Τη στήριξη της πλειοψηφίας των μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αναζητά σήμερα ο απερχόμενος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Ντουράο Μπαρόζο, προκειμένου να εξασφαλίσει την ανανέωση της θητείας του για ακόμα μία πενταετία. Η ψηφοφορία για την επανεκλογή του Ζ. Μπαρόζο γίνεται με τους όρους της Συνθήκης της Νίκαιας, που απαιτεί απλή πλειοψηφία για τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και όχι με τους όρους της Νέας Μεταρρυθμιστικής Συνθήκης της Λισαβόνας (η εφαρμογή της περνάει μέσα από το δημοψήφισμα στην Ιρλανδία, στις 2 του Οκτώβρη), που προβλέπει απόλυτη πλειοψηφία του Σώματος για την εκλογή προέδρου της Κομισιόν.

Σε παρέμβασή του σχετικά με τη συζήτηση περί της ανανέωσης της θητείας Μπαρόζο, ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γιώργος Τούσσας ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η στήριξη του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο από συντηρητικούς, φιλελεύθερους και σοσιαλδημοκράτες ευρωβουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, για δεύτερη θητεία στη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπακούει στην ομόφωνη επιλογή και υπόδειξή του, ως μόνου κοινού υποψήφιου όλων των κυβερνήσεων της ΕΕ, νεοσυντηρητικών και σοσιαλδημοκρατικών, κεντροαριστερών και κεντροδεξιών.

Η δημαγωγική διαφοροποίηση ορισμένων σοσιαλδημοκρατών και πράσινων ευρωβουλευτών, που ενώ συμφωνούν με το σύνολο της αντιλαϊκής στρατηγικής της ΕΕ, παριστάνουν ότι διαφωνούν δήθεν με το πρόσωπο του Μπαρόζο, αποτελεί προσπάθεια εξαπάτησης και αποπροσανατολισμού των εργαζομένων. Εξωραϊσμό της αντιδραστικής φύσης της ΕΕ. Η αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ δεν εξαρτάται από πρόσωπα ή τον πρόεδρο της Κομισιόν, αλλά καθορίζεται πάνω απ' όλα από τον ίδιο τον χαρακτήρα της ως ιμπεριαλιστικής ένωσης του κεφαλαίου. Αλλωστε, πρόεδροι της Κομισιόν υπήρξαν "επιφανείς" σοσιαλδημοκράτες και κεντροαριστεροί, όπως ο Ζακ Ντελόρ και ο Ρ. Πρόντι, που εφάρμοσαν με τον ίδιο και μεγαλύτερο ζήλο την αντιλαϊκή πολιτική της.

Οι πολιτικές κατευθύνσεις, που παρουσίασε ο Ζ. Μ. Μπαρόζο, ενόψει του διορισμού του, συνοψίζουν τις στρατηγικές επιδιώξεις του ευρωπαϊκού μονοπωλιακού κεφαλαίου, αποτελούν το πολιτικό πρόγραμμα που εφαρμόζουν οι πολιτικές δυνάμεις του ευρωμονόδρομου σε ολόκληρη την ΕΕ - η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ στη χώρα μας - είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε στη θέση της αντιπολίτευσης.

Πρωταρχική επιδίωξη του πολιτικού αυτού προγράμματος είναι να φορτώσει τα βάρη της κρίσης στην εργατική τάξη και στα λαϊκά στρώματα, εξασφαλίζοντας στους ευρωπαϊκούς μονοπωλιακούς ομίλους τη διασφάλιση και ανάπτυξη των κερδών τους, ώστε να ενισχύσουν τη θέση τους στον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό, στη φάση της αναζωογόνησης της καπιταλιστικής οικονομίας, που θα ακολουθήσει την κρίση. Μοχλός επίτευξης του στόχου αυτού είναι η προσαρμογή στις νέες συνθήκες της αντεργατικής Στρατηγικής της Λισαβόνας, με χρονικό ορίζοντα το 2020, που περιλαμβάνει:

• Ενίσχυση της στήριξης του μεγάλου κεφαλαίου με μεγαλύτερες επιδοτήσεις, φοροαπαλλαγές, κίνητρα, δημόσιο χρήμα από τις τσέπες των εργαζομένων.
• Ακόμη πιο άγρια επίθεση σε όποια εργασιακά, μισθολογικά, κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων έχουν απομείνει. Γενικευμένη εφαρμογή της "ευελφάλειας", ολοκληρωτική εξαφάνιση της πλήρους, σταθερής και με δικαιώματα εργασίας, ολοκληρωτική αντικατάστασή της με την ελαστική, προσωρινή, επισφαλή και χωρίς δικαιώματα απασχόληση. Αύξηση του εβδομαδιαίου χρόνου εργασίας και των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.
• Αξιοποίηση της κλιματικής αλλαγής, σε βάρος των εργαζομένων και του περιβάλλοντος, για την προώθηση επενδύσεων από τους μονοπωλιακούς ομίλους με δωρεάν δημόσιο χρήμα, σε νέους τομείς κερδοφορίας του κεφαλαίου, στη λεγόμενη "πράσινη οικονομία", στις "πράσινες τεχνολογίες" και στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας.
• Ακόμη μεγαλύτερη πρόσδεση της εκπαίδευσης και της έρευνας στις ανάγκες των επιχειρήσεων, στην υπηρεσία του κεφαλαίου.
• Θωράκιση της εξουσίας των μονοπωλίων και του πολιτικού συστήματός τους, με μεγαλύτερη ένταση του αυταρχισμού, δυνάμωμα του αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου που κατακρεουργεί δημοκρατικά δικαιώματα και λαϊκές ελευθερίες.
• Ενταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων με αιχμή την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής και τις χώρες στ' ανατολικά σύνορα της ΕΕ.

Η ΕΕ με τον Ζ. Μ. Μπαρόζο ή με οποιονδήποτε άλλο στη θέση του είναι ένωση του κεφαλαίου. Υπάρχει για να εξυπηρετεί την εξουσία και τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας. Για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα συνεπάγεται ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής, ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση, καταπίεση και βάσανα. Γι' αυτό ο μόνος ρεαλιστικός και ελπιδοφόρος δρόμος για την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, είναι η ενίσχυση του ΚΚΕ. Το δυνάμωμα της αντιιμπεριαλιστικής - αντιμονοπωλιακής πάλης, για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας, για την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών και τη λαϊκή ευημερία».