Παράδειγμα ενωμένου, επίμονου, αποφασιστικού αγώνα για την υπεράσπιση του μόχθου τους, του δικαιώματός τους στην εργασία και όλων των εργασιακών δικαιωμάτων τους αποτελεί ο αγώνας που έδωσαν για έξι ολόκληρες βδομάδες οι 55 εργαζόμενοι στην επιχείρηση επεξεργασίας ελαστικών ακριβείας «ΚΑΡΙΠΙΔΗΣ», στα Γιάννενα.

Και αυτός ο αγώνας αποκτά μεγαλύτερη σημασία, μέσα στις σημερινές συνθήκες, όπου με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση, το κεφάλαιο έχει εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση σε όλα τα μέτωπα. Η μάχη αυτή, ο χρόνος που κράτησε, οι μορφές που πήρε, έχοντας μάλιστα απέναντί της μια σκληρή εργοδοσία που χρησιμοποίησε όλα τα μέσα, είναι ταυτόχρονα και μια παρακαταθήκη, δίνει πολύτιμη πείρα στις ταξικές δυνάμεις, σε όλους τους εργαζόμενους, στην πάλη με το κεφάλαιο και τους βαστάζους του.

Από την περασμένη Τετάρτη, οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στη δουλειά τους με το κεφάλι ψηλά, καθώς, με τη στήριξη του Σωματείου των Ιδιωτικών Υπαλλήλων και συνολικά των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, υποχρέωσαν την εργοδοσία να πάρει πίσω τις 26 απολύσεις, να αποσύρει όλες τις μηνύσεις που υπέβαλε εις βάρος εργαζομένων και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, να καταβάλει τους μισθούς Μάη και Ιούνη και να δεσμευτεί ότι θα πληρώσει όλα τα δεδουλευμένα. Και ακόμα να μην υπάρξουν εκδικητικές διώξεις στους απεργούς εργάτες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις, αλλά και στις 48ωρες απεργίες που έγιναν στις αρχές της περασμένης βδομάδας.

Ενα από τα χαρακτηριστικά αυτού του πολυήμερου νικηφόρου αγώνα που ξεκίνησε από τα μέσα Ιούνη ήταν η πολυμορφία του. Ξεκίνησε με 4ωρες στάσεις εργασίας, συνεχίστηκε με επίσχεση εργασίας και άλλες μορφές πάλης μέσα και έξω από το εργοστάσιο και κλιμακώθηκε με 48ωρες απεργίες. Αναντικατάστατο όπλο σε αυτήν την αναμέτρηση ήταν η ταξική αλληλεγγύη, η συσπείρωση στο σωματείο των ιδιωτικών υπαλλήλων. Η περιφρούρηση και διατήρηση της ενότητας στη γραμμή υπεράσπισης των εργατικών δικαιωμάτων. Τα παραπάνω σε συνδυασμό με τη στήριξη του δίκαιου αυτού αγώνα με κάθε μέσο και τρόπο από το ΠΑΜΕ, την συμπαράσταση από εργαζόμενους άλλων κλάδων τσάκισαν την προκλητικότητα και επιθετικότητα της εργοδοσίας. Εδωσαν κουράγιο και δύναμη στους εργαζόμενους, να αντιμετωπίσουν την κόπωση, να σταθούν στα πόδια τους σε κρίσιμες στιγμές και φάσεις του αγώνα, όπου η εργοδοσία φαινόταν να έχει το πάνω χέρι.

Η αγωνιστική επαγρύπνηση και ετοιμότητα, οι καθημερινές συζητήσεις και γενικές συνελεύσεις βοήθησαν στην εκτίμηση και αντιμετώπιση των δυσκολιών που έβαζε κάθε φορά η σχεδιασμένη βήμα προς βήμα προσπάθεια της εργοδοσίας, να υπονομεύσει και να διασπάσει τον αγώνα τους. Βοήθησαν ώστε οι ίδιοι οι εργάτες να αποφασίζουν και να υλοποιούν το πρόγραμμα δράσης της επόμενης μέρας. Η ανάπτυξη άλλων πρωτοβουλιών και δραστηριοτήτων όπως οι εξορμήσεις σε εργοστάσια της Βιομηχανικής Περιοχής, οι παρεμβάσεις της τοπικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ, τα συλλαλητήρια που οργάνωσε μέσα στην πόλη, οι συνεντεύξεις από το Σωματείο Ιδιωτικών Υπαλλήλων, «έβγαλαν» τον αγώνα έξω από τις μάντρες της επιχείρησης.

Ασκησαν πίεση, ανέδειξαν την ανάγκη ο αγώνας των εργαζομένων της επιχείρησης ΚΑΡΙΠΙΔΗ να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς. Ταυτόχρονα, αποκαλύφθηκε και το αληθινό «πρόσωπο» της εργοδοσίας. Οτι, δηλαδή, το κεφάλαιο δεν είναι ο «καλός και φιλεύσπλαχνος πατέρας», όπως θέλει να τον παρουσιάζει το σύστημα. Δεν είναι οι εταιρείες που βραβεύονται για την «κοινωνική τους υπευθυνότητα» και τις «χορηγίες» τους. Γι' αυτό, όταν οι εργάτες δεν έκαναν πίσω, η εργοδοσία κατέφυγε σε άθλιες πρακτικές, επιχείρησε να επιβάλει κλίμα τρομοκρατίας με συλλήψεις που έκανε η αστυνομία κατόπιν εισαγγελικής εντολής, αλλά και μηνύσεις σε βάρος εργαζομένων και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ.

Το γεγονός πως οι εργάτες δεν ήταν μόνοι, είχαν στο πλευρό τους το σωματείο, τις ταξικές δυνάμεις και εργαζόμενους από άλλους κλάδους σε συνδυασμό με τις εναλλασσόμενες μορφές πάλης, έδωσε πνοή και κράτησε ζωντανό τον αγώνα. Το βάθεμα και η σφυρηλάτηση των αγωνιστικών δεσμών με τους εργάτες της επιχείρησης από τις κινητοποιήσεις που είχαν προηγηθεί στο εργοστάσιο τον περασμένο Δεκέμβρη, συντέλεσαν στο να ωριμάσει καλύτερα στη συνείδηση των εργατών η αναντικατάστατη αξία του οργανωμένου ταξικού αγώνα. Βοήθησαν να ατσαλωθεί και να μη λυγίσει η συντριπτική πλειοψηφία των εργατών στις διασπαστικές και εκβιαστικές πρακτικές της εργοδοσίας.

Πρακτικές που περιλάμβαναν το στήσιμο απεργοσπαστικού μηχανισμού για μεταφορά εμπορευμάτων με λίγους εργάτες της επιχείρησης, την προσπάθεια εκ μέρους της εργοδοσίας να διαιρέσει τους εργαζόμενους σε απολυμένους και μη, αλλά και πληρώνοντας τους μισούς και απολύοντας τους άλλους μισούς. Ακόμα και σε μηνύσεις κατέφυγε, για να απαλλαγεί από τις αποζημιώσεις, πατώντας μάλιστα σε σχετικό βασιλικό διάταγμα του 1920. Επιπλέον, πολλοί από τους Ινδούς εργάτες απειλήθηκαν με απέλαση και με εξώδικο απαιτούσε να φύγουν από την παλαιά αποθήκη του εργοστασίου όπου διαμένουν.

Μέσα σε μια τέτοια μάχη, αποκαλύφθηκε ποιοι πραγματικά είναι οι φίλοι και ποιοι οι αντίπαλοι των εργατών. Και πως απέναντί τους δεν έχουν μόνο το κεφάλαιο αλλά και τους βαστάζους του. Απ' αυτή την άποψη, χαρακτηριστική είναι η στάση της πλειοψηφούσας νομαρχιακής αρχής (ΝΔ) που σε συνεδρίαση του Νομαρχιακού Συμβουλίου αρνήθηκε να συζητήσει και να παρθεί απόφαση κατά των ομαδικών απολύσεων, της τρομοκρατίας και των απειλών της εργοδοσίας. Από τη νομαρχιακή αρχή, τη σκυτάλη πήρε η συμβιβασμένη πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου Ιωαννίνων (ΠΑΣΚΕ), που αρνήθηκε επίσης την πρόταση των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ για κήρυξη 24ωρης παν-γιαννιώτικης απεργίας, προκειμένου να εκφραστεί η συμπαράσταση στο δίκαιο αγώνα των εργαζομένων της επιχείρησης. Οι δε βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ κράτησαν σιγήν ιχθύος, σε αντίθεση με το ΚΚΕ που επισκέφθηκε το χώρο, έκανε παρεμβάσεις, υπέβαλε σχετική Ερώτηση στη Βουλή, παρενέβη για τις τρομοκρατικές συλλήψεις στην αστυνομία στήριξε και εξέφρασε από την πρώτη στιγμή την αμέριστη και πρακτική συμπαράσταση στο δίκαιο αγώνα των εργατών.

Η νικηφόρα έκβαση του αγώνα των εργαζομένων της επιχείρησης «ΚΑΡΙΠΙΔΗΣ ΑΒΕΕ» στέλνει αγωνιστικό ελπιδοφόρο μήνυμα για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων κόντρα στην πολιτική που τροφοδοτεί την εργοδοτική ασυδοσία και αυθαιρεσία. Είναι ένα αισιόδοξο μήνυμα για την αξία του οργανωμένου συλλογικού ταξικού αγώνα σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς. Αποτελεί κάλεσμα ανάτασης και αντεπίθεσης των εργαζομένων, συσπείρωσης στα σωματεία, οργάνωσης και ανάπτυξης της πάλης σε ταξική κατεύθυνση. Πάλης για αλλαγή των συσχετισμών σε συνδικαλιστικό και πολιτικό επίπεδο προς όφελος της εργατικής τάξης.