Η σχολική διαρροή και για τα παιδιά των μεταναστών αυξάνεται στο γυμνάσιο και κορυφώνεται στο λύκειο ως συνέπεια των κοινωνικο-οικονομικών προβλημάτων των οικογενειών τους. Είναι μια από τις πρώτες διαπιστώσεις που αναδείχτηκε χτες κατά τη διάρκεια ημερίδας που πραγματοποίησε το Κέντρο Θεραπείας Εξαρτημένων Ατόμων (ΚΕΘΕΑ), με θέμα την κατάχρηση ουσιών στους μετανάστες, μαρτυρώντας τους ταξικούς φραγμούς που επιβάλει τόσο η αντιεκπαιδευτική όσο και η αντιμεταναστευτική ευρωενωσιακή πολιτική, ώστε τα παιδιά μεταναστών και Ελλήνων εργατών να αποτελέσουν την επερχόμενη φθηνή εργατική δύναμη, χωρίς δικαιώματα. Διαπίστωση που έρχεται να επιβεβαιώσει παλαιότερα στοιχεία (το σχολικό έτος 2004 - 2005, ενώ το ποσοστό μεταναστών στην υποχρεωτική εκπαίδευση ήταν 10,3% του συνόλου, στο Λύκειο ήταν μόλις 4%) και να φανερώσει και με αυτόν τον τρόπο ότι όπως οι γονείς μετανάστες είναι τα πρώτα θύματα της ταξικής εκμετάλλευσης, έτσι και τα παιδιά τους είναι τα πρώτα θύματα των ταξικών διακρίσεων στην εκπαίδευση.

Ο κατασταλτικός και αντεργατικός χαρακτήρας της αντιμεταναστευτικής πολιτικής αποτυπώνεται και στο στοιχείο ότι ενώ τα ποσοστά εμπλοκής σε παραβατικές πράξεις των παιδιών των μεταναστών στην Ελλάδα είναι περίπου τα ίδια με τα Ελληνόπουλα, τα μεταναστόπουλα αποτελούν την πλειονότητα του πληθυσμού στα διάφορα στάδια του ποινικού συστήματος.

Περίπου το 50%, δηλαδή ο μισός πληθυσμός, των κρατουμένων στις φυλακές ανηλίκων είναι μεταναστόπουλα που έχουν εμπλοκή με τα ναρκωτικά. Ωστόσο, από το 2000 μέχρι το 2007, στο σύνολο των προσερχόμενων στα προγράμματα απεξάρτησης του ΚΕΘΕΑ, μόνο το 2% των προσερχόμενων είναι μετανάστες και η ικανοποίηση οικονομικών και κοινωνικών αιτημάτων τους παίζει καθοριστικό ρόλο για τη δέσμευση και παραμονή του στη θεραπεία. Είναι έκδηλα τόσο τα εμπόδια προσέγγισης των μεταναστών στα προγράμματα απεξάρτησης - μερίδα μεταναστών είναι άνεργοι, άστεγοι, χωρίς άδεια παραμονής, με νομικές εκκρεμότητες - όσο και η ανάγκη για τη δημιουργία νέων προγραμμάτων. Να σημειωθεί ότι στην Αθήνα λειτουργεί η Μονάδα Διαπολιτισμικής Προσέγγισης «Mosaic» του ΚΕΘΕΑ, που όμως αντιμετωπίζει τη χρόνια κρατική υποχρηματοδότηση, που αποτυπώνεται στην έλλειψη προσωπικού (μόνο 10 άτομα, ενώ οι ανάγκες απαιτούν πολύ περισσότερα) και υποδομών.

Ολο και βαθαίνει η συνεργασία μεταξύ επιχειρήσεων και μη κυβερνητικών οργανώσεων, προκειμένου να μπαλωθούν όπως - όπως τομείς της κοινωνικής πολιτικής και πρόνοιας. Πριν από μερικές μέρες ανακοινώθηκε από την ΧΗΤΟΣ ΑΒΕΕ (σ.σ. νερό Ζαγόρι) ότι η εταιρεία θα στηρίξει τον οργανισμό «Το Χαμόγελο του Παιδιού», χρηματοδοτώντας τη στελέχωση της Εθνικής Γραμμής για τα παιδιά - SOS 1056. Στη Γραμμή καλούν παιδιά - θύματα, παιδιά που επιθυμούν να ενημερωθούν για θέματα παιδικής ηλικίας, γονείς, ενήλικες ευαισθητοποιημένοι σε θέματα παιδικής προστασίας, υπηρεσίες και φορείς που δραστηριοποιούνται στα θέματα παιδικής προστασίας.

Αλλη μια κίνηση στα πλαίσια της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης, που έχει ανακηρυχθεί σε στρατηγικής σημασίας πρακτική για την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Αυξάνουν τη φήμη τους και τις πωλήσεις τους και ταυτόχρονα πλασάρονται ως οι δυνάμεις εκείνες της κοινωνίας που υπηρετούν «με συνέπεια και συνείδηση μια πολιτική που θέτει στο επίκεντρο το κοινωνικό σύνολο. Για την εταιρεία, η συνεισφορά, με κάθε δυνατό τρόπο, στην κοινωνία στην οποία δραστηριοποιείται αποτελεί χρέος και αντανακλά τον ανθρωποκεντρικό της χαρακτήρα, αλλά και τις αξίες των στελεχών της», όπως σημειώνει χαρακτηριστικά η συγκεκριμένη εταιρεία.

Κανένα ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα δεν μπορεί να έχει μια καπιταλιστική επιχείρηση, καθώς το μόνο που επιδιώκει είναι η αύξηση των κερδών της μέσω της όλο και μεγαλύτερης εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Αυτό αποκαλύπτεται, άλλωστε, και από τις επιφανειακές και προσωρινές μόνο πρακτικές που μπορούν να υιοθετηθούν από επιχειρήσεις και ΜΚΟ. Οπως η διαπαιδαγώγηση και η ψυχολογική στήριξη παιδιών μέσω ...τηλεφώνου, ενώ και οι ανάγκες και οι δυνατότητες που υπάρχουν σήμερα υπαγορεύουν τη μόνιμη παρουσία ψυχολόγων και κοινωνικών λειτουργών στα σχολεία και τις γειτονιές, δίπλα στις οικογένειες, να παρέχουν δωρεάν τις υπηρεσίες τους. Ωστόσο, μια τέτοια λύση θα προϋπέθετε ότι στο επίκεντρο της κοινωνίας είναι ο άνθρωπος και όχι τα καπιταλιστικά κέρδη.