ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Επικίνδυνες μεθοδεύσεις για το λαό

Με ρεπορτάζ αστυνομικής δράσης και αποτελεσματικότητας στην πάταξη του εγκλήματος βομβαρδίστηκαν την περασμένη βδομάδα αναγνώστες, ακροατές και τηλεθεατές των αστικών ΜΜΕ. Με αφορμή τη δράση της σπείρας που απήγαγε τον γνωστό μεγαλοεφοπλιστή, «διαφημίστηκαν» όλα τα... προσόντα δράσης του κρατικού μηχανισμού. «Βαλιτσάκια» της ΕΥΠ που κάνουν τηλεφωνικές υποκλοπές κινητών, ταυτοποίηση δραστών μέσω γενετικού υλικού και άλλα «θαυματουργά όπλα» κατά του εγκλήματος. Η ουσία της άποψης που προβλήθηκε κατά κόρον από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, ήταν ότι το κράτος προστατεύει τους πολίτες. Εξήραν, μάλιστα, τη νομιμοφροσύνη, τις ικανότητες και τη χρησιμότητα της ΕΥΠ για το... κοινωνικό σύνολο. Βέβαια, στους επαίνους κανείς δεν ανέφερε ότι από το 2008 κάθε δημόσια υπηρεσία, ακόμα και νομαρχίες και δήμοι, είναι υποχρεωμένοι να συνεργάζονται με την ΕΥΠ παρέχοντας στοιχεία που έχουν σχέση με την αποστολή της. Σε αυτήν περιλαμβάνονται η αντιμετώπιση των «ασύμμετρων απειλών» και της «τρομοκρατίας», όροι που χωρούν από τη δράση εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων, κινημάτων κατά της παγκοσμιοποίησης, μέχρι τις κοινωνικές συγκρούσεις και εντάσεις που προκαλούν στις καπιταλιστικές κοινωνίες οι αντιλαϊκές πολιτικές.

Παράλληλα, το ίδιο χρονικό διάστημα η κυβέρνηση κατέθεσε «πονηρά» στη Βουλή σχετική τροπολογία όπου, με πρόσχημα τη δημόσια ασφάλεια, δίνεται η εξουσία στην Αστυνομία να επεξεργάζεται το υλικό από τις χαφιεδοκάμερες - οι οποίες πολύ συχνά στοχεύουν τις εργατικές διαδηλώσεις με πρόσχημα τη ρύθμιση της κυκλοφορίας - το οποίο θα διατηρεί για όσο χρονικό διάστημα κρίνουν αναγκαίο οι εισαγγελικές αρχές. Με άλλη τροπολογία ιδρύεται τράπεζα γενετικού υλικού (DNA), στο αρχηγείο της Αστυνομίας όπου θα φακελώνονται ακόμη και αυτοί για τους οποίους υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις πως τέλεσαν πλημμέλημα που τιμωρείται με φυλάκιση τριών μηνών. Αξίζει να θυμηθεί κανείς τους χιλιάδες αγρότες που είχαν συρθεί στα δικαστήρια και καταδικάστηκαν για το πλημμέλημα της παρακώλυσης συγκοινωνιών ή της αντίστασης κατά της αρχής, όταν κινητοποιήθηκαν κατά της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ.

Επιχειρούν να δημιουργήσουν συνείδηση και ψυχολογία τέτοια που να ανέχεται ή και να αποδέχεται ο λαός, η εργατική τάξη το ρόλο των κατασταλτικών μηχανισμών του αστικού κράτους ως απαραίτητους για τη ζωή τους και ας στοχεύουν να τους κάνουν το βίο αβίωτο. Μηχανισμοί που ο λόγος ύπαρξής τους είναι να διαφυλάξουν την κυριαρχία της αστικής τάξης και να τσακίσουν κάθε αντίδραση που αντιβαίνει τα συμφέροντά της. Λένε και γράφουν διάφοροι δημοσιολόγοι και δημοσιογράφοι των αστικών ΜΜΕ ότι «με τέτοιο κράτος θα είμαστε ασφαλείς». Με κράτος δηλαδή που θα παρακολουθεί τους πάντες, που θα χρησιμοποιεί όλες τις μεθόδους φακελώματος, που θα σφίξει τη θηλιά της καταστολής στο λαιμό των λαϊκών στρωμάτων και του οργανωμένου εργατικού λαϊκού κινήματος. Γιατί, σήμερα, αυτό το κράτος που εξαρθρώνει κυκλώματα και θεωρείται πετυχημένο, αύριο θα θεωρείται πετυχημένο επειδή θα παρακολουθεί το πώς οι εργάτες οργανώνουν την απεργία και θα την καταστέλλει. Εκεί το πάνε... Γι' αυτό είναι κρίσιμο ζήτημα οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα να μην «τσιμπήσουν» το δόλωμα. Και να παλέψουν ενάντια στις μεθοδεύσεις της άρχουσας τάξης, που με αφορμή την εξάρθρωση μιας σπείρας απαγωγέων, θέλει να πάει πολύ μακριά τη βαλίτσα και να χτυπήσει τον πραγματικό της εχθρό, που είναι ο λαός.

Γιώργος ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ

Δεν υπάρχει μόνο ο ευρωμονόδρομος

Γρηγοριάδης Κώστας

«Καμία χώρα της Ευρώπης, είτε με σοσιαλιστική είτε με κεντροδεξιά κυβέρνηση, ειδικά αυτήν την περίοδο της κρίσης, δεν αυξάνει τη φορολογική επιβάρυνση των τραπεζών». Την πασίγνωστη πραγματικότητα περιγράφει η δήλωση του Γ. Παπαθανασίου (στα χτεσινά «Νέα»), αναφορικά με τη στάση των κυβερνήσεων της ΕΕ απέναντι στις τράπεζες. Το κυρίαρχο μέλημα των 27 κυβερνήσεων, όταν εκδηλώθηκε η καπιταλιστική κρίση, ήταν η διάσωση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και η στήριξη της κερδοφορίας τους. Οχι μόνο οι κυβερνήσεις δε διανοήθηκαν να αυξήσουν τη φορολογία, παρόλο που οι μεγάλοι τραπεζικοί κολοσσοί είχαν πρωτοφανή κερδοφορία τα προηγούμενα χρόνια, αλλά έσπευσαν να εξαγγείλουν πακέτα στήριξής τους, που ξεπερνούν τα 2 τρισεκατομμύρια ευρώ! Στη χώρα μας, η κυβέρνηση πρόσφερε 28 δισ. ευρώ στις τράπεζες - και έκτοτε τα έχει «ξεχάσει»...- ενώ η «διαφωνία» του ΠΑΣΟΚ ήταν ότι έπρεπε να δοθούν στην «πραγματική οικονομία». Ταυτόχρονα, ο Κ. Καραμανλής έχει χαρακτηρίσει αδιανόητη κάθε σκέψη για φορολόγηση του μεγάλου κεφαλαίου και των τραπεζών, ενώ το ΠΑΣΟΚ προτείνει να φορολογείται με τον ίδιο συντελεστή ο Λάτσης και ο άνεργος στη Ζώνη του Περάματος! Πράγματι, δεν απέχουν από την πραγματικότητα τα προαναφερθέντα από τον υπουργό Οικονομίας. Ομως, αυτό δεν μπορεί να οδηγήσει στη μοιρολατρία και υποταγή του ευρωμονόδρομου, όπως ακριβώς επιδιώκει ο ίδιος και η κυβέρνηση, αλλά οι άλλοι «συνοδοιπόροι» τους. Γιατί, ευτυχώς, υπάρχει και ο δρόμος της ανυπακοής και απειθαρχίας, της καταδίκης της πολιτικής της ΕΕ και των κομμάτων διαχειριστών της. Ο δρόμος που δείχνει το ΚΚΕ.

Το marketing και το management στην πολιτική

Ανάμεσα στα άλλα βιογραφικά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο ΣΥΝ για το νέο του γραμματέα της ΚΠΕ, συμπεριέλαβε και την πληροφορία ότι, εκτός από τις σπουδές στα Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, ο νεοεκλεγείς έχει παρακολουθήσει και σεμινάρια marketing και management, ενώ εργάστηκε στον ιδιωτικό τομέα και ως στέλεχος στο χώρο της διαφήμισης και των γραφικών τεχνών. Αναρωτιόμαστε αν οι γνώσεις «management» είναι προαπαιτούμενο προσόν για τη θέση ενός κεντρικού στελέχους πολιτικού κόμματος, για να προβάλλεται ως κριτήριο για τη θέση του γραμματέα στον ΣΥΝ. Φαίνεται όταν η πολιτική ταυτίζεται με την επικοινωνία, αυτό είναι προσόν. Αλλωστε η αστική πολιτική τη χρειάζεται. Ετσι φαίνεται σκέφτηκαν και με δεδομένη την κατάσταση που επικρατεί μέσα στο κόμμα και γενικότερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Η διαχείριση μιας «ενότητας» στη βάση της εκλογικής επιβίωσης, όπως ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε πρόσφατα χαρακτηρίσει το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, είναι φανερό ότι απαιτεί λεπτούς χειρισμούς που άπτονται κατά πολύ της σφαίρας του «management». Οσο για το marketing, δεν έχουμε καμιά απολύτως αμφιβολία ότι, μιλώντας για τον ΣΥΝ και τον τρόπο που κινείται στο πολιτικό σκηνικό, αποτελεί ένα ιδιαίτερα χρήσιμο προσόν για κάθε ηγετικό του στέλεχος άρα και για το γραμματέα του και το κόμμα του. Το έχει αποδείξει άλλωστε πολλές φορές...

Βαρβαρότητα ... πολιτισμένων

Γρηγοριάδης Κώστας

ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ βδομάδες, η κυβέρνηση έκανε επίσημη φιέστα για να εγκαινιάσει το Μουσείο της Ακρόπολης. Ηταν βλέπετε - όπως είπαν - λαμπρό δείγμα του ελληνικού πολιτισμού που πρέπει να προβληθεί διεθνώς...

Ε, το Σαββατοκύριακο που πέρασε φρόντισε να δώσει - πάλι η κυβέρνηση - ένα επίσης «λαμπρό δείγμα του ελληνικού πολιτισμού».

Μπουλντόζες, που κατεδάφιζαν παραπήγματα και τσίγκινα σπίτια προσφύγων στη Πάτρα. Μικρά παιδιά, που συλλαμβάνονταν, στοιβάζονταν και μεταφέρονταν άρον - άρον.

Ελαμψε ο ... «ελληνικός πολιτισμός» μπολιασμένος με το «ευρωπαϊκό πνεύμα της ελευθερίας» (μια και κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης εφαρμόστηκαν, και, μάλιστα, με υπέρμετρο ζήλο).

Μιλάμε για την Ευρωπαϊκή Ενωση, που «πίνει νερό» στο όνομα της «ελεύθερης διακίνησης ανθρώπων και εμπορευμάτων» στο εσωτερικό της. Κι όμως, αρνείται το δικαίωμα μετακίνησης στους μετανάστες.

Δε λέμε - ούτε γι' αστείο - ότι θα μπορούσε να τους λογίσει ως ...ανθρώπους. Μας το απέδειξε περίτρανα με τις συμφωνίες του Δουβλίνου, αλλά και τις πρακτικές της (πόλεμοι, στρατόπεδα συγκέντρωσης κλπ.) ότι δεν τους λογαριάζει ως τέτοιους.

Ομως, δεν της κάνουν ούτε ...για εμπορεύματα, απ' ό,τι φαίνεται. Κι ας χρησιμοποιεί την εργατική τους δύναμη ως το τελευταίο και πλέον αναλώσιμο εμπόρευμα.

Γρηγοριάδης Κώστας

Κι όσοι σπεύδουν να αποδώσουν όλα τούτα στις (αποκρουστικές ομολογουμένως) αντιλήψεις και στάσεις του Χρ. Μαρκογιαννάκη, μάλλον επιλέγουν να δουν το δέντρο κι όχι το δάσος.

Γιατί ο Μαρκογιαννάκης είναι αναπληρωτής υπουργός του καθηγητή του Δικαίου, Πρ. Παυλόπουλου. Που, με τη σειρά του, είναι υπουργός του Κ. Καραμανλή και συνάδελφος του Αντ. Σαμαρά, που ...κόβανε κορδέλες στο Μουσείο της Ακρόπολης.

Κι αυτή η κυβέρνηση είναι μαζί με τις υπόλοιπες («φιλελεύθερες», «σοσιαλδημοκρατικές» και «κεντροαριστερές») μέρος της ... «μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας». Μαζί τα αποφάσισαν, μαζί τα εκτελούν.

Κι ίσως δεν έχουμε δει τίποτε ακόμη...

Επαναστατική λογοκοπία ή όσα δε φτάνει η αλεπού...

Φαίνεται πως οι του ΝΑΡ έχουν χάσει την αίσθηση της πραγματικότητας ή, πιο σωστά, αν δεν είναι στα μέτρα τους, τόσο χειρότερα για την πραγματικότητα. Δεν εξηγείται αλλιώς η εκτίμηση που έγραψαν στην εφημερίδα τους «Πριν» (12/7/2009) ότι οι πανελλαδικές απεργίες που οργάνωσαν με μεγάλη επιτυχία για τις συλλογικές συμβάσεις, οι Ομοσπονδίες Γάλακτος - Ποτών - Τροφίμων, Οικοδόμων και Λογιστών «δε διαφέρουν πολύ από τη γραφειοκρατική λογική αλλά και την αποτελεσματικότητα των "αγώνων" που οργανώνει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία της ΓΣΕΕ». Το γεγονός ότι χιλιάδες εργάτες σε μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους σταμάτησαν την παραγωγή, κάνοντας ένα σημαντικό βήμα στις διεκδικήσεις τους, αλλά και στην κατάκτηση εμπειρίας για την οργάνωση των αγώνων τους, οι επαναστάτες του γλυκού νερού το λένε γραφειοκρατία. Είναι απότοκο του ρεφορμισμού με επαναστατική λογοκοπία που τους διακρίνει σταθερά όπως και της συμπόρευσης στις πανεργατικές κινητοποιήσεις πίσω από το μπλοκ της γραφειοκρατικής όπως λένε ΓΣΕΕ, στο όνομα να μην ξεκοπούν από τις εργατικές μάζες. Αλλά για το ΝΑΡ και το «Πριν» ισχύει το «όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια»...