Associated Press |
Παρά τον «αιφνιδιασμό» των ειδησεογραφικών δικτύων για τις συγκρούσεις,οι ταραχές ήταν αναμενόμενες καιρό, αφότου πρωτοϊδρύθηκε η οργάνωση με το συγκεκριμένο όνομα, το 2004...
Μπόκο Χάραμ, στη γλώσσα της τοπικής φυλής των Χάουζα, σημαίνει «η δυτική παιδεία είναι αμαρτία». Στόχος της ήταν η ανατροπή της κοσμικής κυβέρνησης και η αμείλικτη επιβολή ισλαμικού νόμου σ' όλη τη χώρα.
Ιδρύθηκε πριν από πέντε χρόνια από έναν ιδιαίτερα ευκατάστατο και μορφωμένο (σε Δύση και Ιράν) 39χρονο, ονόματι Μοχάμεντ Γιουσούφ. Αλλες πληροφορίες (νιγηριανή εφημερίδα «Vanguardia») αναφέρουν πως ο βασικός πυρήνας της ίδιας οργάνωσης προϋπήρχε απ' το 1995 με διαφορετικό όνομα.
Τα ιδανικά της οργάνωσης κινούνταν στο πλαίσιο του παραλόγου. Ο Μοχάμεντ Γιουσούφ είχε δώσει μία γεύση της αλλόκοτης «κοσμοθεωρίας» τους δηλώνοντας στο BBC:
«Η φιλοσοφία μας για τον κόσμο είναι εντελώς διαφορετική. Εμείς πιστεύουμε ότι η βροχή είναι δημιούργημα Θεού και όχι εξάτμιση του νερού απ' τη ζέστη του ήλιου που ξαναγίνεται νερό. Δεν πιστεύουμε πως ο πλανήτης είναι στρογγυλός γιατί είναι αντίθετο με τη διδασκαλία του Αλλάχ. Απορρίπτουμε, επίσης, τη θεωρία του Δαρβίνου για την εξέλιξη των ειδών»...
Ετσι, περνούσε ο καιρός και οι παραπάνω «διδαχές» έβρισκαν εύφορο έδαφος όχι μόνον σε αμαθείς φτωχούς νεαρούς, αλλά και σε άνεργους φοιτητές αστικών κέντρων. Σύντομα η οργάνωση δεν αρκούνταν στην ενοικίαση κτιρίων για τη μετατροπή τους σε τζαμιά. Εξοπλιζόταν και σαν αστακός. Κι όσο καιρό γινόταν αυτό, οι αρχές αδιαφορούσαν, πιστεύοντας πως επρόκειτο για καπρίτσια πλουσιόπαιδων. Απ' την άλλη, βέβαια, βολεύει και συμφέρει την εξουσία η ύπαρξη τέτοιων αιρέσεων, που παγιδεύουν και εκτονώνουν την οργή νεολαίων, αντί οι νέοι άνθρωποι να παλεύουν ενάντια στην ανομία, στη διαφθορά, στη φτώχεια και την ανεργία.
Ο Νιγηριανός Πρόεδρος Ουμάρου Γιαρ' Αντουα δήλωσε την Τρίτη (λίγο πριν αναχωρήσει για επίσκεψη στη Βραζιλία) ότι έχει «πλήρη έλεγχο» της κατάστασης. Η κρίση, είπε, «δεν είναι ενδοθρησκευτική», ούτε είναι αληθές πως «οι Ταλιμπάν επιτέθηκαν πρώτοι στις δυνάμεις ασφαλείας». Για καλή τύχη του Νιγηριανού Προέδρου, τα πρωτοπαλίκαρα, αλλά και ο αρχηγός της Οργάνωσης, Μοχάμεντ Γιουσούφ (που πιάστηκε ενώ κρυβόταν στο μαντρί με τις γίδες του πεθερού του!) σκοτώθηκαν μέσα σε έξι μέρες... Δεν ήταν, άλλωστε, και κανένα επίτευγμα, όταν, απ' τη μια μεριά, έχεις μερικές εκατοντάδες αιρετικούς και, απ' την άλλη, έναν καλά εξοπλισμένο στρατό...
Ωστόσο, στην πραγματικότητα, τα μόνα που «ελέγχει» ο Νιγηριανός Πρόεδρος είναι η φτώχεια και η ανέχεια που εξοντώνουν καθημερινά εκατομμύρια νοικοκυριά. Παρά τις κατά καιρούς υποσχέσεις, τίποτε δεν έχει γίνει για να καταπολεμηθεί η διαφθορά των αρχών σε κάθε επίπεδο εξουσίας. Πόσο, δε, μάλλον να περιοριστεί η απομύζηση του πλούτου (της πρώτης σε παραγωγή πετρελαίου χώρας της υποσαχάρειας Αφρικής...) από τις πολυεθνικές του πετρελαίου.
Γιατί τελικά στη Νιγηρία, προστατεύονται αποτελεσματικά κυρίως (αν όχι μόνον...) τα συμφέροντα των πολυεθνικών και της αστικής τάξης. Στο μεταξύ, διαιωνίζεται η συνεχιζόμενη ανισοκατανομή του πλούτου και οι αντιλαϊκές πολιτικές. Γι' αυτό και σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας και αμάθειας, στρατολογούνται εύκολα αφελείς και δυστυχείς (κάθε θρησκείας...) από αιρέσεις τύπου «Μπόκο Χάραμ». Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο πως από τη δεκαετία του '90 έως σήμερα έχουν σκοτωθεί στη Νιγηρία δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε κατά καιρούς συγκρούσεις «θρησκευτικού» χαρακτήρα... Και το χειρότερο: Είναι σχεδόν βέβαιο πως τα ίδια θα επαναληφθούν και στο μέλλον...