ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Αδύναμη κυβέρνηση - ισχυρός λαός

Κεντρική θέση στην προεκλογική ατζέντα έχει ο «μπαμπούλας» της ακυβερνησίας και της αδύναμης κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός είπε και χτες στο διάγγελμά του ότι οι αντιδραστικές αλλαγές που θα προωθηθούν τα επόμενα δύο χρόνια για το ξεπέρασμα της οικονομικής κρίσης απαιτούν «σταθερότητα και ήπιο πολιτικό κλίμα». Κονδυλοφόροι - στυλοβάτες του συστήματος εγείρουν ως κομβική αδυναμία της κυβέρνησης την οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία της, για να προκρίνουν την ανάγκη ισχυρής κυβέρνησης.

Παράλληλα, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ «παίζουν στο γήπεδο» της διαχείρισης, με το ΠΑΣΟΚ να εγείρει ζήτημα ακυβερνησίας και τη ΝΔ να κατηγορεί το ΠΑΣΟΚ ότι δεν έχει σχέδιο εξόδου από την κρίση. Βέβαια, ούτε η κυβέρνηση ήταν απούσα - καθώς δεν έχει σταματήσει να προωθεί μια σειρά αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων - αλλά και το ΠΑΣΟΚ δεν παύει να είναι ταγμένο στην υπηρεσία των μονοπωλίων και να προκρίνει νέα αντιλαϊκά μέτρα προς όφελος των επιχειρήσεων. Εξάλλου, η ίδια η μακρόχρονη εναλλαγή ΝΔ - ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι είτε με ΝΔ είτε με ΠΑΣΟΚ, τα ίδια μέτρα θα ψηφίζονται, η ίδια αντιλαϊκή πολιτική θα εφαρμόζεται. Ιδιαίτερα σε κρίσιμες για το κεφάλαιο περιόδους, όπως είναι η καπιταλιστική οικονομική κρίση, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διακατέχονται από σύμπνοια προκειμένου να «ανακάμψει» το κεφάλαιο όσο πιο αναίμακτα γίνεται, σε βάρος φυσικά των εργαζομένων.

Η κινδυνολογία για «παρατεταμένη ακυβερνησία» και «αστάθεια» σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας του ενός ή του άλλου πόλου του δικομματισμού και η αγωνία για την ύπαρξη ισχυρής κυβέρνησης έχουν διττό στόχο. Από τη μια, να υπάρχει μια ακλόνητη κυβέρνηση που θα περάσει γρήγορα νέα χειρότερα αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων στο όνομα της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης και επικαλούμενη τη «νωπή λαϊκή εντολή». Από την άλλη, να παραμείνει ο λαός εγκλωβισμένος στο δικομματισμό, ακριβώς γιατί το αστικό πολιτικό σύστημα έχει ανάγκη από κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση ισχυρές και απεύχεται τον εκλογικό καταποντισμό κάποιου από τα δύο αστικά κόμματα. Το κεφάλαιο έχει ανάγκη από ισχυρή κυβέρνηση - όπως και ισχυρή αξιωματική αντιπολίτευση - προκειμένου να εντείνει την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων και της νεολαίας, να χειραγωγεί το λαό στη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Ισχυρή κυβέρνηση σημαίνει αδύναμος λαός.

Ο λαός, που βλέπει τη ζωή του να χειροτερεύει, ανεξάρτητα αν «τιμονιέρης» είναι η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να αξιοποιήσει αυτήν του την πείρα και να τσακίσει πολιτικά και τους δύο, να τους αποδυναμώσει και να ενισχύσει το ΚΚΕ. Μόνο έτσι θα έχει πραγματικό όφελος. Γιατί και στις εκλογές εκείνο που κρίνεται είναι με ποια πολιτική θα πας και ποια θα αφήσεις: Θα υποταχθείς στην κυρίαρχη πολιτική, είτε με ΝΔ είτε με ΠΑΣΟΚ, ή θα ενισχύσεις τον αγώνα που αντιπαλεύει αυτήν την πολιτική. Ο λαός δεν πρέπει να δεχτεί να πληρώσει τα σπασμένα της οικονομικής κρίσης. Η κάλπη μπορεί να αποτελέσει ένα όπλο στα χέρια των εργαζομένων, ώστε με ισχυρό ΚΚΕ να μπουν οι όροι για την ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος, που όχι μόνο θα βάζει εμπόδια στα χειρότερα μέτρα που ήδη αναγγέλλουν ΕΕ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, αλλά και να βάλει στο προσκήνιο την ανάγκη οργάνωσης μιας ισχυρής λαϊκής συμμαχίας για την ανάπτυξη της πάλης σε αντιμονοπωλιακή αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, για τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, προς όφελος του λαού.

Το πραγματικό δίλημμα

Γρηγοριάδης Κώστας

Τις, ανύπαρκτες, «διαφορές» τους όσον αφορά την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή πολιτική προσπαθούν να αναδείξουν εναγωνίως μπροστά στις κάλπες ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, θέλοντας να εγκλωβίσουν ό,τι μπορούν από τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Προχτές βγήκε ο εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ και μίλησε για «μάχη δύο αντιλήψεων για το μέλλον της πατρίδας μας» και χτες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος έσπευσε να πλειοδοτήσει θέτοντας το δικό του ψευτοδίλημμα: «Από τη μια μεριά η αντίληψη του λαϊκισμού και της μικροκομματικής αντίληψης που εκφράζεται από τον Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ και από την άλλη η αντίληψη της υπευθυνότητας και της κοινωνικής προσφοράς που εκφράζει η κυβέρνηση της ΝΔ και ο Κ. Καραμανλής». Φυσικά και γνωρίζουν ότι όλα αυτά τα μπαγιάτικα παραμύθια κανένα δε συγκινούν ή τρομάζουν - αφού άλλωστε οι ίδιοι τον υπόλοιπο καιρό παραδέχονται ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές πολιτικής μεταξύ τους - αλλά είναι καταδικασμένοι να τα επαναλαμβάνουν διαρκώς και πιο δυνατά για να αποτρέψουν τις «διαρροές» από το μαντρί του δικομματισμού. Βέβαια, σε τέτοια ψευτοδιλήμματα, ολοένα και λιγότεροι φαίνεται να «τσιμπάνε». Κι αυτό επειδή η πείρα των λαϊκών στρωμάτων έχει βοηθήσει ώστε περισσότεροι σήμερα να αναγνωρίζουν πως τα δύο κόμματα συμπίπτουν στη στρατηγική της αντιλαϊκής επίθεσης και του δρόμου ανάπτυξης υπέρ των μονοπωλίων. Απέναντί τους - και αυτό έχει καταδειχθεί στην πράξη - βρίσκεται το ΚΚΕ. Και αυτό ακριβώς είναι το πραγματικό δίλημμα, ειδικά αυτών των εκλογών.

Κρατάει χρόνια αυτή η συμμαχία

Αφού γιόρτασαν την Κυριακή στο Βίτσι «την συντριβή του ΚΚΕ», είπαν να δώσουν ένα μάθημα Ιστορίας και μέσα στο Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης. Ο λόγος για τον ΛΑ.Ο.Σ., ο εκπρόσωπος του οποίου στο Δημοτικό Συμβούλιο πετάχτηκε «μέχρι το ταβάνι», όταν τέθηκε θέμα να χρηματοδοτήσει ο δήμος τη μεταφορά με λεωφορείο αγωνιστών του παραρτήματος της ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ σε εκδηλώσεις που θα γίνονταν στη Νιγρήτα και την Εδεσσα. Ο ΔΣΕ έκανε εμφύλιο κι όχι αντίσταση, άρχισε να ωρύεται ο Κουριανίδης του ΛΑ.Ο.Σ. που δεν έχει ακούσει τίποτα για την αγγλική κατοχή, συνέχεια της γερμανικής, ούτε είδε ποτέ του τα σημάδια από τις αμερικάνικες ναπάλμ στα μέρη που το κόμμα του γιορτάζει «την συντριβή του ΚΚΕ». Μπροστά στον κίνδυνο να δρέψει τις αντικομμουνιστικές δάφνες μόνος του ο ΛΑ.Ο.Σ. πήρε θέση και ο δημοτικός σύμβουλος της ΝΔ Μ. Τσούγκας, λέγοντας «οι εχθροί της Ελλάδας θέλουν άλλη μία εμφυλιοπολεμική κατάσταση στην Ελλάδα». Από τη σκοπιά των συμφερόντων που οι παρατάξεις τους υπηρετούσαν και τότε, το 1944, οι εκπρόσωποι της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. έχουν δίκιο. Οι αντιστασιακοί θα πάνε - ακόμα και με τα πόδια - να τιμήσουν τις απελευθερωτικές μάχες που έδωσε ο Ε.Λ.Α.Σ. στις 6 Σεπτέμβρη στην Εδεσσα και στις 13 Σεπτέμβρη στη Νιγρήτα.

Ο διαγωνισμός «πατριωτισμού» είχε και συμπλήρωμα: Στο Δημοτικό Συμβούλιο έφτασε αίτημα - από το ελληνικό Τάγμα ειδικής συνθέσεως που εδρεύει στο Αφγανιστάν - να εγκρίνει το Δημοτικό Συμβούλιο «ανθρωπιστική βοήθεια», που θα την μοιράσει στην Καμπούλ το ελληνικό Τάγμα, συμβάλλοντας στις προσπάθειες «των συμμαχικών δυνάμεων». Στο σημείο αυτό η ΝΔ και ο ΛΑ.Ο.Σ. δεν έμειναν μόνοι τους. Συμφώνησαν με το αίτημα και οι άλλες παρατάξεις, με φωτεινή εξαίρεση, βέβαια, τον εκλεγμένο κομμουνιστή δημοτικό σύμβουλο Α. Σαχίνη. Για τον οποίο, οι υπόλοιποι εκτίμησαν ότι πρόκειται περί «μικρόψυχου», «κυνηγημένου από σύνδρομα». Καθώς, όμως, το να στέλνεις δημόσιο χρήμα για να σφάζεται ένας λαός δεν είναι και τόσο απλό, η διοίκηση αποφάσισε τελικά να ζητήσει βοήθεια από τη νομική υπηρεσία του δήμου για το αν έχει δικαίωμα να δεχτεί το αίτημα του Τάγματος του Αφγανιστάν...

Οι «μεγαλόκαρδοι» ιδιοκτήτες

Το ΔΣ του Πανελληνίου Συνδέσμου Ιδιοκτητών Κέντρων Ξένων Γλωσσών (PALSO) με ...περηφάνια ανακοινώνει ότι θα κρατήσει τα δίδακτρα σε «χαμηλά επίπεδα». Υποστηρίζει ότι φέτος όσα κέντρα προχωρήσουν σε αυξήσεις «δε θα υπερβούν το 4 εώς 5%». Σύμφωνα με τα στοιχεία του Συνδέσμου, ο μέσος όρος ετήσιων διδάκτρων είναι στις προκαταρκτικές τάξεις 335 ευρώ και στις τάξεις των πτυχίων από 950 ευρώ. Πέρα απ' το γεγονός πως τα παραπάνω ποσά είναι ήδη μεγάλα για τη λαϊκή οικογένεια, μπορούμε εύκολα να υπολογίσουμε ότι 5% αύξηση, στις τάξεις των πτυχίων, σημαίνει 50 ευρώ επιπλέον το χρόνο. Δεν είναι και λίγα τα κέρδη όταν μιλάμε για αύξηση 50 ευρώ «το κεφάλι». Εάν προσθέσουμε, μάλιστα, και τους πενιχρούς μισθούς των καθηγητών που δουλεύουν στα κέντρα, μια χαρά θα τη βγάλουν και φέτος οι ιδιοκτήτες!