Τη «χαριστική βολή» στον Υμηττό και ένα ακόμη «βόλι» σε ό,τι απέμεινε από το φυσικό και πολιτιστικό περιβάλλον της Αττικής, σε συνδυασμό με το νέο «χαράτσωμα» του λαού μέσω των διοδίων, δίνει η κυβέρνηση με το έργο «Νέα Οδικά Δίκτυα Υμηττού». Πρόκειται για «πετσόκομμα» του βουνού - σε συνδυασμό με την προωθούμενη τροποποίηση επί τω αντιδραστικότερω του ΠΔ για την προστασία του Υμηττού - από την κατασκευή χιλιομέτρων αυτοκινητοδρόμων ταχείας κυκλοφορίας με όλη τη σχετική υποδομή (γέφυρες, σήραγγες, κόμβοι και ...διόδια). Να σημειωθεί εδώ ότι ακριβώς η προωθούμενη ανατροπή του ΠΔ προστασίας του Υμηττού εξυπηρετεί την οικοπεδοποίηση του βουνού, μέσω αποχαρακτηρισμών και οικοδόμησης σε αναδασωτέες περιοχές.

Η πολιτιστική πλευρά της επαπειλούμενης καταστροφής αναδείχθηκε προχτές στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, που γνωμοδότησε - περίπου τα μεσάνυχτα... - επί της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου. Οι αρμόδιες Εφορείες Αρχαιοτήτων, ξέροντας πως ουσιαστικά πρόκειται για «τυπική» διαδικασία για μια ήδη παρμένη απόφαση του ΥΠΕΧΩΔΕ, προσπάθησαν να διασώσουν ό,τι μπορούν. Το βουνό έχει πολλές αρχαιότητες, σε κηρυγμένους και υπό κήρυξη αρχαιολογικούς χώρους, ενόψει ανασκαφικής έρευνας, ενώ η Αρχαιολογική Υπηρεσία σχεδιάζει τη δημιουργία νέων αρχαιολογικών χώρων. Η Β? Εφορεία, αναφερόμενη στο έργο, μιλά για «μείζονα παρέμβαση» σε ένα σχεδόν αλώβητο φυσικό τοπίο, που θα απειληθεί και από την κατακόρυφη αύξηση της χρηματικής αξίας της γης.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό, για τον αρχαιολογικό πλούτο της περιοχής, ότι ακόμη και οι εναλλακτικές οδεύσεις μπορεί να αποφεύγουν συγκεκριμένους αρχαιολογικούς χώρους (κηρυγμένους ή προτεινόμενους) αλλά... «πέφτουν» σε άλλα, άγνωστα αρχαία. Μπροστά στο ενδεχόμενο να εγκριθεί η μελέτη αλλά να έχει τόσους όρους, από πλευράς Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, που θα την καθιστούσαν ανεφάρμοστη στην πράξη, επιλέχθηκε η έγκριση της μελέτης μέσω ενός «μνημονίου» μεταξύ ΥΠΠΟ και ΥΠΕΧΩΔΕ, όπου θα αναφέρονται οι «καραμπινάτες» περιπτώσεις αρχαιοτήτων στην περιοχή και θα περιλαμβάνει και ένα πλαίσιο «ανταποδοτικότητας» προς την πολιτιστική κληρονομιά...

Εχασε την ψυχραιμία του ο διευθυντής του Εθνικού Κέντρου Θεάτρου - Χορού (ΕΚΕΘΕΧ), Ηρακλής Λογοθέτης, σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου, επιβεβαιώνοντας ότι υπάρχει πρόβλημα με το ΥΠΠΟ. Παρότι ο πρόεδρος του ΕΚΕΘΕΧ Γιώργος Δραγώνας υπερασπίστηκε την ύπαρξη και τις δράσεις του ΕΚΕΘΕΧ, παραδέχτηκε ότι ένα από τα υπαρκτά προβλήματα είναι η «ασάφεια των αρμοδιοτήτων μεταξύ ΕΚΕΘΕΧ και Διεύθυνσης Θεάτρου - Χορού του ΥΠΠΟ». Τόνισε ότι «ο καθορισμός αρμοδιοτήτων είναι απόλυτα αναγκαίος και είχε ζητηθεί από τον υπουργό Πολιτισμού Γ. Βουλγαράκη. Προφανώς ισορροπίες και άλλες δυσκολίες εμποδίζουν τη ρύθμιση αυτή, με αποτέλεσμα τη δημιουργία άσκοπων εντάσεων και τριβών».

Ισως, αυτές οι εντάσεις «παρέσυραν» τον Η. Λογοθέτη να αποκαλύψει όσα πιστεύει, αλλά με υβριστικούς χαρακτηρισμούς. Χαρακτήρισε «καρχαρίες» και «συντεχνιακό κατεστημένο» τους επιχορηγούμενους θιάσους, που μαζί με τα φερέφωνά τους (εννοώντας όσους δημοσιογράφους κρίνουν το ΕΚΕΘΕΧ υπερασπιζόμενοι το θεσμό των επιχορηγήσεων και τους θιάσους), «εκβιάζουν και απειλούν» το ΕΚΕΘΕΧ. Μίλησε για «βαρόνους», που θεωρούν ότι έχουν «κληρονομικό δικαίωμα» στις επιχορηγήσεις και εκμεταλλεύονται νεότερες ομάδες, επινοικιάζοντας τα θέατρά τους. Οταν, όμως, ρωτήθηκε ποιους εννοεί, επιφυλάχθηκε να απαντήσει «όταν θα έχει όλα τα στοιχεία από τους καταγγέλλοντες». Κατάφερε, έτσι, να τσουβαλιάσει όλους τους θιάσους, αν και διευκρίνισε πως δε μιλάει για όλους και ισχυρίστηκε ότι, ουσιαστικά, θέλουν «να χτυπήσουν τον Σαμαρά και χτυπάνε το σαμάρι». Τέλος, αυτοεπαινέθηκε για τη μείωση των επιχορηγήσεων των παλαιότερων θιάσων, που επί 25 χρόνια παίρνουν, όπως είπε, «τη μερίδα του λέοντος», αλλά και για την αύξηση της επιχορήγησης στους Θ. Τερζόπουλο και Μ. Μαρμαρινό, αναγάγοντάς τα σε προσωπικές επιτυχίες, στο πλαίσιο της «χάραξης εθνικής πολιτικής για το θέατρο από το ΕΚΕΘΕΧ και το ΥΠΠΟ».

Οσον αφορά στις επιχορηγήσεις, χρηματοδοτούνται 56 θίασοι με 2.225.000 ευρώ (συνολικά). Συγκεκριμένα επιχορηγούνται: Με 140.000 οι θίασοι «Αττις» και «Νέου Κόσμου». Με 110.000 «Φάσμα» και «Πράξη». Με 100.000 «Στοά», «Αμφι-Θέατρο», «Θέατρο Τέχνης - Κ. Κουν», «Θησείον». Με 80.000 «νέα Σκηνή». Με 70.000 «Δόλιχος». Με 50.000 «Νάμα». Με 40.000 «Δραματικό Θέατρο», «Θέατρο Εξαρχείων», «Μεταξουργείο». Επίσης επιχορηγούνται: «Ανοιξης», «Σχεδία» (35.000), «Συν-Επί», «Σημείο», «Τόπος Αλλού», «Θεατρική Σκηνή», «Ασκηση», «Νέο Ελληνικό Θέατρο», «Σφενδόνη» κ.ά. (30.000). Επίσης οι θιάσοι της Θεσσαλονίκης: Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» (135.000). «Χώρος», «Ακτίς Αελίου» (50.000). «Ούγκα Κλάρα» (35.000) κ.ά. Εκτός Αττικής: «Μνήμη» (40.000), «ΟΜΜΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ» (30.000). «Ωκυπους» (20.000). «Πόλις» (15.000). Από τους θιάσους για παιδιά επιχορηγούνται μόνο: «Μικρή Πόρτα» (100.000), «Θέατρο Νέων» (30.000) και τρία κουκλοθέατρα: «ΜΑΙΡΗΒΗ». «ΑΓΙΟΥΣΑΓΙΑ» (20.000), «Φιγούρες και κούκλες» (15.000).

Κάποια ηλεκτρονικά και έντυπα ΜΜΕ, διαφήμιζαν επί μέρες, όλο και πιο εκκωφαντικά - ότι ο Ιταλός ηθοποιός - σκηνοθέτης Ρομπέρο Μπενίνι θα ερμηνεύσει για δύο βραδιές, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το πρώτο και σπουδαιότερο μέρος του τρίπτυχου ποιητικού έργου του Δάντη «Θεία Κωμωδία». Οι θαυμαστές του δαντικού έργου και όσοι έτυχε να διαβάσουν πριν λίγα χρόνια ανταποκρίσεις για τον ενθουσιασμό και τη συγκίνηση του ιταλικού κοινού με την ερμηνεία της «Κόλασης» από τον Μπενίνι, αγόρασαν τα πανάκριβα εισιτήρια για να ακούσουν τον Μπενίνι στη γλώσσα του Δάντη, αλλά και με ελληνικούς υπέρτιτλους. Από τις σταδιακές διαφημίσεις προέκυπτε ότι ο Μπενίνι θα ερμηνεύσει μόνο την 5η από τις ωδές που περιλαμβάνει η «Κόλαση». Δηλαδή, ένα μικρό μέρος του έργου. Στη συνέχεια η διαφήμιση έλεγε ότι ο Μπενίνι θα αναγάγει στο σήμερα το δαντικό κείμενο, συνδέοντάς το με δικά του σχόλια για τον Μπερλουσκόνι. Τελικώς, αποδείχτηκε ότι μόνος στόχος του Μπενίνι και των περί αυτόν μάνατζερ, ήταν να κοροϊδέψουν τους Ελληνες «ιθαγενείς» και να αρπάξουν το χρήμα τους, με ολίγον Δάντη - και μάλιστα χωρίς υπέρτιτλους - με φραστικές σαχλαμάρες στα ελληνικά και δήθεν αντιμπερλουσκονικά, δήθεν κωμικά, δήθεν αυτοσχεδιαστικά, τυποποιημένα καραγκιοζιλίκια του. Οπως διαπιστώθηκε - αγανακτώντας δικαίως τους θεατές - η εμφάνιση του Μπενίνι δεν ήταν τίποτε άλλο παρά αισχρά εμπορευματική «αρπαχτή», προσβολή κατά του ελληνικού κοινού και διαστρέβλωσης του τραγικού ήθους και του διαχρονικής αξίας πολιτικού περιεχομένου της δαντικής «Κόλασης».

Το ότι η μουσική βιομηχανία απέχει ...έτη φωτός από την ουσία και τις αξίες της αληθινής μουσικής και τις αγωνίες και τα προβλήματα των δημιουργών, είναι γνωστό και χιλιοαποδειγμένο. Το να λέει λοιπόν ο υπουργός Πολιτισμού σ' ένα συνέδριο που γίνεται για τη μουσική βιομηχανία, για την αναζήτηση νέων τρόπων, δηλαδή του κεφαλαίου, προκειμένου να αυξάνει την κερδοφορία του στο όνομα της μουσικής, ότι «ο σύγχρονος Πολιτισμός στην Ελλάδα - ιδιαίτερα η μουσική - δεν μπορούν παρά να βρίσκονται στην πρωτοπορία» φαντάζει το λιγότερο ως ανέκδοτο. Εκτός αν εννοούσε την πρωτοπορία της επιχειρηματικότητας. Γιατί κατά τ' άλλα η πολιτική που υπηρετεί φροντίζει να στερεί από τη μουσική, όπως και από άλλους τομείς πολιτισμού, ακόμη και τα στοιχειώδη. Ανοίγοντας τις εργασίες του 5ου Συνεδρίου «Athens Music Forum», που διοργανώνεται από τους επίσης «πρωτοπόρους» κατά τον υπουργό MAD και Archangel Music, ο Αντ. Σαμαράς, έμπλεξε «αγαθα και εμπορεύματα», «τεχνολογικές εφαρμογές και καλλιτεχνικά ρεύματα», «παραγωγούς και καταναλωτές», «οικονομικό κέρδος και καλλιτεχνική έμπνευση», δίνοντας τα εύσημα σε μια διοργάνωση που εστιάζει αποκλειστικά στο επιχειρηματικό του πράγματος.