ΤΗΛΕ ...ΠΑΘΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Γρηγοριάδης Κώστας

Τι σου είναι αυτή η συνείδηση...

*****

Ευέλικτο πράγμα!!!

*****

Ο Αλμούνιας βρήκε πολύ ψηλά τους μισθούς στην Ελλάδα...

*****

Αλίμονο, τζάμπα παίρνει τόσα που παίρνει ο ίδιος;;;

*****

Καλοπληρώνεται κι αυτός και οι όμοιοί του (κομισάριοι) για να πλασάρουν τις επιθυμίες των μονοπωλίων στους λαούς των χωρών που είναι στην ΕΕ...

*****

Τηλέπαθε, στις 7 του Ιούνη στις ευρωεκλογές να θυμάσαι αυτά που λέει ο Αλμούνιας και τα ίδια με παραλλαγές που πολεμάνε να σου περάσουν οι του «ευρωμονόδρομου» (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ, ΛΑ.Ο.Σ., ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ, κ.ά.)...

******

Να θυμάσαι και να ψηφίσεις ΚΚΕ...

******

Αλλιώς θα είναι σαν να συμφωνείς με όλα αυτά που σου κάνουν και τα χειρότερα που σου ετοιμάζουν...

*******

Παυλίδη στον Παυλίδη κέρδισαν χρόνο αρκετό στον αποπροσανατολισμό...

*******

Θα ρίξουν τώρα και μερικές δόσεις «Ζήμενς» για να πάει ο τηλέπαθος ζαλισμένος στις εκλογές...

*******

Δεκάδες αμάχους σκότωσαν για άλλη μια φορά οι ΝΑΤΟικοί στο Αφγανιστάν και μεταξύ αυτών και μικρά παιδιά...

******

Οι TV δεν άκουσαν πάλι τίποτα για το έγκλημα;;;

******

Φοβούνται τους συνειρμούς των τηλέπαθων για τη συμμετοχή των Ελλήνων στρατιωτών...

*****

Ο Μπερλουσκόνις πάει για διαζύγιο...

******

Και τι τον νοιάζει τον τηλέπαθο;;;

******

Ευέλικτο πράγμα!!!

Γρηγοριάδης Κώστας

«Ο δικός μας άγιος»!

Θυμάμαι, τότε, στη δεκαετία του '80, που ο Γιάννης Ρίτσος ήρθε στα γραφεία του «Ριζοσπάστη» και μιλήσαμε μαζί του για την ποίηση κι άλλα πολλά. (Αποσπάσματα από εκείνη τη συζήτηση έχουν καταγραφεί σε βιβλιαράκι που εξέδωσε ο «Ρ»). Θυμάμαι τη χαρά που νιώσαμε όλοι οι εργαζόμενοι στην εφημερίδα για την ευκαιρία και τη δυνατότητα που μας δόθηκε να επικοινωνήσουμε, άμεσα και ζωντανά, με τον μεγάλο ποιητή της Ρωμιοσύνης. Για μας ο Ρίτσος δεν ήταν, απλώς, ένας μεγάλος ποιητής της Ελλάδας με παγκόσμια αναγνώριση, εκτίμηση και αποδοχή. Δεν ήταν μόνο ο πιο ακριβός σύντροφός μας, ο πιο αγαπητός συναγωνιστής μας, το υπόδειγμα και το παράδειγμα του κομμουνιστή - διανοούμενου. Ηταν «ο δικός μας Χριστός, ο δικός μας Αγιος». Τον κοιτούσαμε με δέος κι είχαμε κρεμαστεί από τα χείλη του.

Εκείνος, χαμογελαστός, με το χαμόγελο που έρχεται, αγνό και πρόσχαρο, από τα βάθη της καρδιάς. Ζεστός, με τη ζεστασιά που νιώθει το παιδί όταν κουρνιάζει στην αγκαλιά του πατέρα. Απλός, με την απλότητα που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους με πολύπλευρη γνώση και ουσιαστική μόρφωση. Πρόθυμος ν' απαντήσει στις ερωτήσεις μας, να λύσει τις απορίες μας, ν' αφουγκραστεί τις αγωνίες μας, να συμμεριστεί τις προσδοκίες μας, να αναπτερώσει τις ελπίδες μας. Η φωνή του γλυκιά, μελωδική, σαν το κελάδημα τ' αηδονιού το ξημέρωμα, σαν το κελάρυσμα των νερών στα ποτάμια, την άνοιξη. Τα λόγια του μεστά, να εξηγούν, κατανοητά, τα μεγάλα μυστήρια και τα βαθιά μυστικά της ποίησης.

Πολλοί από μας, ιδιαίτερα νεότεροι στην ηλικία, θέλαμε ο Ρίτσος να είναι «μόνο δικός μας». Κι αυτός μας εξηγούσε ότι οι κομμουνιστές δεν είναι για τον εαυτό τους, δεν είναι μόνο για τους συντρόφους τους, είναι για όλους τους εργαζόμενους, για όλους τους λαούς. Και τότε η σκέψη μας πήγαινε στους στίχους του: «Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου, από τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο». Κάποιοι θεωρούσαμε ότι μόνο οι κομμουνιστές ποιητές μπορούν να γράφουν ποίηση υψηλών αισθητικών προδιαγραφών με φιλολαϊκό περιεχόμενο. Κι αυτός μας έλεγε για τον Σεφέρη και τον Ελύτη και μας προέτρεπε να τους διαβάζουμε, γιατί, πολλές φορές, το έργο ενός ποιητή «βγαίνει έξω», ή έρχεται σε αντίθεση με την πολιτική του τοποθέτηση.

Ταυτόχρονα, τόνιζε ότι η ποίησή του είναι «στρατευμένη» στην υπηρέτηση των υψηλών κομμουνιστικών ιδανικών, για τα οποία αγωνίστηκε σε όλη τη ζωή του, βιώνοντας πάμπολλες και πολύχρονες πολιτικές διώξεις. Γιατί ο Ρίτσος είχε «σαφές κομμουνιστικό πρόσημο» κι αυτό ουδείς μπορεί να το αποκρύψει, ή να του το αφαιρέσει, λαθροχειρώντας κι επιχειρώντας, μετά θάνατον, να τον μεταλλάξει σε «πολιτικά ουδέτερο». Κι ακριβώς επειδή ήταν αταλάντευτος κομμουνιστής και «στρατευμένος ποιητής», το έργο του έχει οικουμενικότητα, καθώς εκφράζει τη συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, που είναι η εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα κι αποτελεί οδηγό τους στην πορεία προς την ταξική συνειδητοποίηση και την πολιτική χειραφέτηση, όπλο τους στον αγώνα για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας και την κοινωνική αλλαγή...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ