Τα παραπάνω ξεκαθάρισε η Αλέκα Παπαρήγα στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε χτες στη Θεσσαλονίκη, παρουσιάζοντας τις θέσεις του Κόμματος, τις εκτιμήσεις, τις προτάσεις και τις παρεμβάσεις του για μια σειρά προβλήματα που σχετίζονται με το περιβάλλον και την προστασία του. Αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σ' αυτή τη συνέντευξη παραθέτουμε στη συνέχεια.

«Επιτρέψτε μου αρχικά να κάνω ένα σχολιασμό ορισμένων συνθημάτων της προεκλογικής περιόδου.

Η ΝΔ ανάμεσα σε άλλα συνθήματά της - συγκράτησα για τις ανάγκες της συνέντευξης ένα - λέει: Λαϊκισμός ή υπευθυνότητα. Βεβαίως το λαϊκισμό μπορεί να τον απευθύνει στο ΠΑΣΟΚ για τις δημαγωγικές του θέσεις. Ομως, εμείς θεωρούμε ότι αυτό τον όρο, λαϊκισμό, τον απευθύνει και στο λαό. Η ΝΔ ούτε μία ούτε δύο ούτε τρεις ούτε δέκα φορές μόνο, βαφτίζει λαϊκισμό τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων που ζητούν δουλειά, ανθρώπινους μισθούς, μεροκάματα, ανθρώπινες συντάξεις, Παιδεία, Υγεία, προστασία του περιβάλλοντος, τα συγκεκριμένα αιτήματα που οι εργαζόμενοι προβάλλουν στους αγώνες τους. `Η και σε μας πολλές φορές το έχει πει, όταν αναφερόμαστε στις δικές μας θέσεις, βάζει μια ταμπέλα λαϊκισμός και δείχνει μ' αυτό το σύνθημα την ουσία της πολιτικής της.

Βεβαίως, η ΝΔ είναι υπεύθυνο κόμμα, αλλά την υπευθυνότητά της την αντιλαμβάνεται απέναντι στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, απέναντι στην ΕΕ, απέναντι στο ΝΑΤΟ, απέναντι στο στρατηγικό της εταίρο τις ΗΠΑ. Το δίλημμα που θέτει είναι ψεύτικο και παραπλανητικό.

Το ΠΑΣΟΚ έριξε το σύνθημα: Αλλάζουμε ή βουλιάζουμε. Επίσης είναι παραπλανητικό, ψεύτικο και κινδυνολογικό σύνθημα. Οταν λέει αλλάζουμε, ένα πράγμα μόνο εννοεί, να φύγει η ΝΔ από την κυβέρνηση και ν' ανέβει το ΠΑΣΟΚ. Αυτό για μας δεν έχει καμία σχέση με την αλλαγή. Αυτό το έργο το έχουμε δει και στο παρελθόν. Κι αν θέλετε, η μόνη φορά που μπορούσε κανείς να ελπίζει σε κάποια αλλαγή ήταν το 1981, αλλά αυτή η αλλαγή, το ραντεβού με την ιστορία ξέμεινε, ακυρώθηκε.

Βουλιάζουμε. Εμείς δε συμφωνούμε ότι βουλιάζει ο λαός.

Ο λαός δεν πρόκειται να βουλιάξει. Αναμφισβήτητα αν ο λαός δε βγει στο προσκήνιο αποφασιστικά, με ταξικούς αγώνες, με κοινωνική συμμαχία, με συμμαχία και συσπείρωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων που υπάρχουν στην κοινωνία, μαζί με τους κομμουνιστές χέρι χέρι, η καθημερινή ζωή των εργαζομένων θα γίνεται όλο και χειρότερη.

Εκείνοι που δεν πρόκειται να βουλιάξουν είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι και η κερδοφορία. Θα συγκεντρωθεί απλώς το μεγαλύτερο μερίδιο της αγοράς σε ακόμα λιγότερους και ο εργαζόμενος λαός, η εργατική τάξη, οι μικροί επιχειρηματίες, η φτωχή αγροτιά θα αγκομαχούν.

Εμείς πιστεύουμε ότι ο λαός θα ανακαλύψει τη δύναμή του, θα τη βγάλει μάλλον στην επιφάνεια και τα επόμενα χρόνια ούτε η υπευθυνότητα της ΝΔ μπορεί να λάμψει ούτε η αλλαγή του ΠΑΣΟΚ».

Η ομιλήτρια, σημειώνοντας ότι το ΚΚΕ έχει στο επίκεντρο της δράσης του την προστασία του περιβάλλοντος, παρουσίασε την αναφορά που γίνεται στη διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές που κυκλοφόρησε πέρσι και επικαιροποιήθηκε πριν λίγους μήνες με αφορμή την κρίση. Το ΚΚΕ, λοιπόν, στη διακήρυξή του ξεκαθαρίζει το πλαίσιο:

«Ναι στην προστασία του περιβάλλοντος, κόντρα στην υποταγή του στα μονοπώλια και το σιδερένιο νόμο του καπιταλιστικού κέρδους.

Οργάνωση της λαϊκής πάλης ενάντια στις διεθνείς συμφωνίες, στη δήθεν "πράσινη περιβαλλοντική πολιτική" της ΕΕ, στους θεσμούς και τους νόμους, που στην ουσία καταστρέφουν το περιβάλλον, και στην πολιτική που προστατεύει τη μεγάλη ατομική ιδιοκτησία στη γη, στις πλουτοπαραγωγικές πηγές, στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής.

Στο επίκεντρο πάλης του ΚΚΕ βρίσκονται οι πάσης φύσεως καταστροφές που έχει υποστεί το περιβάλλον και οι συνέπειες από αυτές στα λαϊκά στρώματα: Τα μολυσμένα νερά του Ασωπού, των άλλων ποταμών, λιμνών και θαλασσών. Τα καμένα δάση σε όλη την Αττική, στις άλλες περιοχές της χώρας. Οι κατεστραμμένοι αγρότες σε Ηλεία, Μεσσηνία, Εύβοια και όχι μόνο μετά από τις μεγάλες πυρκαγιές. Το υπερβεβαρημένο περιβαλλοντικά Θριάσιο Πεδίο. Η βλαβερή για τη δημόσια υγεία ατμόσφαιρα στην Αθήνα, σε άλλα αστικά κέντρα, όπου έχει εξαφανιστεί κάθε υποψία πνεύμονα πρασίνου. Ο αποκλεισμός της λαϊκής οικογένειας από τις παραλίες σε αστικά κέντρα και νησιά.

Οι πόλεμοι των μονοπωλίων και των κυβερνήσεών τους, των διαφόρων ενώσεων και των συμμαχιών τους είναι τα μεγαλύτερα εγκλήματα, γιατί καταστρέφουν την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Το ίδιο συμβαίνει με τις διοξίνες, τη μείξη καρκινογόνων ουσιών με βρώσιμες ουσίες, για τα οποία ευθύνονται οι βιομηχανίες τροφίμων, που αποκομίζουν αμύθητα πλούτη. Ρύποι και απορρίμματα γίνονται εμπορεύματα με σκοπό το κέρδος.

Η διεκδίκηση πόρων για ανακύκλωση, για φίλτρα και άλλα τεχνικά μέτρα στις βιομηχανίες, για αντιπλημμυρικά, αντισεισμικά, αντιπυρικά έργα».

Παρουσιάζοντας τις θέσεις του ΚΚΕ για τα πιο βασικά και επίκαιρα προβλήματα, η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε αναλυτικά στη Συνθήκη του Κιότο και το εμπόριο ρύπων, στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει», στο ενεργειακό μείγμα της χώρας και τις συνέπειές του στο περιβάλλον, στο Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής και σε ζητήματα που αφορούν στη Θεσσαλονίκη, όπως το περιαστικό δάσος Σέιχ Σου, τη λίμνη Κορώνεια και τη διαχείριση των υδατικών πόρων, τη διαχείριση των απορριμμάτων, την αντιπλημμυρική και αντισεισμική θωράκιση, τα μεγάλα έργα.

ΣΥΝΘΗΚΗ ΚΙΟΤΟ: Η συμφωνία της υποκρισίας και του εμπορίου ρύπων.

«Το "εμπόριο των ρύπων" ή όπως ολοκληρωμένα λέγεται το "εμπόριο των δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου", το οποίο αποτελούσε και αποτελεί πλαίσιο δράσης των πολιτικών κομμάτων στη χώρα μας, και της μεγάλης πλειοψηφίας των οικολογικών οργανώσεων που διασυνδέονται με τις γνωστές μας ΜΚΟ, συνιστά το πιο υποκριτικό και επικίνδυνο μέρος της Συνθήκης του Κιότο. Το ότι δεν υπογράφτηκε από τις ΗΠΑ δε συνιστά απόδειξη της προοδευτικότητάς του. Σε καμιά περίπτωση δεν οδηγεί - ήδη υπάρχουν αποδείξεις - στην καταπολέμηση, ούτε καν στο μετριασμό του φαινομένου. Πώς θα μπορούσε άλλωστε αφού οποιοσδήποτε περιορισμός των εκπομπών που θα μπορούσε να επιτύχει ή και να υποστεί εκ των πραγμάτων, μια επιχείρηση (π.χ. μείωση της παραγωγής της) δεν αποτελεί κέρδος για τον πλανήτη. Για τον απλούστατο λόγο ότι στην ποσότητα CO₂ που "εξοικονομεί" μια επιχείρηση, σε σχέση με το όριο που της έχει τεθεί (στο πλαίσιο του Εθνικού Σχεδίου Κατανομής των δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου), την πουλάει σε άλλη επιχείρηση, η οποία έτσι μπορεί να εκπέμψει την ποσότητα αυτή επιπλέον του ορίου που της έχει τεθεί. Το εξωφρενικό στην υπόθεση αυτή είναι ότι η ποσότητα αυτή θεωρείται ως μηδέποτε εκπεμφθείσα!

Τα μέτρα που προτείνει το ΚΚΕ για τη μείωση των εκπομπών CO₂ είναι η αξιοποίηση των επιτευγμάτων και συμπερασμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας:

-- Πολιτικές και μέτρα εξοικονόμησης ενέργειας.

-- Ουσιαστικός περιορισμός των ενεργειακών απωλειών και της σπατάλης, προώθηση της συμπαραγωγής (π.χ. συστήματα τηλεθέρμανσης).

-- Βελτίωση της ενεργειακής απόδοσης των θερμικών εγκαταστάσεων.

-- Βελτίωση της ποιότητας των διαθέσιμων ορυκτών καυσίμων.

-- Εφαρμογή βέλτιστων διαθέσιμων τεχνικών στη βιομηχανία, στις μεταφορές και ιδιαίτερα στην παραγωγή ενέργειας σχετικά με την αξιοποίηση του εγχώριου λιγνίτη, ώστε η εκπομπή ρύπων, ανά διατιθέμενη στο δίκτυο μονάδα ηλεκτρικής ενέργειας, να είναι η ελάχιστη δυνατή.

-- Σχεδιασμένη και ορθολογική ανάπτυξη των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) με σεβασμό στο περιβάλλον, μακριά από κάθε απόπειρα παράδοσης στους ιδιώτες τομέων της ηλεκτροπαραγωγής και με ποσοστό συμμετοχής στο ενεργειακό μείγμα τέτοιο, ώστε να μη διαταράσσεται η ασφάλεια του ενεργειακού εφοδιασμού και να μην πλήττεται το λαϊκό εισόδημα.

-- Ανάπτυξη των δασών και των άλλων εκτάσεων του πράσινου, προστασία του φυτοπλαγκτόν των θαλασσών, ώστε να αυξηθεί η ποσότητα του κατακρατούμενου ατμοσφαιρικού CO₂ (φωτοσύνθεση).

-- Ορθολογική διαχείριση των στερεών αποβλήτων (μείωση, ανακύκλωση, εγκαταστάσεις εύλογου μεγέθους, σταθμοί μεταφόρτωσης) με στόχους αιχμής, ως προς τις κλιματικές αλλαγές, την αποκατάσταση των ανεξέλεγκτων χωματερών, τη μεθοδική συλλογή και ενεργειακή αξιοποίηση του βιοαερίου (55% περίπου μεθάνιο) και τον αποκλεισμό της καύσης».

«Είμαστε κατά της λεγόμενης αρχής "ο ρυπαίνων πληρώνει", πράγμα που αποδεικνύει ότι είναι μύθος η πολιτική της ΕΕ.

Η αρχή της ΕΕ "ο ρυπαίνων πληρώνει", στο όνομα της οποίας πίνουν νερό τα κόμματα του "ευρωμονόδρομου" και οι πολυποίκιλες "οικολογικές οργανώσεις", όπως αυτοπροσδιορίζονται, επίσης δεν έχει καμιά σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος και κυρίως την κατάργηση της αιτίας που το αναδεικνύει μείζον ζήτημα, δίπλα στα μεγάλα και οξυμένα εργασιακά, οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα τα οποία ταλανίζουν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα γενικότερα.

Η αντίθεσή μας ξεκινάει από την ιδεολογικοπολιτική βάση της αρχής αυτής και προχωρά στο πώς εννοείται αλλά και πώς εφαρμόζεται στα (καπιταλιστικά, μη το ξεχνάμε) κράτη - μέλη της ΕΕ.

Ιδεολογικοπολιτικά, με τη βοήθεια και της τεράστιας προπαγάνδισής της από τα ευρωενωσιακά και εθνικά όργανα και τις δήθεν ΜΚΟ διαμορφώνει στο λαό αντίληψη για το αναπόφευκτο δήθεν της ύπαρξης του "ρυπαίνοντος" ως "αναγκαίου κακού". Που αρκεί να πληρώσει για να "τακτοποιηθεί" το πρόβλημα.

Δίνει άλλοθι στα κρατικά όργανα να διατυμπανίζουν την αυστηρότητά τους, την οποία εξαντλούν με την επιβολή διοικητικών προστίμων συμβολικού ύψους, και αυτά χωρίς τα περισσότερα να εισπράττονται. Αυτά τα πρόστιμα δεν πρόκειται να συμμορφώσουν τους ιδιοκτήτες των βιομηχανικών συγκροτημάτων που άλλωστε το κόστος τους δεν επηρεάζει την κερδοφορία.

Η "αρχή" εφαρμόζεται με τέτοιο τρόπο ώστε το κόστος της ρύπανσης να μεταφέρεται τελικά στα λαϊκά στρώματα. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις το κόστος αγοράς του δικαιώματος εκπομπής ρύπων από τη ΔΕΗ, το κόστος της ανακύκλωσης των απορριμμάτων συσκευασίας, η αύξηση (ή επιβολή ειδικού χαρατσιού) της τιμής του νερού σε περιπτώσεις λειψυδρίας (σ' αυτή την περίπτωση τα λαϊκά στρώματα θεωρούνται ευθέως ως "ρυπαίνοντες"", η επιβολή "πράσινου τέλους", αλλιώς "πράσινης φορολογίας" που καταλήγει στους εργαζόμενους, ο επιμερισμός των "ανταποδοτικών τελών καθαριότητας" με βάση την ποσότητα των σύμμεικτων απορριμμάτων που πετάει στους κάδους το κάθε νοικοκυριό (πολύ συχνά ακούγεται τώρα τελευταία), κ.ά. Και κατά κανόνα τα μεγάλα έσοδα που συγκεντρώνονται δίνονται σαν "κίνητρα", χάρισμα, στα ευρωενωσιακά μονοπώλια για να προωθήσουν αντιρρυπαντικές τεχνολογίες. Με άλλα λόγια, η "αρχή" αυτή σημαίνει στην πράξη "ο ρυπαίνων πληρώνεται και ο ρυπαινόμενος πληρώνει"», σημείωσε.

Αναφερόμενη στο ενεργειακό μείγμα της χώρας και τις συνέπειές του στο περιβάλλον, ξεκαθάρισε τα γενικά κριτήρια που πρέπει να υπηρετούνται:

«-- Η εξασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας ΑΝΑΠΟΣΠΑΣΤΑ ΣΥΝΔΕΔΕΜΕΝΗ με την προστασία του περιβάλλοντος.

-- Η προστασία του λαϊκού εισοδήματος.

-- Η σταθερή, όλες τις εποχές του χρόνου, κάλυψη των τοπικών και εθνικών ενεργειακών αναγκών (π.χ., και όταν δε φυσάει και όταν δεν έχει ηλιοφάνεια και όταν υπάρχει σχετική ξηρασία)».

Και εξειδίκευσε την πρόταση του ΚΚΕ για την ικανοποίηση του παραπάνω πλαισίου ιεραρχώντας:

«1. Την αξιοποίηση εγχώριων πηγών, προσδιορίζοντας τις κατάλληλες χρήσεις - περιοχές - τεχνολογίες, τα μεγέθη, με βάση τα προαναφερθέντα κριτήρια. Την αξιοποίηση των λιγνιτικών κοιτασμάτων της Δυτικής Μακεδονίας και της Μεγαλόπολης με φιλικές προς το περιβάλλον μονάδες ηλεκτροπαραγωγής. Την αξιοποίηση κοιτασμάτων πετρελαίου, που δεν κρίθηκε κερδοφόρα η εξόρυξή τους από ιδιωτικούς καπιταλιστικούς ομίλους, ιδιαίτερα σήμερα, σε συνθήκες ανόδου της τιμής του πετρελαίου και βελτίωσης των τεχνολογιών εξόρυξης.

2. Τη συστηματική έρευνα για εξεύρεση νέων πηγών (π.χ. πιθανά κοιτάσματα σε Ιόνιο, Αιγαίο, κλπ.) και αξιοποίηση των τεχνολογιών με στόχο την εξοικονόμηση ενέργειας, την αύξηση του βαθμού ενεργειακής αυτοδυναμίας.

3. Τη διακρατική αμοιβαία επωφελή συνεργασία σε τομείς, όπως:

-- Η αξιοποίηση και ανάπτυξη δικτύων - αγωγών μεταφοράς ενεργειακού προϊόντος με προϋποθέσεις που συνδυάζουν το αμοιβαίο όφελος διαφορετικών κρατών από τις οικονομίες κλίμακας με τη διασφάλιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων στη διαχείριση του εγχώριου προϊόντος.

-- Η μεταφορά τεχνογνωσίας και η ανάπτυξη εγχώριας ερευνητικής δραστηριότητας.

-- Η καλύτερη διαχείριση του προβλήματος των εισαγωγών καυσίμων και γενικότερα των όρων διεξαγωγής του εξωτερικού εμπορίου».

«Για να ανοίξουμε το δρόμο των ριζικών ανατροπών προβάλλουμε τους διεκδικητικούς στόχους:

α. Αντικατάσταση παλαιών μονάδων από σύγχρονους λιγνιτικούς σταθμούς με τεχνολογίες δέσμευσης του διοξειδίου του άνθρακα και με αυξημένο βαθμό απόδοσης. Διατήρηση του λιγνίτη στο σημερινό ποσοστό στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας για την επόμενη εικοσαετία.

β. Αμεση αντικατάσταση των ηλεκτροστατικών φίλτρων σε υπάρχουσες μονάδες και εγκατάσταση σύγχρονου συγκροτήματος αποθείωσης καυσαερίων.

γ. Αξιοποίηση του υδάτινου δυναμικού της περιοχής με κρατικά υδροηλεκτρικά έργα, που συμβάλλουν ταυτόχρονα στην άρδευση αγροτικών εκτάσεων και στην παροχή αντιπλημμυρικής προστασίας. Ενίσχυση των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα ηλεκτροπαραγωγής της χώρας.

δ. Εργα μετατόπισης και υπογειοποίησης δικτύων μεταφοράς υπερυψηλής και υψηλής τάσης σε κατοικημένες περιοχές για την προστασία της δημόσιας υγείας.

ε. Σχεδιασμός χρήσεων γης και χωροθέτησης των νέων σταθμών ηλεκτροπαραγωγής σε μεγάλη απόσταση από περιοχές κατοικίας με γνώμονα τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας και ασφάλειας.

στ. Προσανατολισμός της αξιοποίησης του φυσικού αερίου κυρίως για οικιακή χρήση και όχι για ηλεκτροπαραγωγή.

Το παραπάνω κάλεσμα απηύθυνε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, μιλώντας το Σάββατο το βράδυ σε συγκέντρωση στην κεντρική πλατεία της Ελευσίνας. Μέλη, φίλοι και οπαδοί του Κόμματος και πολλοί νεολαίοι είχαν υποδεχτεί θερμά νωρίτερα την Αλέκα Παπαρήγα η οποία στην συνέχεια στην ομιλία της κάλεσε τον εργατόκοσμο της περιοχής: «Να προβληματιστεί για ποιο λόγο στήνουν προβοκάτσιες σε βάρος του ΚΚΕ μόνο πορεκλογικά. Γιατί θέλουν να κόψουν ψήφους από το ΚΚΕ και ειδικά όσων πάνε να το ψηφίσουν για πρώτη φορά. Φοβούνται τη δυναμική του ΚΚΕ που σημαίνει ταυτόχρονα και δυνάμωμα του κινήματος της εργατικής τάξης. Τους ενοχλεί ότι το ΚΚΕ δεν φοβάται, που κράτησε και το σφυροδρέπανο και τη χάρη».