κ. ΧΙΟΚΤΟΥΡΗΣ («METROPOLIS»): Κυρία Παπαρήγα, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου παρατηρήσαμε ότι αναδείξατε και τα εθνικά θέματα. Μάλιστα κάνατε και σχετική ερώτηση στην τηλεμαχία των πολιτικών αρχηγών. Θεωρείτε πως υπάρχουν ζητήματα εθνικής κυριαρχίας, τα οποία διακυβεύονται μετά τις 5 του Οκτώβρη;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Αναμφισβήτητα, μετά τις 5 Οκτώβρη τρέχουν ζητήματα, είναι στην επικαιρότητα. Οχι όμως άγνωστα ζητήματα, τα είχαμε και πριν. Υπάρχει ένα σοβαρό ζήτημα που θέσαμε, αλλά δεν πήραμε απάντηση από τον κ. Παπανδρέου, εντάξει δεν ήθελε να απαντήσει. Εχουν εταιρείες που κάνουν έρευνες και επιστημονικές εργασίες και λένε ότι στο Αιγαίο υπάρχει πετρέλαιο. Αυτό έχει συζητηθεί πολλά χρόνια πριν.

Κι εμείς είχαμε ζητήσει να γίνουν έρευνες, με ευθύνη του κράτους, του αντίστοιχου υπουργείου. Θυμάμαι ότι το θέμα αυτό το είχαμε θέσει στον κ. Σημίτη όταν ήταν πρωθυπουργός. Είχαμε αντιδράσει, γιατί είχε συμφωνία η κυβέρνηση Σημίτη με επτά εταιρείες να κάνουν έρευνα για το αν υπάρχει πετρέλαιο στο Αιγαίο, αλλά τους είχε εκχωρήσει και παραπέρα δικαιώματα από την έρευνα.

Εμείς λοιπόν λέμε: Υπάρχει πετρέλαιο. Τι γίνεται λοιπόν εδώ; Η Τουρκία αμφισβητεί σύνορα, έχει γκρίζες ζώνες. Τι θα κάνουμε σε αυτό το θέμα; Γιατί, εδώ πια δεν είναι ένα θέμα απλώς, πώς να σας πω τώρα, αλαζονείας, ηγεμονισμού κλπ., Εδώ υπάρχουν και οικονομικά συμφέροντα. Πώς θα το λύσουμε αυτό το ζήτημα; Τι θα γίνει; Θα μπουν οι αμερικάνικες και οι ευρωπαϊκές εταιρείες και θα καθορίσουν αυτές; Για να μη σας πω ότι θα πάρουν και το πετρέλαιο. Θα πάρει το πετρέλαιο που ανήκει στην Ελλάδα και το πετρέλαιο που ανήκει στην Τουρκία. Και ρωτήσαμε τον κ. Παπανδρέου, τι θα κάνει.

Το ΝΑΤΟ έχει καταργήσει τα σύνορα. Το ΝΑΤΟ στηρίζει, ή αν θέλετε κάνει πως δε βλέπει, τις παραβιάσεις της Τουρκίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ξέρουμε τι στάση κρατούν. Η Ευρωπαϊκή Ενωση θυμάται το τουρκικό ζήτημα ανάλογα με το τι συμφέρον έχει, αν θα ενταχθεί ή όχι η Τουρκία. Λοιπόν, ποια είναι η στάση; Υπάρχει ένα θέμα. Τι θα γίνει; Δεν πήραμε απάντηση.

Και μάλιστα αφορά και την Κύπρο το ζήτημα. Η Τουρκία έβαλε θέμα για τη συμφωνία που έκανε η Κυπριακή Δημοκρατία με τη Ρωσία για την έρευνα και άντληση πετρελαίου, γιατί η περιοχή της Κύπρου είναι - λέει - δικιά μου. Και έχει φτάσει μέχρι την Αίγυπτο, μέχρι τα χωρικά ύδατα της Αιγύπτου, να αμφισβητεί το δικαίωμα και της Αιγύπτου να κάνει άντληση πετρελαίου.

Και δεν είναι η Τουρκία μόνη της, είναι ό,τι υπάρχει πίσω. Και ας αφήσουμε το βαθύ κράτος της Τουρκίας. Εδώ είναι το ΝΑΤΟ, οι Ηνωμένες Πολιτείες, είναι ορισμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Είναι ένα ζήτημα αυτό.

Δεύτερο θέμα. Είναι το Κυπριακό σε μία κινητικότητα. Βεβαίως η Κυπριακή Δημοκρατία έχει την ευθύνη. Είναι ένα διεθνές ζήτημα και σε καμία περίπτωση δε θεωρούμε ότι πρέπει να υποκατασταθεί. Αλλά, ακριβώς επειδή είναι διεθνές ζήτημα, και αυτό έχει μεγάλη σημασία.

Υπάρχει το Ελσίνκι, το οποίο βλέπω ο κ. Παπανδρέου το έχει κάνει σημαία. Εάν γίνει η παραπομπή στο Δικαστήριο της Χάγης και πάει και η Τουρκία, συζητιούνται και τα σύνορα της Ελλάδας, όχι η υφαλοκρηπίδα. Εμείς δεν έχουμε καμία εμπιστοσύνη στο καθοδηγούμενο ιμπεριαλιστικό Δικαστήριο της Χάγης. Αυτά λοιπόν τα θέματα υπάρχουν.

Και τέλος πρέπει να πω και το εξής: Είναι αυτά που τρέχουν, αλλά έχουμε δώσει διευκολύνσεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση, στο ΝΑΤΟ και στις Ηνωμένες Πολιτείες να χρησιμοποιούν το ελληνικό έδαφος και τα λιμάνια - ξέφραγο αμπέλι - για να πραγματοποιούν στρατιωτικές επεμβάσεις και στρατιωτικούς πολέμους. Αυτό δεν είναι εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων; Εμείς τα αρνούμαστε αυτά. Για να μην πω τώρα ότι η ίδια η Συνθήκη του Μάαστριχτ και όλες οι κατοπινές ισοδυναμούν με εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ζ. ΝΟΥΣΙΑΣ («90,2 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM»): Αναφερθήκατε και στην προηγούμενη απάντηση στους Ελληνες που θα πάνε στο Αφγανιστάν, μιλάω για τους στρατιωτικούς, το θέμα το αναδεικνύει σήμερα και ο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ». Σας ανησυχεί αυτή η εξέλιξη; Εκατό στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων θα εκπαιδεύσουν Αφγανούς στρατιωτικούς στο πλαίσιο της νατοϊκής παρουσίας εκεί.

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Βεβαίως μας ανησυχεί. Κα να μη δούμε 100 αξιωματικοί και δεν είναι 500 και 1.000. Το Αφγανιστάν, απ' ό,τι λένε, εξελίσσεται σε ένα νέο Βιετνάμ και οι Ηνωμένες Πολιτείες και ο κ. Ομπάμα - ο φιλειρηνιστής που είναι εναντίον του Μπους - έχει ζητήσει ενίσχυση των στρατευμάτων στο Αφγανιστάν. Αρκετά φέρετρα πάνε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Δεν μπορούν να σηκώσουν, θέλουν να ανοίξουν και το νέο μέτωπο στο Ιράν. Χτες στο Αφγανιστάν, προχτές διευκολύναμε το Ιράκ, Βοσνία κλπ. κλπ. Κόσσοβο, αύριο στο Ιράν.

Αυτό τρέχει και ήδη γίνεται η εκπαίδευση και δεν άκουσα, ας πούμε, και τον κ. Παπανδρέου να πει «για καθίστε τώρα, λίγο πριν τις εκλογές εκπαιδεύετε ένα σώμα; Ας το σταματήσουμε να δούμε ποιο θα είναι το εκλογικό αποτέλεσμα». Είμαστε βέβαιοι τι γίνεται.

Αναμφισβήτητα είναι επικίνδυνο. Τι θέλουμε εμείς στο Αφγανιστάν; Με συγχωρείτε δηλαδή. Και με την ευκαιρία, εμείς το έχουμε πει και πριν, το αναδείξαμε και προεκλογικά: Δεν υπάρχουν μόνο οι συνέπειες από την οικονομική κρίση και ποιος θα τις πληρώσει. Η οικονομική κρίση σημαίνει και οι συνέπειές της και το πρόγραμμα ανάκαμψης το μεγάλο πόλεμο ανάμεσα στις επιχειρήσεις, ανάμεσα στις πολυεθνικές, ανάμεσα στα κράτη για τη διανομή και την αναδιανομή των αγορών. Και ο πόλεμος θα είναι και στρατιωτικός και οικονομικός και με όλα τα μέσα και εκβιασμούς. Και η Ελλάδα είναι εμπλεκόμενη χώρα. Εμείς τέτοια ισχυρή Ελλάδα, που φτάνει μέχρι το Αφγανιστάν, δεν τη θέλουμε. Θέλουμε μια Ελλάδα ισχυρή που αντιστέκεται στις επιλογές και επιβολές του ΝΑΤΟ και των Ηνωμένων Πολιτειών.

ΣΠ. ΧΑΛΙΚΙΑΣ: Εχουμε περισσότερους από 300.000 επίσημα χρήστες ναρκομανείς, τοξικομανείς, είτε με ουσίες ηρωίνη ή κοκαΐνη είτε με χασίς. Μεθοδευμένα αυξάνονται οι χρήστες αυτοί με διάφορους τρόπους, οι μεγαλέμποροι δεν εξουδετερώνονται, πάντα την πληρώνουν με κατασταλτικά μέσα οι χρήστες - τοξικομανείς ή αυτό που λέμε όλοι βαποράκια. Τα μέτρα καταστολής δε φαίνεται να βοηθούν. Στην Ελλάδα μόνο, δεν υπάρχει διαχωρισμός ανάμεσα στο χρήστη και τον έμπορο με το ελάχιστο ποσότητας για προσωπική χρήση. Αυτό που γίνεται αυτή τη στιγμή είναι ένα παρεμπόριο που κάποιοι το ελέγχουν, γίνεται κάτω από τη μύτη της Αστυνομίας, γίνεται παντού μπροστά μας, σε κεντρικά μέρη της χώρας. Δεν ξέρω αν θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για αποποινικοποίηση ή τουλάχιστον ένα πιο ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο, για την κατοχή μικροποσοτήτων τουλάχιστον στους χρήστες...

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Δυστυχώς, μόνο με το νομικό πλαίσιο δεν αντιμετωπίζεται το ζήτημα. Θα σας το πω καθαρά. Καταρχήν, η ευθύνη της κυβέρνησης ως τώρα, εν πάση περιπτώσει και των άλλων κομμάτων, είναι τεράστια. Δε θα πω γιατί η γενική πολιτική καλλιεργεί τη διάδοση των ναρκωτικών, δε θα το πω αυτό. Προκαλεί τη χρήση, δε λέω ότι πουλάνε οι κυβερνήσεις ναρκωτικά. Αλλά, γιατί δεν υιοθετούν την άποψη ότι η τοξικομανία μπορεί να νικηθεί και ότι μπορεί να παραδοθεί «καθαρός» στην κοινωνία ο χρήστης και να επανενταχθεί.

Οταν αρχίζεις τη λογική των υποκατάστατων, όταν αρχίζεις την ψυχιατρικοποίηση του φαινομένου και λες ότι το θέμα της τοξικομανίας είναι ζήτημα, είτε στο DNA, είτε ψυχολογικό και ψυχιατρικό, εκεί το παιχνίδι χάνεται.

Και όταν τα κέντρα πρόληψης των ναρκωτικών, τα πέρασαν στους δήμους, δεν πληρώνονται, δεν είναι στελεχωμένα, μένουν απλήρωτα, καταλαβαίνετε. Δεν παίρνω τώρα το γενικό υπόβαθρο της πολιτικής που ακολουθείται. Να πάρουμε το ζήτημα πρόληψη και καταστολή.

Να συμφωνήσουμε απόλυτα στο εξής: Οτι, σε καμία περίπτωση ο χρήστης δεν μπορεί να είναι στην ίδια μοίρα με τον έμπορο. Οι έμποροι πρέπει αλύπητα να χτυπιούνται, δεν το συζητάμε. Ο χρήστης πρέπει να βοηθιέται να απεξαρτηθεί, δεν το συζητάμε. Οτι, αν τον βάλεις στη φυλακή και, αν τον κυνηγήσεις, θα γίνει χειρότερα, έτσι όπως είναι η κατάσταση.

Προσέξτε όμως. Να μην πέσουμε και στην παγίδα, εγώ δε σας λέω ότι οι έμποροι κάνουν τους χρήστες και απαλλάσσονται, αλλά αν αρχίσουμε και πούμε «την ποσότητα», μπλέξαμε. Διότι, ξέρετε, πάρα πολλοί χρησιμοποιούν τους χρήστες σαν «βαποράκια». Και μπορεί ένας χρήστης εκβιαζόμενος να έχει και μια ποσότητα που να τη μοιράζει. 'Η, όπως ο έμπορος, να έχει πάρα πολλά «βαποράκια» με πολύ μικρή ποσότητα.

Πρέπει να υπάρχει ένα εξειδικευμένο δικαστήριο, που ο κύριος στόχος δεν είναι να τον βάλεις στη φυλακή, αλλά να τον οδηγήσεις στην απεξάρτηση και να τον δοκιμάσεις.

Δηλαδή το κύριο δεν είναι να τον βάλεις στη φυλακή, αλλά και αυτό ότι "είσαι χρήστης - είσαι ελεύθερος" και αυτό δε βοηθάει. Πρέπει να τον οδηγήσεις στην απεξάρτηση.

Αλλες πλευρές που έχουμε παρέμβει και έχουμε διαφωνήσει. Ενα παιδί απεξαρτήθηκε και τον στέλνουν μετά στα δικαστήρια και στη φυλακή, γιατί άρπαξε μια τσάντα, έσπασε μια βιτρίνα. Οχι, δεν πρέπει να τον ξαναγυρίσεις. Να μην εκτίσει την ποινή του, αν θέλετε, το αδίκημα να παραγραφεί. Γιατί το έκανε όντας χρήστης, σήμερα συνήλθε, έχει βρει το δρόμο της κοινωνικής ένταξης, δεν μπορεί αναδρομικά, για το τι έγινε πριν πέντε χρόνια, να δικάζεται.

Δηλαδή το πράγμα είναι πολύ σύνθετο και η λέξη ποινικοποίηση ή αποποινικοποίηση, οι όροι αυτοί, νομίζουμε ότι αντιμετωπίζουν πολύ απόλυτα το ζήτημα. Θέλει μια πολύ πιο ολοκληρωμένη αντιμετώπιση.

Είμαστε αντίθετοι στα υποκατάστατα. Η μεθαδόνη και όλα τα άλλα, έχει γίνει φιλοσοφία: «Δε χρειάζεται να απαλλαγείς από τα ναρκωτικά, πάρε το υποκατάστατο». Μα και το υποκατάστατο είναι εξαρτησιογόνο, δημιουργεί εξάρτηση. Ενώ, ιδιαίτερα για τους νέους ανθρώπους, το θέμα είναι «πρέπει να απαλλαγείς από την εξάρτηση».

Είναι πολυσύνθετο το ζήτημα, το καταλαβαίνουμε. Θέλει ειδικευμένους ανθρώπους να ασχοληθούν με αυτά. Και όχι ένα δικαστήριο που δικάζει, όπως δικάζει, ξερά και ψυχρά.

Β. ΚΕΧΑΓΙΑ («ΝΕΑ»): Κυρία Γραμματέα, σας άκουσα χτες στην κεντρική συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως να απευθύνετε κάλεσμα σε παλιούς συναγωνιστές σας με τους οποίους ενδεχομένως σας χώρισαν παλαιότερα οι δρόμοι. Απευθύνεστε ίσως και σε κάποια στελέχη ή και ψηφοφόρους που σήμερα ανήκουν στις λεγόμενες τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ;

ΑΛ. ΠΑΠΑΡΗΓΑ: Καταρχήν, νομίζω ότι το κάθε κόμμα έχει δικαίωμα να απευθύνεται και με πολιτικά κριτήρια σε εργαζόμενους. Εμείς πάντα τα πολιτικά κριτήρια βάζουμε και τα κοινωνικοταξικά. Δηλαδή, εργάτες, εργάτριες, υπάλληλοι, αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες. Και είναι φανερό ότι απευθυνόμαστε σε ανθρώπους που ανήκουν σε κάποιο πολιτικό χώρο, ή ψηφίζουν. Και αν θέλετε, είναι πολύ φυσικό να απευθυνθούμε στους περισσότερο πολιτικοποιημένους ανθρώπους.

Υπάρχουν αριστεροί, άνθρωποι οι οποίοι, όταν τους ρωτήσεις, σου λέει «εγώ είμαι αριστερός». Μπορεί να είσαι αριστερός και να μην είσαι κομμουνιστής. Απευθυνόμαστε σε αυτούς. Και ακόμα περισσότερο, βεβαίως απευθυνόμαστε σε αυτούς που παλέψαμε μαζί. Τη 10ετία του '70, του '80. Βεβαίως παλέψαμε μαζί, τους ξέρουμε και μας ξέρουν. Και έχουμε κάθε δικαίωμα να απευθυνόμαστε.

Δεν νομίζω ότι είναι, ούτε δική μας ιδιοκτησία, ούτε κανενός άλλου ιδιοκτησία. Οπως και σε εμάς δεν είναι ιδιοκτησία οι ψηφοφόροι. Εχουμε ψηφοφόρους που είναι αριστεροί, έχουμε ψηφοφόρους που η καρδιά τους ακόμα είναι στο ΠΑΣΟΚ και στη ΝΔ, αλλά μας ψηφίζουν. Δεν μπορούμε να τους μεταχειριστούμε σαν ιδιοκτησία μας και να απαγορεύσουμε σε άλλα κόμματα να απευθυνθούν στους ψηφοφόρους του ΚΚΕ. Το λέω, γιατί ακούω ότι με ποιο δικαίωμα απευθυνόμαστε στους αριστερούς. Με το ίδιο δικαίωμα που έχουμε απευθυνόμαστε στους Νεοδημοκράτες.

Λυπάμαι πάρα πολύ γιατί όποιος θεωρεί την πολιτική του βάση σαν τσιφλίκι του και απαγορεύει στον άλλον να κάνει κάλεσμα. Λυπάμαι πάρα πολύ, αλλά νομίζω ότι αυτή η πολιτική βάση δεν του ανήκει. Και αυτό ισχύει και για μας, αν θεωρήσουμε τη βάση επιρροής του ΚΚΕ τσιφλίκι μας.