Eurokinissi

Λένε ψέματα όσοι ισχυρίζονται ότι θα αποσυνδέσουν το Λύκειο από τις εξετάσεις και θα απαλλάξουν τις λαϊκές οικογένειες από τα βάρη

Σε αυτό το μήκος κύματος συμφωνούν όλοι στο ότι πρέπει να ενισχυθεί η ΤΕΕ ως χώρος στον οποίο θα διοχετεύεται το αυξημένο μαθητικό δυναμικό, που δε θα καταφέρνει να προχωρήσει στη βαθμίδα του Γενικού Λυκείου. Σύμφωνα με τον κ. Μπαμπινιώτη, το Εξεταστικό μπορεί να λυθεί μόνο αν μειωθεί ο αριθμός των υποψηφίων για την ανώτατη εκπαίδευση, με στροφή προς τα τεχνολογικά επαγγέλματα και τις τεχνολογικές σπουδές. Την ίδια στιγμή, το ΠΑΣΟΚ κάνει κριτική στην κυβέρνηση της ΝΔ γιατί μειώνεται ο αριθμός των νέων που πηγαίνουν στα ΕΠΑΛ - ΕΠΑΣ. Δε χωράει, λοιπόν, αμφιβολία ότι η οποιαδήποτε αλλαγή στο Εξεταστικό περνά μέσα από την όξυνση των ταξικών φραγμών στην ολοκλήρωση της όποιας γενικής μόρφωσης και στη στροφή στην ΤΕΕ για τη δημιουργία μιας στρατιάς ευέλικτου εργατικού δυναμικού με χαμηλές απαιτήσεις.

Για να υλοποιηθεί αυτή η κατεύθυνση, σύμφωνα με τους αστικούς σχεδιασμούς, είναι απαραίτητη, λένε, η αναβάθμιση του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΣΕΠ). Ποτάμια δακρύων χύνονται από τα αστικά κόμματα που τόσα χρόνια οξύνουν τα προβλήματα της ανεργίας και της δουλειάς χωρίς δικαιώματα, γιατί - λένε - ο νέος δεν είναι καλά ενημερωμένος για το τι συμβαίνει στην αγορά εργασίας! Ομως, ο ρόλος του ΣΕΠ σήμερα είναι άλλος. Επιτελεί τη λειτουργία τής από νωρίς εσωτερίκευσης των ταξικών ανισοτήτων ως προσωπικών αδυναμιών από τα παιδιά της λαϊκής οικογένειας, της σύνδεσης του σχολείου με τον κόσμο της αγοράς. Δεν είναι τυχαίο ότι σε πόρισμα του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ) καταγράφεται το εξής αποκαλυπτικό: «Το σημαντικότερο στοιχείο είναι ότι ο σωστά οργανωμένος ΣΕΠ μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά στο Γυμνάσιο και να ανακόψει τη βασική επιλογή των μαθητών για το Ενιαίο Λύκειο και την αποστροφή τους για την Επαγγελματική και την Τεχνική Εκπαίδευση»! Καθόλου παράξενο, λοιπόν, που το βιβλίο του ΣΕΠ απευθύνεται στους μαθητές και τους λέει: «...θα πρέπει να είσαι έτοιμος/η για «δια-βίου μάθηση» και αυτό δεν είναι αναγκαστικά "βάσανο", αλλά μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για προσωπική ανάπτυξη και επαγγελματική εξέλιξη»...

Κοινό στοιχείο, επίσης, όλων των προτάσεων για το Εξεταστικό είναι η αναβαθμισμένη θέση των ΑΕΙ στο να έχουν λόγο στον τρόπο επιλογής των φοιτητών - σπουδαστών. Εντάσσεται αυτή η κατεύθυνση στην ανταγωνιστική λειτουργία της ανώτατης εκπαίδευσης, όπως προβλέπεται από τις αποφάσεις της Μπολόνια και προωθείται από τις νέες νομοθετικές ρυθμίσεις (νόμος πλαίσιο, αξιολόγηση, διά βίου μάθηση, μεταπτυχιακά, εξίσωση ΑΕΙ - ΤΕΙ και «κολεγίων» ιδιαίτερα με την επικείμενη ενσωμάτωση της οδηγίας 36/05 κλπ.). Το ανταγωνιστικό ΑΕΙ και ΤΕΙ πρέπει να έχει λόγο για τους φοιτητές - πελάτες του, να επιλέγει τους φοιτητές που θα αξιολογηθούν και αυτοί με τα κριτήρια της υποταγής στο καπιταλιστικό κέρδος! Αυτήν την προοπτική, άλλωστε, προκρίνουν και οι πρυτάνεις, οι οποίοι διεκδικούν να έχουν ρόλο τα Πανεπιστήμια στον καθορισμό του αριθμού των φοιτητών και των όρων εισαγωγής, ενώ προτείνουν και αυτοί την αναβάθμιση της τεχνολογικής εκπαίδευσης ιδιαίτερα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς έτσι θα «δίνονται άλλες ουσιαστικές εκπαιδευτικές και επαγγελματικές διέξοδοι στους νέους και νέες και δε θα συνωστίζονται όλοι/ες προ των θυρών των ΑΕΙ»!

Τα φερέφωνα του κεφαλαίου ψεύδονται ασύστολα, όταν κάνουν λόγο για αποσύνδεση του Λυκείου από το σύστημα των εξετάσεων και κατοχύρωση του αυτόνομου μορφωτικού του ρόλου.

Λένε ψέματα, γιατί συμφωνούν όλοι στο ότι το Λύκειο πρέπει να παραμείνει μια διακριτή βαθμίδα έξω από την υποχρεωτική εκπαίδευση, μια βαθμίδα επιλεκτική που θα διαιρείται σε γενική και τεχνική - επαγγελματική, πραγματοποιώντας έτσι το διαχωρισμό των μαθητών με κριτήρια τη δυνατότητά τους να συνεχίσουν στην ανώτατη βαθμίδα και το είδος των σπουδών που θα ακολουθήσουν.

Λένε ψέματα, γιατί συμφωνούν όλοι στο ότι πρέπει να συνυπολογίζεται η βαθμολογία του Λυκείου για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση. Ο κ. Μπαμπινιώτης εντοπίζει το πρόβλημα στο ότι δε μετράει ο βαθμός και η επίδοση των μαθητών στο σχολείο και, από την άλλη, κάνει λόγο για το βαθμοθηρικό χαρακτήρα του σχολείου! Μιλάει για πρόσβαση μετά από πανελλαδικές εξετάσεις, αλλά και περιφερειακά τεστ πολλαπλής επιλογής καθ' όλη τη διάρκεια του Λυκείου! Πού βρίσκεται, λοιπόν, η απαλλαγή της οικογένειας από το άγχος των εξετάσεων;

Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, προβλέπει τη διατήρηση των πανελλαδικών εξετάσεων σε επιλεγμένο αριθμό μαθημάτων στο Λύκειο για την απόκτηση Εθνικού Απολυτηρίου, από το βαθμό του οποίου θα εξαρτάται η εισαγωγή στο πρώτο έτος όχι κάποιου συγκεκριμένου τμήματος, αλλά μιας σχολής ή ενός ιδρύματος. Με λίγα λόγια, σύμφωνα με το ΠΑΣΟΚ, για να σπουδάσει κανείς στην ειδικότητα που επιθυμεί, θα πρέπει να περάσει από σαράντα κύματα!

Αποκορύφωμα οπορτουνιστικής στάσης είναι και η θέση του ΣΥΝ για τη δήθεν «ελεύθερη πρόσβαση». Στο όνομα της κατάργησης των εφάπαξ γενικών εξετάσεων που προτείνουν η κυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ, προβάλλει ένα πλήθος από αξιολογικές δοκιμασίες στο Λύκειο (εξετάσεις ενδοσχολικές, εξετάσεις σε εργασίες, σε λογισμικό, σε γλωσσομάθεια κλπ.), το αποτέλεσμα των οποίων θα κρίνει την απόκτηση του απολυτηρίου και την πρόσβαση στο πρώτο πανεπιστημιακό έτος που - όπως και στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ - θα είναι γενικού χαρακτήρα, σε επίπεδο ιδρύματος! Η θέση για «ελεύθερη πρόσβαση» είναι αποπροσανατολιστική και αποτελεί βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης για την προώθηση των αναδιαρθρώσεων στην εκπαίδευση. Η ίδια η διεθνής εμπειρία το επιβεβαιώνει, καθώς, όπου υπάρχει κάποιο είδος «ελεύθερης πρόσβασης», έχει προηγηθεί πετσόκομμα των παιδιών ήδη από το Δημοτικό (βλ. Αυστρία, Γερμανία, κτλ).

Μάλιστα, προκειμένου να πείσουν για το δήθεν φιλολαϊκό χαρακτήρα της πρότασής τους, οι συμμετέχοντες στο διάλογο αναφέρονται στην ελληνική ιδιαιτερότητα του φροντιστηρίου. Πρόκειται για τρανό ψέμα! Στη Γερμανία της «ελεύθερης πρόσβασης» και του ταξικού ξεσκαρταρίσματος από την ηλικία των 10-12 ετών, υπάρχει πανγερμανικός σύνδεσμος ιδιωτικών φροντιστηρίων που λειτουργεί 25 χρόνια! Στη Γαλλία το 70% των φοιτητών της Ιατρικής του Παρισιού έχουν παρακολουθήσει φροντιστηριακά μαθήματα! Μάλιστα, μια αμερικάνικη αλυσίδα φροντιστηρίων επεκτάθηκε στη γερμανική εκπαιδευτική αγορά! Το φαινόμενο του φροντιστηρίου είναι λοιπόν διεθνές και δεν έχει να κάνει με τον τρόπο πρόσβασης, αλλά με την ταξικότητα του σχολείου, το σκοπό του ως μηχανισμού αναπαραγωγής του κοινωνικού καταμερισμού εργασίας! Για την αστική τάξη της Ελλάδας το πρόβλημα δεν είναι ότι υπάρχει φροντιστήριο, αλλά ότι μεγάλο κομμάτι της λαϊκής οικογένειας δεν έχει παραιτηθεί ακόμα από την προσδοκία να σπουδάσει τα παιδιά της. Γι' αυτό οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου κάνουν λόγο για την ανάγκη να αλλάξει στάση η ελληνική κοινωνία ως προς την ΤΕΕ!

Λύση στο Εξεταστικό μπορεί να έρθει μόνο με τη δημιουργία Ενιαίου δωδεκάχρονου σχολείου γενικής μόρφωσης, που θα μορφώνει και θα καλλιεργεί πολύπλευρα την προσωπικότητα κάθε μαθητή έως την ενηλικίωσή του, ώστε να μπορεί «ελεύθερα» να επιλέξει αν θα συνεχίσει στην ανώτατη ή στην επαγγελματική εκπαίδευση ή αν άμεσα θα εργαστεί. Με τη συγκρότηση συστήματος δημόσιας και δωρεάν επαγγελματικής μόρφωσης μετά τη δωδεκάχρονη εκπαίδευση με κατάργηση των φτηνών υποκατάστατων της κατάρτισης (ΙΕΚ, ΚΕΚ, ΚΕΣ κλπ.) Με αναδιαμόρφωση πραγματικά Ενιαίας Ανώτατης Εκπαίδευσης αποκλειστικά δημόσιας και δωρεάν, χωρίς διάσπαση των προπτυχιακών σπουδών σε κύκλους, «σύντομους» ή δήθεν «μεταπτυχιακούς», και κατηγοριοποίηση, πολυτυπία των ιδρυμάτων. Λύση στο Εξεταστικό δεν μπορεί να υπάρξει προς όφελος του λαού, αν δεν εξαλειφθεί η ανεργία και δεν εξασφαλιστεί πλήρης και σταθερή εργασία για όλους.

Στην εισήγηση της ΚΕ για το 18οΣυνέδριο του ΚΚΕ τονίζεται ότι «το θέμα της Παιδείας αφορά κατ' εξοχήν τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, καθώς αυτός καθορίζει, με βάση το σχεδιασμό, την επαγγελματική και την επιστημονική μόρφωση, λύνει το πρόβλημα της ανεργίας και θέτει την πλήρη αξιοποίηση του παραγωγικού και γενικότερα του ανθρώπινου δυναμικού για την ικανοποίηση των υλικών και πολιτιστικών αναγκών». Είναι, λοιπόν, καθήκον των κομμουνιστών να φωτίζουν το δρόμο ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας και της Παιδείας στην προοπτική της Λαϊκής Εξουσίας και Οικονομίας, γιατί μόνο σε αυτήν κανένας νέος δε θα περισσεύει και μόνο σε αυτήν θα μπορεί να γίνει πράξη το αίτημα του Κομμουνιστικού Μανιφέστου «...όπου η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων».