Παπαγεωργίου Βασίλης

****

Να πάρουν απάντηση όλοι αυτοί που κλέβουν χρόνια τον ιδρώτα σου και τώρα θέλουν να αρπάξουν περισσότερα...

*****

Να πάρουν απάντηση και οι συνένοχοι - συνεταίροι των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ...

*****

Γιώργος (ΠΑΣΟΚ): Ακόμα ψάχνει (στην Ανατολική Αττική αυτή τη φορά) πού πήγαν τα λεφτά που δημιούργησαν το έλλειμμα...

*****

Λέτε πράγματι να μη θυμάται;;;

*****

Σημίτης (ΠΑΣΟΚ): Η κυβέρνηση ενεργεί κάτω από την επίδραση συμφερόντων...

*****

Σώ ω ω πα!!!!

******

Μπορεί κι αυτός να μη θυμάται τίποτα...

******

Λ. Λαζόπουλο: Είχες ανάγκη τόσης φτήνιας;;;

******

Ζ. Κ. Τρισέ (κεντρικός ευρωτραπεζίτης για την κρίση): Πλέουμε σε αχαρτογράφητα ύδατα...

*****

Σωστά, γιατί όταν ξεσπάει η καπιταλιστική κρίση βαράει πλέον τη βιόλα της και όποιον πάρει...

*****

Αναρχη, ασύδοτη και ανεξέλεγκτη είναι η καπιταλιστική αγορά...

*****

Δε μας λέει όμως (ο ευρωτραπεζίτης) πώς βρεθήκανε στα «αχαρτογράφητα ύδατα» και τι ρότα τραβάνε για να βγούνε στα «χαρτογραφημένα»...

******

Βρεθήκανε εκεί γιατί μπούκωσαν οι καπιταλιστές από τα πολλά κέρδη και τώρα οι εκπρόσωποί τους (σαν τον ευρωτραπεζίτη) θέλουν να τους μπουκώσουν με περισσότερα...

******

Ολοι με το ΠΑΜΕ!!!

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα στάρια πέταξαν στάχυ. Τα καλαμπόκια φύτρωσαν. Τα τριφύλλια είναι για θέρισμα. Ο καρπός στα ροδάκινα έδεσε. Τα βερίκοκα πάγωσαν. Ο ανθός των μήλων, των αχλαδιών δόθηκε στο μελίσσι. Τα όψιμα κεράσια τώρα ανθίζουν. Μοσχοβολούν τα πάντα. Μεθάει ο άνθρωπος απ' τους χυμούς και τα χρώματα της άνοιξης κι από τον ερωτικό ύμνο του αηδονιού. Ακόμα και του βατράχου. Μέγιστη ευχαρίστηση η ανοιξιάτικη ευχαρίστηση.

Τι λες, θα την αντέξουμε; Ποια; Την κρίση. Και τι σε νοιάζει; Εχεις τίποτε να χάσεις; Η γη θα συνεχίσει να δίνει. Η αρπαγή θα είναι πιο σκληρή, στο όνομα της κρίσης. Σάμπως το προϊόν σου πληρωνόταν και πριν την κρίση;

Αδιάφορος δεν είναι. Αδιάφορα, όμως, δείχνει να μιλάει. Δε με νοιάζει η κρίση, είπε. Να χάσω δεν έχω. Μπορεί και να κερδίσω. Αν εσύ, εγώ, όλοι εμείς, τέλος πάντων, ορθωθούμε και πούμε: Στοπ. Ως εδώ. Ολα δικά μας. Τσακιστείτε, πριν σας τσακίσουμε. Νομίζω, θα κερδίσουμε. Κατάλαβες γιατί δε με φοβίζει η κρίση;

Λυμένος ο νους μας. Εξωτερικεύαμε ό,τι μας ερχόταν. Θα το απολύσουν το κορίτσι, αν δε δεχτεί να δουλεύει τρεις μέρες και ν' αποδίδει για πέντε. Ας το απολύσουν. Ας τους απολύσουν όλους. Ας καταλάβουν οι εργάτες ότι το να πεθαίνουν λίγο λίγο παραβιάζει το νόμο της φύσης και του ανθρώπου. Της ζωής, δηλαδή. Δε γίνεται ολάκερη η ζήση μας να είναι πένθος, χωρίς ελπίδα Ανάστασης. Κι ας ζούμε το θαύμα της άνοιξης. Δε γίνεται αλλιώς. Ας έρθουν πίσω τα παιδιά μας. Δε θα χαθούμε.

Τι τα θες, φίλε μου. -Η το κάνουμε ή πεθαίνουμε λίγο λίγο στο όνομα της παντοτινής κρίσης, που μας αποχυμοποιεί. Δεν τον αντέχω άλλο τούτον τον ξεφτιλισμό. Είναι και ζήτημα αξιοπρέπειας. Θα εκραγώ, εάν δεν κάνω κάτι. Θα σμίξω μ' εκείνους που μιλάνε για λαϊκή οικονομία και λαϊκή εξουσία. Για να 'ναι δική μου και η μια και η άλλη. Ελα κι εσύ. Οσο πιο γρήγορα, τόσο καλύτερα και για τα κορίτσια και για τ' αγόρια μας. Μην τ' αφήνουμε μόνα στον αγώνα τους. Είναι αμαρτία.