Από τη συζήτηση με τους δημοσιογράφους

-- Κοιτάξτε, σε συνθήκες που η Βουλή έκλεισε - ελέω απόφασης της Νέας Δημοκρατίας - και είκοσι μέρες πριν τις ευρωεκλογές, όσο κι αν αυτό το θέμα είναι σοβαρό, είναι και αποπροσανατολισμός.

Παρακολούθησα προχτές τον πρωθυπουργό. Αρπαξε μία πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ και ανοίγει αυτή τη συζήτηση, κάτω και από το βάρος των σκανδάλων που επικρίνεται. Αυτό δε σημαίνει ότι εμείς είμαστε αδιάφοροι στην αλλαγή του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Ας τελειώσουν οι εκλογές, να ανοίξει και η Βουλή και εδώ είμαστε...

Εμείς ξεκινάμε από τις εξής βασικές κατευθύνσεις. Πρώτη κατεύθυνση, το θέμα της παραγραφής. Πρέπει να αλλάξει το όριο που υπάρχει και πρέπει όποιος βουλευτής βαρύνεται, ανάλογα με το αδίκημα που βαρύνεται, να ισχύει το όριο παραγραφής που ισχύει για τον απλό πολίτη.

Δεύτερον, σαφώς πρέπει να μπουν εμπόδια, ούτως ώστε με αυτό το σύστημα που υπάρχει και τον εκλογικό νόμο, που τώρα μάλιστα δίνει και πενήντα βουλευτές, που σημαίνει ότι θα ελέγχει πλήρως τις Εξεταστικές Επιτροπές, θα πρέπει να μειωθούν τα εμπόδια που υπάρχουν στην παραπομπή.

Και το τρίτο θέμα είναι, ότι όποιος νόμος περί ευθύνης υπουργών και να υπάρξει, το εκτροφείο των σκανδάλων θα μεγαλώνει. Και όποια διαφάνεια να υπάρχει, από τη στιγμή που υπάρχουν μονοπώλια και μονοπωλιακός ανταγωνισμός η διαφάνεια θα τροφοδοτείται πάντα από το ένα μονοπώλιο εναντίον του άλλου, από το ένα κόμμα εναντίον του άλλου.

X. ΤΣΙΓΟΥΡΗΣ («MEGA»):Πώς βλέπετε το πιθανό ενδεχόμενο για τους επικεφαλής των ευρωψηφοδελτίων και κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα, που αναζητούσαν πρόσωπα λαμπερά ή κομματικά στελέχη πρωτοκλασάτα, που θα μπορούσαν να συσπειρώσουν τη βάση τους, να μιλάμε αμέσως μετά την επιλογή τους για ενδεχόμενη επιστροφή τους από τις Βρυξέλλες σε περίπτωση που έχουμε εθνικές εκλογές;

-- Νομίζω ότι το κάθε κόμμα έχει την ευθύνη να κάνει το ψηφοδέλτιό του. Εμείς κρίνουμε την πολιτική των κομμάτων και όχι τη σύνθεση των ψηφοδελτίων και τα πρόσωπα, ούτε κάνουμε καμία άμιλλα σε πρόσωπα, γιατί είναι διαφορετικές οι πολιτικές.

Το μόνο που ήθελα να σχολιάσω, είναι το εξής: Ακούσαμε στο δελτίο ειδήσεων, ότι και τα δύο κόμματα ξεχωρίζουν στα ψηφοδέλτιά τους γιατί έχουν ανθρώπους με κοινωνικές αναφορές στο κίνημα.

Μέσα στο κίνημα υπάρχουν και εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι τα δύο κόμματα αυτά ενδιαφέρονται πάρα πολύ να εκφράζονται μέσα στο κίνημα, γιατί πριν απ' όλα θέλουν να ελέγξουν, να υποτάξουν και να χειραγωγήσουν το κίνημα.

Αυτό δείχνει το εξής πράγμα: Οτι θέλουν και μέσω των ψηφοδελτίων να ξεγελάσουν και να πουν «εμείς είμαστε με το λαό». Κάποτε όταν ένας συνδικαλιστής ήταν βουλευτής καταδικαζόταν ότι ο συνδικαλιστής δεν μπορεί να γίνει βουλευτής. Τώρα, οι ίδιοι που καταδίκαζαν το ΚΚΕ, αυτό το θεωρούν πλεονέκτημα, ότι «βάλαμε και συνδικαλιστές». Τι λες βρε παιδί μου; Τι έκαναν αυτοί οι συνδικαλιστές στον πόλεμο του ταξικού αγώνα, με ποια πλευρά ήταν;..

Π. ΜΠΙΤΣΙΚΑ («ΒΗΜΑ»):Σε περίπτωση αλλαγής των συσχετισμών στο Ευρωκοινοβούλιο, σκεφτόσαστε να ενταχθείτε σε διαφορετική ομάδα απ' ό,τι σήμερα;

-- Η σκέψη μας είναι να ενταχθούμε στην καλύτερη δυνατή ομάδα, αλλά δε δεσμευόμαστε ιδεολογικοπολιτικά. Βεβαίως δε θα ενταχθούμε σε μια ομάδα π.χ. που είναι ο κ. Καρατζαφέρης ή η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Εχουμε και κάποια κριτήρια. Τα Κομμουνιστικά Κόμματα ανταλλάσσουμε σκέψεις μεταξύ μας και ανάλογα με τις συνθήκες που υπάρχουν. Δεν ξέρουμε πώς σκέφτονται τα άλλα κόμματα που μετέχουν στην GUE. Πρέπει να τα δούμε όλα. Αν τα κόμματα που είναι στην GUE θέλουν να υπάρχει η GUE. Δεν εξαρτάται μόνο από εμάς. Και επομένως αμέσως μετά τις εκλογές θα ανταλλάξουμε απόψεις, υπάρχει μια διαδικασία που πάντα ακολουθήθηκε και θα τοποθετηθούμε ανάλογα.

Σ. ΣΙΔΕΡΗΣ (ΑΠΕ):Εκθέσεις που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας αναφέρουν ότι τα επόμενα δέκα με δεκαπέντε χρόνια περίπου 5 εκατομμύρια λαθρομετανάστες είτε θα περάσουν είτε μάλλον σε ένα μεγάλο βαθμό μπορεί να εγκατασταθούν και στην Ελλάδα. Πώς μπορεί η Ελλάδα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αυτό;

-- Από όσο έχει αναφερθεί δημοσιογραφικά ήταν και ένα από τα θέματα που απασχολήθηκε η Λέσχη Μπίλντερμπεργκ. Επομένως, ίσως καλό θα ήταν να ρωτήσετε κι αυτούς που πήραν μέρος, τι συζήτησαν επακριβώς στη Λέσχη Μπίλντερμπεργκ γι' αυτό το θέμα. Βλέπετε η Μπίλντερμπεργκ με όλα τα κοινωνικά θέματα ασχολείται, κρίση, κοινωνική ασφάλιση. Και με την οικολογία! Είναι αξεσουάρ τώρα, η οικολογία είναι το απαραίτητο αξεσουάρ για κάθε κόμμα «είμαι και οικολόγος». Οχι ότι το πρόβλημα το οικολογικό δεν είναι υπαρκτό, υπαρκτότατο είναι, αλλά αν το κάνεις αξεσουάρ, τότε...

Λοιπόν, εδώ πρόκειται για ένα πρόβλημα το οποίο ζητιέται να πάρει ένα κόμμα θέση, όταν αυτό το πρόβλημα είναι παγκόσμιο. Είναι ένα πρόβλημα που φούντωσε μετά τη δεκαετία του '90 με τους πολέμους, με την καπιταλιστική παλινόρθωση, με τη φτώχεια και τη δυστυχία που αγκάλιασε ένα μέρος των χωρών που ζούσαν, των σοσιαλιστικών, που μπορεί να μην είχαν επιλύσει όλα τα προβλήματά τους, αλλά δεν είχαν τέτοια προβλήματα.

Και ένα άλλο μέρος της Γης το οποίο υποφέρει από φασιστικά καθεστώτα, από δικτατορίες, από καταστολή, από εμφύλιο. Στην Αφρική, Αγγλογάλλοι, ιδιαίτερα οι Γάλλοι, Αμερικανοί και τα λοιπά βάζουν τις φυλές να σκοτώνονται μεταξύ τους και αναγκάζεται ένας κόσμος και φεύγει. Πώς μπορεί να λυθεί αυτό, αν αυτή τη στιγμή δεν υψώσουν φωνή οι λαοί και αν δεν έχεις πλήγματα στην ιμπεριαλιστική πολιτική; Ενα από τα πλήγματα, δε λέω ότι είναι το μοναδικό, είναι και η κάλπη.

Δηλαδή, πώς να λυθεί; Η Ελλάδα είναι κέντρο διέλευσης από ό,τι φαίνεται κι όχι κέντρο παραμονής. Εμείς σε κάθε περίπτωση αντιμετωπίζουμε αυτούς τους ανθρώπους ως θύματα του ιμπεριαλισμού. Πώς μπορεί να αντιμετωπιστούν; Να μετατρέψουμε τα σύνορα σε μακελειό αυτών των ανθρώπων;

Εν τω μεταξύ, άκουγα το πρωί τον κ. Μαρκογιαννάκη που συζητούσε πάνω σε αυτό κι έλεγε το εξής πράγμα, που εδώ έχει μια βάση, αλλά μην τα λέει ο κ. Μαρκογιαννάκης για τον κόσμο, να πάει να τα πει εκεί στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ΝΑΤΟ και αλλού.

Λέει «μπαίνουν μέσα στην Ελλάδα, εγώ δεν μπορώ να τους δώσω χαρτιά διέλευσης, για να τους δώσω χαρτιά διέλευσης πρέπει ή να τους δώσω ελληνικό διαβατήριο αλλά δεν μπορώ να δώσω ελληνικό διαβατήριο, ή πρέπει να τους δώσω πακιστανικό ειδικό και τα λοιπά, γιατί τα χαρτιά διέλευσης δε θα τα αναγνωρίζει η γειτονική χώρα η Ιταλία».

Επομένως, είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα και εδώ να ξεκαθαρίσουμε ότι η μετανάστευση και το μεταναστευτικό πρόβλημα είναι μέρος της αντικαπιταλιστικής πάλης, της αντιμονοπωλιακής πάλης, της αντιιμπεριαλιστικής πάλης.

Θα μου πεις, μα δεν προτείνεις άμεσο μέτρο; Το άμεσο μέτρο που προτείνουμε είναι να μην ανέβει ο ρατσισμός και ο εθνικισμός, να σταθούμε δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους για να μπορέσουν κι αυτοί να σηκώσουν κεφάλι και να παλέψουν κι αυτοί. Να υπάρχει αλληλεγγύη από τα συνδικάτα, από τους τοπικούς φορείς.

Αλλά δεν μπορούμε να τους αφήσουμε να τους βυθίζουν στη θάλασσα, γιατί αυτό θα γίνει. Οσοι μάλιστα εφοπλιστές θέλουν να ξεμπερδέψουν με σαπιοκάραβα τους βυθίζουν και μέσα στη θάλασσα και θα πάρουν και αποζημίωση από την ασφαλιστική εταιρεία.

Τώρα υπάρχει δυνατότητα και πρέπει να υπάρχουν χώροι φιλοξενίας και ας αναλάβει στο κάτω - κάτω και ο ΟΗΕ αντί να ασχολείται με αυτά που ασχολείται. Να ασχοληθεί κι αυτός, να γίνει μία τεράστια ανθρωπιστική προσπάθεια. Αλλά αν δεν αντιμετωπιστεί το ζήτημα γιατί φεύγουν αυτοί...

Τι θα πεις σε ένα Αφγανόπουλο που έρχεται στην Ελλάδα, πήγαινε στο Αφγανιστάν; Και ξέρετε τι έχουμε τώρα στα σύνορα; Τους επιστρέφουν. Ο κ. Μαρκογιαννάκης μάλιστα το ομολόγησε, λέει «το πρόβλημα είναι η θάλασσα, δεν είναι τα σύνορα». Στα βόρεια σύνορα τους επιστρέφουν. Δεν ξέρω πώς τους επιστρέφουν, αν δεν σκοτώνουν μερικούς ή τους παραδίδουν αν είναι Κούρδοι στους Τούρκους και τα λοιπά. Είναι ένα πολύ σύνθετο ζήτημα. Οπωσδήποτε χώροι υποδοχής πρέπει να υπάρχουν, οι χώροι όμως λέει υποδοχής είναι μόνο για τρεις μήνες.

Δεν μπορεί να δημιουργεί ο ιμπεριαλισμός τέτοια προβλήματα και να έχεις απαίτηση ας πούμε από ένα εργατικό σωματείο ή από το ΠΑΜΕ ή από το ΚΚΕ ή δεν ξέρω τι, να σου βρει λύση! Αυτοί τα δημιούργησαν και δεν μπορεί να πληρώσουν οι απλοί άνθρωποι, τα θύματα.

Ακούω και ότι υπερηφανεύτηκε για το κέντρο της Αθήνας. «Εχουμε - λέει - την "Ομάδα Δ'", έχουμε την Αστυνομία, έχουμε εκείνο, έχουμε το άλλο». Για «αναμόρφωση» του κέντρου της Αθήνας να τσακίσουν τους φτωχούς και τους μετανάστες! Δηλαδή να τους περάσουν μακριά, να μη φαίνονται...

Μ. ΖΑΦΕΙΡΙΑΔΟΥ («ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ»):Στη συνέντευξη Τύπου των Οικολόγων Πράσινων, όταν παρουσίασαν το ευρωψηφοδέλτιό τους, σας κατηγόρησαν ότι τους καταγγέλλετε ακόμη και για διακίνηση ναρκωτικών ή ως κόμμα καπιταλιστικό.

-- Εμείς; Τους είπα εγώ ότι διακινούν ναρκωτικά; Να σκεφτείτε ότι δεν το δημοσίευσαν και οι εφημερίδες, γιατί ξέρουν. Ευχαριστώ τους δημοσιογράφους που δεν αναπαρήγαγαν αυτή τη θέση, γιατί δεν την έχουν ακούσει από εμάς. Ελεος! Οι Πράσινοι διακινούν ναρκωτικά; Αυτό δεν το λέμε για κανέναν, ούτε έχουμε το δικαίωμα να το πούμε.

Τώρα τι θέλουν; Να πουν κι αυτοί ότι τους διώκει το ΚΚΕ; Να δημιουργήσουν αντανακλαστικά, ας πούμε, θετικά υπέρ τους; Αυτό που τους λέμε είναι, ναι, ότι η πολιτική τους είναι μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, πολιτική προσαρμογής και ενσωμάτωσης και επειδή η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι καπιταλιστική, αντικειμενικά δεν έρχονται σε αντίθεση με τα μονοπώλια, δεν ασκούν κριτική στο καπιταλιστικό σύστημα, δεν είναι αντικαπιταλιστική δύναμη.

Μακάρι να ήταν. Ηδη, θα είχαμε κάνει συνάντηση μεταξύ μας. Αλλά δεν τους είδα να μιλάνε κατά των μονοπωλίων. Το να λες, κάποιες επιχειρήσεις ρυπαίνουν, αυτό δε λέει τίποτα. Ολοι τα λένε. Και η κυβέρνηση το λέει και η Ευρωπαϊκή Ενωση το λέει και βάζει και πρόστιμα.

Δεύτερον, άλλο πράγμα είπαμε και ίσως δεν είναι και πολύ έμπειροι σ' αυτά. Οταν γίνουν πιο έμπειροι, θα ξέρουν και να διαβάζουν. Μιλήσαμε για ναρκω-κουλτούρα και αυτό το λέμε χρόνια τώρα και δεν αναφερόμαστε ειδικά σε ένα κόμμα.

Ποια είναι η ναρκω-κουλτούρα; Η λογική κατ' αρχήν του διαχωρισμού των σκληρών από τα μαλακά. Οτι τα μαλακά σε βοηθάνε! Αν θέλετε, καλλιεργείς στη νέα γενιά την ανοχή σ' αυτό τον κίνδυνο ή τη μη επαγρύπνηση σ' αυτόν τον κίνδυνο.

Δεύτερον, εδώ υπάρχει θέμα βαριών ποινών στον έμπορο ναρκωτικών.

Και έχει αρχίσει μια συζήτηση, ότι αν ένας ας πούμε βρεθεί με 6 γραμμάρια κοκαΐνης, αν είναι για δική του χρήση είναι ελεύθερος ή αν είναι μεσάζων και την πουλάει ή αν είναι έμπορος κλπ. Πρόκειται για ένα σύνθετο ζήτημα.

Εμείς δεν έχουμε πει πηγαίνετε στο εκτελεστικό απόσπασμα τα θύματα των ναρκωτικών, τους χρήστες. Και μάλιστα σ' αυτές τις φυλακές, εμείς για τους χρήστες λέμε ότι δεν πρέπει να πηγαίνουν στα ψυχιατρεία που τους πήγαιναν, ούτε στις φυλακές ανηλίκων, ούτε τίποτα. Πρέπει πρώτα - πρώτα να δημιουργούνται προϋποθέσεις να πηγαίνουν για απεξάρτηση. Και θέλουν μία ολόκληρη κοινωνική προστασία. Δεν μπορεί να τον αντιμετωπίζεις σαν έμπορο, δεν μπορεί να τον αντιμετωπίζεις σαν εγκληματικό στοιχείο.

Οταν, όμως, αυτού του δίνουν 6 γραμμάρια να πουλήσει για να κρατήσει τη δόση του, θέλει έναν χειρισμό. Και δεν είναι ο μεγαλέμπορος, είναι μεσάζων. Και αυτό θέλει έναν χειρισμό, όταν πρόκειται για παιδιά 16, 18, 20 χρόνων. Αυτές οι περιπτώσεις πρέπει να αντιμετωπίζονται διαφορετικά.

Αν ο άλλος, όμως, είναι 35ντάρης, γίνεται αυτός και φορέας προσέλκυσης και άλλων; Γίνεται. Αυτός πρέπει να ξέρει ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο της ποινής. Γιατί θα μοιράσουν οι έμποροι τις ποσότητες που θα λέει ο νόμος και θα πουλήσουν σε πολύ περισσότερους και θα μετατρέψουν σε μικρεμπόρους πάρα πολλούς.

Επομένως, θέλει προσοχή. Πώς θα το διακρίνεις; Γι' αυτό λέμε χρειάζονται ιδιαίτερα δικαστήρια, εξειδικευμένοι δικαστές. Δεν είναι εύκολο να διακρίνεις το θύμα από τον θύτη ή ακόμα κι αυτόν που του δώσανε κάτι παραπάνω να το δώσει σε έναν άλλον, να τον διακρίνεις απ' αυτόν που έχει πια συνείδηση εμπόρου και έχει επιλεγεί να κάνει το εμπόριο.

Είναι σύνθετα ζητήματα και όταν λέμε, λοιπόν, ναρκω-κουλτούρα, εννοούμε αυτούς, οι οποίοι στο όνομα ότι οι χρήστες δεν πρέπει να τιμωρούνται ανοίγουν το δρόμο της ανοχής στο θέμα και μη τιμωρίας και άλλων. Και αυτό το λέμε ναρκω-κουλτούρα.

Αυτό δε σημαίνει ότι αυτός που έχει μία τέτοια θέση ναρκω-κουλτούρας είναι έμπορος ναρκωτικών. Δεν είναι καθόλου. Και γι' αυτό βγαίνει και μιλάει και δημόσια πολιτικά, αλλά ως πολιτικός φορέας κάνει ζημιά. Ο γονιός ο οποίος προσπαθεί να προφυλάξει το παιδί του είναι ανυπεράσπιστος. Ανυπεράσπιστος εντελώς, γιατί μιλάει ο πολιτικός και ο πολιτικός έχει και ένα μικρό ή μεγάλο φωτοστέφανο, δυστυχώς.