Σαν αποτέλεσμα της πολιτικής ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, που θέλει το σχέδιο και την εκτέλεση των κατασκευαστικών έργων να τα καθορίζουν οι επενδύσεις των μεγάλων κατασκευαστικών ομίλων και οι ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου (ανάλογα με το αν και πώς εξυπηρετούν την αύξηση της δικής του κερδοφορίας), οι εργαζόμενοι του κλάδου ωθούνται στην υποαπασχόληση και βρίσκονται σταθερά με το ένα πόδι στην ανεργία.

Γι' αυτό και η πάλη για δουλειά με πλήρη δικαιώματα είναι άρρηκτα δεμένη με την πάλη που αναδεικνύει την ανάγκη οι εργαζόμενοι να παλέψουν για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης. Για μια κοινωνία, όπου οι λαϊκές ανάγκες θα ικανοποιούνται βάσει ενός ολοκληρωμένου σχεδίου δημοσίων έργων που σταθερά θα έχει η πολιτεία, για την κατασκευή κατοικιών, σχολείων, νοσοκομείων, βιβλιοθηκών, παιδικών σταθμών, αλλά και έργων αντισεισμικής, αντιπλημμυρικής προστασίας κλπ. Σε μια τέτοια ανάπτυξη η απασχόληση στην οικοδομή δε μπορεί και δεν πρέπει να είναι εποχιακή, αλλά σταθερή και πλήρης.

Αυτή είναι και η κατεύθυνση στην οποία η Ομοσπονδία Οικοδόμων Ελλάδας και τα πρωτοβάθμια συνδικάτα εντείνουν τη δράση της για την επιτυχία της 24ωρης πανοικοδομικής απεργίας στις 14 Μάη, με αιχμή την υπογραφή ικανοποιητικής κλαδικής σύμβασης αλλά και την ουσιαστική προστασία των ανέργων. Στην Αθήνα, η απεργιακή συγκέντρωση θα γίνει στην πλατεία Κάνιγγος, στις 9.30 π.μ.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ, οι 308.211 καταγεγραμμένοι εργαζόμενοι στον κλάδο δούλεψαν το 2007 κατά μέσο όρο 104 μέρες. Ειδικότερα:

• Από 1 - 49 μεροκάματα έκανε το 23%, δηλαδή 71.041 άτομα, που κατά μέσο όρο δούλεψαν μόλις 23 μέρες.
• Από 50 - 99 μεροκάματα έκανε το 24,6%, δηλαδή 75.945 άτομα κατά μέσο όρο δούλεψαν 73 μέρες.
• Το 98% των εργαζομένων (303.785) έκανε από 1 - 249 μεροκάματα, δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων του κλάδου είναι εγκλωβισμένη στο καθεστώς της υποαπασχόλησης.

Οι υποαπασχολούμενοι είναι πολύ πιο εκτεθειμένοι στην ασυδοσία και τους εκβιασμούς των μεγαλοκατασκευαστών και μεγαλοεργολάβων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι 71.041 εργαζόμενοι που κατά μέσο όρο το 2007 συμπλήρωσαν 23 μεροκάματα, αμείφθηκαν (κατά μέσο όρο) με 54 ευρώ. Ενώ οι 75.945 που το 2007 συμπλήρωσαν 73 μεροκάματα κατά μέσο όρο, αμείφθηκαν με 58 ευρώ.

Η υποαπασχόληση μεγαλώνει την ανασφάλεια των εργαζομένων που η εργοδοσία σπεύδει να αξιοποιήσει για να ρίξει όσο το δυνατόν πιο χαμηλά την τιμή της εργατικής δύναμης, προσπαθώντας να χτυπήσει τις κατακτήσεις των εργαζομένων, να παραβιάσει τις συλλογικές συμβάσεις κλπ. Εντείνοντας τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία, οι εργοδότες προσπαθούν να κρατήσουν τους εργάτες μακριά από τα συνδικάτα και την ταξική τους Ομοσπονδία, γιατί ξέρουν πολύ καλά πως η ενίσχυση της οργανωμένης πάλης των οικοδόμων μπορεί να βάλει εμπόδια στα αντεργατικά τους σχέδια.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα γι' αυτό είναι η κλαδική σύμβαση που υπέγραψε η Ομοσπονδία Οικοδόμων για το 2008, η οποία προέβλεπε μεροκάματα που ξεκινούσαν από 50,10 και έφταναν μέχρι και 85,93 ευρώ.

Ολόκληρο το κείμενο της Επερώτησης έχει ως εξής:

«Στα πλαίσια των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων της ΕΕ, με αιχμή τη Συνθήκη του Μάαστριχτ που ψήφισαν η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ, αλλά και τη στρατηγική της Λισαβόνας, που έχει σκοπό την αύξηση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου, εξελίσσεται πολύχρονη επίθεση κατά των κοινωνικών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Η επίθεση αυτή συμβαδίζει με το χτύπημα του δικαιώματος στην πλήρη - σταθερή εργασία, την αύξηση της ανεργίας και της υποαπασχόλησης, την κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων και την καθήλωση των μισθών.

Οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κατάργησαν θεμελιακά κοινωνικά - ασφαλιστικά δικαιώματα και επέβαλαν τις ακόλουθες αντιδραστικές αλλαγές:

• Διαχωρισμό των ασφαλισμένων και αύξηση των ορίων ηλικίας ανδρών και γυναικών στα 65 χρόνια για τους νεοασφαλιζόμενους από 1/1/1993.
• Αύξηση του χρόνου κατοχύρωσης ασφαλιστικού δικαιώματος από τις 4.050 μέρες ασφάλισης στις 4.500.
• Αύξηση του ορίου ηλικίας και μείωση των συντάξεων για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και τις πρώην ΔΕΚΟ.
• Συμμετοχή των ασφαλισμένων στο 25% της τιμής των φαρμάκων.
• Μείωση των συντάξεων και αύξηση του ορίου ηλικίας για τις γυναίκες με ανήλικα παιδιά.
• Κατάργηση του υπολογισμού των δώρων εορτών για τις συντάξεις του ΙΚΑ.
• Αύξηση του ορίου ηλικίας στα 67 χρόνια, από το ΠΑΣΟΚ, και στη συνέχεια στα 68 χρόνια, από τη ΝΔ, με το πρόσχημα της προαιρετικότητας.
• Ενοποίηση των Ασφαλιστικών Ταμείων με στόχο την προς τα κάτω εξίσωση και κατάργηση δικαιωμάτων.
• Δημιουργία "επαγγελματικών Ταμείων", που αποτελούν συστατικό στοιχείο ενός ασφαλιστικού συστήματος «τριών πυλώνων» που προβλέπει πολύ χαμηλή κύρια σύνταξη, επαγγελματική σύνταξη με ιδιωτικά κριτήρια και ιδιωτική ασφάλιση.

Σήμερα, η Ευρωπαϊκή Ενωση με τη συνενοχή της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, επιχειρεί να χτυπήσει στην καρδιά τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων στο δημόσιο και γενικότερα των εργαζομένων.

Στην κατεύθυνση αυτή, το Ευρωπαϊκό δικαστήριο χαρακτηρίζει την ασφάλιση των δημοσίων υπαλλήλων ως επαγγελματική και όχι ως κοινωνική, ανοίγοντας το δρόμο για νέες επώδυνες αλλαγές, μεταξύ αυτών και την κατάργηση της αναγκαίας διαφοράς των πέντε (5) χρόνων ανάμεσα στα όρια ηλικίας ανδρών και γυναικών, την αύξηση των ορίων ηλικίας των γυναικών από 7 έως 15 χρόνια.

Παράλληλα, προωθούνται σχέδια για την κατάργηση του θεσμού των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων.

Ενώ, με το πρόσχημα της βιωσιμότητας των Ταμείων, η λεγόμενη αναλογιστική αρχή που εισήχθη με το νόμο 3029/2002 του ΠΑΣΟΚ, προβάλλει τη θέση για τη γενίκευση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 65 χρόνια.

Η αντιασφαλιστική επίθεση είναι μέρος της συνολικής επίθεσης που αποσκοπεί να φορτώσει τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων.

Συνεπώς, απαιτείται οργανωμένη αντίσταση, διεκδικητικός αγώνας για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

Οι εργαζόμενοι δεν έχουν καμία ευθύνη για την καπιταλιστική κρίση και την οικονομική κατάσταση των Ταμείων.

Την ευθύνη έχει το αστικό κράτος, η ΕΕ, οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και η μεγαλοεργοδοσία.

Αυτοί ευθύνονται:

-- Για την ανεργία και την υποαπασχόληση, την εισφοροδια­φυ­γή, την καταλήστευση των αποθεματικών των Ταμείων, το "τζογάρισμα" στο χρηματιστήριο, τα "δομημένα ομόλογα", την υποχρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.

-- Για την άθλια κατάσταση του Ταμείου Προνοίας των δημοσίων υπαλλήλων, του Οργανισμού Ασφάλισης Ελευθέρων Επαγγελματιών (ΟΑΕΕ), κ.ά.

-- Για τα εργατικά ατυχήματα και τις επαγγελματικές ασθένειες.

-- Για την καθήλωση των μισθών και τις συντάξεις πείνας.

-- Για τις απαράδεκτες αυξήσεις των ασφαλιστικών εισφορών του ΟΑΕΕ που όλα αυτά τα χρόνια χαρατσώνει τους ασφαλισμένους.

Οι εργατικές - λαϊκές οικογένειες πληρώνουν πολύ ακριβά την αντιλαϊκή πολιτική που συνειδητά εμπορευματοποιεί, ιδιωτικοποιεί και υποβαθμίζει τις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας - Πρόνοιας.

Πληρώνουν: Φόρους, εισφορές στον κλάδο Υγείας, εισιτήρια στα εξωτερικά ιατρεία των νοσοκομείων, επίσκεψη στα ιδιωτικά απογευματινά ιατρεία, οδοντιατρική φροντίδα και περίθαλψη, εργαστηριακές εξετάσεις και θεραπείες, συμμετοχή στα φάρμακα, αποκλειστικές νοσοκόμες, "φακελάκια".

Η αδυναμία κάλυψης των λαϊκών αναγκών από το δημόσιο τομέα, που λειτουργεί με επιχειρηματικά κριτήρια, οδηγεί μεγάλο αριθμό ασθενών να χρυσοπληρώνουν τον ιδιωτικό τομέα Υγείας - Πρόνοιας που συνεχώς αυξάνει τα κέρδη του. Το 58% των συνολικών δαπανών στην Υγεία, είναι ιδιωτικές.

Συνεχώς και πιο επικίνδυνες γίνονται οι συνέπειες από την υποβαθμισμένη δημόσια Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ).

Η κατάσταση που επικρατεί στην ΠΦΥ αξιοποιείται για την επέκταση της εμπορευματοποίησης και της επιχειρηματικής δράσης μέσω των ΟΤΑ, διάφορων "φιλανθρωπικών" οργανώσεων, ΜΚΟ και των επιχειρηματιών στην Υγεία.

Σφοδρή επίθεση κατά του δικαιώματος στην πρόληψη και προστασία της Υγείας αποτελεί η "ηλεκτρονική κάρτα" Υγείας αλλά και το "πρωτόκολλο ιατρικών πράξεων και φαρμάκων".

Πρόκειται για μηχανισμό επιβολής "πλαφόν" στην παροχή υπηρεσιών Υγείας μόνο για ασφαλισμένους, με σκοπό την αύξηση της οικονομικής συμμετοχής των ασθενών και των οικογενειών τους στις δαπάνες, την προς τα κάτω εξίσωση των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Το ΚΚΕ καταγγέλλει τις σχεδιαζόμενες περικοπές φαρμάκων και εξετάσεων από τον ΟΠΑΔ και τα άλλα ασφαλιστικά ταμεία.

Χειροτερεύει η κατάσταση στον τομέα της Ψυχικής Υγείας, ενισχύεται η παρουσία των επιχειρήσεων και των λεγόμενων Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων.

Την εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας υπηρετούν επίσης οι Συμπράξεις Δημόσιου Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ).

Οι ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό ξεπερνούν τις 24.000, και σε ιατρικό προσωπικό τις 3.000, επεκτείνονται οι ελαστικές μορφές απασχόλησης και αυξάνονται οι συμβασιούχοι, οι επικουρικοί γιατροί και νοσηλευτές, οι εργαζόμενοι της ανασφάλιστης απασχόλησης των προγραμμάτων STAGE. Η κατάσταση αυτή έχει ξεπεράσει κάθε όριο, είναι άκρως επικίνδυνη για την υγεία και τη ζωή του λαού, τις συνθήκες δουλειάς των εργαζομένων.

Με τη σχετική κοινοτική οδηγία και την αντίστοιχη εθνική νομοθεσία έχει ανοίξει ο δρόμος για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας των γιατρών, για το διαχωρισμό του εργάσιμου χρόνου σε "ενεργό" και "ανενεργό" (απλήρωτο).

Τραγική είναι η κατάσταση που επικρατεί στις Δημόσιες Μονάδες Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ), οι οποίες αντιμετωπίζουν σοβαρότατες ελλείψεις προσωπικού, φτάνοντας μέχρι του σημείου να παραμένουν αναξιοποίητα 150 κρεβάτια.

Η κατάσταση αυτή είναι διαχρονική και αποδεικνύει τον ταξικό χαρακτήρα της στρατηγικής και των αποφάσεων της ΕΕ, τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τις ευθύνες των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Καθημερινά, αποκαλύπτεται ο επικίνδυνος χαρακτήρας της λογικής της συνύπαρξης ιδιωτικού και δημόσιου τομέα που καλλιεργεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑ.Ο.Σ.

Η συνεχής επιδείνωση της κατάστασης των ασθενών και των εργαζομένων, καταρρίπτει το μύθο που συνδέει την καπιταλιστική ανάπτυξη με την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.

Καθημερινά προβάλλει η αναγκαιότητα του άλλου δρόμου ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας, της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, με κριτήριο τις ανάγκες του λαού και όχι τα κέρδη των λίγων.

Το ΚΚΕ διεκδικεί ένα Ενιαίο Καθολικό Σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν, κεντρικά σχεδιασμένο και αναπτυγμένο στο πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο, τριτοβάθμιο επίπεδο και στην επείγουσα ιατρική. Που καλύπτει πλήρως όλους, Ελληνες και μετανάστες, ανεξάρτητα από εισόδημα, εργασιακή σχέση εργαζόμενο ή άνεργο.

Με σύγχρονες υπηρεσίες Υγείας που προάγουν την πρόληψη, σε πρωτοβάθμιο επίπεδο, με Κέντρα Υγείας, σε δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο (νοσοκομεία, εξειδικευμένα κέντρα), καθώς και υπηρεσίες αντιμετώπισης έκτακτων - επειγόντων περιστατικών.

Κριτήριο αυτού του Συστήματος Υγείας είναι η πλήρης κάλυψη όλων των αναγκών, η αξιοποίηση των δυνατοτήτων της επιστήμης και της τεχνολογίας.

Το ΚΚΕ στηρίζει τις διεκδικήσεις των εργαζομένων, τους στόχους πάλης που υπηρετούν τις λαϊκές ανάγκες:

• Πλήρης χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και τους εργοδότες. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης και πληρωμής για υπηρεσίες υγείας. Δωρεάν διάθεση των φαρμάκων.
• Στελέχωση με το απαιτούμενο ιατρικό, νοσηλευτικό, διοικητικό και λοιπό προσωπικό με μόνιμη, πλήρη και αποκλειστική απασχόληση, μονιμοποίηση των συμβασιούχων, επαρκή σύγχρονο εξοπλισμό, χαρακτηρισμό των χώρων Υγείας ως ανθυγιεινών. 5ήμερο, 7ωρο, 35ωρο και 5ήμερο, 6ωρο, 30ωρο στα ανθυγιεινά επαγγέλματα.
• Εξασφάλιση μέτρων υγιεινής και ασφάλειας με συγκρότηση κρατικού σώματος Γιατρών Εργασίας και Τεχνικών Ασφαλείας.
• Ουσιαστική προστασία της μητρότητας. Κατάργηση της νυχτερινής βάρδιας, μείωση του ωραρίου εργασίας, αύξηση των ημερών άδειας, ανάπτυξη κοινωνικών υπηρεσιών που εξυπηρετεί τη μάνα και το παιδί.
• Δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση.
• Πλήρη - σταθερή εργασία, κατώτερο μισθό 1.400 ευρώ, κατώτερη σύνταξη 1.120 ευρώ για μισθωτούς και αυτοαπασχολούμενους, διπλασιασμό της σύνταξης του ΟΓΑ.
• Σύνταξη στα 55 χρόνια για τις γυναίκες και στα 60 για τους άνδρες, για τους μισθωτούς, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους. Πέντε (5) χρόνια λιγότερο για τα Βαρέα - Ανθυγιεινά Επαγγέλματα.
• Επιστροφή των κλεμμένων, των οφειλών του κράτους και της εργοδοσίας. Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης, απόσυρση των αποθεματικών των Ταμείων από κάθε λογής "τζόγο".
• Μείωση των ασφαλιστικών εισφορών στον κλάδο σύνταξης των εργαζομένων στην προοπτική της κατάργησής τους. Αμεση κατάργηση της εισφοράς των εργαζομένων στον κλάδο Υγείας.
• Κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με 4.050 ημέρες εργασίας - ασφάλισης. Συνταξιοδότηση ανεξαρτήτως ηλικίας στα 30 χρόνια ή 9.000 μέρες εργασίας.

ΕΠΕΡΩΤΑΤΑΙ η κυβέρνηση για όλα τα παραπάνω».

Πανελλαδική συγκέντρωση πραγματοποίησαν χτες οι σχολικοί τροχονόμοι στην Αθήνα, διεκδικώντας μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα. Η συγκέντρωση έγινε νωρίς το πρωί στην πλατεία Συντάγματος με τη συμμετοχή εργαζομένων από διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Ακολούθησε πορεία στο υπουργείο Εσωτερικών. Η άρνηση του υπουργού Πρ. Παυλόπουλου να τους δεχθεί προκάλεσε την αντίδραση των εργαζομένων, που έκλεισαν τη λεωφόρο Βασιλίσσης Σοφίας για αρκετή ώρα.

Στο πλευρό τους βρέθηκε η βουλευτής του ΚΚΕ, Σοφία Καλαντίδου και ο Μπάμπης Βορτελίνος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ. Η Σ. Καλαντίδου καταδίκασε τον εμπαιγμό των σχολικών τροχονόμων από την κυβέρνηση και δήλωσε ότι το ΚΚΕ στηρίζει τον αγώνα που δίνουν για να ικανοποιήσουν το δικαίωμά τους στη μόνιμη και σταθερή δουλειά. Ταυτόχρονα, κάλεσε τους εργαζόμενους, ενόψει και των ευρωεκλογών, να βγάλουν συμπεράσματα από την πολιτική που ασκούν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Μετά τη συγκέντρωση έξω από το υπουργείο Εσωτερικών, επιτροπή των εργαζομένων κατάθεσε υπόμνημα με τα αιτήματά τους στη Βουλή.

Οι σχολικοί τροχονόμοι φθάνουν περίπου τους 3.000 πανελλαδικά. Πρόκειται για ένα θεσμό που ξεκίνησε περίπου πριν δέκα χρόνια. Η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζουν τους σχολικούς τροχονόμους όχι ως εργαζόμενους, αλλά ως εθελοντές, και τους αμείβουν με φιλοδωρήματα. Σήμερα η αμοιβή αυτή φθάνει το εξευτελιστικό ποσό των 176 ευρώ. Ακόμα χειρότερα, οι εργαζόμενοι αυτοί είναι πλήρως ανασφάλιστοι, όσον αφορά την ιατρο-φαρμακευτική τους περίθαλψη, αλλά και τη συνταξιοδότησή τους.

Για την κατάσταση αυτή σοβαρές ευθύνες φέρουν και οι δυνάμεις του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, οι οποίες προσπαθούν να περιορίσουν τις διεκδικήσεις των εργαζομένων σε αιτήματα που κινούνται στη λογική του εφικτού και της διαχείρισης, όπως είναι η αποδοχή της μερικής απασχόλησης.