Περίσσεψαν τα «θα» για την προστασία των δασών από τον Κ. Καραμανλή κατά τη χτεσινή επίσκεψή του στην έδρα των πυροσβεστικών αεροσκαφών στην Ελευσίνα. «Εκεί που χάνεται από πυρκαγιές μια δασική έκταση, να προχωράμε άμεσα - όπως άλλωστε κάνουμε - σε όλες εκείνες τις ενέργειες, που διασφαλίζουν ότι εκεί που ήταν δάσος, θα ξαναγίνει δάσος», τόνισε ο πρωθυπουργός, δίχως όμως να τολμήσει να αναφέρει συγκεκριμένα στοιχεία. Ακριβώς γιατί ποτέ δεν έγινε πράξη η κατηγορηματική διαβεβαίωση του Κ. Καραμανλή, όπως άλλωστε και των προκατόχων του, που μετά από κάθε μεγάλη πυρκαγιά δήλωναν με κάθε σοβαρότητα ότι «όπου ήταν δάσος θα ξαναγίνει δάσος». Η πραγματικότητα όμως αποδεικνύει ότι ποτέ δεν τηρήθηκε αυτή η δέσμευση. Αντίθετα, με τους αντιδασικούς νόμους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ διαρκώς αποχαρακτηρίζονται δασικές εκτάσεις, ανοίγοντας το δρόμο της εμπορευματοποίησης της δασικής γης, ενώ συχνά οι κυβερνήσεις ΝΔ, ΠΑΣΟΚ φροντίζουν να «εξαιρούν» από την αναδάσωση δασικές εκτάσεις, ακριβώς για να τις μετατρέψουν σε «φιλέτα» οικοπεδοποίησης, όπως συνέβη με την Πεντέλη, την Πάρνηθα, κ.ο.κ. Επιπλέον, όταν ο προϋπολογισμός προβλέπει μόλις 0,4% για επενδύσεις για τη δασοπονία, πώς να γίνουν αναδασώσεις ή άλλα έργα υποδομής για την προστασία των δασών; Χρειάζεται λοιπόν να συνειδητοποιηθεί απ' όλους ότι τα δάση θα σωθούν μόνο στο πλαίσιο μιας άλλης πολιτικής, που βρίσκεται στον αντίποδα της κυρίαρχης πολιτικής. Εκεί όπου η γη θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία και όχι εμπορεύσιμο προϊόν, όπως είναι σήμερα στο πλαίσιο της καπιταλιστικής οικονομίας.

«Δημοσιογράφοι και "παρατηρητές" είδαν ένα σώμα που δεν εκπροσωπούσε ένα, αλλά δυόμισι κόμματα.... ο εκπρόσωπος ενός από τα "έσω κόμματα" (τα κόμματα μέσα στο κόμμα) δηλώνει από το βήμα "εμείς θα ψηφίσουμε λευκό"... Το πρόβλημα δεν είναι αν θα γίνει ή δε θα γίνει κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Το πρόβλημα είναι αν θα αποφασίσει να γίνει κόμμα ο Συνασπισμός. Γιατί αν δεν το πάρει απόφαση να συμπεριφερθεί ως ένα ενιαίο κόμμα, να σοβαρευτεί, να λάβει άμεσα μέτρα, συντονισμένα, ακόμα και έκτακτα μέτρα (οργάνωσης, όχι άλλου είδους, μη μας μπαίνουν ιδέες)... τότε όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει». Αυτά γράφει η «Αυγή» (19/7/2009), για τον ΣΥΝ. Ομολογούν αναξιοπιστία; Οταν τους το λέμε σκούζουν. Θέλουν ενιαία έκφραση προς τα έξω; Οχι, θέλουν μόνο ενιαία οργάνωση, μη μας μπαίνουν ιδέες, γράφουν. Γιατί τότε θα χαθεί η δύναμη των πολλών διαφορετικών ιδεών που κυκλοφορούν στο κόμμα μέσω των πολλών κομμάτων εντός του ΣΥΝ. Μόνο για τη σοσιαλδημοκρατική πολιτική τους δε λέει κουβέντα, όπως και για την τέχνη τους να λένε άλλα χθες και άλλα σήμερα, πολιτική ανάλογα με τη συγκυρία. Τυχοδιωκτισμός δηλαδή. `Η μάλλον, πιο σωστά, καραμπινάτος οπορτουνισμός. Τι να κάνουμε; Αυτά έχει «η ενότητα στη διαφορετικότητα», όπως έλεγαν όταν πάσχιζαν να διαχυθεί το ΚΚΕ στον ΣΥΝ. Τώρα η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν πραγματική φάρσα με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Ας τους πάρουν χαμπάρι όσοι ακόμη δεν τους πήραν και ας συνειδητοποιήσουν ότι είτε έτσι είτε αλλιώς εργαλείο του συστήματος είναι.