Το περίγραμμα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και η επίθεση που ετοιμάζεται σε βάρος των εργαζομένων της χώρας ήταν γνωστά και πριν από τις συναντήσεις που είχε ο υπουργός Οικονομικών, τη βδομάδα που μας πέρασε, με την ηγεσία της ΕΕ και τις διαπιστώσεις που από κοινού έκαναν για το δημοσιονομικό έλλειμμα και τα μέτρα που πρέπει να παρθούν. Ηταν γνωστό και πριν από την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης Παπανδρέου, αφού το ΠΑΣΟΚ και προεκλογικά, παρουσιάζοντας το πρόγραμμά του, φρόντισε, με αρκετή ειλικρίνεια, να δείξει πως κυρίαρχο στοιχείο των προσανατολισμών του είναι να υλοποιήσει με αποτελεσματικότερο τρόπο τις γενικές πολιτικοοικονομικές κατευθύνσεις της ΕΕ και του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου. Με δυο λόγια, να ακολουθήσει τη σοσιαλδημοκρατική εκδοχή διαχείρισης για να πετύχει η ίδια ακριβώς πολιτική που προωθούνταν και από τη ΝΔ.

Τα «τεράστια ελλείμματα» και ο «δημοσιονομικός εκτροχιασμός» φαίνεται να αποτελούν τον κύριο καμβά πάνω στον οποίο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα προσπαθήσει να χτίσει την επιχειρηματολογία της για τα αντιλαϊκά μέτρα που θα ανακοινωθούν το επόμενο διάστημα. Βρήκαμε τεράστια ελλείμματα που δεν τα γνώριζε κανείς, άρα είμαστε αναγκασμένοι να πάρουμε ακόμα πιο σκληρά μέτρα, από αυτά που σχεδιάζαμε, είναι το προπαγανδιστικό σκηνικό που προετοιμάζει η κυβέρνηση. Η προσπάθεια κοροϊδίας και αποπροσανατολισμού είναι ολοφάνερη. Το ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα απολύτως δικαίωμα να δηλώνει άγνοια για ό,τι παρέλαβε από τη ΝΔ. Τα στελέχη του δεν έχουν το παραμικρό ηθικό έρεισμα να παριστάνουν τους εμβρόντητους από το μέγεθος των ελλειμμάτων ή από τα αδιέξοδα που, σύμφωνα με τα ευρωενωσιακά κριτήρια, έχουν διαμορφωθεί στην ελληνική οικονομία. Κι αυτό για δύο πολύ συγκεκριμένους λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι ήξεραν τα πάντα. Και τα ήξεραν πολύ καλά. Και δύο αρχηγοί, και ο Γ. Παπανδρέου και ο Κ. Καραμανλής, ήξεραν με απόλυτη ακρίβεια την εξέλιξη που είχε το έλλειμμα του δημοσίου τομέα και τα ανοίγματα που έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας της πολιτικής «τόνωσης της ρευστότητας της αγοράς και στήριξης των επιχειρήσεων από τις συνέπειες της κρίσης», πολιτική χρηματοδότησης στην ουσία του μεγάλου κεφαλαίου με δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, στο όνομα της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης. Ο Καραμανλής, γνωρίζοντας την κατάσταση από τα μέσα, προκήρυξε τις εκλογές. Ο Παπανδρέου ενημερώθηκε αναλυτικά στις 8 του Σεπτέμβρη, έναν ολόκληρο μήνα πριν από τις εκλογές, από τον διοικητή της Τράπεζας Ελλάδας, Γ. Προβόπουλο, για τη μεγάλη υπέρβαση των ελλειμμάτων. Εκείνες τις μέρες, μάλιστα, και η αρμόδια για θέματα Οικονομίας, η Λούκα Κατσέλη, διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι «οι δικοί μας υπολογισμοί (σ.σ. του ΠΑΣΟΚ) είναι ότι το έλλειμμα θα είναι 8% και όχι μόνον αυτό, αλλά και ότι έχει πάρα πολλές οφειλές το Δημόσιο, οι οποίες ξεπερνούν τα 15 δισ.». Να, λοιπόν, που με απόλυτη ακρίβεια γνώριζαν για τα 30 δισ. έλλειμμα που συζητάμε σήμερα.

Ο δεύτερος είναι ότι η οικονομική κρίση και τα συνεπακόλουθά της δε θίγουν όλους το ίδιο. Την ίδια ακριβώς στιγμή που οι εργαζόμενοι πράγματι στενάζουν από την πολιτική λιτότητας, τις απολύσεις, την υποαπασχόληση και την ανεργία, κάποιοι άλλοι, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, όχι μόνο δε χάνουν, αλλά εξακολουθούν να παρουσιάζουν αξιοπρόσεκτη κερδοφορία. Δεν είναι τυχαίο ότι, σύμφωνα με τα στοιχεία της «ΠΗΓΑΣΟΣ ΑΧΕ», τα λειτουργικά κέρδη των εισηγμένων επιχειρήσεων στο Χρηματιστήριο της Αθήνας διαμορφώθηκαν στο πρώτο εξάμηνο του χρόνου - του χρόνου της μεγαλύτερης μεταπολεμικής οικονομικής κρίσης, όπως λένε - στα 5,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Συνολικά 169 εισηγμένες σημείωσαν κέρδη, εκ των οποίων οι 47 αύξησαν τα κέρδη τους, οι 90 τα μείωσαν και οι 32 επέστρεψαν στην κερδοφορία. Από τις 111 ζημιογόνες εισηγμένες, οι 41 ενίσχυσαν τις ζημιές τους, οι 90 τις μείωσαν, ενώ 48 εταιρείες επέστρεψαν σε ζημιές. Με δυο λόγια, για τη μεγάλη πλειοψηφία των μεγάλων επιχειρήσεων, η οικονομική κρίση δεν πέρασε το κατώφλι τους κι αυτό βεβαίως χάρη στην πλουσιοπάροχη, από τη ΝΔ, ενίσχυση των οικονομικών τους.

Σύμφωνα με την ενημέρωση που έκανε ο Γ. Παπακωνσταντίνου στην ΕΕ, «η ύφεση στη χώρα μας είναι χειρότερη απ' ό,τι προβλεπόταν», ενώ το ΑΕΠ θα παρουσιάσει φέτος μείωση 1,5%. Παράλληλα, εκτιμά ότι οι επενδύσεις θα μειωθούν κατά 20%, η τουριστική κίνηση 15%, ενώ εκτιμάται ότι οι ζημιές στη ναυτιλία θα είναι της τάξης του 30%. Το δημοσιονομικό έλλειμμα για το 2008 διαμορφώθηκε στο 7,7%, ενώ για φέτος, συνυπολογίζοντας και κονδύλια, που κατά τη γνώμη των κυβερνώντων πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στο έλλειμμα, θα φτάσει το 12,5% του ΑΕΠ.

Στο Λουξεμβούργο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διά του υπουργού Οικονομικών συμφώνησε με την ΕΕ ότι μέχρι το Γενάρη θα κατατεθεί αναλυτικό τριετές πρόγραμμα για τη σταθεροποίηση και ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Οπως λέει ο ίδιος, «το 2010 θα ξεκινήσει η δημοσιονομική προσαρμογή, έτσι ώστε το έλλειμμα να πέσει σε μονοψήφιο νούμερο και στη συνέχεια θα υπάρξει μια μεσοπρόθεσμη προσαρμογή έτσι ώστε σε μια περίοδο 3-4 ετών να φτάσουμε κάτω από το 3%, που επιβάλλεται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ».

Η κυβέρνηση, ακόμα και σήμερα και παρά την εκτίμησή της ότι βρισκόμαστε σε «έκτακτη κατάσταση», δεν έχει προσδιορίσει με ακρίβεια το πλαίσιο των πολιτικών και των μέτρων, με τα οποία σκοπεύει να αντιμετωπίσει την κατάσταση. Εχει καταστήσει όμως σαφές ότι θα κινηθεί στο πλαίσιο μιας πολιτικής που στόχο θα έχει την ...αναθέρμανση της οικονομίας, τη στήριξη, δηλαδή πολιτική ακόμα μεγαλύτερης ενίσχυσης των επιχειρήσεων και του κεφαλαίου. Μια πολιτική που θα συνδυαστεί με μια σειρά αλλαγές διαρθρωτικού χαρακτήρα, με επίκεντρο και τις εργασιακές σχέσεις και το κοινωνικο-ασφαλιστικό σύστημα, επιλογές που αναμένεται να ενεργοποιήσουν θύελλα αντιλαϊκών και αντιδραστικών μέτρων, που θα κληθούν να πληρώσουν και πάλι οι εργαζόμενοι. Από αυτή την άποψη το έκτακτο επίδομα που θα δώσει σε εκείνους που βρίσκονται σε κατάσταση απελπισίας και απόλυτης φτώχειας ή τα κάποια λεπτά του ευρώ αύξηση στους μισθούς και τις συντάξεις, μόνο ως πρόκληση και κοροϊδία μπορεί να εκληφθούν. Πολύ περισσότερο που η ΠΑΣΟΚική εκδοχή της λιτότητας θα έρθει να προστεθεί στα συσσωρευμένα εδώ και πολλά χρόνια προβλήματα επιβίωσης που δημιούργησε στις λαϊκές οικογένειες η πολιτική της ΝΔ, των προηγουμένων κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ κ.ο.κ.

Με το πέρασμα των ημερών και όσο θα ξεδιπλώνονται οι κυβερνητικές επιλογές, θα γίνεται όλο και πιο εμφανές ότι ρυθμίσεις όπως οι παρεμβάσεις για περιορισμό του στόλου των αυτοκινήτων που χρησιμοποιεί ο κρατικός μηχανισμός ή η μείωση της αστυνομικής συνοδείας των κυβερνητικών στελεχών, είναι το ...κερασάκι του αποπροσανατολισμού. Είναι το ωραιοποιημένο περιτύλιγμα μιας πολιτικής που στο στόχαστρό της εξακολουθεί να έχει τους εργαζόμενους, οι οποίοι στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και της προσαρμοστικότητας της ελληνικής οικονομίας στα δεδομένα και τους στόχους της ΕΕ και του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου, θα πρέπει να αποδεχτούν ακόμα μεγαλύτερα χτυπήματα στο βιωτικό τους επίπεδο, να συμβιβαστούν με ακόμα μεγαλύτερη υπονόμευση των συνθηκών διαβίωσής τους, να υποταχτούν στην προοπτική των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων.

Οι εργαζόμενοι το γνωρίζουν ότι η «νέα» κυβέρνηση δεν τους επιφυλάσσει τίποτα το θετικό. Αλλωστε στις 20 μέρες το στίγμα είναι σαφές. Απολύσεις δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων με καθεστώς STAGE από το Δημόσιο. Παντελής αδιαφορία της κυβέρνησης για την ανάγκη προστασίας των απολύσεων από τον ιδιωτικό τομέα που παίρνουν μαζική μορφή. «Κωλοτούμπες» για την υπόθεση του λιμανιού στον Πειραιά, με στόχο την ακόμα μεγαλύτερη ιδιωτικοποίησή του. Περιφρόνηση για τους εργαζόμενους στη Ζώνη του Περάματος, που, αντί για λύσεις στα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν, γεύτηκαν τις επιθέσεις των ΜΑΤ.

Οι εργαζόμενοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι, είτε πρόκειται για τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, είτε για τις κυβερνήσεις της ΝΔ, αποτελούν πάντα τα θύματα που πρέπει να σηκώσουν το κόστος της πολιτικής στήριξης και ενίσχυσης του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι καμιά πολιτική και κανένα μέτρο δε στοχεύει την προάσπιση των δικών τους συμφερόντων και από αυτή την άποψη όσο πιο γρήγορα οργανώσουν το δικό τους κίνημα αντίστασης και αντεπίθεσης, τόσο πιο γρήγορα θα μπει φραγμός στα αντιλαϊκά - αντιδραστικά σχέδια του κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του.