Μετά από την εισηγητική ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και τους χαιρετισμούς από τους εκπροσώπους των αδελφών κομμάτων, ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος της εισηγήτριας με τους δημοσιογράφους:

-- κα ΤΑΣΟΥΛΗ (MEGA): Ηθελα να ρωτήσω, κα Παπαρήγα, πώς σχολιάζετε την απόφαση του πρωθυπουργού να κλείσει τη Βουλή την Παρασκευή το βράδυ, να κλείσει τις εργασίες της Ολομέλειας και αν θεωρείτε πιο πιθανό το σενάριο να έχουμε διπλές εκλογές στις 7 Ιουνίου.

-- Α. Π.: Γι' αυτό τοποθετηθήκαμε από την πρώτη στιγμή. Κατά τη γνώμη μας, αυτό το θέμα δεν μπορεί να κυριαρχήσει μπροστά στις ευρωεκλογές. Μπροστά στις ευρωεκλογές υπάρχουν μείζονα προβλήματα. Ομως είναι πεντακάθαρο γιατί έκλεισε η Βουλή, αυτόματα θέλει την παραγραφή των σκανδάλων. Τώρα αν υπάρχουν και άλλες σκοπιμότητες δεν μπορεί κανείς να ξέρει, όπως και αν θα γίνουν μαζί οι εκλογές. Λίγο δύσκολο τώρα.

Το θέμα είναι τι θα κάνει ο λαός στις εκλογές, αυτό είναι. Η ψήφος του λαού και ιδιαίτερα μεγάλου μέρους της εργατικής τάξης και των αυτοαπασχολούμενων, αυτοί που έχουν μικρομάγαζα, οι φτωχοί αγρότες, αυτοί τι θα κάνουν. Αν καθίσουν τώρα να συζητάνε για παραγραφή ή μη παραγραφή, εγώ θα έλεγα να μην τους παραγράψουν τις ευθύνες τους. Αν ψηφίσεις ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, παραγράφεις τις ευθύνες τους. Κι αυτή η παραγραφή είναι πολύ χειρότερη από την παραγραφή των σκανδάλων.

-- ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Γιατί τα κομμουνιστικά κόμματα συμμετέχουν στις ευρωεκλογές; Αφού είμαστε αντίθετοι με όλο αυτό το σχέδιο, δε θα ήταν καλύτερο να μην έχουμε κανέναν μέσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση για να οργανώσουμε την πάλη έξω από αυτήν;

-- Α. Π.: Κατ' αρχήν μ' αυτήν τη λογική δε θα παίρναμε μέρος ούτε στις εθνικές εκλογές στην Ελλάδα. Γιατί, μη φανταστείτε ότι είμαστε λάτρεις του αστικού Κοινοβουλίου. Το ίδιο, δεν είμαστε λάτρεις του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Ωστόσο, είναι και εδώ μια μορφή πάλης, ένα πεδίο πάλης, που εμείς σε καμία περίπτωση δεν το θεωρούμε το κύριο και το αποκλειστικό. Για σκεφτείτε να μην έπαιρνε μέρος το ΚΚΕ στις εκλογές ή τ' άλλα κόμματα στη χώρα τους. Στην ουσία, θα λέγαμε στον κόσμο «μπείτε στην παγίδα των άλλων κομμάτων». Είναι στοιχείο έκφρασης της αντίθεσης η συμμετοχή στις εκλογές και πάλη να ισχυροποιηθούν τα κομμουνιστικά κόμματα που με συνέπεια παλεύουν την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Είναι ένας δείκτης με τη συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Πριν απ' όλα, μπορείς να δώσεις πολύ περισσότερα στοιχεία και αποκαλύψεις, όχι μόνο ιδεολογικοπολιτικές αποκαλύψεις, αλλά και πολύ συγκεκριμένες. Τι γίνεται εκεί, πώς λειτουργεί. Βεβαίως, παρεμβαίνουμε και με στόχο, αν μπορεί κάτι να κατακτηθεί, αυτό να γίνει. Και γενικά ως κομμουνιστικό κόμμα δεν αφήνουμε κανένα μέσο πάλης που μπορεί να βοηθήσει. Κανένα από μόνο του δε φτάνει, και, πολύ περισσότερο, οι εκλογές.

Και θέλω να πω και το εξής πράγμα: Θα έρθει η φάση, η «στιγμή» - ας το πω σε εισαγωγικά, δε θα είναι μια στιγμή - που οι συνηθισμένες και οι κλασικές μορφές πάλης θα έχουν ξεπεραστεί και θα είναι οι μορφές πάλης που δεν έχουν σχέση με την κλασική κοινοβουλευτική ψηφοφορία. Εμείς είμαστε υπέρ τού να υπάρχουν άλλα λαϊκά όργανα, όργανα ελεγκτικού ελέγχου κτλ., συνθήκες πια εδώ σοσιαλισμού, άλλης κατάστασης. Στις σημερινές συνθήκες, και οι εκλογές αποτελούν ένα σημαντικό πολιτικό γεγονός, και το Κοινοβούλιο είναι σοβαρό πεδίο δράσης που μας δίνει υλικό για να παλεύουμε και εκτός.

-- κα ΒΗΧΟΥ (ΑΠΕ): Πάνω στο ίδιο ζήτημα θα ήθελα να σας ρωτήσω: Υπάρχει όμως και η διάσταση ότι η αποχή από τις εκλογές αυτές λειτουργεί και σαν ένα είδος δημοψηφίσματος.

-- Α. Π.: Είναι πυροβολισμός στον αέρα αυτό, χωρίς στόχο. Ποιο είναι το καλύτερο: Η συμμετοχή και η στήριξη του ψηφοδελτίου στην Ελλάδα που στηρίζει το ΚΚΕ, και αντίστοιχα στις άλλες χώρες. Αυτό θα είναι χαστούκι. Για σκεφτείτε την άλλη μέρα από την αποχή. Δηλαδή, θα κοκκίνιζαν τα μούτρα του Μπαρόζο και της Κομισιόν από την αποχή; Το πολύ - πολύ, θα έλεγαν ότι είναι τόσο σίγουροι οι Ευρωπαίοι για την Ευρωπαϊκή Ενωση που δε χρειάζεται ούτε να πάνε να ψηφίσουν!

Δεύτερον: Τα αστικά κόμματα θα τσακώνονταν μεταξύ τους για τις αιτίες της αποχής. Τρίτον, θ' ακούγαμε το εξής επιχείρημα, το οποίο, με συγχωρείτε, επειδή το ακούω καθημερινά, είναι ένα επιχείρημα το οποίο δεν έχει καμία σχέση με την ανάπτυξη του λαϊκού Κινήματος: Ο κόσμος σιχάθηκε την πολιτική και τους πολιτικούς.

Υπάρχει απογοήτευση, αλλά είναι λάθος επιλογή η μη συμμετοχή. Θα βρεις το δρόμο να στείλεις το κατάλληλο βόλι. Αλλά έχω συναντήσει πολλούς και πολλές, που λένε, όλοι το ίδιο είναι, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα και ψηφίζουν ξανά και ξανά Νέα Δημοκρατία ή ΠΑΣΟΚ, με το επιχείρημα ότι αφού είναι όλοι το ίδιο γιατί να μην ψηφίσω ένα κόμμα που θα γίνει κυβέρνηση;

Ξεκάθαρο: Η αποχή λειτουργεί υπέρ της κυρίαρχης πολιτικής. Τέλος. Η συμμετοχή και η στήριξη του ΚΚΕ - μιλάω για την Ελλάδα - στην Ουγγαρία του ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος, στην Ισπανία αντίστοιχα, στη Γαλλία, όπου υπάρχουν συνεπείς δυνάμεις, αυτές πρέπει να στηριχθούν. Μετρά η θετική ψήφος στους κομμουνιστές. Αυτό είναι που θα τους τρίξει τα δόντια. Ολα τ' άλλα θα είναι αντικείμενα ακαδημαϊκών συζητήσεων, φιλολογικών συζητήσεων και συμπερασμάτων και ψυχιατρικών και ψυχολογικών συζητήσεων.

-- κα ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΗ (ΝΕΤ): Εχετε έναν στόχο αριθμητικό, εκλογικό, τόσο στην Ελλάδα, αλλά μετά απ' αυτή την κοινή Διακήρυξη και γενικότερα στην Ευρώπη;

-- Α. Π.: Κοιτάξτε, ο στόχος δεν μπορεί να διαμορφώνεται μόνο εκλογικά, υπάρχει ένας πάγιος στόχος, ο οποίος βεβαίως θέλουμε να υπηρετηθεί και η συσπείρωση νέων δυνάμεων στα ψηφοδέλτια τα κομμουνιστικά, τα ψηφοδέλτια εκείνα που καταδικάζουν το Μάαστριχτ, που μιλάνε για άλλο δρόμο ανάπτυξης κτλ.

Βεβαίως, ένας δείκτης είναι και οι ψήφοι. Αλλά δεν μπορείς να κάνεις αριθμοποίηση των ψήφων. Ο στόχος είναι να πάμε πιο ψηλά. Ο στόχος είναι να καταγραφεί μια δυναμική και αυτό είναι συνάρτηση και της συμμετοχής. Σε τελευταία ανάλυση, τι κρίνεται; Κρίνεται αν θα ψηφίσει κάποιος τη Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ ή θα φύγει από τη Νέα Δημοκρατία και θα πάει στο ΠΑΣΟΚ;

Τα κόμματα αυτά δεν προβάλλουν έναν άλλο δρόμο εξέλιξης. Η ψήφος στα άλλα κόμματα, π.χ., στο ΛΑ.Ο.Σ., τι δείχνει; Δείχνει μια απογοήτευση από τα δυο μεγάλα κόμματα και μια επιλογή ενός μικρότερου κόμματος, αλλά που δεν είναι επιλογή εναλλακτική. `Η η ψήφος στο ψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ ή των Οικολόγων. Είναι μια ψήφος προς την ουτοπία, αλλά ξέρετε, υπάρχει και η ωραία ουτοπία, υπάρχει και η επικίνδυνη ουτοπία. Αυτή είναι επικίνδυνη ουτοπία. Οτι μπορεί, δηλαδή, ο καπιταλισμός να μερεμετίζεται, ότι μπορεί, π.χ., να κατεβαίνεις στις εκλογές, να έχεις ψηφίσει τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και να λες κάποια άρθρα που είναι νεοφιλελεύθερα να αναθεωρηθούν!

Βεβαίως, οι Συνθήκες αναθεωρούνται. Αλλά το καπιταλιστικό σύστημα, και μάλιστα όταν είναι και διακρατικό, έχει τα μέσα. Τι μέσα έχει; Εχει την εξουσία στα χέρια του. Και, επομένως, τα μονοπώλια μπορούν στη ζωή να λύνουν ζητήματα που ο νόμος ακόμα δεν τα έχει λύσει.

Εμείς πιστεύουμε απόλυτα ότι είναι κριτήριο άλλης επιλογής, κριτήριο του ριζοσπαστισμού, το κριτήριο να τους φοβίσω. Κάποιος μπορεί να μη θέλει ανατροπή, αλλά θέλει να εκφράσει τη μεγαλύτερη πίεση. Αυτή είναι η ψήφος στο ΚΚΕ.

Δε θα πιέσει ο διασκορπισμός των ψήφων σε κόμματα που δεν αμφισβητούν τον ευρωπαϊκό μονόδρομο και που τα φορτώνουν όλα στον Μπους, στους τραπεζίτες, στα golden boys κτλ.

Η ψήφος στο ΚΚΕ θα έχει και διεθνείς επιπτώσεις; Θα έχει. Εμείς βάζουμε στόχο να πάμε ψηλά. Το θέμα είναι και ο λαός τι στόχο βάζει. Πρέπει κι αυτοί οι οποίοι έχουν αγανακτήσει να βάλουν έναν στόχο. Ποιον; Να φύγουν από τον Αννα για να πάνε στον Καϊάφα; Να ξαναδοκιμάσουν τις δοκιμασμένες λύσεις;

Οπωσδήποτε, να ψηφίσουμε μαζικά. Να μην υπάρχει αποχή. Δεν μπορεί κάποιος να λέει «τι μας νοιάζουν εμάς οι ευρωεκλογές, εμείς είμαστε εναντίον της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Είμαστε εναντίον και του καπιταλισμού στην Ελλάδα, αλλά μετέχουμε παντού, σε όλα τα πεδία που εκφράζεται ο λαός. Στα σαλόνια δεν πάμε.

-- κα ΨΙΛΟΠΟΥΛΟΥ (ΑΠΕ): Ο Μανόλης Γλέζος έκανε χθες μια δήλωση, όπου είπε ότι η μόνη διέξοδος για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα είναι να ενωθούν τα κόμματα της Αριστεράς και αυτό να εκφραστεί και στις ευρωεκλογές. Τι απαντάτε;

-- Α. Π.: Την πρόταση την έκανε εκ του ασφαλούς. Ξέρει ότι αυτή η συνεργασία δεν μπορεί να γίνει. Εξαρτάται τώρα τι εννοεί κανείς «διέξοδο». Αν απλώς φιλοδοξήσεις να κόψεις μια φέτα απ' το ΠΑΣΟΚ ακόμα και μια φέτα από τη Νέα Δημοκρατία και να τους στριμώξεις, ιδιαίτερα το ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές, αυτή είναι διέξοδος μόνο εκείνων οι οποίοι θέλουν να κυβερνήσουν, θέλουν να πάρουν μέρος στη διαχείριση του συστήματος. Γι' αυτούς είναι μία διέξοδος αυτή, όντως.

Για μας θα ήταν εγκατάλειψη αρχών, θα ήταν κοροϊδία των εργαζομένων και στο τέλος θα μας έφερνε σε αντιπαράθεση με το κύριο που μας ενδιαφέρει, να μπορούμε να συμβάλλουμε στην άνοδο και στην ανάδειξη του Κινήματος.

Και κάτι άλλο: Θεωρούν μερικοί δεδομένο ότι όταν γίνει μια συμμαχία κομμάτων με ταμπέλα ή δίχως ταμπέλα αριστερών, αμέσως ο κόσμος την ψηφίζει. Σας πληροφορώ μία τέτοια συμμαχία για να δώσει ώθηση στο κίνημα, πρέπει πρώτα απ' όλα να είναι καταξιωμένη. Δεύτερον, πρέπει να ιδρώσει πάρα πολύ για να ανέβει το κίνημα.

Για δείτε και το '89 που έγινε ο συνασπισμός, το άθροισμα των δύο κομμάτων ήταν το αποτέλεσμα. Και στις δεύτερες εκλογές, μείωση. Αυτό λέω και στην περίπτωση που είναι ένας συνασπισμός κομμάτων θετικός. Αν το μεγάλο μέρος του λαού δεν είναι οργανωμένο και δεν παλεύει και απλώς εναποθέσει τις ελπίδες του σε μία συμμαχία, και την πιο καλή, δεν πρόκειται να γίνει τίποτα.

Πολύ περισσότερο, εάν θα γινόταν αυτή η συμμαχία, που λέτε, ούτε το μισό τοις εκατό του αθροίσματος δε θα έπαιρνε. Και να σας πω γιατί; Γιατί από τώρα μέχρι τις ευρωεκλογές θα παίρνανε τις θέσεις των τριών συνιστωσών και θα λένε: Εσείς λέγατε αυτό, το εγκαταλείπετε αυτό; Μετά θα έπιαναν τον άλλο: Εσείς που λέγατε αυτά για το ΚΚΕ, τώρα υιοθετείτε τις θέσεις του ΚΚΕ;

Δηλαδή, θα γινόταν το μεγαλύτερο ανέκδοτο και για χρόνια θα ήταν έργο στις επιθεωρήσεις.

-- κ. ΧΟΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ («9.84»): Εγκαινιάστηκε από τα δύο μεγάλα κόμματα η προεκλογική εκστρατεία των ευρωεκλογών, μία πολύ έντονη πόλωση, που φαίνεται ότι θα την επιδιώξουν σε ολόκληρη την προεκλογική περίοδο. Πώς τη σχολιάζετε αυτή σαν τακτική και αν συμφωνείτε με την άποψη ότι έχουν χαρακτήρα δημοψηφίσματος αυτές οι εκλογές.

-- Α. Π.: Το Σαββατοκύριακο ήμουν στο Ντίσελντορφ. Εκεί δε μοιάζει καθόλου ότι γίνονται εκλογές. Βλέπεις κάποια ονόματα, κάποια πρόσωπα σε αφίσες πολύ λίγες. Βέβαια, συγκεντρώσεις δε γίνονται. Πολύ «ωραίο κλίμα»! Κανένας δεν κάνει συγκεντρώσεις!

Και γίνονται απανωτές συζητήσεις στην τηλεόραση, όπου εκεί πέρα σκοτώνονται. Αυτό είναι προεκλογική δραστηριότητα; Δηλαδή, οι θεατές κάθονται εκεί και ακούν. Ενώ η πραγματοποίηση μιας συγκέντρωσης, αν θα έχει πολύ ή λίγο κόσμο, και αυτός είναι ένας δείκτης. Παίζει ρόλο η συζήτηση, ο διάλογος. Στη Γερμανία ήταν 600 άτομα της περιοχής, είναι μεγάλη συγκέντρωση για τα μέτρα των μεταναστών. Εγινε διάλογος, έγινε συζήτηση, βάζανε ερωτήσεις, λέγανε τις απόψεις τους. Τι να το κάνουμε, δηλαδή, να συζητάμε στα κανάλια και να παρακολουθούν οι άλλοι;

Η πόλωση, στο βαθμό που είναι πολεμική αντιπαράθεση, πολεμική πολιτική αντιπαράθεση, είναι πάρα πολύ χρήσιμη. Τώρα γιατί τσακώνονται; Επιλέγουν ορισμένα πράγματα για τα σκάνδαλα, ποιος είναι πιο ικανός πρωθυπουργός, ποιος έχει κλέψει περισσότερα ή λιγότερα.

Τους είδατε να τσακωθούν για το μεροκάματο του εργαζόμενου; Τους είδατε να τσακωθούν για τις συντάξεις; Τους είδατε να τσακωθούν για τη μερική απασχόληση, για τα STAGE, για την έκθεση Σέρκας;

Δεν τσακωθήκανε γι' αυτό. Δεν τσακώνονται γι' αυτό. Και με αυτήν την έννοια ο τσακωμός τους είναι στήριγμα στο σύστημα. Πάνε να συσπειρώσουν τυφλά ένα λαϊκό κόσμο.

Αν θα είναι δημοψήφισμα; Τι διαφορά έχει το δημοψήφισμα από τις εκλογές; Το δημοψήφισμα είναι σε ένα συγκεκριμένο θέμα, ναι ή όχι, αν θα ισχύσει ένας νόμος, ή αν θα έχουμε το βασιλιά ή όχι.

Γιατί το βάζει αυτό ο Γιώργος Παπανδρέου; Για να πει εγώ ειμί το φως, αυτός εστί το σκότος. Και θέλει να κάνει δημοψήφισμα ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι!..

Και ο Καραμανλής θέλει να κάνει δημοψήφισμα ανάμεσα στον ικανό πρωθυπουργό και στον μη ικανό πρωθυπουργό. Κάπως έτσι.

Αν μιλήσουμε έτσι, όχι, δεν είναι δημοψήφισμα. Εδώ κρίνεται μία ατζέντα θεμάτων. Κρίνεται η Συνθήκη του Μάαστριχτ, της Λισαβόνας, η Μπολόνια και η στάση των κομμάτων και η πολιτική τους στην Ελλάδα. Είναι αρκετά τα θέματα. Αυτό που οπωσδήποτε πρέπει σε όλη την Ευρώπη να βγει, είναι ότι η αντίθεση στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης είναι ανερχόμενη. Δεν μπορεί άλλο να φωνάζεις στους δρόμους και άλλο να ψηφίζεις στην κάλπη.

-- Α. Π.: Αν δεν υπάρχει άλλη ερώτηση, να κάνω μια υπογράμμιση. Τη Διακήρυξη που έχετε πάρει την έχουν υπογράψει τα κόμματα. Διασταυρωμένα, δηλαδή. Δε θα βρείτε ένα κόμμα να πει ότι μου χρησιμοποιήσατε το όνομα και δεν έχω υπογράψει. Σας κάνει εντύπωση που το λέω; Μη σας κάνει εντύπωση! Γιατί είδα την εκλογική διακήρυξη του ΚΕΑ και μας έκαναν εντύπωση ορισμένες υπογραφές κομμάτων. Το διασταυρώσαμε και δεν έχουν υπογράψει! Οπως το ΑΚΕΛ και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σλοβακίας. Δεν ξέρω αν είναι και άλλα, δεν πήραμε ένα ένα κόμμα, αλλά κάποια κόμματα που ξέραμε ότι δε θα το είχαν υπογράψει.

Ξέρετε πώς είναι η σπέκουλα; Γιατί μερικοί είναι σε όλα μέσα. Βάζουν τη Διακήρυξη και από κάτω γράφουν, τα μέλη του ΚΕΑ και οι παρατηρητές. Δηλαδή πώς να σας πω τώρα; Αλχημεία! Θέλω να σας πω δηλαδή, μπορείτε να το διασταυρώσετε, έχουν υπογράψει αυτά τα κόμματα, τα 21.