«Ψηφίζοντας στις ευρωεκλογές ψηφίζεις γι' αυτό που γίνεται στην Ελλάδα, για την καθημερινότητά σου, ψηφίζεις τα κόμματα τα ελληνικά, καταψηφίζεις αυτούς που πρέπει να καταψηφίσεις. Και αυτό πρέπει να γίνει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, ούτως ώστε οι Βρυξέλλες να αισθανθούν ότι απέναντί τους έχουν λαούς που δεν είναι διατεθειμένοι να τρώνε κουτόχορτο. Σας είπαν ψέματα για την Ευρωπαϊκή Ενωση και πρέπει τα ψέματα αυτά να μην τα παραγράψετε και πρέπει να τους τιμωρήσετε».

Τα παραπάνω υπογράμμισε η Αλέκα Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, κατά τη διάρκεια επίσκεψής της χτες στο εργοστάσιο «Κατσέλης» στην Αθήνα. Η Αλ. Παπαρήγα ξεκαθάρισε ότι η μάχη κρίνεται σε κάθε εργοστάσιο, στο κίνημα, αλλά και ότι η κάλπη στις σημερινές συνθήκες είναι και αυτός ένας αγώνας. Κάλεσε να βγει στις ευρωεκλογές ενισχυμένο το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ, «να δοθεί μια απάντηση σε αυτούς που είπαν ψέματα, σε αυτούς που συμβιβάστηκαν».

Η Αλ. Παπαρήγα συναντήθηκε με εκπροσώπους της διοίκησης της επιχείρησης και στη συνέχεια μίλησε με τη διοίκηση του σωματείου εργαζομένων. Ο πρόεδρος του σωματείου Κώστας Σαξώνης υπογράμμισε ότι όλο το προηγούμενο διάστημα το ΠΑΜΕ και η Ομοσπονδία του κλάδου στάθηκαν συμπαραστάτες στον αγώνα των εργαζομένων ενάντια στις απολύσεις, που επιχείρησε η εργοδοσία και ανακλήθηκαν μετά την αποφασιστική στάση των εργαζομένων και των συνδικάτων.

Τόνισε ακόμα ότι οι συγχωνεύσεις και εξαγορές επιχειρήσεων οδηγούν στο να χάσουν οι εργαζόμενοι κεκτημένα δικαιώματά τους. Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε, η εργοδοσία του «Κατσέλης», μετά την εξαγορά της επιχείρησης σχεδιάζει τώρα την κατάργηση κλάδων της παραγωγής στο εργοστάσιο, που τους θεωρεί «ασύμφορους» και θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των θέσεων εργασίας.

Μιλώντας, στη συνέχεια, σε συγκέντρωση των εργαζομένων της επιχείρησης, η Αλ. Παπαρήγα υπογράμμισε:

«Θεωρούμε ότι και την προεκλογική περίοδο πρέπει να επικοινωνούμε κυρίως με τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς. Καλά είναι και τα σαλόνια της τηλεόρασης και οι καναπέδες αλλά εκεί η συζήτηση είναι λίγο σικέ. Πρώτα - πρώτα στις περισσότερες περιπτώσεις τίθεται ένας περιορισμένος αριθμός ερωτημάτων, γίνεται πολύ βαβούρα. Τα μάτια είναι στραμμένα στο πώς θα φανεί στην τηλεόραση - μιλάω για τους υποψήφιους των άλλων κομμάτων - αν θα είναι όμορφος, άσχημος, αν θα πει την ωραία ατάκα. Εμείς προτιμάμε να επικοινωνούμε με έναν πολύ απλό τρόπο, παραδοσιακό αλλά και ουσιαστικό, πρόσωπο με πρόσωπο με τους εργαζόμενους, χωρίς μακιγιάζ και τέτοια πράγματα. Και μάλιστα να σας πω εδώ στο εργοστάσιο μάς είπαν δεν μπαίνουν τα Μέσα Ενημέρωσης. Εμείς δε σκεφτήκαμε να μην κάνουμε την περιοδεία, επειδή δε θα μας έπαιρναν τα ΜΜΕ. Απαιτούμε να προβάλλουν τα ΜΜΕ το ΚΚΕ, αλλά δεν εξαρτούμε την επαφή με τους εργαζόμενους απ' το αν μπορούμε να έχουμε μαζί μας τα κανάλια.

Πιστεύω ότι ως εργαζόμενοι σ' αυτό το εργοστάσιο, που ανήκει σε ένα μεγάλο όμιλο, που έχετε περάσει την εμπειρία της δουλειάς πριν και μετά την εξαγορά και τη συγχώνευση, έχετε βγάλει μια σειρά συμπεράσματα και εμπειρίες. Ανεξάρτητα τι πιστεύει ο καθένας και η καθεμιά πολιτικά, τα συμπεράσματά σας, αισιόδοξα σκεπτόμενη, νομίζω ότι ταιριάζουν πάρα πολύ με αυτά που λέει το ΚΚΕ. Το οποίο, βεβαίως, έχει εμπειρία από ό,τι συμβαίνει πανελλαδικά και σε όλη την Ευρώπη, γιατί παρακολουθούμε τα πράγματα και στις άλλες χώρες και έχουμε μια εικόνα και παγκόσμια, πολύ πιο συγκεκριμένα, όμως ξέρουμε την κατάσταση στην Ευρώπη.

Και πρέπει να πάρουμε υπόψη επίσης και τις συνθήκες της παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Το λέω αυτό γιατί κρίση παραδέχονται όλοι ότι υπάρχει, άλλοι τη λένε ύφεση, άλλη τη λένε κρίση. Εμείς λέμε είναι η κλασική, τυπική οικονομική καπιταλιστική κρίση η οποία προβλεπόταν, τουλάχιστον από εμάς, εδώ και 7 - 8 χρόνια. Βεβαίως, δεν μπορείς να προβλέψεις τη χρονική στιγμή που θα ξεσπάσει. Αυτό δεν μπορείς ακριβώς να το προβλέψεις, αλλά αυτή η κρίση φαινόταν ότι θα έρθει και στην Ελλάδα και παγκόσμια.

Το ΚΚΕ, όλα αυτά τα χρόνια, έκανε μια συστηματική προσπάθεια καταρχήν όπου ξεσπάσει ένα πρόβλημα, όπως ο κίνδυνος των απολύσεων, να είναι μέσα σε αυτό το πρόβλημα. Να συμπαρασταθούμε, να συμβάλουμε στην αντίσταση. Αλλά και ταυτόχρονα κάναμε μια μεγάλη προσπάθεια να προετοιμαστούν οι εργαζόμενοι γι' αυτό που έρχεται. Γιατί ξέρετε αυτό είναι το κυριότερο. Οταν γίνουν απολύσεις, τις βλέπεις, γίνονται. Πολλές φορές είναι στο παραπέντε, αλλά και τότε μπορεί κάτι να πετύχεις. Σημασία έχει ο αγώνας της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, ειδικά τα τελευταία χρόνια, να ξεκινάει μόλις φανεί ένα συννεφάκι στον ορίζοντα, ανεξάρτητα αν αυτό το συννεφάκι θα ρίξει τη βροχή πολύ σύντομα.

Τι είπαμε εμείς; Καταρχήν, εμείς είπαμε ότι από το 1992 και μετά που υπογράφτηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ περνάμε σε μια άλλη φάση, όχι ότι η προηγούμενη ήταν ωραία, αλλά σε μια άλλη φάση όπου ό,τι κατακτήσεις είχαν οι εργαζόμενοι, που τις είχαν πετύχει με κόπο και θυσία θα τις χάσουν. Δεν μπορείς να χάσεις κάτι, κάτι μπαίνει στη θέση του. Οταν, ας πούμε, καταργείται το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης της γυναίκας στα 60, κάτι πρέπει να μπει στη θέση του. Μπήκε το 65. Στους άνδρες μπήκε το 65 έως και 67 χρόνια.

Βέβαια, έκαναν ελιγμό για να μην ενωθεί το εργατικό κίνημα και παλέψει, και χώρισαν τους ασφαλισμένους στους πριν και μετά το 1992. Που σημαίνει ότι οι νεότερες ηλικίες θα ξεκινήσουν από πολύ χειρότερες θέσεις από ό,τι ξεκινήσαμε εμείς που είμαστε μεγαλύτερης ηλικίας. Να το πούμε και αλλιώς: Τα παιδιά μας θα ζήσουν πολύ χειρότερα από εμάς.

Εγκαιρα είπαμε, λοιπόν, ότι θα χαθούν οι κατακτήσεις στη σταθερή δουλειά, στις αμοιβές στα όρια συνταξιοδότησης, στις κοινωνικές παροχές που σημαίνει Υγεία - Πρόνοια, στην Παιδεία, παντού. Και αυτό θα πλήξει πριν από όλα την εργατική τάξη αλλά και την αγροτιά, η οποία μάλιστα δέχεται και απευθείας τις συνέπειες της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής, και τα μικρομάγαζα.

Και πώς ήρθε αυτή η επιδείνωση; Καταργήθηκαν οι όποιοι περιορισμοί υπήρχαν στην ελευθερία κίνησης του κεφαλαίου. Πάντα ελεύθερο ήταν, αλλά υπήρχαν κάποιοι περιορισμοί. Βλέπετε τώρα τι γίνεται. Ξυπνάς ένα πρωί και η εταιρεία που δουλεύεις ανήκει σε κάποια μεγαλύτερη. Και ξυπνάς ένα πρωί και ανήκει σε μια ακόμα μεγαλύτερη. Και ξυπνάς ένα πρωί και είναι παγκόσμια πολυεθνική. Δηλαδή, γίνονται εξαγορές και συγχωνεύσεις γιατί είναι τέτοια η κερδοφορία του κεφαλαίου. Κάποιες επιχειρήσεις που τις τρώει το μεγάλο ψάρι πουλιούνται στο πιο μεγάλο ψάρι και όσο γιγαντώνονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι και τα μονοπώλια τόσο μεγαλώνει και η εκμετάλλευση των εργαζομένων και τόσο μεγαλώνει και η βαρβαρότητα.

Μάλιστα, αυτό προβλέφθηκε από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Δηλαδή, προβλέφθηκαν οι ιδιωτικοποιήσεις, οι εξαγορές. Οχι μόνο προβλέφθηκαν, αλλά υποχρεώθηκε η κάθε κυβέρνηση να βοηθήσει σε αυτή τη διαδικασία, με νόμους και διευκολύνσεις που πρόσφεραν απολύτως οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις στην Ευρώπη και οι φιλελεύθερες και κάτι κεντροαριστερές, κεντροανανεωτικές. Προβλέφθηκε επίσης και προωθούνται τα 4ωρα, τα 5ωρα κ.λπ. Βέβαια, στη βιομηχανία δεν είναι πολύ εύκολο να περάσουν αυτές οι μορφές απασχόλησης. Ενδεχομένως, να βρουν στην πορεία τον τρόπο. Πέρασαν στο εμπόριο, πέρασαν γενικότερα στις υπηρεσίες, πέρασαν στις εποχικές δουλειές, στον τουρισμό. Και ξέρετε ότι με βάση την ΕΕ μια ώρα τη βδομάδα αν δουλεύεις θεωρείσαι εργαζόμενος, ένα μήνα το χρόνο αν δουλεύεις θεωρείσαι εργαζόμενος, δε θεωρείσαι άνεργος. Ολα τα πράγματα, δυστυχώς, γίνονται χειρότερα.

Στην Ελλάδα, υπήρχε ένα εργατικό κίνημα αρκετά δυνατότερο από ό,τι σε άλλες χώρες της Ευρώπης, Γερμανία, Βρετανία, Γαλλία κ.λπ., όπου εκεί τα κομμουνιστικά κόμματα είναι πάρα πολύ αδύνατα ή ανύπαρκτα ή στραβά προσανατολισμένα και το εργατικό κίνημα δεν έκανε απόπειρα αντίστασης. Πολλές κινητοποιήσεις που έγιναν ήταν και από τα κάτω, τους εργαζόμενους. Στην Ελλάδα - θα το πω και δεν είναι εγωιστικό - χάρη στο ΚΚΕ έγινε μια προσπάθεια να μην ενσωματωθεί πλήρως το εργατικό κίνημα, να μην εξαγοραστεί πλήρως. Και υπάρχουν αντιστάσεις που στην πορεία συγκεντρώθηκαν, σωματεία, εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες στο ΠΑΜΕ. Που δε συσπειρώνει μόνο τους κομμουνιστές, αλλά και μια σειρά άλλα σωματεία.

Υπήρχαν αντιστάσεις, αλλά δυστυχώς απ' τη μια μεριά αντιστεκόταν το ΠΑΜΕ, απ' την άλλη η ΓΣΕΕ, η ΑΔΕΔΥ πήγαιναν και τα συμφωνούσαν. Η ίδια η ΓΣΕΕ πήγε να υπογράψει ένα κείμενο έντεκα σημείων με τους βιομήχανους. Οταν το κάνεις αυτό, για τι κίνημα να μιλάς; Είναι κίνημα οπισθοφυλακής. Ετσι, λοιπόν, αφαίρεσαν κατακτήσεις απ' τους εργαζόμενους. Παρόλα αυτά, έχουμε κερδίσει, ροκανίσαμε λίγο το χρόνο και έπεσε πάνω η κρίση, όπου τώρα πέφτουν με ταχύτητα τα αντεργατικά μέτρα.

Επομένως, εμείς λέμε η μάχη των ευρωεκλογών δεν είναι μάχη για τις Βρυξέλλες. Ο άλλος θα σου πει τι με νοιάζει εμένα για το Κοινοβούλιο που έχει έδρα Βρυξέλλες και Στρασβούργο; Μα ό,τι γίνεται στις Βρυξέλλες, στο Στρασβούργο το αποφασίζουν οι κυβερνήσεις, τα κόμματα δηλαδή που ψηφίζουν οι εργαζόμενοι. Και αυτό ισχύει στην Ελλάδα από την άλλη μέρα. Επομένως, ψηφίζοντας στις ευρωεκλογές ψηφίζεις γι' αυτό που γίνεται στην Ελλάδα, για την καθημερινότητά σου, ψηφίζεις τα κόμματα τα ελληνικά. Καταψηφίζεις αυτούς που πρέπει να καταψηφίσεις και αυτό πρέπει να γίνει σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, ούτως ώστε οι Βρυξέλλες να αισθανθούν ότι απέναντί τους έχουν λαούς που δεν είναι διατεθειμένοι να τρώνε κουτόχορτο.

Σας είπαν ψέματα για την Ευρωπαϊκή Ενωση και πρέπει τα ψέματα αυτά να μην τα παραγράψετε. Πρέπει να τους τιμωρήσετε! Εμείς σαν Κόμμα είπαμε την αλήθεια, προειδοποιήσαμε, και αν θέλετε αν δεν το είχαμε κάνει αυτό το '92, θα είχαμε κυλήσει και εμείς σε έναν εκφυλισμό και ένα συμβιβασμό, γιατί όταν γλιστρήσεις σε κατήφορο θα φτάσεις στον πάτο. Σε δύσκολες συνθήκες, δεν προσαρμοστήκαμε και σήμερα είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε το κίνημα, για να επιτεθούμε, γιατί έρχονται χειρότερα.

Ενα τελευταίο θα σας πω: Επειδή ετοιμάζουμε μια συνέντευξη Τύπου για τα ζητήματα της Κοινωνικής Πολιτικής, πήραμε όλα τα τελευταία μέτρα της ΕΕ που αποφάσισαν τώρα στην Πράγα. Και τι συντελείται αυτές τις μέρες. Οι ασφαλιστικοί οργανισμοί, που έχουν σχέση με την υγεία, βγάζουν εξετάσεις που μέχρι τώρα είχαμε συμμετοχή ή ίσως και δωρεάν. Τις βγάζουν τελείως απ' έξω. Θα σας πω ένα παράδειγμα για να καταλάβετε. Οσοι έχουν πάθει καρκίνο του προστάτη, συνήθως ο κίνδυνος μετάστασης είναι στα οστά. Γι' αυτό και κάθε έξι μήνες πρέπει να κάνεις σπινθηρογράφημα στα οστά, ώστε αν επισημανθεί κάτι, να αρχίσει η χημειοθεραπεία γιατί έχεις και περιπτώσεις που αναστέλλεται. Αυτή η εξέταση εξαιρέθηκε. Εφυγε.

Είναι μια άλλη εγχείρηση, ολική αρθροπλαστική. Τη βγάλανε. Και πρέπει να την κάνεις χωρίς Ταμείο. Για πείτε μου, αυτή είναι η πρόοδος; Πρέπει να κάνεις αυτήν την εγχείρηση και δεν την καλύπτει το Ταμείο. `Η για να κάνεις μαγνητική. Υπάρχει κανείς που πηγαίνει και την κάνει μόνος του; Σε βάζουν σε ένα κουβούκλιο που σε πιάνει ασφυξία. Σου λένε κάνε μαγνητική και το σκέφτεσαι. Δεν μπορώ να φανταστώ παραπάνω από εκατό ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα που θα ζητήσουν απ' το γιατρό τους να την κάνουν, γιατί είναι κατά φαντασίαν ασθενείς. Ολοι οι άλλοι τη χρειάζονται. Και πρέπει να περιμένεις πέντε μήνες την έγκριση και αν στη δώσουν. Και πας σε έναν ιδιώτη. Αν είναι μια επείγουσα εξέταση. Για δε τις γυναίκες που θέλει εξειδικευμένη... Οι γυναίκες λόγω, αν θέλετε, του ορμονικού συστήματος, έχουν πολλαπλάσια μυοσκελετικά. Τώρα, ό,τι είχαμε να το ξεχάσουμε.

Και λέμε τώρα, τι θα κάνουμε σε αυτές τις εκλογές; Ξεκαθαρίζουμε: Η μάχη κρίνεται σε κάθε εργοστάσιο, στο κίνημα, αλλά και η κάλπη στις σημερινές συνθήκες είναι και αυτός ένας αγώνας. Εμείς λοιπόν καλούμε και το λέμε καθαρά να βγει ενισχυμένο το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ. Για ποιο σκοπό; Οχι απλά για να έχουμε περισσότερους βουλευτές - και αυτό βοηθάει, γιατί μαζεύεις περισσότερα στοιχεία, κάνεις περισσότερη δουλειά, ενημερώνεις τους εργαζόμενους. Αλλά για να δοθεί μια απάντηση σε αυτούς που είπαν ψέματα, σε αυτούς που συμβιβάστηκαν.

Και πιστεύουμε ότι υπάρχουν και κόμματα της αντιπολίτευσης, τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν, αλλά αυτή η αντιπολίτευση είναι μια αντιπολίτευση που πολύ εύκολα η εξουσία τη βάζει στο χέρι. Θα σας το πω καθαρά: Μπορεί να την εξουδετερώσει. Εμάς δεν μπορεί, έχει κάνει πάρα πολλές προσπάθειες και στις δύσκολες διεθνείς συνθήκες, όχι μόνο δεν εξουδετερωθήκαμε, αλλά δυναμώνουμε και παρεμβαίνουμε. Σας καλούμε λοιπόν να προβληματιστείτε, να ψηφίσετε - η αποχή δεν τιμωρεί κανέναν. Και βεβαίως να ψηφίσετε με καλό βόλι, γιατί αυτό είναι η πραγματική τιμωρία. Εχει σημασία και το εκλογικό αποτέλεσμα να τσούξει, να φοβίσει, να προβληματίσει.

Μη σχηματίζετε εικόνα μόνο από το τι γίνεται στο εργοστάσιό σας. Ας πούμε ότι το εργοστάσιο μπορεί να τα καταφέρει, ή να μην τα καταφέρει, ή να καταφέρετε να μη γίνουν απολύσεις. Ομως, όταν το γενικό κλίμα είναι έτσι, θα γίνουν και εδώ. Διότι ο ανταγωνισμός προϋποθέτει να ρίξουν τα βάρη στους εργαζόμενους. Δεν είναι ζήτημα τι σκέφτονται οι εργοδότες, αν είναι καλοί ή κακοί. Και αυτός που θα θέλει και αυτός που δε θα θέλει, στην κρίσιμη ώρα θα κοιτάξει την κερδοφορία.

Και όλα τα άλλα, για τα Ταμεία προστασίας της φτώχειας που λένε, τα θεωρούμε ύβρεις στους εργαζόμενους. Να πηγαίνουμε να παίρνουμε εκατό ευρώ για τη θέρμανση. Αυτά είναι τα μέτρα προστασίας; Μας δίνουν και συσσίτιο, χαρτί απορίας. Σε μια περίοδο που υπάρχει πλούτος και η επιστήμη μπορεί να βελτιώσει τις συνθήκες ζωής και δουλειάς, εμείς θεωρούμε αυτά τα Ταμεία, σαν πολιτική απάντηση, ύβρι. Δε λέω τώρα, ένας που πεινάει μπορεί να πάει και στο συσσίτιο. Αλλά είναι ύβρις σαν πολιτική τοποθέτηση. Λοιπόν, σας είπαν ψέματα, σας φόβισαν, ότι η αντίσταση στην ΕΕ θα σας κάνει χειρότερα. Το αντίθετο συμβαίνει. Και τα ψέματα αυτά πρέπει να πληρωθούν. Αν εμείς διαψευστήκαμε, τιμωρήστε εμάς. Αλλά δε διαψευστήκαμε».