ΠΑΙΔΕΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΑΙΔΕΙΑ

10 ΧΡΟΝΙΑ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΗΣ ΜΠΟΛΟΝΙΑ

Στόχος η πλήρης εφαρμογή των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων

Σήμερα και αύριο συνεδριάζουν στο Βέλγιο οι υπουργοί Παιδείας των χωρών που συμμετέχουν στη Διαδικασία, για να θέσουν, μεταξύ άλλων, νέους στόχους με ορίζοντα το 2020

Από παλιότερη κινητοποίηση φοιτητών ενάντια στη Διαδικασία της Μπολόνια

Συνάντηση για την αποτίμηση της εφαρμογής της Διαδικασίας της Μπολόνια έχουν σήμερα και αύριο στο Βέλγιο οι υπουργοί Παιδείας των 46 χωρών που συμμετέχουν στη Διαδικασία (ανάμεσά τους και η Ελλάδα). Η υπουργική συνάντηση διοργανώνεται 10 χρόνια μετά την έναρξη της Διαδικασίας της Μπολόνια για τη δημιουργία Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΕΧΑΕ) και ένα χρόνο πριν από το 2010 που έχει καθοριστεί ως καταληκτικό έτος για την πλήρη εφαρμογή των αποφάσεων της Μπολόνια. Πέρα από την αποτίμηση της μέχρι τώρα πορείας τους, στόχος των υπουργών στην παρούσα συνάντηση είναι «να καθορίσουν μια νέα ατζέντα και να συμφωνήσουν ως προς τις προτεραιότητες στον ευρωπαϊκό χώρο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης για την επόμενη δεκαετία μέχρι το 2020».

Με οδηγό τη Διαδικασία της Μπολόνια και τη δημιουργία του ΕΧΑΕ, προωθούνται οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην ανώτατη εκπαίδευση. «Γεύση» αυτών των αντιδραστικών αλλαγών σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ παίρνουμε στην Ελλάδα μέσα από πληθώρα νομοθετημάτων: «Αξιολόγηση», διάσπαση σπουδών σε κύκλους (προπτυχιακός - μεταπτυχιακός - διδακτορικός), πιστωτικές μονάδες, νόμος - πλαίσιο για τη θεσμοθέτηση της επιχειρηματικής λειτουργίας των Πανεπιστημίων κλπ. Στόχος της Διαδικασίας της Μπολόνια - η οποία εξειδικεύει τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις στην ανώτατη εκπαίδευση με βάση τη στρατηγική της Λισαβόνας - είναι η ολοκληρωτική πρόσδεση της ανώτατης εκπαίδευσης στις σύγχρονες ανάγκες του κεφαλαίου. Γι' αυτό και στην καρδιά των αντιδραστικών αλλαγών είναι η λειτουργία των πανεπιστημίων με επιχειρηματικά κριτήρια, η μετατροπή των σπουδών σε σούπα καταρτισιακού χαρακτήρα, η υποβάθμιση των προπτυχιακών σπουδών και η μεταφορά γνώσης σε μεταπτυχιακά προγράμματα που απευθύνονται σε λιγότερους φοιτητές, ο ασφυκτικός έλεγχος των πανεπιστημίων από τις επιχειρήσεις που ελέγχουν και «αξιολογούν» την ανταγωνιστικότητα των ιδρυμάτων.

«Η Διαδικασία της Μπολόνια έχει οδηγήσει σε μεγαλύτερη συμβατότητα και συγκρισιμότητα των συστημάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μεταξύ άλλων, έχει καταστήσει την Ευρώπη έναν ελκυστικότερο προορισμό για σπουδαστές από άλλες ηπείρους» σημείωσε σχετικά ο επίτροπος της ΕΕ για την Εκπαίδευση, Γιαν Φίνγκελ, καταγράφοντας τους στόχους της Διαδικασίας που είναι να διαμορφωθεί μια ενιαία αγορά ευρωπαϊκών πανεπιστημίων που να είναι ανταγωνιστική σε σχέση με τις ΗΠΑ και να προσελκύει φοιτητές - πελάτες από άλλες χώρες. Ακόμα, ο Γιαν Φίνγκελ πρόσθεσε πως «ενώ πρέπει ακόμα να καταβληθεί κάποια προσπάθεια για να επιτευχθούν οι στόχοι που ορίστηκαν το 1999, πρέπει να προχωρούμε συνεχώς για να αντιμετωπίσουμε τις νέες προκλήσεις, ιδιαίτερα στο πλαίσιο της τρέχουσας οικονομικής κρίσης. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση έχει έναν βασικό ρόλο να διαδραματίσει στην υποστήριξη της βιώσιμης οικονομικής ανάκαμψης και στην υποκίνηση της καινοτομίας. Τα πανεπιστήμια πρέπει να εκσυγχρονιστούν». Η παραπάνω θέση του Γ. Φίνγκελ - επανάληψη της επίσημης θέσης της ΕΕ - σηματοδοτεί την ένταση της προώθησης και της εφαρμογής των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων προκειμένου η ανώτατη εκπαίδευση και η έρευνα να συμβάλουν ακόμα περισσότερο στην κερδοφορία του κεφαλαίου.

Αξίζει να σημειωθεί ότι παρά τα λόγια περί «επιτυχίας» της εφαρμογής της Μπολόνια, αναγνωρίζεται πως η Διαδικασία δεν έχει προχωρήσει ολοκληρωμένα σε όλες τις χώρες και πως βασική κατεύθυνση μέχρι το 2020 πρέπει να είναι η ολοκληρωτική εφαρμογή των βασικών κατευθύνσεων που τέθηκαν το 1999.

Στον πυρήνα της Διαδικασίας της Μπολόνια είναι να γίνουν τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια πιο ανταγωνιστικά και πιο ελκυστικά σε ξένους φοιτητές, ερευνητές και πανεπιστημιακούς. Στο πλαίσιο αυτό, στο περιθώριο της υπουργικής συνάντησης θα πραγματοποιηθεί ένα «φόρουμ πολιτικής της Μπολόνια» μεταξύ των 46 χωρών που συμμετέχουν στη Διαδικασία και 20 χωρών εκτός Ευρώπης.

Γιατί με την Μπολόνια υπονομεύεται το δικαίωμα στις σπουδές και τη ζωή;

Η προσπάθεια δημιουργίας ενός Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης (έχει επικρατήσει να λέγεται «διαδικασία της Μπολόνια») έχει τη λογική του εναρμονισμού της Ανώτατης Εκπαίδευσης με τις αλλαγές που προωθούνται στις εργασιακές σχέσεις και την οικονομία, προκειμένου να ικανοποιούνται πιο αποτελεσματικά οι ανάγκες και οι απαιτήσεις του κεφαλαίου. Ο στόχος αυτής της διαδικασίας είναι διπλός: Από τη μια να δημιουργηθεί μια ενιαία «αγορά Ανώτατης Εκπαίδευσης», ανταγωνιστική ως προς αυτή των ΗΠΑ που θα προσελκύει φοιτητές - πελάτες από τον υπόλοιπο κόσμο και, από την άλλη, η παραγωγή των ιδρυμάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης (τόσο η ερευνητική παραγωγή όσο και η παραγωγή αποφοίτων) να εναρμονιστεί πλήρως με τις ανάγκες των επιχειρήσεων.

Για την επίτευξη αυτού του διπλού στόχου, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις αποφάσισαν να ξεκινήσουν μια διαδικασία σύγκλισης των συστημάτων Ανώτατης Εκπαίδευσης, ώστε με χρονικό ορίζοντα το 2010 να λειτουργούν όλα ως ενιαίο σύστημα, ως ενιαία αγορά. Σ' αυτό το πλαίσιο σπρώχνουν τα ιδρύματα να αποκτήσουν «επιχειρηματικό πνεύμα», να συνδέσουν άμεσα κάθε λειτουργία τους με τις επιχειρήσεις και να λειτουργήσουν και τα ίδια τελικά ως επιχειρήσεις. Κύριο εργαλείο τους γι' αυτές τις αναδιαρθρώσεις είναι η «αξιολόγηση», που παραπλανητικά ονομάζουν «διασφάλιση της ποιότητας», αλλά στην ουσία είναι ένας διαρκής έλεγχος της υποταγής των ιδρυμάτων σε αυτό το μοντέλο που θέλουν να επιβάλουν.

Βασική επιδίωξη του εγχειρήματος είναι η σύνδεση των πανεπιστημίων με την αγορά, σε τέτοιο βαθμό ώστε οι επιχειρήσεις να μπορούν να έχουν άμεσα λόγο για τα προγράμματα σπουδών (το τι θα μαθαίνουν δηλαδή οι φοιτητές), αλλά και για την έρευνα (το πώς θα αναπτύσσεται δηλαδή η επιστήμη). Κι αυτό γιατί, για να μπορέσει η Ανώτατη Εκπαίδευση να εξυπηρετήσει τον καπιταλισμό σ' αυτό το στάδιο ανάπτυξής του, πρέπει να παράγει γρήγορα και με μικρό κόστος μια μεγάλη μάζα αποφοίτων ευέλικτων και ημιμαθών (άρα χαμηλών απαιτήσεων) και μόνο μια μικρή ελίτ επιστημόνων. Επίσης, θέλουν η έρευνα να αναπτύσσεται μόνο στο βαθμό που αυξάνει τα κέρδη τους και όχι όταν αυτή υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες. Θέλουν η επιστήμη να επιβεβαιώνει την κυριαρχία τους, δηλαδή ...να εγκαταλείψει τον όποιο κοινωνικό ρόλο είχε μέχρι σήμερα.

Είναι φανερό ότι όλα τα παραπάνω, που ήδη έχουν περάσει στην ελληνική νομοθεσία, έχουν δραματικές συνέπειες για το λαό και τη νεολαία: Υποβάθμιση των σπουδών και της επιστημονικής αξίας των πτυχίων για τους πολλούς. Μεταφορά του κόστους σπουδών στις πλάτες των φοιτητών και των οικογενειών τους. Υποβάθμιση των εργασιακών δικαιωμάτων των αποφοίτων. Πλήρης ιδεολογική χειραγώγηση της νέας ελίτ των επιστημόνων που θα δημιουργηθεί. Απόρριψη στον κάλαθο των αχρήστων των ερευνών που θα μπορούσαν να ανακουφίσουν τους λαούς και να συμβάλουν στην ευημερία τους και προώθηση μόνο των μελετών εκείνων που συμβάλλουν στην κερδοφορία του κεφαλαίου.

Το ΠΑΣΟΚ έχει την ίδια πολιτική με τη ΝΔ

Να ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και ΠΑΣΠ σαν τη «μοναδική ρεαλιστική απάντηση στο σήμερα και όχι στο μακρινό αύριο» καλούν τα στελέχη της νεολαίας ΠΑΣΟΚ τους φοιτητές και σπουδαστές, προσπαθώντας να πείσουν ότι οι διαφορές με τη ΝΔ είναι μεγάλες. Πατάνε, βέβαια, στο γεγονός ότι η πλειοψηφία των φοιτητών και σπουδαστών ήταν αρκετά νεαροί όταν κυβέρνηση ήταν το ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζουν από «πρώτο χέρι» την αυτονόητη αλήθεια: Οτι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ έχουν δοκιμαστεί, αλλά και δοκιμάζονται, είναι ίδιοι, κόμματα των βιομηχάνων και της ΕΕ.

Με ψέματα και υποκρισία προσπαθούν να κρύψουν ότι:

Το ΠΑΣΟΚ είναι ίδιο με τη ΝΔ. Οταν ήταν κυβέρνηση προωθούσε τα ίδια μέτρα, την πολιτική της ΕΕ στο χτύπημα των εργασιακών και μορφωτικών δικαιωμάτων, στο τσάκισμα της υγείας, πρόνοιας, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην καταστολή. Δεν είναι τυχαίο ότι σαν σκυτάλη πήρε η ΝΔ το νόμο Αρσένη, το νόμο Ρέππα και άλλους αντιλαϊκούς νόμους για να συνεχίσει το έργο.
Το ΠΑΣΟΚ είναι ίδιο με τη ΝΔ, όχι μόνο χτες, αλλά και σήμερα. Αποδεικνύεται από τις αντιδραστικές θέσεις που έχει, τις δηλώσεις των στελεχών του για την παιδεία και την ιδιωτικοποίηση, τα εργασιακά δικαιώματα και τους νέους. Ολα αυτά έχουν πρακτική εφαρμογή, δεν μπορεί να πείσει το ΠΑΣΟΚ και τα στελέχη του ότι δεν τα εφαρμόζουν. Τρανά παραδείγματα η ΓΣΕΕ και τα σωματεία στα οποία πλειοψηφεί, οι δήμοι μαζί με το ΣΥΝ κ.α.
Ψήφος στο ΠΑΣΟΚ σαν «το λιγότερο κακό» πέρα από παραδοχή ότι το ΠΑΣΟΚ τελικά είναι «κακό» είναι ψήφος μοιρολατρίας και υποταγής! Είναι ψεύτικες ελπίδες για δήθεν αλλαγή. Δεν έχει καμία διαφορά από την ψήφο στη ΝΔ. Δεν μπορεί να υπάρξει αλλαγή της σημερινής κατάστασης, αν η νεολαία στηρίξει και δώσει στις ερχόμενες φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές ψήφο εμπιστοσύνης και συγχωροχάρτι στα κόμματα της πλουτοκρατίας και τα υποστηρίγματά τους. Αντίθετα, θα βάλει την υπογραφή της για τη συνέχιση της ίδιας επίθεσης, για υποθήκευση του παρόντος και του μέλλοντος.

Οι φοιτητές - σπουδαστές των εργατικών και λαϊκών οικογενειών δεν πρέπει να ενδιαφέρονται αν θα έχουν φορτωμένο στην πλάτη τους τον μπλε ή τον πράσινο βραχνά, αλλά πώς θα απαλλαγούν από αυτούς. Γι' αυτό να μην πατήσουν την μπανανόφλουδα του «εφικτού». Σήμερα απαιτείται να μη χαθεί καθόλου χρόνος, να ανασυγκροτηθεί το κίνημα, να δυναμώσει για να μη φορτωθούν οι λαϊκές οικογένειες την κρίση. Σήμερα η μόνη ψήφος που μπορεί να πιάσει τόπο, ψήφος αντεπίθεσης και προοπτικής είναι η ψήφος στο ΚΚΕ. Είναι στις 13 Μάη η ψήφος στην Πανσπουδαστική!