Χιλιάδες μέλη, οπαδοί και φίλοι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ βρίσκονται αυτές τις μέρες σε μιαν ακόπιαστη κινητοποίηση, δουλεύοντας για την επιτυχία της απεργίας της Πρωτομαγιάς και των απεργιακών συγκεντρώσεων που θα διοργανώσει το ΠΑΜΕ σε 77 συνολικά πόλεις όλης της χώρας. Είναι μια μάχη απαιτητική και δύσκολη, που σε συνδυασμό με τη μέχρι τώρα δράση μέσα από τις γραμμές των ταξικών συνδικάτων, αφήνει σοβαρή παρακαταθήκη για το μέλλον. Για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης. Για το μήνυμα και το περιεχόμενο της 1ης του Μάη, για τη συμβολή του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην προετοιμασία της μεθαυριανής απεργίας, για τα καθήκοντα των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών μπροστά στην κορυφαία για την εργατική τάξη αγωνιστική επέτειο, ο «Ρ» συζητάει σήμερα με τον Γιώργο Σκιαδιώτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνο του Εργατικού Συνδικαλιστικού Τμήματός της.

-- Το ΚΚΕ αναδεικνύει την ανάγκη και παλεύει, ώστε να είναι μαζικές οι πρωτομαγιάτικες απεργιακές και άλλες εκδηλώσεις. Από πού πηγάζει αυτή η ανάγκη;

-- Το ιστορικό φορτίο της συγκεκριμένης ημέρας επιβάλλει η πρωτομαγιάτικη απεργία να μην αντιμετωπίζεται ως μια συνηθισμένη απεργιακή εκδήλωση. Ηταν και παραμένει η απεργία την 1η Μάη «καρφί στο μάτι» όλων εκείνων που πίστεψαν ότι ξεμπέρδεψαν με την εργατική τάξη ως τάξη και το σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Η Πρώτη Μάη δηλώνει ότι η ταξική πάλη είναι η μήτρα της προόδου και όσο πιο μαζικές, πιο καλές είναι οι πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις, τόσο πιο έντονο θα είναι το μήνυμά τους.

Η επίθεση του κεφαλαίου των αστικών κομμάτων, τόσο στη χώρα μας, όσο και διεθνώς, η απαίτηση κάθε ιμπεριαλιστικού μηχανισμού για τη λήψη επιπλέον μέτρων σε βάρος των εργαζομένων, μέρα τη μέρα αυξάνει. Απαιτούν από τα θύματα της καπιταλιστικής ανάπτυξης, δηλαδή τους εργαζόμενους - που μέτρησαν μειωμένους μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, αποσταθεροποίηση του σταθερού χρόνου εργασίας, δουλειά όσο θέλει και όποτε θέλει ο εργοδότης, εμπορευματοποίηση της Υγείας και Παιδείας, αύξηση των ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών, μαύρη ανασφάλιστη εργασία, κλπ., δηλαδή απόλυτη χειροτέρευση της ζωής τους - να γίνουν, και μάλιστα με τη θέλησή τους, τα θύματα και της καπιταλιστικής κρίσης.

Ενα μήνυμα πρέπει να έρχεται από παντού και μαζικά να εκφραστεί την Παρασκευή στις δεκάδες πορείες και συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ, όπως πρέπει μαζικά να εκδηλωθεί στις ευρωεκλογές με ψήφο στο ΚΚΕ: «Καμία θυσία για την πλουτοκρατία».

-- Από τη μέχρι τώρα δουλειά για την προετοιμασία της απεργίας, τι μηνύματα έρχονται από τους τόπους εργασίας; Υπάρχουν οι προϋποθέσεις, ώστε να είναι μαζικές οι πρωτομαγιάτικες συγκεντρώσεις του ταξικού κινήματος;

-- Ασφαλώς και υπάρχουν οι προϋποθέσεις. Είναι πριν από όλα τα ίδια τα προβλήματα. Η πλειοψηφία των εργατικών λαϊκών οικογενειών κολυμπά σε μια θάλασσα προβλημάτων από τις πολιτικές του δικομματισμού. Υπάρχει δυσαρέσκεια και αγανάκτηση συσσωρευμένη σε κάθε εργατικό λαϊκό σπίτι. Μπορεί και πρέπει να βρει την έκφρασή της στους δρόμους του αγώνα, στις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.

Ολο το προηγούμενο διάστημα δόθηκαν μικρές και μεγάλες μάχες στα ξενοδοχεία, στις εισόδους των σούπερ μάρκετ, στις σχολές και τα πανεπιστήμια, στα εργοστάσια και τις υπηρεσίες. Είναι σε εξέλιξη τέτοιες μάχες, όπως στον «Παπουτσάνη», των εργαζομένων της «Ζώνης», στα «Τζάμπο», των οικοδόμων, κλπ. Μαζικά, οργανωμένα, αποφασιστικά, μπορούν και πρέπει οι εργαζόμενοι, όλοι αυτοί να δώσουν συνέχεια στη δράση τους με την παρουσία και συμμετοχή τους στις πορείες και τις συγκεντρώσεις του ταξικού κινήματος.

Ηδη, σωματεία που μετρούν επιτυχίες και δράση όλο το προηγούμενο διάστημα ετοιμάζουν τη μαζική τους εμφάνιση, όπως οι εργαζόμενοι του «Κατσέλη», οι εμποροϋπάλληλοι, οι μεταλλεργάτες, οι λογιστές, οι εργαζόμενοι στην ιδιωτική Υγεία και δεκάδες άλλα σωματεία.

Το ΚΚΕ, το ταξικό κίνημα εδώ και πολλές μέρες ξεδιπλώνουν μια μαζική, πρωτοπόρα δράση. Εχουμε επισκεφτεί χιλιάδες τόπους δουλειάς. Εχουμε συζητήσει με δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους, έχουμε βάλει ψηλά τον πήχη για την συμμετοχή των εργαζομένων και την εμφάνιση τω συνδικάτων στις πρωτομαγιάτικες πορείες και συγκεντρώσεις. Κάθε μέλος του Κόμματος, κάθε φίλος και φίλη, κάθε αγωνιστής και αγωνίστρια του ταξικού κινήματος μπορεί και πρέπει να συμβάλει ακόμα πιο αποφασιστικά τις ώρες που απομένουν έως την Παρασκευή. Τα περιθώρια δεν εξαντλήθηκαν.

Στα εργοστάσια και στις υπηρεσίες, όπου στενάζουν οι εργαζόμενοι με τις ελαστικές μορφές εργασίας. Στις βιοτεχνίες και στα χωράφια, όπου χτυπά η καρδιά του μετανάστη και της μετανάστριας, στα σχολεία και στα πανεπιστήμια, όπου αγωνιούν τα παιδιά μας για το μέλλον τους. Σε κάθε λαϊκό σπίτι. Πρέπει και μπορούμε να φτάσουμε. Μπορεί, την Παρασκευή, λαϊκοί χείμαρροι από κάθε εργοστάσιο, κάθε γειτονιά, να κάνουν τις συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ κάστρα ελπίδας για την εργατική τάξη της χώρας μας και εφιάλτες για την πλουτοκρατία και τα κόμματά της.

-- Πόσο σημαντικό είναι για τους εργαζόμενους και το κίνημά τους να εκφραστεί και στην Πρωτομαγιά η απαγκίστρωση περισσότερων εργαζομένων από τη γραμμή της συναίνεσης που εκφράζει η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ;

-- Οι ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ έχουν τεράστια ευθύνη για το γεγονός ότι οι εργαζόμενοι πλήρωσαν την καπιταλιστική ανάπτυξη. Συνέβαλαν σημαντικά σε αυτό. Υπέγραψαν συμβάσεις του ενός ευρώ την ημέρα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Αποδέχτηκαν τις ελαστικές μορφές στο όνομα επίσης της ανταγωνιστικότητας. Στήριξαν τις αντιασφαλιστικές ρυθμίσεις των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Στήριξαν τις ιδιωτικοποιήσεις οργανισμών και επιχειρήσεων, όπως ΟΤΕ, ΔΕΗ, Ναυπηγεία, κλπ. Καλλιέργησαν και καλλιεργούν χρόνια τη μοιρολατρία, την υποταγή, οδηγούσαν στον αποπροσανατολισμό μέσω των «κοινωνικών διαλόγων» και «απεργιών εκτόνωσης».

Η κρίση τούς απογυμνώνει ακόμα περισσότερο: Είναι επικίνδυνοι για την εργατική τάξη, είναι στην όχθη των εργοδοτών. Λένε και αναπαράγουν για την κρίση και τη διέξοδο ό,τι ακριβώς και οι καπιταλιστές. Για την κρίση δεν ευθύνεται ο καπιταλισμός, αλλά η κακή του διαχείριση. Οτι η λύση δε βρίσκεται στην επιλογή του άλλου δρόμου ανάπτυξης της οικονομίας, αλλά σε μια καλύτερη διαχείριση του καπιταλισμού, σε έναν καλύτερο διαχειριστή.

Προτείνουν μέτρα ενίσχυσης, χρηματοδότησης του κεφαλαίου στο όνομα της κρίσης, αντί να ζητούν αυξήσεις στους μισθούς και μέτρα ενίσχυσης της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Οι αγώνες της εργατικής τάξης και η αποτελεσματικότητά τους θα αυξάνουν όσο η επιρροή αυτών των ηγεσιών θα μειώνεται μέσα στην εργατική τάξη. Στην ουσία, πρόκειται για μονομέτωπο αγώνα ενάντια στους καπιταλιστές. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός ήταν πάντα και είναι και σήμερα συνιστώσα του κινήματος των εργοδοτών ενάντια στους εργάτες.