Την ανάγκη να τερματιστεί ο οικονομικός, εμπορικός και χρηματοπιστωτικός αποκλεισμός που έχει επιβληθεί από τις ΗΠΑ θα ζητήσει η Κούβα την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ. Πρόκειται για την 18η συνεχή φορά που η Κούβα καταθέτει στην ΓΣ του ΟΗΕ παρόμοιο σχέδιο ψηφίσματος. Πέρσι, 185 κράτη - μέλη ψήφισαν υπέρ αυτού του ψηφίσματος, (καταψήφισαν οι ΗΠΑ, Ισραήλ και Νήσοι Παλάου) κάτι που αποτελεί απόδειξη της σχεδόν ομόφωνης απόρριψης από πλευράς της διεθνούς κοινότητας της πολιτικής γενοκτονίας της κυβέρνησης των ΗΠΑ κατά της Κούβας και της επιβολής εξωεδαφικών νόμων που αντιβαίνουν στο Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών.

Η άμεση οικονομική ζημιά για τον κουβανικό λαό λόγω της επιβολής του οικονομικού, εμπορικού και χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού των ΗΠΑ, έως το Δεκέμβριο του 2008, ανέρχεται στα 96 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που θα ανερχόταν σε 236 δισ. 221 εκατομμύρια δολάρια, αν ο υπολογισμός γινόταν με τις σημερινές τιμές του αμερικανικού δολαρίου. Γίνεται κατανοητό πως ο αποκλεισμός αυτός εξακολουθεί να αποτελεί καίριο εμπόδιο στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της χώρας, αλλά και στις προσπάθειες ανάκαμψής της από το πέρασμα των καταστροφικών τυφώνων που την έπληξαν το 2008. Εξαιτίας αυτών, υπέστησαν ζημιές πάνω από 600.000 σπίτια, από τα οποία, τα 90.958 καταστράφηκαν πλήρως, ενώ μόνο χάριν στο καλά οργανωμένο σύστημα προστασίας του λαού υπάρξαν ελάχιστες ανθρώπινες απώλειες.

Οπως σημειώνεται και στο σχέδιο ψηφίσματος που καταθέτει η Κούβα, η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ - παρά τις όποιες μεμονωμένες υποσχέσεις - συνεχίζει να επιβάλλει τον απάνθρωπο αποκλεισμό στο Νησί της Επανάστασης. Δεν έχει πει λέξη για την άρση του αποκλεισμού ούτε φυσικά έχει λάβει συγκεκριμένα μέτρα. Συνεχίζουν να υφίστανται οι πολιτικοί, διοικητικοί και κατασταλτικοί μηχανισμοί που εξασφαλίζουν την αυστηρή και αποτελεσματική επιβολή του αποκλεισμού.

Χαρακτηριστικές εξάλλου είναι και οι δηλώσεις του Αμερικανού αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν ο οποίος ευθαρσώς υπογράμμισε πως «οι ΗΠΑ προτίθενται να διατηρήσουν τον αποκλεισμό ως μέσο πίεσης κατά της Κούβας».

Η συνέχιση της επιβολής του αποκλεισμού αποδεικνύεται και με την παράταση της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα του Νόμου περί Εμπορίου με τον Εχθρό, που υπογράφτηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2009. Στο νόμο αυτό - που εφαρμόζεται μόνο σε περιπτώσεις πολέμου ή εθνικού κινδύνου - βασίζονται και οι πρώτες ρυθμίσεις του αποκλεισμού κατά της Κούβας το 1962 και αποτελεί περίτρανη απόδειξη πως διατηρείται ολόκληρο το νομικό πλαίσιο που θεμελιώνει αυτήν την πολιτική, αλλά και την επιμονή της κυβέρνησης να την εφαρμόζει. Επιπλέον, σε ισχύ παραμένει και ο Νόμος Εξωτερικής Βοήθειας του 1967 που ανάμεσα στα άλλα απαγορεύει στην κυβέρνηση να δώσει οποιαδήποτε βοήθεια στην κυβέρνηση της Κούβας. Οπως και ο Νόμος Τοριτσέλι του 1992 που επιβάλλει οικονομικές κυρώσεις κατά της Κούβας με τον εξωεδαφικό χαρακτήρα του, ο Νόμος Χελμς Μπάρτον του 1996 που σκοπό έχει να αποθαρρύνει τις ξένες επενδύσεις και να «παγκοσμιοποιήσει» τον αποκλεισμό κ.ά. Ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά την εφαρμογή του εξωεδαφικού χαρακτήρα του αποκλεισμού, θα πρέπει να αναφερθεί πως δεν προκαλεί ζημιές μόνο στην Κούβα αλλά και στα νόμιμα δικαιώματα τρίτων χωρών και προσώπων, αφού είναι χαρακτηριστικό ότι τους επιβάλλονται κυρώσεις εφόσον και μόνο έχουν συναλλαγές με την Κούβα.

Ο Αμερικανός Πρόεδρος είχε εξαγγείλει στις 13 Απρίλη μέτρα, σύμφωνα με τα οποία η κυβέρνηση προτίθεται να άρει τους περιορισμούς ταξιδιών των Κουβανοαμερικανών προς την Κούβα, αλλά και την δυνατότητα να στέλνουν στους οικείους τους χρηματικά ποσά άνευ ορίου. Στην ουσία δεν αλλάζει σε τίποτα η επιβαλλόμενη πολιτική του αποκλεισμού, απλά επανέρχεται η κατάσταση σε αυτή που υπήρχε πριν το 2004. Μάλιστα η εξαγγελία που προβλέπει άδεια για επιχειρήσεις των ΗΠΑ να πραγματοποιούν συγκεκριμένες συναλλαγές στον τομέα των τηλεπικοινωνιών με την Κούβα μένει μετέωρη αν υπολογίσει κανείς πως θα πρέπει να τροποποιηθούν άλλες περιοριστικές διατάξεις που παρακωλύουν την πραγματική εφαρμογή της.

Παρά τις όποιες εξαγγελίες του Ομπάμα, ο αποκλεισμός παραμένει. Και αυτό φανερώνεται και με στοιχεία στο σχέδιο ψηφίσματος της Κούβας προς την ΓΣ του ΟΗΕ. Συγκεκριμένα, το σχέδιο ψηφίσματος αναφέρει ότι εξακολουθεί να παρεμποδίζεται η εξαγωγή αγαθών και υπηρεσιών από την Κούβα προς τις ΗΠΑ και αντιστρόφως. Εξακολουθεί να ισχύει η απαγόρευση για εταιρείες αμερικανικών συμφερόντων που βρίσκονται σε τρίτες χώρες να πραγματοποιούν οιουδήποτε είδους συναλλαγές με επιχειρήσεις στην Κούβα. Εξακολουθεί να απαγορεύεται σε επιχειρήσεις τρίτων χωρών να πωλούν αγαθά και υπηρεσίες στην Κούβα, των οποίων η τεχνολογία περιέχει αμερικανικά συστατικά στοιχεία άνω του 10%, ακόμα και αν οι ιδιοκτήτες τους είναι υπήκοοι των χωρών αυτών. Εξακολουθεί να εφαρμόζεται η απαγόρευση σε Τράπεζες τρίτων χωρών να ανοίγουν λογαριασμούς σε αμερικανικά δολάρια σε κουβανικά νομικά ή φυσικά πρόσωπα και να εκτελούν χρηματοπιστωτικές συναλλαγές με το εν λόγω νόμισμα με κουβανικούς φορείς ή Κουβανούς πολίτες. Εξακολουθεί να ισχύει η απαγόρευση για πλοία που μεταφέρουν εμπορεύματα από ή προς την Κούβα να δέσουν στη συνέχεια σε λιμάνι των ΗΠΑ για διάστημα 180 ημερών, μια πρακτική που αυξάνει το κόστος των θαλάσσιων μεταφορών και περιορίζει τη διαθεσιμότητα ναύλων για το κουβανικό εξωτερικό εμπόριο.

Ενα ακόμα στοιχείο της συνέχισης της επιβολής του αποκλεισμού αποτελούν και τα στοιχεία που δείχνουν πως μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Ομπάμα, περισσότερο από το 50% των πόρων που συγκέντρωσε το Γραφείο Ελέγχου Ξένων Ενεργητικών, όπως καταγράφει το ίδιο το υπουργείο Οικονομίας των ΗΠΑ, προέρχεται από τις κυρώσεις που επιβλήθηκαν σε επιχειρήσεις και φορείς για υποτιθέμενες παραβιάσεις του αποκλεισμού κατά της Κούβας. Από το Γενάρη έως το Σεπτέμβρη του 2009 το παραπάνω Γραφείο επέβαλε 23 πρόστιμα σε επιχειρήσεις και πρόσωπα επικαλούμενο παραβιάσεις της νομοθεσίας των ΗΠΑ, από τους οποίους οι 11 σχετίζονται με την Κούβα και αντιπροσωπεύουν ένα ποσόν που υπερβαίνει τα 6 εκατομμύρια δολάρια.

Παρά τις έντονες και αυξανόμενες εκκλήσεις της διεθνούς κοινότητας - αλλά και του αμερικανικού λαού - προς την κυβέρνηση των ΗΠΑ για αλλαγή πολιτικής απέναντι στην Κούβα, παραμένει και διατηρείται ο αποκλεισμός. Πρόκειται για έναν αποκλεισμό που είναι ο πιο μακροχρόνιος, απάνθρωπος και άδικος που έχει γνωρίσει η Ιστορία της Ανθρωπότητας. Συνιστά πραγματικό οικονομικό πόλεμο που μπορεί να χαρακτηριστεί και ως πράξη γενοκτονίας, και όπως τονίζεται στο σχέδιο ψηφίσματος «οι ΗΠΑ πρέπει να άρουν τον αποκλεισμό, χωρίς άλλες καθυστερήσεις ή δικαιολογίες».