ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Σαν δυο σταγόνες νερό

Οι εξαγγελίες, οι θέσεις και οι προτάσεις των δυο κομμάτων που διεκδικούν την κυβερνητική εξουσία, για λογαριασμό της μεγαλοεργοδοσίας, ταυτίζονται στρατηγικά, ανεξάρτητα αν λόγω των προεκλογικών αναγκών του κάθε κόμματος εμφανίζονται φραστικές διαφορές στις προτάσεις τους. Φαίνεται πως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κάνει προσπάθειες διαφοροποίησης (εφημερίδα της πλουτοκρατίας έγραφε ότι τα μέτρα του ΠΑΣΟΚ δε σοκάρουν, της ΝΔ σοκάρουν), στο πλαίσιο της τακτικής κάποιων φραστικών ελιγμών προκειμένου να χειραγωγηθούν λαϊκές δυνάμεις στη γενική πολιτική γραμμή της πλουτοκρατίας. Οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ ούτε στο ελάχιστο δεν ξεφεύγουν από τον ντορό της διαχείρισης, αναγορεύονται ωστόσο από το ίδιο το αστικό πολιτικό σύστημα σε αιχμή της προεκλογικής δικομματικής αντιπαράθεσης, προκειμένου να εγκλωβίζονται οι λαϊκές συνειδήσεις στο δίλημμα του φαινομενικά μικρότερου κακού.

Μετά την ομιλία και τη συνέντευξη Τύπου του Γ. Παπανδρέου στη ΔΕΘ, συμπληρώθηκε το παζλ της προεκλογικής περιόδου για τους δυο εταίρους του δικομματισμού, με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιούν τις ίδιες ακριβώς αντιλαϊκές ψηφίδες. Θα παγώσω τους μισθούς, λέει η ΝΔ, θα δώσω «αύξηση» 30 λεπτά του ευρώ την ημέρα, απαντά το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή και οι δυο υπόσχονται καθήλωση των μισθών πείνας, που ούτως ή άλλως παίρνουν σήμερα οι εργατοϋπάλληλοι στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα. Θα ενισχύσω την επιχειρηματικότητα με νέα προνόμια στο κεφάλαιο, προκειμένου να αυξηθούν δήθεν οι θέσεις εργασίας, λέει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ απαντά ότι θα επιδοτήσει αδρά τη μεγαλοεργοδοσία για να προσλάβει ανέργους. Δηλαδή και οι δύο υπόσχονται τζάμπα εργατικά χέρια στο κεφάλαιο.

Θα μπορούσε κανείς να απαριθμήσει πολλά ακόμα ανάλογα παραδείγματα βγαλμένα από τα προγράμματα και τις προεκλογικές εξαγγελίες των δυο κομμάτων. Ο κοινός παρονομαστής όλων αυτών είναι ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος πιο αποτελεσματικά θα προωθήσει σαν κυβέρνηση τη στρατηγική της Λισαβόνας και τις άλλες συνθήκες που έχουν συνομολογήσει και συνυπογράψει στο πλαίσιο της ΕΕ. Γι' αυτό και οι προτάσεις τους μοιάζουν σαν μια σταγόνα νερό. Γιατί βγαίνουν από την ίδια μήτρα, έχουν το ίδιο καλούπι. Και εν μέσω κρίσης, δεν επιτρέπεται ο παραμικρός ελιγμός, η παραμικρή - ακόμα και διαχειριστική - παρέκκλιση από τα συμφωνηθέντα στην ΕΕ. Γι' αυτό και δεν μπορεί ο ένας να πλειοδοτήσει σε βάρος του άλλου ακόμα και στα ελάχιστα που προβλέπει η στρατηγική γραμμή, την οποία με συνέπεια υπηρετούν και οι δυο.

Ο κύβος για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα «ερρίφθη». Ολοένα και πιο καθαρά προβάλλει η αλήθεια που από την πρώτη στιγμή ανέδειξε το ΚΚΕ. Οτι σ' αυτή την εκλογική αναμέτρηση, το πραγματικό δίλημμα βρίσκεται ανάμεσα στην πολιτική, το δρόμο ανάπτυξης που υπηρετούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ από τη μια και το ΚΚΕ από την άλλη. Γι' αυτό και άλλη λύση προς το συμφέρον των εργαζόμενων δεν υπάρχει, από το να πέσουν όσο πιο κάτω γίνεται οι δυο τους και να ενισχυθεί το ΚΚΕ. Αυτή είναι η μόνη συνθήκη που μπορεί να εγγυηθεί ότι το εργατικό λαϊκό κίνημα θα δώσει από καλύτερες θέσεις και με πιο ευνοϊκές προϋποθέσεις τη μάχη για να αποκρούσει τα χειρότερα που έρχονται και τα οποία συνομολογούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, χτίζοντας ταυτόχρονα τις βάσεις για την αναγκαία όσο ποτέ λαϊκή αντεπίθεση.

Προεκλογικό ντεκόρ για το ΠΑΣΟΚ

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σε προεκλογικό ντεκόρ για το ΠΑΣΟΚ μετέτρεψε την παρουσίαση της ετήσιας Εκθεσης του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ για την οικονομία και την απασχόληση ο πρόεδρός της Γ. Παναγόπουλος. Ο ίδιος αναγνώρισε ότι «παρεμβαίνουμε στην εκλογική διαδικασία για να εγγράψουμε στο δημόσιο διάλογο τα αιτήματα των εργαζομένων». Αν τώρα οι εργαζόμενοι ψάξουν για τα αιτήματά τους μάλλον θα απογοητευτούν. «Πράσινη ανάπτυξη», «ενιαία φορολογική προοδευτική κλίμακα», «ανάκτηση ελέγχου στις υπηρεσίες κοινωνικών αγαθών», «έλεγχος στο τραπεζικό σύστημα». Τι ζητάει λοιπόν η ΓΣΕΕ; Ζητάει χρηματοδότηση των «πράσινων» μονοπωλίων, να μείνουν αλώβητα τα κέρδη των επιχειρήσεων, να παραμείνουν στους ιδιώτες οι ιδιωτικοποιημένες από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ πρώην ΔΕΚΟ, να σταθεροποιηθεί η ληστεία των τραπεζών, αλλά να υπάρχει «έλεγχος». Δηλαδή η ληστεία να γίνεται με έλεγχο. Και τι άλλο είπε ο πρόεδρος; Ελπίζει να τηρήσει το ΠΑΣΟΚ το πρόγραμμά του. Βεβαίως όταν τα αιτήματα της ΓΣΕΕ είναι αντιγραφή του προγράμματος του ΠΑΣΟΚ, σιγουριά έπρεπε να εκφράσει ο πρόεδρος και όχι ελπίδες. Την ίδια σιγουριά του προέδρου του ΠΑΣΟΚ ότι οι αυξήσεις ανάλογα με τον πληθωρισμό, δηλαδή ούτε 30 λεπτά, θα αποφασίζονται με συλλογικές διαπραγματεύσεις. Εδώ είναι που λένε «Γιάννης κερνά Γιάννης πίνει». Οι εργαζόμενοι να το αντιληφθούν και στις εκλογές να γυρίσουν την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ, αλλά να δυναμώσουν και το ΚΚΕ και το ταξικό εργατικό κίνημα. Είναι μονόδρομος.

Και βέβαια από αυτό το ρεσιτάλ του προέδρου της ΓΣΕΕ υπέρ του ΠΑΣΟΚ δεν έλειψε και ο αντικομμουνισμός. Μέχρι και τον Μπέρια ανέσυρε ο «ιστοριοδίφης» πρόεδρός της για να κρύψει τις πομπές του. Μόνο που όση λάσπη και να ρίξει αυτές δεν κρύβονται. Γιατί τα τριήμερα και τα τετραήμερα που εξαναγκάζονται σήμερα να δουλεύουν οι εργάτες για τους οποίους χύνει κροκοδείλια δάκρυα η πλειοψηφία, έχουν και τη δική της συναίνεση. Η εκ περιτροπής εργασία με νόμο του ΠΑΣΟΚ έγινε το 1998, τον οποίο νόμο, προετοίμασε το «Σύμφωνο Εμπιστοσύνης προς το 2000» που συνυπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με την τότε κυβέρνηση. Αλλά γι' αυτά τα ενοχλητικά δε θέλει να ακούει ο Γ. Παναγόπουλος.

ΣΥΝτονισμός με το σύστημα...

Οταν παίζεις με όρους τηλεθέασης και εντυπώσεων μέσω των μίντια και όχι επί της ουσίας με τη δράση και τις πολιτικές σου θέσεις, τότε φτάνεις σε σημείο παραφροσύνης προκειμένου να υπερασπιστείς ακόμα και λίγα λεπτά τηλεοπτικής εμφάνισης. Ο λόγος για τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, που με δηλώσεις στελεχών του και με σχόλια στην «Αυγή» ούτε λίγο ούτε πολύ εγκαλεί το ΚΚΕ, που απαιτεί αλλαγή των όρων διεξαγωγής του ντιμπέιτ, ότι δήθεν επιχειρεί να δυναμιτίσει τον πολιτικό διάλογο!

Ο Αλ. Τσίπρας χτες το πρωί, με αφορμή την προχτεσινή αποχώρηση του ΚΚΕ από τη διακομματική επιτροπή, δήλωσε ότι «ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, δυστυχώς συνεπικουρούμενοι και από το ΚΚΕ, διαμορφώνουν συνθήκες ναυαγίου στην προοπτική να γίνει ένας διάλογος». Ο δε Ν. Βούτσης δήλωσε «όταν θέλουν να αποδομήσουν και να απονευρώσουν κάτι το οποίο ήταν κατάκτηση για το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα, λένε ό,τι λένε σήμερα η κυρία Παπαρήγα και το ΠΑΣΟΚ», ότι το ΚΚΕ «ενισχύει το δικομματισμό», ενώ ο Γ. Μπαλάφας χαρακτήρισε το ΚΚΕ «λαγό του δικομματισμού»! Πάει πολύ ο αρχηγός και τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΝ, της κατεξοχήν δύναμης ενίσχυσης τουλάχιστον του ενός πόλου του δικομματισμού, άρα και του συστήματος, ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση και υπονομευτή του κινήματος, που συνεργάζεται με το ΠΑΣΟΚ σε συνδικάτα δήμους και νομαρχίες, να κατηγορεί το ΚΚΕ για ενίσχυση του δικομματισμού. Φαίνεται πως οι άνθρωποι εκτός από το γεγονός ότι είναι σταθεροί στο ρόλο τους, αντιΚΚΕ ήταν πάντα, πασχίζουν να δημιουργήσουν ντόρο γιατί μοναδικός τους χαβάς είναι να «παίζουν» και να τους «παίζει» το σύστημα.

... και οπορτουνιστική παραζάλη

Αλλά αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά ότι ο οπορτουνισμός δεν έχει αρχές. Ετσι η «Αυγή», αφού καταγράφει ότι στο προηγούμενο ντιμπέιτ «οι ερωτήσεις ήταν συχνά παραπολιτικής έμπνευσης» και «ασφυκτικά σύντομος ο χρόνος των απαντήσεων, δεν επέτρεπε να παρουσιαστούν στοιχειώδη επιχειρήματα» και αφού καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «πράγματι οι πολίτες δεν έχουν ανάγκη από τη μετατροπή του πολιτικού διαλόγου σε θέαμα, από την υποκατάσταση του διαλόγου με παράλληλους μονολόγους», στη συνέχεια κάνει μια τούμπα και σημειώνει ότι με το ντιμπέιτ «δίνεται η δυνατότητα, για έστω μια φορά, να συγκριθούν προγράμματα και προσωπικότητες και να βγάλει τα συμπεράσματά του ο πολίτης»! «Από το να μη γίνει το ντιμπέιτ, όμως, είναι προτιμότερο να γίνει έστω και ένα κακό ντιμπέιτ», καταλήγει η «Αυγή». Τέτοια λαγνεία στο παιχνίδι του συστήματος.

Η παραζάλη του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι τέτοια που η «Αυγή» φτάνει σε σημείο να υποστηρίζει πως «το ΚΚΕ είναι προφανές ότι φοβάται πως και μόνο η τηλεοπτική εμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα θα διαψεύσει τις προσδοκίες του Περισσού ότι έχει διαλυθεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Και θα προκαλέσει και πάλι πολιτικές συγκρίσεις ανάμεσα σε έναν γερασμένο, ξύλινο, σχεδόν κατηχητικό πολιτικό λόγο και τις προτάσεις της σύγχρονης αριστεράς»... Πράγματι, θα προκαλέσει και τέτοιες συγκρίσεις και καλό είναι να προκαλεί. Γιατί τους παίρνει ο κόσμος χαμπάρι και βγάζει συμπεράσματα για το χαρακτήρα και το ρόλο τους. Ως μέρος του πολιτικού συστήματος που πασχίζει για την καλή του λειτουργία, συμβάλλοντας δηλαδή στην επιδίωξη χειραγώγησης λαϊκών δυνάμεων στην αστική πολιτική. Ως δύναμη αφερέγγυα για τα λαϊκά συμφέροντα.