Οσο οι άνθρωποι θα προσπαθούν να ξεφύγουν από το θάνατο, δεν υπάρχει τίποτα που θα τους αποτρέψει από την αναζήτηση δρόμων για τη διασφάλιση της ζωής. Οσο οι άνθρωποι θα δυστυχούν, θα πεινούν, θα φοβούνται, τίποτα δεν είναι σε θέση να τους σταματήσει να αναζητούν την ελπίδα, την τροφή, την ασφάλεια. Αυτή είναι η ιστορία της ανθρωπότητας. Μια διαρκής μετακίνηση πληθυσμών. Ενα «καραβάν σαράι» που ποτέ δε σχηματίστηκε από χόμπι. Πάντα από ανάγκη.

*

Οι μετανάστες που βρίσκονται στην Ελλάδα δεν ήρθαν για ...τουρισμό. Δεν το επέλεξαν καν να έρθουν εδώ. Εφτασαν, γιατί το επέλεξε η «μοίρα», γιατί η Ελλάδα είναι «πέρασμα», γιατί αυτή είναι η διαδρομή των δουλεμπόρων. Δε θα έφευγαν από τις χώρες τους, αν εκεί, κάθε τρία δευτερόλεπτα (!), δεν πέθαινε κι ένα παιδί από την πείνα. Δε θα έφευγαν από τις χώρες τους, αν πάνω από τα κεφάλια τους δεν πετούσαν τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, οι «ιπτάμενοι άγγελοι» που θερίζουν αμάχους και προκαλούν τα καραβάνια των προσφύγων.

Ολοι οι μετανάστες έχουν να διηγηθούν την ίδια ιστορία. Την ιστορία της ανέχειας, της φτώχειας, των πολιτικών διώξεων, του πολέμου και της καταστροφής. Οπως ακριβώς οι δικοί μας μετανάστες, όταν έφευγαν για την Αυστραλία, τη Γερμανία, την Αμερική, τις στοές του Βελγίου.

*

«Και μεις τι φταίμε;», απαντούν με ύφος αδέκαστου συνοριοφύλακα οι εκπρόσωποι του ΛΑ.Ο.Σ. «Και εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;», απαντούν με προσποιητή αθωότητα οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. «Και μας τι μας ενδιαφέρει;», είναι το μήνυμα όλων αυτών των αθλίων στα ΜΜΕ, που (χωρίς να το ομολογούν) διακινούν σε απίθανες ποσότητες το δηλητήριο της ξενοφοβίας, έχοντας αναδείξει το ασκέρι του εθνικισμού και της μισαλλοδοξίας σε πρωταγωνιστή των τηλεπαραθύρων τους.

Ε, λοιπόν, «φταίνε»!

Φταίνε, γιατί πρώτον, όλοι αυτοί οι κύριοι είναι και με το ΝΑΤΟ, είναι και με την ΕΕ που «εξανθρωπίζουν» πληθυσμούς, είτε δολοφονώντας τους, είτε προκαλώντας την εκδίωξη από τα εδάφη τους. Ο «Κυριακάτικος Ριζοσπάστης» έφερε στη δημοσιότητα ένα αμείλικτο για τις ευθύνες τους στοιχείο: Οι Παλαιστίνιοι που συνελήφθησαν για παράνομη είσοδο στην Ελλάδα ήταν 799 το 2005. Αλλά το 2006, το 2007 και 2008 (μετά τις επιδρομές στο Λίβανο και τη Γάζα) οι αριθμοί εκτινάχτηκαν σε 2.847, 5.135 και 4.593, αντίστοιχα! Επίσης, οι συλληφθέντες από το Ιράκ ήταν 1.402 το 2003. Μετά την εισβολή των Αμερικανών οι αριθμοί έχουν εκτιναχτεί για το 2006, το 2007 και το 2008 σε 8.157, 12.549 και 15.940 αντίστοιχα! Αυτή είναι η στατιστική του ιμπεριαλισμού. Αυτή είναι η σωστή λέξη: «Ιμπεριαλισμός». Πώς μπορούν, λοιπόν, ορισμένοι να προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν για ποιο ακριβώς πράγμα μιλούν οι κομμουνιστές όταν λένε τη σωστή λέξη (ιμπεριαλισμός) για να περιγράψουν τα βασικά αίτια του προβλήματος;

Δεύτερον, οι εκπρόσωποι του (ανομολόγητου) ρατσισμού φταίνε και για έναν επιπλέον λόγο: Γιατί λένε ψέματα! Λένε ψέματα όταν ισχυρίζονται ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης θα λυθεί με μέτρα αστυνομικά, με καταστολή, με στρατοκρατικά «κόλπα», βάζοντας «αγροφύλακες» να σουλατσάρουν στην ...Αθήνα. Ποτέ και πουθενά δε λύθηκε έτσι το πρόβλημα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Αμερική. Παρά τα 700 χιλιόμετρα ηλεκτροφόρα καλώδια στα σύνορα με το Μεξικό, οι ΗΠΑ συνεχίζουν να δέχονται κατά εκατομμύρια τους ισπανόφωνους μετανάστες. Με άλλα λόγια: Λένε ψέματα όσοι ισχυρίζονται ότι χωρίς να αντιμετωπιστούν οι αιτίες που γεννούν την προσφυγιά, είναι δυνατόν να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της μετανάστευσης. Και ξέρουν ότι η αστυνομοκρατία και η στρατοκρατία που εντείνονται εις βάρος των μεταναστών, τελικά στοχεύουν στη «νομιμοποίηση» τέτοιων πρακτικών κατά του συνόλου του «εχθρού - λαού».

*

«Ναι, αλλά δεν πρέπει κάτι να γίνει;», ρωτούν καλόπιστα οι άνθρωποι στις γειτονιές της Αθήνας. Ναι, πράγματι, κάτι πρέπει να γίνει.

Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφεθεί το πρόβλημα των μεταναστών να μετατραπεί σε εφαλτήριο του φασισμού. Ούτε ένα βήμα δεν πρέπει να γίνει από ό,τι διακήρυξαν οι Ελληνες από την πρώτη στιγμή της απελευθέρωσής τους. Οι Ελληνες έχουν την τιμή ήδη από το 1827, από το Σύνταγμα της Τροιζήνας, να δηλώσουν τον απόλυτο σεβασμό και τη διασφάλιση όλων των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπινου όντος εντός της ελληνικής επικράτειας, διασφαλίζοντας την υπαγωγή του στο καθεστώς παροχής κάθε δικαιώματος και υποχρέωσης που απέρρεε από την έννομη τάξη της Ελλάδας.

Αυτήν την τιμή, αυτήν την ανθρωπιστική παρακαταθήκη, ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να δεχτεί να του τη «λερώσει» κανένας Καρατζαφέρης, κανένας Μαρκογιαννάκης και κανένας Παπανδρέου με τα περί της «μηδενικής ανοχής» του.

*

Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να περάσει ο παραληρηματικός λόγος της ξενοφοβίας και το υφέρπον μήνυμά της ότι όλα τα ανθρώπινα όντα δεν είναι το ίδιο. Ο ρατσισμός, που τους «άλλους», τους ξένους, τους θεωρεί υπανθρώπους, μιάσματα, εξοβελιστέους, που εισάγει ως κριτήριο στις ανθρώπινες σχέσεις όχι το «ποιος είσαι» αλλά το «από πού είσαι», είναι ένα φίδι. Που πρέπει να πατηθεί κατακέφαλα.

Ο ρατσισμός υπεραμύνεται της νομιμότητας, φροντίζοντας να βαφτίσει τον μετανάστη εκ προοιμίου «παράνομο». Αλλά είναι η «νομιμότητα» που υπερασπίζεται ο ρατσισμός που έχει πετάξει τους «Χασάν», τους «Αλί» και τους «Μοχάμεντ» στην παρανομία. Οι μετανάστες στην Ελλάδα κινούνται «εκτός νόμου», επειδή το ίδιο το κράτος τους θέλει εκεί: Στη μαύρη εργασία, ανασφάλιστους, διπλοεκμεταλλευόμενους, στο περιθώριο, στην παραοικονομία, χωρίς χαρτιά, χωρίς ταυτότητα, χωρίς δικαιώματα, κυνηγημένους, πρώτους στις «επιχειρήσεις - σκούπα», τελευταίους στα δικαιώματα.

*

Ναι, είναι αλήθεια, κάτι πρέπει να γίνει.

Αλλά αυτό το «κάτι» δεν μπορεί παρά να είναι ανθρώπινο. Ούτε τρομοκρατικές επιχειρήσεις - «σκούπα», ούτε «Σπιναλόγκες». Ταξιδιωτικά έγγραφα στους μετανάστες, για να μπορούν να μετακινηθούν εκτός Ελλάδας, όπως ζητούν. Νομιμοποίηση και απόδοση όλων των κοινωνικών ασφαλιστικών δικαιωμάτων στους μετανάστες που εργάζονται και γίνονται θύματα ανείπωτης εκμετάλλευσης και αυθαιρεσίας. Δημιουργία δημόσιων, οργανωμένων, ανθρώπινων χώρων υποδοχής και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σεβασμός των πολιτιστικών τους παραδόσεων, τσάκισμα των κυκλωμάτων που εκμεταλλεύονται τους μετανάστες. Και, φυσικά, απαίτηση η επίσημη Ελλάδα να μη γίνεται συνεργός, αλλά να υψώσει φωνή κατά των εγκλημάτων που διαπράττονται στις χώρες τους.