφορμή την κρίση, την ...εξίσωση του κομμουνισμού με το φασισμό και το ναζισμό (!) μέσα από ένα χειρόγραφο φυλλάδιο που τους μοίρασε η καθηγήτριά τους.

Δεν είναι τυχαίο που η αντικομμουνιστική επίθεση εκδηλώνεται συνδυασμένα με την καπιταλιστική οικονομική κρίση. Είναι ακριβώς αυτή, που μπορεί να γεννήσει την απότομη άνοδο της πάλης του εργατικού - λαϊκού κινήματος (πόσο μάλλον όταν υπάρχει ένα επαναστατικό κομμουνιστικό κόμμα), είναι αυτή που κάνει το κεφάλαιο να μάχεται ακόμα πιο λυσσασμένα για να μην απειληθεί η εξουσία του. Και η εξουσία του μπορεί να απειληθεί μόνο από την εργατική τάξη, όταν αυτή αποκτά συνείδηση και γίνεται «τάξη για τον εαυτό της» μέσα από τη διαφωτιστική, καθοδηγητική δουλειά της πρωτοπορίας της, του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Γι' αυτό και οι εκφραστές του κεφαλαίου βάζουν στο στόχαστρό τους σήμερα, σε περίοδο οικονομικής κρίσης, τον κομμουνισμό, το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, το ΚΚΕ, και χτυπούν με μια ενορχηστρωμένη αντικομμουνιστική προπαγάνδα.

Εχουν γνώση οι κομμουνιστές και δηλώνουν ξεκάθαρα ότι δε θα περάσει.

Οταν όμως αυτή η προπαγάνδα φτάνει να εξαπλώνεται μέσα στα ίδια τα σχολεία, όταν το αντικομμουνιστικό δηλητήριο χύνεται από εκπαιδευτικούς, που χρέος τους είναι να διδάσκουν την αλήθεια, τότε όχι μόνο οι κομμουνιστές αλλά ολόκληρη η κοινωνία χρειάζεται να ξεσηκωθεί!

Το κρούσμα αντικομμουνισμού στην Ηλιούπολη που καταγγέλλουν ΚΚΕ και ΚΝΕ έχει ως εξής:

Την τελευταία βδομάδα πριν κλείσουν τα σχολεία, στο 3ο Γυμνάσιο Ηλιούπολης, σε ένα τμήμα της Γ' τάξης, η φιλόλογος Κακαρίδου Λεμονιά, στο μάθημα της ιστορίας, μοίρασε στους μαθητές φωτοτυπία μιας χειρόγραφης σελίδας, όπου αναγραφόταν ότι η οικονομική κρίση συνεπάγεται αμφισβήτηση δημοκρατίας, συνεπάγεται σταλινισμό (Σοβιετική Ενωση - Στάλιν), φασισμό (Ιταλία - Μουσολίνι), ναζισμό (Γερμανία - Χίτλερ)!

Στη συνέχεια, το χειρόγραφο καταγράφει, κατά την αντίληψη της καθηγήτριας προφανώς, τα κοινά σημεία φασισμού - ναζισμού και έπεται μια καταγραφή των στοιχείων του «σταλινισμού της ΕΣΣΔ» με τέτοιο τρόπο ώστε οι μαθητές να εντοπίζουν, συνολικά, κοινά σημεία ανάμεσα στο φασισμό και τον κομμουνισμό.

Για παράδειγμα, καταλογίζεται στο φασισμό - ναζισμό ότι «μισούν κομμουνιστές, Εβραίους, Τσιγγάνους κλπ.» και στο «σταλινισμό» ότι «διώκονται σκληρά οι αντιφρονούντες». Καταλογίζεται στους φασίστες ότι «καταργούν κάθε έννοια δημοκρατίας (κόμματα, ελευθερία Τύπου, συνδικάτα) και διώκουν σκληρά τους αντιπάλους», κάνοντας σαφή συνειρμό με τις «διώξεις αντιφρονούντων» που έχει καταλογίσει στην ΕΣΣΔ και συμπληρώνοντας ότι στο «σταλινισμό» «συγκεντρώνεται η εξουσία σε λίγους (το κόμμα - το κράτος)». Αντίστοιχα για τους φασίστες λέει ότι «λατρεύουν τον αρχηγό (Ντούτσε = ηγέτης, Φύρερ = οδηγός)». Στον, κατά την καθηγήτρια, «σταλινισμό» «λατρεύεται ο αρχηγός (Πατερούλης Στάλιν)»!

Και όλα αυτά, τονίζουμε, δίνονται σε μαθητές της Γ' Γυμνασίου, δηλαδή σε μαθητές 13 - 14 χρόνων.

Βέβαια, το «σύνθημα» για την αντικομμουνιστική προπαγάνδα το δίνει και το ίδιο το σχολικό βιβλίο για τους μαθητές της Γ' Γυμνασίου. Στο συγκεκριμένο μάθημα που αφορά στις πολιτικές διαστάσεις της κρίσης του 1929, το βιβλίο αναφέρει για τη Σοβιετική Ενωση την εποχή του Στάλιν ότι: «Σχεδόν όλες οι εξουσίες συγκεντρώθηκαν στην κορυφή της κρατικής ηγεσίας. Οσοι κρίνονταν ότι μπορούσαν να απειλήσουν το καθεστώς διώκονταν ανελέητα. Την περίοδο 1936 - 1938 εκτελέστηκαν ως υπονομευτές του καθεστώτος, μετά από δίκες - παρωδίες, οι περισσότεροι από τους μπολσεβίκους ηγέτες που είχαν πάρει μέρος στην επανάσταση του 1917. Ετσι, το κομμουνιστικό κόμμα μετατράπηκε, βαθμιαία, σ' ένα συγκεντρωτικό μηχανισμό που απλώς υλοποιούσε τις αποφάσεις και λάτρευε τον ηγέτη του (προσωπολατρία). Τα φαινόμενα αυτά, που αποτελούσαν σαφώς στρεβλώσεις των θεωρητικών αρχών του μαρξισμού, έγιναν γνωστά αργότερα ως σταλινισμός».

Οταν τέτοια χυδαία προπαγάνδα δίνεται από τα ίδια τα βιβλία για να παρουσιαστεί στις αίθουσες διδασκαλίας, ο εκπαιδευτικός είναι υποχρεωμένος να αντισταθεί. Να αρνηθεί να γίνει φερέφωνο της πολιτικής του ιμπεριαλισμού στο σχολείο. Μια τέτοια στάση θα συναντήσει τη στήριξη του προοδευτικού λαϊκού κινήματος, θα καταξιώσει τους ίδιους τους καθηγητές στις συνειδήσεις των μαθητών ως πραγματικούς δασκάλους.