Η γνωστή Μ. Ρεπούση (η συγγραφέας του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού που η αποσπασματικότητά του και η ιδεολογία του κοσμοπολιτισμού του κεφαλαίου ήταν κυρίαρχα τόσο ώστε να τη διαστρεβλώνουν), με άρθρο της στα «Νέα», αναπαράγει την επίθεση στο ΚΚΕ, επειδή τόλμησε να καταγγείλει και να αντισταθεί στον αυταρχισμό της καθηγήτριας της Πετρούπολης. Τα γεγονότα είναι γνωστά: Μια καθηγήτρια (συνδικαλίστρια του ΣΥΝ) πετάει «λάσπη» για το ΚΚΕ μέσα στην τάξη, ένας ΚΝίτης μαθητής ζητάει επανειλημμένα το λόγο για να απαντήσει, η καθηγήτρια πεισματικά του το αρνείται και ο μαθητής καταλήγει με ...τριήμερη αποβολή! Γιατί; Επειδή τόλμησε να ζητήσει το λόγο για να απαντήσει στην καθηγήτριά του και επειδή είναι ΚΝίτης.
Η Μ. Ρεπούση, λοιπόν, παίρνει τη σκυτάλη της υπεράσπισης αυτής της αυταρχικής, αντιπαιδαγωγικής στάσης και αναφωνεί «τι δουλειά έχουν τα κόμματα στις μαθητικές τάξεις;». Και κραυγάζει έξω τα κόμματα από τα σχολεία! Λες και δεν είναι μέσα. Λες και η ίδια η Ρεπούση δεν έγραψε το βιβλίο της με βάση τη δική της αντίληψη. Λες και η καθηγήτρια στην Πετρούπολη είναι στεγνή από ιδεολογία και δε διδάσκει σύμφωνα μ' αυτήν. Τη δική της, που δεν αμφισβητεί την κυρίαρχη. Και τι ζητά η κυρία Ρεπούση; Τέρμα η ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Οπως και η όμοιά της της Πετρούπολης. Εδώ διαφεντεύει η αυθεντία της έδρας του καθηγητή!
Πόσο ποιο ξεκάθαρα αντιδημοκρατική στάση μπορεί να κρατήσει κανείς; Υπερασπίζεται τον αυταρχισμό του δασκάλου, ο οποίος είναι ο μόνος που δικαιούται να έχει πολιτική και κομματική ταυτότητα, ενώ οι μαθητές δε θα πρέπει να έχουν πολιτική ταυτότητα, δε θα πρέπει να έχουν καν γνώμη και τα κόμματα δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν καν κριτική για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης των παιδιών του λαού... Συγχαρητήρια για τη δημοκρατία σας!
Η δημοσιογραφία στο απόγειό της: Ρωτάει ο Ευαγγελάτος τον Αλ. Αλαβάνο γιατί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ εμπόδισε τα καταστήματα να ανοίξουν την τελευταία Κυριακή του χρόνου, όπως είχε αποφασίσει τότε η νομαρχία της Αθήνας, με τη σύμφωνη γνώμη ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, δίνοντας ένα ακόμα χτύπημα στην κυριακάτικη αργία. Τόσο προετοιμασμένος ήταν ο Ευαγγελάτος για το ντιμπέιτ; Τόσο πολύ ξεσκόνισε τις γνώσεις του για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και τη συμβολή του στο κίνημα; `Η μήπως τον έπιασε η πρεμούρα να φιλοτεχνήσει και αυτός αγωνιστικό προφίλ στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί την τελευταία Κυριακή του χρόνου μια ήταν η μαζικότατη κινητοποίηση που καταγράφτηκε στο κέντρο της Αθήνας, αυτή του Συλλόγου των Εμποροϋπαλλήλων και του ΠΑΜΕ. Οσο για το ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, να θυμίσουμε στον Ευαγγελάτο το εξής: Στο Δήμο Ανω Λιοσίων, ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στο δημοτικό συμβούλιο είχε ψηφίσει υπέρ του να ανοίγουν τα καταστήματα και τις Κυριακές. Γεγονός που επιβεβαιώνει ότι στα λόγια όλοι μπορούν να λένε ό,τι θέλουν και για τα πάντα. Οι πράξεις είναι όμως αυτές που κρίνουν το κάθε κόμμα. Και η βερμπαλιστική «αγωνιστικότητα» του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ έχει κριθεί ουκ ολίγες φορές...
«Η έννοιά μας και ο στόχος μας είναι η υγεία και η ασφάλεια των εργαζομένων» δήλωσε χτες η υπουργός Απασχόλησης Φάνη Πάλλη - Πετραλιά από τη Λαμία, όπου εγκαινίασε τα νέα γραφεία του ΟΑΕΕ. Μάλιστα το κυβερνητικό στέλεχος ισχυρίστηκε ότι «με την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, αλλά και για την αντιμετώπιση της κρίσης δίνουμε πολύ μεγάλη έμφαση στους ελέγχους για την Επιθεώρηση Εργασίας».
Τι ακριβώς θεωρεί η υπουργός προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων; Μήπως το ότι οι εργαζόμενοι, για να πάρουν σύνταξη, θα αναγκάζονται να δουλεύουν μέχρι τα 67 και τα 70 τους (ως αποτέλεσμα του νόμου 3655/08 αλλά και ευρωενωσιακών κατευθύνσεων τύπου «Εκθεσης Σέρκας»); Μήπως το ότι οι εργαζόμενες μητέρες που δέχονται μεγάλη σωματική και ψυχική καταπόνηση λόγω των πολλαπλών υποχρεώσεων έχασαν το δικαίωμα να βγαίνουν νωρίτερα σε σύνταξη; Μήπως το πετσόκομμα των ΒΑΕ που ετοιμάζει η κυβέρνηση και θα οδηγήσει σε ακόμα πιο μακρόχρονη έκθεση χιλιάδων εργατών σε ιδιαίτερα επικίνδυνες ουσίες και συνθήκες εργασίας;
Ακόμα και η προσπάθεια της υπουργού να μιλήσει για το «σύγχρονο ΣΕΠΕ» με τις «σύγχρονες σχέσεις εργασίας» γίνεται μπούμερανγκ για την κυβέρνηση. Ο νέος νόμος που ψηφίστηκε πρόσφατα για το ΣΕΠΕ δεν κάνει τίποτα άλλο από μια εσωτερική ανακύκλωση του υπάρχοντος, ανεπαρκούς προσωπικού της υπηρεσίας. Οχι μόνο δεν καλύπτονται τα τεράστια κενά, που φτάνουν το 30% των οργανικών θέσεων (χωρίς να υπολογίζονται οι πραγματικές ανάγκες), αλλά και η κυβέρνηση βουλώνει τρύπες ...ανοίγοντας καινούριες! Ισως, βέβαια, η υπουργός, όταν αναφέρεται σε «σύγχρονες σχέσεις εργασίας», να εννοεί τα προγράμματα stage με τα οποία το ΣΕΠΕ προσλαμβάνει κόσμο. Αυτό, δηλαδή την ανασφάλιστη δουλειά, επιτάσσουν ως «σύγχρονο» οι καιροί, δηλαδή η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου.
Εξυπακούεται ότι δεν έχει καμία σημασία το «ποιος» λέει «τι». Θα μπορούσαν ωραιότατα να ανταλλάξουν συνθήματα.
Εμείς τώρα - αν τους πάρουμε στα σοβαρά - πρέπει υποτίθεται να διαλέξουμε τον πιο «υπεύθυνο» και τον πιο «ικανό».
Στην πραγματικότητα όμως είναι και οι δύο «υπεύθυνοι» για όσα δεινά περνάει ο εργαζόμενος με τις πολιτικές της ΕΕ και εξίσου «ικανοί» όταν πρόκειται να περικόψουν δικαιώματα.
Ετσι, λοιπόν, λέμε να μην μπλέξουμε στα αντιλαϊκά «καλλιστεία» τους, αντιθέτως το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να ...χαλάσουμε το λαμπερό τους - όσο και υποκριτικό - «σόου».
ΕΞΗΝΤΑ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ευρώ πρόκειται να δαπανήσει - σύμφωνα με τον διοικητή της - η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προκειμένου, λέει, να στηρίξει τον τραπεζικό δανεισμό...
Δεν είναι και μικρό το ποσό φυσικά, αντιθέτως είναι αστρονομικό. Ομως, σκεφτείτε ότι η ...ποσότητα της τροφής είναι πάντα ανάλογη του ...θηρίου που έχεις να ταΐσεις.
Κι εδώ μιλάμε για τους μεγάλους ευρωπαϊκούς - και όχι μόνο - τραπεζικούς ομίλους. Που είναι μονίμως «πεινασμένοι».
Είναι ίσως μια ενδιαφέρουσα πληροφορία αυτή για όσους μας βομβαρδίζουν με απόψεις του είδους η ...καλή Ευρωπαϊκή Ενωση που δίνει λεφτά στη χώρα μας, κάνει έργα και επιδοτεί τους αγρότες.
Στην πραγματικότητα βλέπουμε ποιους επιδοτεί και γνωρίζουμε φυσικά από πού προέρχονται όλα αυτά τα χρήματα. Από τη φορολόγηση των Ευρωπαίων εργαζομένων.
ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΑ τα επικριτικά σχόλια που ακούστηκαν για την περίφημη τηλεμαχία. Τα περισσότερα τα έχουμε ξανακούσει...
Οσον αφορά πάντως στην πλευρά των δημοσιογράφων, μάλλον ανούσια είναι η κριτική για την επιλογή ή το βάθος ή τη διορατικότητα των ερωτήσεων...
Σε τελική ανάλυση, επισήμως ως ...εκπρόσωποι των καναλιών των μεγαλοεπιχειρηματιών ήταν εκεί οι άνθρωποι και όχι ως εκπρόσωποι της κοινής γνώμης.Εκτός αν αυταπατάται κανείς ότι η κοινή γνώμη και οι ιδιοκτήτες των καναλιών (με τα συμφέροντά τους) είναι το ίδιο πράγμα...