Από τη μαζική κινητοποίηση της Παρασκευής στην πρωτεύουσα της Ονδούρας

Από τη βάρβαρη καταστολή στρατού και αστυνομίας ήδη έχουν σκοτωθεί δύο διαδηλωτές και ένας ακόμη από την Πέμπτη χαροπαλεύει. Πρόκειται για έναν εκπαιδευτικό, 38 χρόνων, που χτυπήθηκε στο κεφάλι από σφαίρα σε μπλόκο σε οδική αρτηρία στα βόρεια της πρωτεύουσας, στο Ντουράσνο. Είναι ενδεικτικό της βαρβαρότητας ότι οι κατασταλτικές δυνάμεις επιτίθενται στους διαδηλωτές και ελικόπτερα ρίχνουν δακρυγόνα, ενώ στο συγκεκριμένο μπλόκο τους κυνήγησαν για 6 χιλιόμετρα, μέχρι που έφτασαν και ενώθηκαν με το άλλο μπλόκο στην εμπορική ζώνη Μπελέν. Με ανάλογο τρόπο καταστάλθηκαν διαδηλώσεις στο Σαν Πέδρο Σούλα, στην Κολόν, στην Κομάγκουα και άλλες πόλεις. Πολλές δεκάδες είναι σε όλο αυτό το διάστημα οι τραυματίες και συλληφθέντες, των οποίων δεν είναι ξεκάθαρη η τύχη τους. Οι λαϊκές δυνάμεις απηύθυναν την Παρασκευή έκκληση αλληλεγγύης και σε διεθνείς συνδικαλιστικές οργανώσεις ώστε να ασκηθεί περισσότερη πίεση στους πραξικοπηματίες.

Στην παραμεθόρια περιοχή Ελ Παραΐσο, εξακολουθούν να βρίσκονται χιλιάδες διαδηλωτές εγκλωβισμένοι από τα μπλόκα του στρατού ενώ ισχύει απαγόρευση κυκλοφορίας.

Την αλληλεγγύη τους στο λαό της Ονδούρας εξέφρασαν με κοινό ψήφισμά τους από την Αβάνα, όπου συμμετείχαν σε διεθνές σεμινάριο με τον τίτλο «Εμείς θα νικήσουμε τον ιμπεριαλισμό», η Παγκόσμια Ομοσπονδία Δημοκρατικών Νεολαιών, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης, η Οργάνωση Αλληλεγγύης με τους λαούς της Αφρικής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής, το Κουβανικό Κίνημα για την Ειρήνη και την Ακεραιότητα των Λαών. Οι οργανώσεις αυτές μαζί με την Κομμουνιστική Νεολαία Κούβας, που διοργάνωσε και το σεμινάριο, με τη συμμετοχή της ΚΝΕ και άλλων οργανώσεων, καλούν τη νεολαία και τους λαούς να εκφράσουν τη συμπαράστασή τους στο δίκαιο αγώνα του λαού της Ονδούρας.

Από την άλλη μεριά, σε πολιτικό επίπεδο, την Πέμπτη, ο Πρόεδρος Μανουέλ Σελάγια εγκατέλειψε το Λας Μάνος και πήγε στην πρεσβεία της Ονδούρας στη Μανάγκουα, όπου συναντήθηκε με αντιπροσωπεία της κυβέρνησης των ΗΠΑ με επικεφαλής τον πρέσβη τους στην Ονδούρα, Ούγκο Γιόρενς. Σε δηλώσεις του ο Πρόεδρος της Ονδούρας κάλεσε τις ΗΠΑ και τις άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής να εντείνουν τις πιέσεις προς την πραξικοπηματική κυβέρνηση. Βεβαίως, είναι φανερό ότι οι επιδιώξεις των ΗΠΑ που υποτίθεται ότι αναγνωρίζουν ως μόνο νόμιμα εκλεγμένο Πρόεδρο τον Σελάγια και «έκοψαν» την παροχή βίζας στους πραξικοπηματίες, είναι να κερδίσουν χρόνο για να πετύχουν καλύτερους όρους συμβιβασμού ανάμεσα στον Σελάγια και τους διώκτες του. Αυτό άλλωστε επιδίωξαν και με τη διαμεσολάβηση του Προέδρου της Κόστα Ρίκα, Οσκαρ Αρίας, που ναυάγησε για την ώρα, ωστόσο προέβλεπε ουσιαστικά ατιμωρησία για τους πραξικοπηματίες και έναν απαράδεκτο συμβιβασμό, που από την πρώτη στιγμή κατήγγειλαν οι λαϊκές δυνάμεις της Ονδούρας που βρίσκονται στους δρόμους. Και αυτό ουσιαστικά κόντρα και στις συμβιβαστικές τάσεις που φαίνεται να επικρατούν και στον Πρόεδρο Σελάγια. Εξάλλου, ο ίδιος ο Σελάγια, ως αστός πολιτικός που προέρχεται από το Φιλελεύθερο κόμμα (το ίδιο κόμμα με τον επικεφαλής των πραξικοπηματιών Ρομπέρτο Μιτσελέτι), έως τώρα δείχνει να θέλει ένα συμβιβασμό στο όνομα της αποκατάστασης της τάξης και της ηρεμίας. Στην Ονδούρα ωστόσο μέσα από αυτή τη μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση τα πράγματα έχουν αλλάξει. Το ποια θα είναι η τελική κατεύθυνση που θα πάρουν, μένει να φανεί. Και θα εξαρτηθεί κυρίως από την αντοχή του λαού. Ομως, η εμφανής απουσία της επαναστατικής πρωτοπορίας είναι σημαντική αδυναμία, που αν εξέλιπε θα μπορούσε να ωθήσει τα πράγματα μπροστά.

Τα ζητήματα πολλά που έπρεπε να ξεπερασθούν τη δεκαετία του '80. Ενα γενικότερο ήταν η αντιμετώπισή του από τη συντηρητική παράταξη που το ονόμαζε ως ενασχόληση κάποιων αργόσχολων μέχρι αριστερογενή δάχτυλο για λογαριασμό του «σιδηρού παραπετάσματος», όπως ονόμαζε τη Σοβιετική Ενωση. Χαρακτηριστική η δήλωση του τότε αρχηγού της ΝΔ, Κώστα Μητσοτάκη, ότι επρόκειτο για ματαιόδοξους αργόσχολους. Χαρακτηριστική και η άποψη του σημερινού αρχηγού της ΝΔ και πρωθυπουργού, που ξεκίνησε από την κληρονομημένη θέση του «θείου», ότι η διασφάλιση της ειρήνης προϋπέθετε «το ανώτερο επίπεδο εξοπλισμών μεταξύ ΗΠΑ - ΕΣΣΔ», για να καταλήξει κάνοντας ...σκόντο στο κατώτερο δυνατό επίπεδο. Ηταν αντίθετος με τη θέση του κινήματος ειρήνης των τεσσάρων λέξεων «ισόρροπος ελεγχόμενος παγκόσμιος αφοπλισμός».